-
1 szarpie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szarpie
-
2 szarpie
szarpi|eмн. Р. \szarpiei корпия ž* * *мн, P szarpiiко́рпия ż -
3 szarp|nąć
pf — szarp|ać1 impf Ⅰ vt 1. (gwałtownie pociągnąć) to jerk, to pull- szarpnąć za sznur/klamkę to yank the rope/door handle- szarpać klamkę to rattle the door handle- szarpać kogoś za włosy/rękę to pull sb’s hair/arm2. (rozerwać) to tear- płaczki szarpały na sobie ubranie the mourners were tearing their clothes- pies szarpał mięso zębami the dog was worrying the meat ⇒ poszarpać3. przen. (dokuczać) [skurcz, ból] to rack [ciało]- zazdrość/rozpacz a. żal szarpią komuś serce jealousy/grief racks sb’s heart- szarpiący ból twingeⅡ vi [samochód, tramwaj, pociąg] to jerk Ⅲ szarpnąć się — szarpać się 1. (usiłować się osowobodzić) [osoba, zwierzę] to strain, to struggle, to yank- pies szarpie się na łańcuchu the dog is yanking at its chain- ryba szarpie się w sieci the fish is struggling in the net2. (tarmosić) szarpać się za brodę/wąsy to pluck one’s beard/moustache 3. (żachnąć się) to recoil, to flinch- szarpnął się, słysząc te słowa he flinched at these wordsⅣ szarpać się 1. przen. (zamartwiać się) [osoba] to fret 2. pot. (bić się) [chłopcy, dzieciaki] to fight 3. (czynić wysiłki) [osoba] to struggleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szarp|nąć
-
4 szarpać
глаг.• вырывать• вытащить• выхватывать• дергать• драть• дрыгать• затягиваться• изодрать• мучить• отдирать• отрывать• передергивать• поранить• порвать• притягивать• продрать• прорывать• раздирать• разорвать• разрывать• рвать• стаскивать• стягивать• терзать• тянуть* * *szarp|ać\szarpaćie, \szarpaćany несов. 1. рвать, разрывать; терзать;2. дёргать, тормошить; 3. (о bólu) рвать; ● \szarpać nerwy трепать нервы+1. rozszarpywać, rozdzierać 2. targać, tarmosić
* * *szarpie, szarpany несов.1) рвать, разрыва́ть; терза́ть2) дёргать, тормоши́ть3) ( о bólu) рвать•Syn: -
5 szarp|ać2
impf (szarpię) vt 1. (rabować) to plunder [ziemie, granice] 2. (oczerniać) to beset [osobę]- szarpać czyjeś dobre imię/honor to tarnish sb’s name/honourThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szarp|ać2
-
6 szarpać
I. vt\szarpać za coś an etw +dat reißen [ lub zerren]\szarpać kogoś za włosy/rękaw jdn an den Haaren/am Ärmel ziehenIII. vr\szarpać się za brodę sich +akk am Bart zerren3) ( dokuczać sobie nawzajem)mąż szarpie się z żoną der Mann und seine Frau quälen sich gegenseitig
См. также в других словарях:
szarpie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. szarpiepi {{/stl 8}}{{stl 7}} nitki skubane ręcznie z kawałków płótna lnianego, dawniej używane jako materiał opatrunkowy <fr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szarpie — blp, D. szarpiepi «materiał opatrunkowy, otrzymywany z poszarpanych nitek wyskubanych ze skrawków starego płótna lnianego lub bawełnianego, używany dawniej, dziś zastąpiony przez watę i gazę» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
szarpać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, szarpaćpię, szarpaćpie, szarpaćany {{/stl 8}}– szarpnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szarpaćnę, szarpaćnie, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego
pojęcie — Nie mieć pojęcia (o czymś); pot. nie mieć zielonego, najmniejszego, bladego pojęcia (o czymś) «nic o czymś nie wiedzieć, zupełnie sobie czegoś nie wyobrażać»: Nie miałem pojęcia o łowieniu ryb, kierowaniu łodzią. Czułem się jak kretyn, gdy ci… … Słownik frazeologiczny
żołądek — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek … Słownik frazeologiczny
wnętrzności — blp, D. wnętrznościci «narządy wewnętrzne jamy brzusznej, klatki piersiowej i miednicy człowieka lub zwierzęcia, zwłaszcza narządy trawienne jamy brzusznej; trzewia» Wyjąć wnętrzności z kury, z zająca. Poczuł głód w pustych wnętrznościach. ◊ Głód … Słownik języka polskiego