-
1 suspicor
suspicor, ātus sum, ārī (zu suspicio, ere), I) argwöhnen, a) alqd: quod suspicabar, Plaut.: nihil mali, Cic.: res nefarias, Cic.: quid nunc suspicare aut invenis de illa? Ter.: quod velim temere atque iniuriose de illo suspicati sint homines, Brut. in Cic. ep. ad Brut.: summum nefas de uxore, Quint. – mit folg. Acc. u. Infin., omnes me suspicentur habere aurum domi, Plaut.: debere se suspicari Caesarem, quod exercitum in Gallia habeat, sui opprimendi causā habere, Caes.: ea quae fore suspicatus erat, Caes.: iamiam venturos aut hāc aut suspicor illāc... lupos, Ov. – b) alqm, jmd. beargwöhnen, im Verdachte haben, Plaut. asin. 889. Apul. met. 10, 24. – absol., fuge suspicari (sc. me), argwöhnisch von mir zu denken, Hor. carm. 2, 4, 22. – II) übtr., etw. ahnen, vermuten, mutmaßen, annehmen, sich einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari potest, Cic.: ut maius quiddam de L. Crasso, quam a nobis exprimitur, suspicentur, Cic.: licet aliquid etiam de Popilii ingenio suspicari, Cic.: aliquid ex eius sermone poterimus περὶ τῶν ὅλων suspicari, Cic.: quantum ex monumentis suspicari licet, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, quid sibi impenderet coepit suspicari, Cic.: quā re, quā sint illae dignitate, potes ex his suspicari, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non esse monumentum, Quint. – / Parag. Infin. suspicarier, Plaut. Pseud. 562; trin. 86. fr. inc. bei Donat. Ter. Hec. 3, 1, 33.
-
2 suspicor
suspicor, ātus sum, ārī (zu suspicio, ere), I) argwöhnen, a) alqd: quod suspicabar, Plaut.: nihil mali, Cic.: res nefarias, Cic.: quid nunc suspicare aut invenis de illa? Ter.: quod velim temere atque iniuriose de illo suspicati sint homines, Brut. in Cic. ep. ad Brut.: summum nefas de uxore, Quint. – mit folg. Acc. u. Infin., omnes me suspicentur habere aurum domi, Plaut.: debere se suspicari Caesarem, quod exercitum in Gallia habeat, sui opprimendi causā habere, Caes.: ea quae fore suspicatus erat, Caes.: iamiam venturos aut hāc aut suspicor illāc... lupos, Ov. – b) alqm, jmd. beargwöhnen, im Verdachte haben, Plaut. asin. 889. Apul. met. 10, 24. – absol., fuge suspicari (sc. me), argwöhnisch von mir zu denken, Hor. carm. 2, 4, 22. – II) übtr., etw. ahnen, vermuten, mutmaßen, annehmen, sich einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari potest, Cic.: ut maius quiddam de L. Crasso, quam a nobis exprimitur, suspicentur, Cic.: licet aliquid etiam de Popilii ingenio suspicari, Cic.: aliquid ex eius sermone poterimus περὶ τῶν ὅλων suspicari, Cic.: quantum ex monumentis suspicari licet, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, quid sibi impenderet coepit suspicari, Cic.: quā re, quā sint illae dignitate, potes ex his————suspicari, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non esse monumentum, Quint. – ⇒ Parag. Infin. suspicarier, Plaut. Pseud. 562; trin. 86. fr. inc. bei Donat. Ter. Hec. 3, 1, 33.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspicor
-
3 alucinor
alūcinor ( älter halūcinor), ātus sum, āri (verwandt mit ἀλύω), gedankenlos-, ins Blaue hinein reden (schwatzen) od. handeln (verfahren), sich gedankenlos gehen lassen, träumen, faseln, a) übh.: pastor alucinans, Col.: ego tamen suspicor, hunc, ut solet, alucinari, Cic.: tamquam illud indicium esset vagi animi et alucinantis, Gell.: epistulae nostrae debent interdum alucinari, Cic.: m. Acc. Pron., quae Epicurus alucinatus est, Cic. – b) Grimassen (Faxen) machen, hic (auf der Bühne) mimus halucinatur, comoedus sermocinatur etc., Apul. flor. 18. p. 28, 7 Kr.
-
4 suspicabilis
suspicābilis, e (suspicor), auf Vermutungen (Hypothesen) beruhend, ars, v. der Arzneikunst, Arnob. 1, 48: silva, Chalcid. Tim. 347.
-
5 suspicax
suspicāx, ācis (suspicor), I) argwöhnisch, Nep. u.a.: in rumore suspicax, Ps. Quint. decl.: silentium, Tac. ann. 3, 11: Compar., ut per haec suspicacioribus fidem facias, schwereren Verdacht bestätigt, Apul. apol. 98.
-
6 suspico
suspico, āre = suspicor, Plaut. Cas. 394.
-
7 alucinor
alūcinor ( älter halūcinor), ātus sum, āri (verwandt mit ἀλύω), gedankenlos-, ins Blaue hinein reden (schwatzen) od. handeln (verfahren), sich gedankenlos gehen lassen, träumen, faseln, a) übh.: pastor alucinans, Col.: ego tamen suspicor, hunc, ut solet, alucinari, Cic.: tamquam illud indicium esset vagi animi et alucinantis, Gell.: epistulae nostrae debent interdum alucinari, Cic.: m. Acc. Pron., quae Epicurus alucinatus est, Cic. – b) Grimassen (Faxen) machen, hic (auf der Bühne) mimus halucinatur, comoedus sermocinatur etc., Apul. flor. 18. p. 28, 7 Kr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alucinor
-
8 suspicabilis
suspicābilis, e (suspicor), auf Vermutungen (Hypothesen) beruhend, ars, v. der Arzneikunst, Arnob. 1, 48: silva, Chalcid. Tim. 347.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspicabilis
-
9 suspicax
suspicāx, ācis (suspicor), I) argwöhnisch, Nep. u.a.: in rumore suspicax, Ps. Quint. decl.: silentium, Tac. ann. 3, 11: Compar., ut per haec suspicacioribus fidem facias, schwereren Verdacht bestätigt, Apul. apol. 98.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspicax
-
10 suspico
suspico, āre = suspicor, Plaut. Cas. 394.
См. также в других словарях:
BITHYAE — I. BITHYAE feminae Scythiae, quae puplillas binas in oculis singulis habent. Inest autem illis ea vis naturalis, ut visu effascinent, interimantque quos diutius intueantur. Plin. l. 7. c. 2. Earam meminit Solin. c. 1. Apollonides perbibet, in… … Hofmann J. Lexicon universale
ПОДОЗРЕВАТЬ — ПОДОЗРЕТЬ ПОДЗИРАТЬ ПОДОЗРЕВАТЬ Богатство семантических и стилистических варьяций словоупотребления, создаваемое взаимодействием старославянизмов и русизмов, можно видеть при изучении судьбы параллельных образований подозревать и подсматривать.… … История слов
ABROTONUM — I. ABROTONUM Africae urbs ad mare mediterraneum, Straboni et Plinio l. 5 c. 4. erica Syrtim. Stephanus ex Ephoro ait, eandem esse cum Neapoli, At in Strabone Neapolis est Leptis; tursus in Mela l. 1. c. 7. et Plinio, Neapolis, Abrotonum, et… … Hofmann J. Lexicon universale
ACHAD — civitas in quâ regnavit Nimrod. Gen. c. 10. v. 11. quae nunc dicitur Nisibis. Vide Acabene, et antiochia, et Achar, Addit Ferrarius, locus Palaestinae trans Iordanem fluv. in quo Iacob patriarcha obiit. Nescio quid sibi vult. Iacobum certe in… … Hofmann J. Lexicon universale
ADIABENE — Assyriae regio. Suidas et Stephanus scribunt, hanc quoque Mesenen vocari, quod mediô locô inter Euphratem ac Tigrim sita sit, unde et Mesopotamia dicitur. Verum falluntur, uti postea docebimus in Mesene Est autem Adiabene Assyria, proprie sic… … Hofmann J. Lexicon universale
ALSA — fluv. Fori Iulii, Aquileiam praeterfluens. Plin. l. 3. c. 8. Hodie Ausa dicitur, vel Ansa; vulgo Limino, et Lizonzio Alsuavus ego eum apud Cassiodorum dici suspicor, ubi Constantinus iunior a Constantino fratre caesus fuit. Est et Alsa alter fluv … Hofmann J. Lexicon universale
AMESTRATUS — oppid. Siciliae, circa Halesum amnem, binomium. Ad prius nomen pertinent Philisti Μυτίςτρατα, Polybii l. 1. c. 24. Μτίςτρατον; Zonarae Μουτίςτρατον, et Plinii l. 3. c. 8. Mustistrantini. Ad posterius Silii l. 14. Amastra, Apollodori. Α᾿μἠςτρατος … Hofmann J. Lexicon universale
AMORGOS — insul, una ex iis, quas plerique Sporadas, Steph. vero et Eustathius Cycladas esse statuunt. Item, castellum quoddam, in Insul. Patria Simonidis Poetae, quihinc Amorginus dictus, Strab. l. 10. Sunt qui Amorgon insulam, ex qua ἀμόργη purpurae… … Hofmann J. Lexicon universale
APOLLONIA — I. APOLLONIA Asiae oppid. maritimum, Assos dictum in Act. Apostolorum, c. 20. v. 13. ut quidam putant. Item urbs in ora Ponti, Milesiorum colonia. Strabo. Item Thraciae civitas, Plinio, l. 4. c. 11. Anthium olim vocata. Mela l. 2. c. 2. magnam… … Hofmann J. Lexicon universale
ARCA Mortualis — indigitatur Petronio Iubet mariti sui corpus tolli ex arca atque illi, quae vacabat, cruci affigi: in Glossis σορος, i. e. Sarcophagus, aliter Graecis ληνὸς, item πυελος, quae voces synonymae sunt. Fiebant illae primum ex lapide Sarcophago, de… … Hofmann J. Lexicon universale
BABYLON vulgo BAGDET — BABYLON, vulgo BAGDET urbs Babyloniae regni maxima ad Euphratem fluv. etiamnum regionis caput, et sedes Praefecti. De qua praeter Auctores sparsim hîc citatos, vide Gen. c. 11. loseph. Iud. Antiq. l. 1. c. 4. Epiphan. in Panar. l. 1. n. 7.… … Hofmann J. Lexicon universale