-
1 слух
сущ.• fama• plotka• pogłoska• poszept• przesłuchanie• rumor• słuch• słuchanie• słyszenie• ucho• wieść• wysłuchanie* * *gadka, słuch -
2 audition
1. audycja2. przesłuchanie3. słuch4. słuchanie5. słuchowisko6. słyszenie7. wysłuchanie -
3 diníg
1 przesłuchanie2 słuch3 słuchanie4 słyszenie5 wysłuchanie -
4 pakinig
1 kłos2 przesłuchanie3 słuch4 słuchanie5 słyszenie6 ucho7 uszny8 wysłuchanie -
5 pangdinig
1 przesłuchanie2 słuch3 słuchanie4 słyszenie5 wysłuchanie -
6 ακοή
1) przesłuchanie (n) rzecz.2) słuch (m) rzecz.3) słuchanie (n) rzecz.4) słyszenie (n) rzecz.5) wysłuchanie (n) rzecz. -
7 klausa
1) przesłuchanie2) słuch3) słuchanie4) słyszenie5) wysłuchanie
См. также в других словарях:
słyszenie — n I rzecz. od słyszeć ◊ Znać kogoś, coś ze słyszenia «nie znać kogoś osobiście, nie widzieć czegoś naocznie, lecz mieć informacje o kimś, o czymś z czyichś opowiadań» … Słownik języka polskiego
dwuuszny — «dotyczący dwojga uszu» Słyszenie dwuuszne … Słownik języka polskiego
głuszyć — ndk VIb, głuszyćszę, głuszyćszysz, głusz, głuszyćszył, głuszyćszony 1. «uniemożliwiać słyszenie czego; tłumić, zagłuszać» Wrzawa głuszy dźwięki muzyki. Dywan głuszy kroki. Płyta, wykładzina głusząca. 2. «o roślinach: własnym rozrostem utrudniać… … Słownik języka polskiego
ogłuszyć — dk VIb, ogłuszyćszę, ogłuszyćszysz, ogłusz, ogłuszyćszył, ogłuszyćszony ogłuszać ndk I, ogłuszyćam, ogłuszyćasz, ogłuszyćają, ogłuszyćaj, ogłuszyćał, ogłuszyćany 1. «pozbawić kogoś możności słyszenia przez jakiś czas, wydając głośne dźwięki, np.… … Słownik języka polskiego
osłuchać — dk I, osłuchaćam, osłuchaćasz, osłuchaćają, osłuchaćaj, osłuchaćał, osłuchaćany osłuchiwać ndk VIIIb, osłuchuję, osłuchujesz, osłuchuj, osłuchaćiwał, osłuchaćiwany 1. «zbadać (przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała chorego) stan niektórych … Słownik języka polskiego
osłuchany — osłuchanyni imiesł. bierny czas. osłuchać (p.) osłuchany w użyciu przym. 1. «obeznany, zaznajomiony przez częste słuchanie» Był osłuchany w muzyce poważnej. 2. «spowszedniały przez częste słyszenie» Osłuchane komunały, slogany, hasła … Słownik języka polskiego
słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… … Słownik języka polskiego
tłumić — ndk VIa, tłumićmię, tłumićmisz, tłum, tłumićił, tłumićmiony 1. «stosować środki zmierzające do likwidacji czegoś; nie dawać się czemuś rozwinąć, przygniatając coś (zwykle ogień)» Tłumić powstanie, rewolucję. Tłumić ruchy wolnościowe. 2.… … Słownik języka polskiego
dosłyszeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, dosłyszećszę, dosłyszećszy, dosłyszećszał, dosłyszećszeli {{/stl 8}}{{stl 7}} usłyszeć coś mimo przeszkód utrudniających słyszenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie dosłyszałem, co powiedział. Niewiele dosłyszałem z jego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwuuszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} odbywający się za pomocą dwojga uszu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słyszenie dwuuszne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o dźwiękach: nakładać się jeden na drugi, utrudniając wyraźne słyszenie; tłumić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śpiewy głuszyły się nawzajem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień