Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sycophanta

  • 1 sycophanta

    sycŏphanta ( sūc-), ae, m., = sukophantês (orig. a fig-informer, i. e. one who informed against those who exported figs from Attica contrary to law; hence, in gen.), an informer, tale-bearer, backbiter, slanderer; a deceiver, trickster, cheat (anteand post-class.; cf.: calumniator, quadruplator).
    I.
    Lit.:

    sucophanta et subdolus,

    Plaut. Poen. 5, 2, 72; id. Curc. 4, 1, 2; id. Men. 2, 2, 10; 5, 9, 28 al.; Ter. And. 4, 5, 20; 5, 4, 16; Gell. 14, 1, 32.—
    II.
    Transf., a cunning flatterer, parasite, sycophant (syn.: planus, scurra), Plaut. Am. 1, 3, 8; id. Men. 2, 1, 35; Prud. Apoth. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > sycophanta

  • 2 sycophanta

    informer, trickster

    Latin-English dictionary > sycophanta

  • 3 sȳcophanta (sūc-)

        sȳcophanta (sūc-) ae, m, συκοφάντησ (prop., an informer against exporters of figs from Attica), an informer, tale-bearer, backbiter, slanderer: clamitent Me sycophantam, T.

    Latin-English dictionary > sȳcophanta (sūc-)

  • 4 Calosoma sycophanta

    Entomology: European calosoma beetle (лат.), forest caterpillar hunter (лат.)

    Универсальный русско-английский словарь > Calosoma sycophanta

  • 5 Calosoma sycophanta

    ENG caterpillar hunter
    NLD poppenrover
    GER Puppenrauber

    Animal Names Latin to English > Calosoma sycophanta

  • 6 рагий рыжий

    Универсальный русско-английский словарь > рагий рыжий

  • 7 European calosoma beetle

    Универсальный русско-английский словарь > European calosoma beetle

  • 8 forest caterpillar hunter

    Универсальный русско-английский словарь > forest caterpillar hunter

  • 9 краснотел пахучий

    Универсальный русско-английский словарь > краснотел пахучий

  • 10 sūcophanta

        sūcophanta    see sycophanta.

    Latin-English dictionary > sūcophanta

  • 11 красотел пахучий

    2. RUS красотел m пахучий
    3. ENG forest caterpillar hunter, European calosoma beetle
    4. DEU großer Kletterlaufkäfer m [Puppenräuber m]
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > красотел пахучий

  • 12 рагий рыжий

    2. RUS рагий m рыжий
    3. ENG pink buck
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > рагий рыжий

  • 13 abscedo

    abs-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. (sync. abscēssem = abscessissem, Sil. 8, 109), to go off or away, to depart.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    abscede hinc, sis, sycophanta,

    Plaut. Poen. 1, 2, 162:

    meo e conspectu,

    id. Capt. 2, 3, 74:

    numquam senator a curiā abscessit aut populus e foro,

    Liv. 27, 50, 4; so,

    a corpore (mortui),

    Tac. A. 1, 7; cf. id. ib. 3, 5:

    ut abscesserit inde (i. e. e castris) dictator,

    Liv. 22, 25, 9:

    illorum navis longe in altum abscesserat,

    Plaut. Rud. prol. 66.
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to march off, to depart, retire:

    non prius Thebani Spartā abscessissent quam, etc.,

    Nep. Iphicr. 2 fin.:

    longius ab urbe hostium,

    Liv. 3, 8, 8; cf.:

    a moenibus Alexandriae,

    id. 44, 19, 11.— Absol.:

    si urgemus obsessos, si non ante abscedimus quam, etc.,

    Liv. 5, 4, 10; so Nep. Epam. 9.— Impers.:

    abscedi ab hoste,

    Liv. 22, 33, 10; cf. id. 27, 4, 1:

    nec ante abscessum est quam, etc.,

    id. 29, 2, 16; so,

    a moenibus abscessum est,

    id. 45, 11, 7:

    manibus aequis abscessum,

    Tac. A. 1, 63.
    2.
    To disappear, withdraw, be lost from view: cor (est) in extis: jam abscedet, simul ac, etc., will disappear, Civ. Div. 2, 16 fin. — Poet.:

    Pallada abscessisse mihi,

    has withdrawn from me, from my power, Ov. M. 5, 375.—Of stars, to set, Plin. 2, 17, 14, § 72 al.
    3.
    Of localities, to retire, recede, retreat:

    quantum mare abscedebat,

    retired, Liv. 27, 47 fin.;

    so in architecture: frontis et laterum abscedentium adumbratio,

    of the sides in the background, Vitr. 1, 2, 2; so id. 1, 2, 7, praef. 11.
    4.
    With respect to the result, to retire, to escape:

    abscedere latere tecto,

    to escape with a whole skin, Ter. Heaut. 4, 2, 5.
    II.
    Fig., to leave off, retire, desist from, constr. with ab, the simple abl., or absol.: labor ille a vobis cito recedet, benefactum a vobis non abscedet (followed by abibit), Cato ap. Gell. 16, 1 fin.; so,

    cito ab eo haec ira abscedet,

    Ter. Hec. 5, 2, 15.— With abl. only:

    haec te abscedat suspicio,

    Plaut. Ep. 2, 2, 100:

    abscedere irrito incepto,

    to desist from, Liv. 20, 7, 1.— Absol.:

    aegritudo abscesserit,

    Plaut. Merc. 1, 2, 29; so,

    somnus,

    Ov. F. 3, 307:

    imago,

    Plin. Ep. 7, 27, 6:

    ille abscessit (sc. petitione sua),

    desisted from the action, Tac. A. 2, 34:

    ne quid abscederet (sc. de hereditate),

    Suet. Ner. 34; so,

    semper abscedente usufructu,

    Dig. 7, 1, 3, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > abscedo

  • 14 halophanta

    hălŏphanta, ae, m, = halophantês (a word comically formed after the analogy of sycophanta, sukophantês), a salt-informer, i. q. a rascal, scoundrel, Plaut. Curc. 4, 1, 2; cf. Non. 126, 7, and see halapanta.

    Lewis & Short latin dictionary > halophanta

  • 15 impostor

    impostor ( inp-), ōris, m. [impono, II. B. 3.], a deceiver, impostor (post-class.; cf.:

    planus, sycophanta), impostores aut mendaces aut litigiosi,

    Dig. 21, 1, 4, § 3; Hier. Ep. 38 fin.; 54, 5; Paul. Nol. Carm. 21, 338.

    Lewis & Short latin dictionary > impostor

  • 16 inpostor

    impostor ( inp-), ōris, m. [impono, II. B. 3.], a deceiver, impostor (post-class.; cf.:

    planus, sycophanta), impostores aut mendaces aut litigiosi,

    Dig. 21, 1, 4, § 3; Hier. Ep. 38 fin.; 54, 5; Paul. Nol. Carm. 21, 338.

    Lewis & Short latin dictionary > inpostor

  • 17 pergraphicus

    per-grăphĭcus, a, um, adj., very skilful, very artful (ante-class.):

    sycophanta,

    Plaut. Trin. 5, 2, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > pergraphicus

  • 18 putus

    1.
    pŭtus, a, um, adj. [root pu-, to cleanse; whence also purus, putens, pŭto], cleansed, purified, perfectly pure, bright, clear, unmixed; usually joined with purus; purus putus, sometimes purus ac putus: putare valet purum facere. Ideo antiqui purum putum appellarunt, Varr. L. L. 6, § 63 Müll.; cf.: putus antiqui dicebant pro puro, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.:

    in foedere... scriptum invenitur, ut Carthaginienses populo Romano darent certum pondus argenti puri puti. Quaesitum est, quid esset purum putum. Respondi esse purum putum valde purum... Argentum putum dictum esse quasi exputatum excoctumque omnique alienā materiā carens,

    Gell. 6, 5, 1: amicula pura puta, procera, etc., Varr. ap. Non. 27, 28:

    hecatombe pura ac puta,

    pure and clear, id. ib. 27, 24:

    Polumachaeroplagides, Purus putus est ipsus,

    it's the very man himself, Plaut. Ps. 4, 2, 31:

    purus putus hic sycophanta est,

    a sycophant out and out, a genuine sycophant, id. ib. 4, 7, 103.—Without purus:

    sole exorto puto,

    Varr. R. R. 2, 2, 10.— Sup.:

    quam bonam meis putissimis orationibus gratiam retulerit,

    my exceedingly pure, brilliant speeches, Cic. Att. 2, 9, 1.
    2.
    pŭtus, i, m., another form of pusus, a boy, Verg. Cat. 9, 2 Wagn.

    Lewis & Short latin dictionary > putus

  • 19 scisco

    scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.
    I.
    Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—
    II.
    Transf.
    A.
    Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):

    nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,

    Cic. Fl. 7, 15:

    illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,

    id. Phil. 1, 10, 26; cf.:

    rogationes plurimas propter vos populus scivit,

    Plaut. Curc. 4, 2, 23:

    rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,

    Liv. 42, 21 fin.:

    adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,

    id. 1, 17 fin.:

    ad sciscendum plebi,

    id. 6, 35:

    si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,

    Cic. Balb. 11, 27; cf.:

    qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,

    id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:

    multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),

    Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:

    illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,

    id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:

    munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,

    Sil. 7, 545.—
    2.
    Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:

    qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    quod primus scivit legem de publicanis, etc.,

    id. Planc. 14, 35. —
    B.
    To learn, ascertain, know:

    ut illi id factum sciscerent,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —
    III.
    Trop., of nature, to decree, establish:

    confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):

    hominem astutum, doctum, scitum et callidum,

    Plaut. Ps. 1, 3, 151:

    mulier scita atque prudens,

    Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):

    sycophanta,

    Plaut. Am. 1, 3, 8:

    homo,

    Ter. Eun. 2, 2, 23:

    convivator,

    a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:

    scitus bellum (venereum) init,

    Plaut. Truc. 5, 42:

    ea mulieris scitae comitas,

    Gell. 13, 4, 3.— Comp.:

    non sum scitior, quae hos rogem, etc.,

    Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:

    Nessus scitus vadorum,

    acquainted with, Ov. M. 9, 108:

    Thalia lyrae,

    id. F. 5, 54:

    Sthenelus pugnandi,

    Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):

    scitus accendere corda Laudibus,

    Sil. 17, 293:

    accendere Martem,

    id. 15, 594.—
    b.
    Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:

    pulcre scripsti: scitum syngraphum!

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,

    Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.

    interrogationes,

    Quint. 5, 7, 28.— Sup.:

    oratio optima et scitissima,

    Plaut. Stich. 1, 3, 30:

    si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,

    Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:

    oratoris dictum,

    Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:

    scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,

    id. Lael. 24, 90;

    Scytharum legati,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,

    a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:

    hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,

    Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:

    scitum est causam conferre in tempus,

    Cic. de Or. 3, 61, 228.—
    2.
    Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;

    syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,

    Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.

    Iphis,

    Petr. 63, 3:

    mulierculae formae scitioris,

    Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):

    vox admodum scita et canora,

    Gell. 18, 5, 2:

    haec nox scita'st exercendo scorto,

    Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—
    B.
    (Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):

    scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,

    Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:

    quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,

    Cic. Fin. 2, 16, 54:

    quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    plebiscitis consularem potestatem minuere,

    id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:

    de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,

    Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:

    scita plebis injuncta patribus,

    id. 3, 67; 22, 26;

    Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,

    id. Rep. 1, 27, 43; so,

    in one word, populiscitum,

    Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:

    ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,

    Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:

    cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,

    Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:

    decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,

    Liv. 1, 20:

    quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,

    id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:

    regis,

    Vulg. Esth. 3, 8.—
    2.
    Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):

    eho, nimium scite scitus es,

    Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:

    tondetur nimium scite,

    id. Merc. 3, 1, 28:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):

    (rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,

    id. Pis. 25, 61; cf.:

    scite et venuste facta,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,

    id. ib. 2, 4, 24, §

    54: non scite (dictum),

    id. Att. 14, 20, 3; so,

    dictum,

    Plin. 36, 22, 48, § 166:

    scite loqui,

    Liv. 10, 19:

    parum scite convivium exornare,

    Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin.Comp.:

    scitius,

    Gell. 4, 11, 10.— Sup.:

    scitissime,

    Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > scisco

  • 20 sciscor

    scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.
    I.
    Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—
    II.
    Transf.
    A.
    Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):

    nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,

    Cic. Fl. 7, 15:

    illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,

    id. Phil. 1, 10, 26; cf.:

    rogationes plurimas propter vos populus scivit,

    Plaut. Curc. 4, 2, 23:

    rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,

    Liv. 42, 21 fin.:

    adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,

    id. 1, 17 fin.:

    ad sciscendum plebi,

    id. 6, 35:

    si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,

    Cic. Balb. 11, 27; cf.:

    qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,

    id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:

    multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),

    Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:

    illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,

    id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:

    munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,

    Sil. 7, 545.—
    2.
    Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:

    qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    quod primus scivit legem de publicanis, etc.,

    id. Planc. 14, 35. —
    B.
    To learn, ascertain, know:

    ut illi id factum sciscerent,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —
    III.
    Trop., of nature, to decree, establish:

    confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):

    hominem astutum, doctum, scitum et callidum,

    Plaut. Ps. 1, 3, 151:

    mulier scita atque prudens,

    Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):

    sycophanta,

    Plaut. Am. 1, 3, 8:

    homo,

    Ter. Eun. 2, 2, 23:

    convivator,

    a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:

    scitus bellum (venereum) init,

    Plaut. Truc. 5, 42:

    ea mulieris scitae comitas,

    Gell. 13, 4, 3.— Comp.:

    non sum scitior, quae hos rogem, etc.,

    Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:

    Nessus scitus vadorum,

    acquainted with, Ov. M. 9, 108:

    Thalia lyrae,

    id. F. 5, 54:

    Sthenelus pugnandi,

    Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):

    scitus accendere corda Laudibus,

    Sil. 17, 293:

    accendere Martem,

    id. 15, 594.—
    b.
    Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:

    pulcre scripsti: scitum syngraphum!

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,

    Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.

    interrogationes,

    Quint. 5, 7, 28.— Sup.:

    oratio optima et scitissima,

    Plaut. Stich. 1, 3, 30:

    si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,

    Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:

    oratoris dictum,

    Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:

    scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,

    id. Lael. 24, 90;

    Scytharum legati,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,

    a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:

    hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,

    Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:

    scitum est causam conferre in tempus,

    Cic. de Or. 3, 61, 228.—
    2.
    Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;

    syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,

    Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.

    Iphis,

    Petr. 63, 3:

    mulierculae formae scitioris,

    Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):

    vox admodum scita et canora,

    Gell. 18, 5, 2:

    haec nox scita'st exercendo scorto,

    Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—
    B.
    (Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):

    scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,

    Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:

    quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,

    Cic. Fin. 2, 16, 54:

    quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    plebiscitis consularem potestatem minuere,

    id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:

    de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,

    Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:

    scita plebis injuncta patribus,

    id. 3, 67; 22, 26;

    Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,

    id. Rep. 1, 27, 43; so,

    in one word, populiscitum,

    Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:

    ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,

    Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:

    cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,

    Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:

    decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,

    Liv. 1, 20:

    quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,

    id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:

    regis,

    Vulg. Esth. 3, 8.—
    2.
    Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):

    eho, nimium scite scitus es,

    Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:

    tondetur nimium scite,

    id. Merc. 3, 1, 28:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):

    (rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,

    id. Pis. 25, 61; cf.:

    scite et venuste facta,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,

    id. ib. 2, 4, 24, §

    54: non scite (dictum),

    id. Att. 14, 20, 3; so,

    dictum,

    Plin. 36, 22, 48, § 166:

    scite loqui,

    Liv. 10, 19:

    parum scite convivium exornare,

    Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin.Comp.:

    scitius,

    Gell. 4, 11, 10.— Sup.:

    scitissime,

    Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sciscor

См. также в других словарях:

  • Calosoma sycophanta — Calosoma Calosoma sycop …   Wikipédia en Français

  • Rhagium sycophanta — Rhagie sycophante …   Wikipédia en Français

  • Calosoma sycophanta — Großer Puppenräuber Großer Puppenräuber (Calosoma sycophanta) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

  • Rhagium sycophanta — Eichen Zangenbock Eichen Zangenbock (Rhagium sycophanta) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

  • Calosoma sycophanta — Taxobox name = Forest Caterpillar Hunter image width = 240px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Coleoptera familia = Carabidae genus = Calosoma species = C. sycophanta binomial = Calosoma sycophanta binomial authority …   Wikipedia

  • Rhagium sycophanta — Rhagie sycophante Rhagie sycophante …   Wikipédia en Français

  • Calosoma sycophanta — …   Википедия

  • Großer Puppenräuber — (Calosoma sycophanta) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

  • Рыжий рагий — Рыжий рагий …   Википедия

  • sicofant — SICOFÁNT2, sicofanţi, s.m. Insectă de culoare verde aurie, cu miros de mosc, care trăieşte în pădurile de conifere şi stejari din Europa sudică şi centrală (Calosoma sycophanta). – Din lat. sycophanta. Trimis de RACAI, 07.12.2003. Sursa: DEX 98  …   Dicționar Român

  • Eichenzangenbock — Eichen Zangenbock Eichen Zangenbock (Rhagium sycophanta) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»