Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

supplex/de

  • 1 Supplex™

    Supplex ™

    Англо-русский синонимический словарь > Supplex™

  • 2 supplex

    supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;

    and always when used subst.,

    Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;

    or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,

    Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).
    (α).
    Absol.:

    supplex te ad pedes abiciebas,

    Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:

    ad alios se reges supplicem contulisse,

    id. Imp. Pomp. 8, 21:

    et genua amplectens effatur talia supplex,

    Verg. A. 10, 523:

    vobis supplex manus tendit patria communis,

    Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.

    infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,

    id. Pis. 32, 80:

    supplex ad aliquem venire,

    id. Att. 16, 16, C, §

    10: ad opem judicum supplices confugere,

    id. Font. 15, 33 (11, 23):

    do manus Supplex,

    Hor. Epod. 17, 2:

    supplex populi suffragia capto,

    id. Ep. 2, 2, 103:

    tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,

    id. C. 4, 14, 35:

    supplex rogabo,

    Stat. Achill. 1, 50.—
    (β).
    With dat.:

    ut tibi fierem supplex,

    Plaut. Ps. 5, 2, 20:

    judicibus supplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:

    ego me plurimis pro te supplicem abjeci,

    id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:

    cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,

    Cic. Tusc. 3, 32, 77.—
    (γ).
    As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:

    in miseros ac supplices misericordiā uti,

    Caes. B. G. 2, 28:

    et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?

    Cic. Lig. 5, 13:

    tu supplice digno dignior,

    Val. Fl. 7, 290:

    paternus,

    Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:

    vester est supplex, judices,

    Cic. Mur. 40, 86; so,

    vester,

    id. Clu. 70, 200:

    tuus,

    Hor. C. 3, 10, 16:

    supplex vestrae misericordiae,

    Cic. Cael. 32, 79:

    dei,

    Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:

    tui numinis,

    Sen. Agam. 343:

    domus inimicae,

    Quint. Decl. 9, 1.—
    II.
    Transf., of things:

    manus supplices,

    Cic. Font. 21, 48 (17, 38):

    manu supplice,

    Ov. M. 11, 279:

    dextra,

    Val. Fl. 4, 11:

    vitta,

    Hor. C. 3, 14, 8:

    dona,

    Verg. A. 3, 439:

    libelli,

    Mart. 8, 31, 3:

    vota,

    Verg. A. 8, 61:

    verba,

    Cic. Att. 12, 32, 1:

    vox,

    Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:

    voce supplex,

    Tac. A. 1, 57:

    oliva,

    Val. Fl. 3, 424:

    querelae,

    Tib. 1, 4, 72:

    lacrimae,

    Prop. 1, 16, 4:

    causa,

    Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:

    suppliciter demisseque respondere,

    Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > supplex

  • 3 supplex

    supplex, plĭcis qui plie les genoux, qui prie humblement, suppliant.    - abl. sing. -ici ou -ice.    - nemo supplici vultu, Tac.: personne n'avait le visage suppliant.    - supplice voce, Ov. M. 2: d'une voix suppliante.    - supplex te ad pedes abiciebas, Cic. Phil. 2, 34, 86: suppliant, tu te prosternais à ses pieds.    - avec dat. cum Alcibiades Socrati supplex esset ut... Cic. Tusc. 3: comme Alcibiade suppliait Socrate de...    - tam tibi sum supplex, quam tu mihi saepe fuisti, Ov.: je suis avec toi suppliante, autant que tu le fus souvent avec moi.    - supplices manus: mains suppliantes.    - supplex oliva, Val.-Fla.: rameau d'olivier porté par les suppliants.    - supplex, plĭcis, m.: un suppliant.    - diu Sisigambis supplicum precibus repugnavit, Curt. 5: longtemps Sisygambis repoussa les prières des suppliants.    - supplex vestrae misericordiae, Cic.: celui qui implore votre miséricorde.
    * * *
    supplex, plĭcis qui plie les genoux, qui prie humblement, suppliant.    - abl. sing. -ici ou -ice.    - nemo supplici vultu, Tac.: personne n'avait le visage suppliant.    - supplice voce, Ov. M. 2: d'une voix suppliante.    - supplex te ad pedes abiciebas, Cic. Phil. 2, 34, 86: suppliant, tu te prosternais à ses pieds.    - avec dat. cum Alcibiades Socrati supplex esset ut... Cic. Tusc. 3: comme Alcibiade suppliait Socrate de...    - tam tibi sum supplex, quam tu mihi saepe fuisti, Ov.: je suis avec toi suppliante, autant que tu le fus souvent avec moi.    - supplices manus: mains suppliantes.    - supplex oliva, Val.-Fla.: rameau d'olivier porté par les suppliants.    - supplex, plĭcis, m.: un suppliant.    - diu Sisigambis supplicum precibus repugnavit, Curt. 5: longtemps Sisygambis repoussa les prières des suppliants.    - supplex vestrae misericordiae, Cic.: celui qui implore votre miséricorde.
    * * *
        Supplex, supplicis, pen. cor. om. gen. Cic. Qui fait le petit devant aucun, Qui s'abbaisse devant un autre, comme on fait devant Dieu quand on le prie, Suppliant.
    \
        Libelli supplices. Martial. Requestes.
    \
        Verbis supplicibus orare. Cic. Faire humble priere.

    Dictionarium latinogallicum > supplex

  • 4 supplex

    supplex, plicis, Abl. gew. supplice, doch auch supplicī, Genet. Plur. supplicum u. (selten) supplicium (sub u. placo), sich demütigend, demütig bittend, demütig flehend, a) absol., supplex te ad pedes abiciebas, Cic.: pro sua incolumitate supplex, Tac. – übtr., v. lebl. Subjj.: tendit ad vos manus supplices, Cic.: orat multis et supplicibus verbis, Cic.: apud alqm vocem supplicem mittere, Liv.: voce supplici postulare, Sall.: s. libellus, Bittschrift, Mart. – b) m. Dat.: alci fieri od. esse supplicem, jmd. demütig bitten, Plaut. u. Cic.: cum lacrimans Socrati supplex esset, ut etc., Cic. – c) m. Pronom. poss. od. m. Genet. des Angeflehten: vester est supplex, Cic.: tuus, Hor.: dei, Nep.: misericordiae vestrae, Cic.: eorum (näml. simulacrorum ararumque) supplices, an ihnen, unter ihrem Schutze, Nep. – / Über den Abl. Sing. vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 78 u. 79; über den Genet. Plur. dies. 2, 128 u. 129.

    lateinisch-deutsches > supplex

  • 5 supplex

    supplex, plicis, Abl. gew. supplice, doch auch supplicī, Genet. Plur. supplicum u. (selten) supplicium (sub u. placo), sich demütigend, demütig bittend, demütig flehend, a) absol., supplex te ad pedes abiciebas, Cic.: pro sua incolumitate supplex, Tac. – übtr., v. lebl. Subjj.: tendit ad vos manus supplices, Cic.: orat multis et supplicibus verbis, Cic.: apud alqm vocem supplicem mittere, Liv.: voce supplici postulare, Sall.: s. libellus, Bittschrift, Mart. – b) m. Dat.: alci fieri od. esse supplicem, jmd. demütig bitten, Plaut. u. Cic.: cum lacrimans Socrati supplex esset, ut etc., Cic. – c) m. Pronom. poss. od. m. Genet. des Angeflehten: vester est supplex, Cic.: tuus, Hor.: dei, Nep.: misericordiae vestrae, Cic.: eorum (näml. simulacrorum ararumque) supplices, an ihnen, unter ihrem Schutze, Nep. – Über den Abl. Sing. vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 78 u. 79; über den Genet. Plur. dies. 2, 128 u. 129.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supplex

  • 6 supplex

    supplex supplex, plicis умоляющий

    Латинско-русский словарь > supplex

  • 7 supplex

    supplex supplex, plicis молящий

    Латинско-русский словарь > supplex

  • 8 supplex

    supplex supplex, plicis смиренный

    Латинско-русский словарь > supplex

  • 9 supplex

    sup-plex, plicis adj. [ sub + plico или placo\]
    умоляющий, молящий (vox, verba C)
    s. alicui C — умоляющий кого-л.
    s. misericordiae alicujus C — молящий о чьём-л. милосердии

    Латинско-русский словарь > supplex

  • 10 supplex

    I
    (gen.), supplicis ADJ
    suppliant, kneeling, begging
    II

    Latin-English dictionary > supplex

  • 11 supplex

    kneeling, entreating, suppliant.

    Latin-English dictionary of medieval > supplex

  • 12 supplex

    (m = f = n), supplicis (gen.sg.)
      умоляющий, молящий

    Dictionary Latin-Russian new > supplex

  • 13 supplex (subpl-)

        supplex (subpl-) icis (abl. icī or ice; gen plur. -icum, rarely -icium), adj.    [sub+PARC-], kneeling in entreaty, begging, entreating, humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant: supplex te ad pedes abiciebas: vobis supplex manūs tendit patria communis: gener a consulis pedibus supplex reicebatur: Ne quoiquam suorum aequalium supplex siet, T.: iudicibus: cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.—As subst m., a suppliant, humble petitioner: in miseros ac supplices misericordiā uti, Cs.: nos supplicum voce prohibebis?: vester est supplex, iudices: tuus, H.: dei, N.—Of things, of a supplicant, expressive of entreaty, suppliant, humble, beseeching: manūs: manu supplice, O.: vitta, H.: vota, V.: vox, S.

    Latin-English dictionary > supplex (subpl-)

  • 14 Te precor dulcissime supplex!

    Pretty please with a cherry on top!

    Latin Quotes (Latin to English) > Te precor dulcissime supplex!

  • 15 Умоляющий

    - supplex;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Умоляющий

  • 16 subplex

    supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;

    and always when used subst.,

    Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;

    or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,

    Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).
    (α).
    Absol.:

    supplex te ad pedes abiciebas,

    Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:

    ad alios se reges supplicem contulisse,

    id. Imp. Pomp. 8, 21:

    et genua amplectens effatur talia supplex,

    Verg. A. 10, 523:

    vobis supplex manus tendit patria communis,

    Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.

    infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,

    id. Pis. 32, 80:

    supplex ad aliquem venire,

    id. Att. 16, 16, C, §

    10: ad opem judicum supplices confugere,

    id. Font. 15, 33 (11, 23):

    do manus Supplex,

    Hor. Epod. 17, 2:

    supplex populi suffragia capto,

    id. Ep. 2, 2, 103:

    tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,

    id. C. 4, 14, 35:

    supplex rogabo,

    Stat. Achill. 1, 50.—
    (β).
    With dat.:

    ut tibi fierem supplex,

    Plaut. Ps. 5, 2, 20:

    judicibus supplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:

    ego me plurimis pro te supplicem abjeci,

    id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:

    cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,

    Cic. Tusc. 3, 32, 77.—
    (γ).
    As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:

    in miseros ac supplices misericordiā uti,

    Caes. B. G. 2, 28:

    et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?

    Cic. Lig. 5, 13:

    tu supplice digno dignior,

    Val. Fl. 7, 290:

    paternus,

    Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:

    vester est supplex, judices,

    Cic. Mur. 40, 86; so,

    vester,

    id. Clu. 70, 200:

    tuus,

    Hor. C. 3, 10, 16:

    supplex vestrae misericordiae,

    Cic. Cael. 32, 79:

    dei,

    Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:

    tui numinis,

    Sen. Agam. 343:

    domus inimicae,

    Quint. Decl. 9, 1.—
    II.
    Transf., of things:

    manus supplices,

    Cic. Font. 21, 48 (17, 38):

    manu supplice,

    Ov. M. 11, 279:

    dextra,

    Val. Fl. 4, 11:

    vitta,

    Hor. C. 3, 14, 8:

    dona,

    Verg. A. 3, 439:

    libelli,

    Mart. 8, 31, 3:

    vota,

    Verg. A. 8, 61:

    verba,

    Cic. Att. 12, 32, 1:

    vox,

    Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:

    voce supplex,

    Tac. A. 1, 57:

    oliva,

    Val. Fl. 3, 424:

    querelae,

    Tib. 1, 4, 72:

    lacrimae,

    Prop. 1, 16, 4:

    causa,

    Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:

    suppliciter demisseque respondere,

    Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > subplex

  • 17 suppliciter

    умоляюще, смиренно ( loqui Cs); слёзно ( petere Pt)

    Латинско-русский словарь > suppliciter

  • 18 коленопреклоненный

    supplex, icis

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > коленопреклоненный

  • 19 accido [1]

    1. ac-cido, cidī, ere (ad u. cado), an etwas hinfallen, -anfallen, auf etwas auffallen, bei etwas niederfallen, I) eig.: A) im allg.: ad terram, Enn. u. Plaut.: in humum, Varr.: m. Dat., terrae, Sen. poët.: m. bl. Acc., terram segetemque accidere incendia, Lucr. – B) insbes.: 1) von Geschossen = nach einem Orte hinfallen, wo niederfallen, auffallen, tela ab omni parte accidebant, Liv.: missa (tela) gravius accidere, Caes.: cum tela ex superiore loco missa non frustra acciderent, Liv. – 2) von Pers.: a) von Hilfe od. Gnade Flehenden = vor jmds. Knien od. Füßen bittend (supplex, ἱκέτης) niederfallen, niedersinken, sich niederwerfen, jmd. fußfällig bitten od. anflehen ( wie προςπίπτειν), ad pedes omnium, Cic.: ad alcis genua, Ter., u. alci ad genua, Suet.: u. genibus alcis, Liv.: u. so quo accidam? vor wem soll ich mich niederwerfen? Enn. fr. 114 V. – mit supplex, wie ad genua accido supplex, Sen. Troad. 700: u. pro libertate vestra supplicem vobis accidere ( wie ἱκέτην προςπίπτειν), Rut. Lup. 2, 6 (dazu Ruhnk.). – b) plötzlich jmdm. über den Hals kommen, de improviso, Sall.: quo improvisus gravior accideret, um unerwartet einen desto empfindlicheren Streich zu führen, Sall. – 3) (von sinnlichen Wahrnehmungen) = die Sinne treffen = bis zu ihnen dringen, -kommen, α) mit Angabe des Sinnes, ad aures, Cic. Sest. 107: u. bl. Dat. auribus (von Tönen, Worten, Geschrei usw., auch Regen), Cic. u.a.: u. bl. aures, Plaut. Stich. 88 u. Val. Flacc. 2, 452. (Vgl. Lachm. Lucr. 5, 608. Sorof Cic. de or. 2, 29. Ruhnk. Rut. Lup. 1, 17. Heins. Val. Flacc. 2, 452.) – vox accidit ad hostes, Liv.: ut notae litterarum totae ad oculos legentium acciderent, Petr. 105: acc. ad oculos animumque, vor Augen u. in den Sinn kommen, Cic.: quam res nova miraque menti accidat, wie seltsam dieser Gedanke scheinen mag, Lucr. – u. so mit Infin., quidque homini lubere accidit posse retur, Plaut. Amph. 171 G. – β) mit Angabe der Person, zu der etwas dringt: nilne ad te de iudicio armûm accidit? Pacuv. fr.: ut vox etiam ad hostes accideret, zu den F. drang, Liv.: ne maioris multitudinis species accidere hostibus posset, damit dem Feinde die Anzahl der Truppen nicht größer erscheinen möchte, Hirt. b.G. – γ) absol. = zu Ohren dringen, zu Ohren kommen od. gebracht werden, hinterbracht werden (wie προςπίπτειν), concitatior clamor accidens ab increscente pugna, Liv.: unde (clamor) accidisset, woher es (das Geschrei) komme, Liv.: clamor deinde accidit novus, Liv.: fama accidit, classem Punicam adventare, es kam das Gerücht od. die Nachricht (zu Ohren) von der Annäherung der p. Fl., Liv.; vgl. Fabri Liv. 21, 10, 12. Drak. Liv. 40, 32, 2.

    II) übtr.: 1) im allg.: quantis opibus, quibus de rebus lapsa fortuna accidat (zu Boden sinkt), Enn. tr. 371 (396): eodem die istuc verbum vere in te accidit, ist mit Recht in Bezug auf dich gesprochen worden, Ter. Andr. 885. – 2) (von Ereignissen usw.) vorfallen, vorkommen, eintreten, sich ereignen, sich zutragen, geschehen (u. zwar zufällig, unerwartet od. unvorhergesehen, wie προςπίπτειν, συμβαίνειν); mit Dat. = jmdm. od. einer Sache widerfahren, begegnen, zustoßen (συμβαίνειν τινί), raro acc., Ggstz. crebriores esse, Cornif. rhet.: supra omnia quae accidunt continguntque eminens, Sen.: timeo, ne illi me accusante aliquid accidat, es könnte ihm etwas geschehen, Cic.: si quid secundi evenisset..., si quid adversi accidisset, Nep.: quicquid acciderit, jedes Begebnis, Cic.: si aliter acciderit, Cic.: negotia, si qua acciderent, etwa vorkommende Geschäfte, Cic.: esset vitium, si non peteretur, sed accideret, wenn es nicht absichtlich, sondern zufällig wäre, Quint.: potest accidere promissum aliquod et conventum, ut etc., Cic.: illud etiam accidit praeter optatum meum, sed valde ex voluntate, Cic.: nollem accidisset tempus, in quo etc., Cic..: si quod tempus accidisset, quo tempore etc., Cic.: si qua calamitas accidisset, Cic.: si quid acciderit, Cic.: si quid adversi accidisset, Caes., Ggstz. si quid secundi evenisset, Nep.: si quid gravius od. si gravius quid acciderit od. accidisset, im Fall einer Niederlage, Caes.: m. Dat., qualis si qui (dux) nunc esset, tibi idem, quod illis accidit, contigisset, Cic.: haec et omnia, quae homini accidere possunt, ita fero, ut etc., Cic.: horum mihi nihil accidisset, si aut Agrippa aut Maecenas vixisset, Sen.: nihil accidet ei separatim a reliquis civibus, es wird ihm nicht anders ergehen, wie den übr. B., Cic.: nescio an tibi gratius opportuniusque acciderit, Cic.: cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, Cic.: si quid gravius ei a Caesare accidisset, wenn C. strenger gegen ihn verführe, Caes.: tantum flagitium civitati accidere, Claud. Quadrig. fr.: accidit fortunis omnium pernicies, Cic. – Dah. insbes.: a) accidit = es ereignet sich, trifft sich, tritt der Fall ein, kommt vor, trägt sich zu, geschieht, si ita (forte) accidisset, Cic.: mit folg. ut u. Konjunktiv (wenn der Fall als ein noch nicht gekannter, sich erst gestaltender dargestellt wird), wie casu accidit, ut id primus nuntiaret, Cic.: non potuisset accidere, ut unum genus esset omnium, nisi etc., Cic.: od. m. folg. quod (wenn der Fall als schon vorhanden vorausgesetzt wird), wie accidit perin-commode, quod eum nusquam vidisti, daß du ihn nirgends gesehen hast, ist ein unseliger Zufall, Cic.: od. m. folg. Infinit. od. Acc. u. Infinit. (wenn der Fall als Vorstellung, abstrakter Begriff dargestellt wird), nec acciderat mihi opus esse, Cic.: cum inique accidat turpem aestimationem sequi, Cic.: illud vero mihi permirum accidit, tantam temeritatem fuisse in illo adulescente, Cic.; vgl. Jordan zu Cic. Caecin. 8. p. 155; od. m. folg. ne u. Konjunktiv, nihil autem est pro certo futurum, quod potest aliquā procuratione accidere, ne fiat, Cic. – b) si quid alci accidat (od. accideret od. acciderit od. accidisset), d.i. α) mit u. ohne humanitus = wenn jmdm. etwas (Menschliches) zustoßen od. begegnen sollte, euphemist. = wenn er sterben sollte ( wie εἴ τι πάθοι od. ἤν τι πάθη od. εἴ τι γένοιτο περὶ αυτον), Cic., Vell. u.a. Vgl. Muncker zu Hyg. fab. 109. – β) = wenn ihm etwas (ein Unfall) zustoßen od. begegnen sollte, euphemist. = wenn es unglücklich (im Kampfe usw.) gehen sollte u. dgl., Cic. u.a. – 3) ausfallen, ablaufen, bene, Plaut.: alci opportune, Caes.: incommode, Caes.: peius victoribus Sequanis quam Aeduis victis accidisse, es ist schlimmer für die Sequaner ausgefallen, Caes.: hoc quorsum accidat, Ter.: si secus oder aliter acciderit, wenn es anders, d.i. nicht nach Wunsch ausfallen sollte, Cic.: ut (gesetzt daß) omnia contra opinionem acciderent, Caes. – 4) als gramm. u. rhet. t.t., einer Sache gleichs. noch anfällig werden, zu etw. als etw. Besonderes noch hinzukommen, plurima huic verbo accidunt ( wie genus, tempora etc.), Quint.: cetera, quae ei generi accidunt, ihm als Arten untergeordnet werden, Quint. – / Partiz. accidēns subst., Abl. Sing. ab accidenti, Plin. Val. 3, 12 in.: ex accidenti, Aquil. Rom. 16. Iulian. dig. 35, 2, 51. Serv. Verg. Aen. 1, 640. – Nbf. accado (hinfallen), wov. accadens, Sen. suas. 6, 3.

    lateinisch-deutsches > accido [1]

  • 20 accido

    1. ac-cido, cidī, ere (ad u. cado), an etwas hinfallen, -anfallen, auf etwas auffallen, bei etwas niederfallen, I) eig.: A) im allg.: ad terram, Enn. u. Plaut.: in humum, Varr.: m. Dat., terrae, Sen. poët.: m. bl. Acc., terram segetemque accidere incendia, Lucr. – B) insbes.: 1) von Geschossen = nach einem Orte hinfallen, wo niederfallen, auffallen, tela ab omni parte accidebant, Liv.: missa (tela) gravius accidere, Caes.: cum tela ex superiore loco missa non frustra acciderent, Liv. – 2) von Pers.: a) von Hilfe od. Gnade Flehenden = vor jmds. Knien od. Füßen bittend (supplex, ἱκέτης) niederfallen, niedersinken, sich niederwerfen, jmd. fußfällig bitten od. anflehen ( wie προςπίπτειν), ad pedes omnium, Cic.: ad alcis genua, Ter., u. alci ad genua, Suet.: u. genibus alcis, Liv.: u. so quo accidam? vor wem soll ich mich niederwerfen? Enn. fr. 114 V. – mit supplex, wie ad genua accido supplex, Sen. Troad. 700: u. pro libertate vestra supplicem vobis accidere ( wie ἱκέτην προςπίπτειν), Rut. Lup. 2, 6 (dazu Ruhnk.). – b) plötzlich jmdm. über den Hals kommen, de improviso, Sall.: quo improvisus gravior accideret, um unerwartet einen desto empfindlicheren Streich zu führen, Sall. – 3) (von sinnlichen Wahrnehmungen) = die Sinne treffen = bis zu ihnen dringen, -kommen, α) mit Angabe des Sinnes, ad aures, Cic. Sest. 107: u.
    ————
    bl. Dat. auribus (von Tönen, Worten, Geschrei usw., auch Regen), Cic. u.a.: u. bl. aures, Plaut. Stich. 88 u. Val. Flacc. 2, 452. (Vgl. Lachm. Lucr. 5, 608. Sorof Cic. de or. 2, 29. Ruhnk. Rut. Lup. 1, 17. Heins. Val. Flacc. 2, 452.) – vox accidit ad hostes, Liv.: ut notae litterarum totae ad oculos legentium acciderent, Petr. 105: acc. ad oculos animumque, vor Augen u. in den Sinn kommen, Cic.: quam res nova miraque menti accidat, wie seltsam dieser Gedanke scheinen mag, Lucr. – u. so mit Infin., quidque homini lubere accidit posse retur, Plaut. Amph. 171 G. – β) mit Angabe der Person, zu der etwas dringt: nilne ad te de iudicio armûm accidit? Pacuv. fr.: ut vox etiam ad hostes accideret, zu den F. drang, Liv.: ne maioris multitudinis species accidere hostibus posset, damit dem Feinde die Anzahl der Truppen nicht größer erscheinen möchte, Hirt. b.G. – γ) absol. = zu Ohren dringen, zu Ohren kommen od. gebracht werden, hinterbracht werden (wie προςπίπτειν), concitatior clamor accidens ab increscente pugna, Liv.: unde (clamor) accidisset, woher es (das Geschrei) komme, Liv.: clamor deinde accidit novus, Liv.: fama accidit, classem Punicam adventare, es kam das Gerücht od. die Nachricht (zu Ohren) von der Annäherung der p. Fl., Liv.; vgl. Fabri Liv. 21, 10, 12. Drak. Liv. 40, 32, 2.
    II) übtr.: 1) im allg.: quantis opibus, quibus de
    ————
    rebus lapsa fortuna accidat (zu Boden sinkt), Enn. tr. 371 (396): eodem die istuc verbum vere in te accidit, ist mit Recht in Bezug auf dich gesprochen worden, Ter. Andr. 885. – 2) (von Ereignissen usw.) vorfallen, vorkommen, eintreten, sich ereignen, sich zutragen, geschehen (u. zwar zufällig, unerwartet od. unvorhergesehen, wie προςπίπτειν, συμβαίνειν); mit Dat. = jmdm. od. einer Sache widerfahren, begegnen, zustoßen (συμβαίνειν τινί), raro acc., Ggstz. crebriores esse, Cornif. rhet.: supra omnia quae accidunt continguntque eminens, Sen.: timeo, ne illi me accusante aliquid accidat, es könnte ihm etwas geschehen, Cic.: si quid secundi evenisset..., si quid adversi accidisset, Nep.: quicquid acciderit, jedes Begebnis, Cic.: si aliter acciderit, Cic.: negotia, si qua acciderent, etwa vorkommende Geschäfte, Cic.: esset vitium, si non peteretur, sed accideret, wenn es nicht absichtlich, sondern zufällig wäre, Quint.: potest accidere promissum aliquod et conventum, ut etc., Cic.: illud etiam accidit praeter optatum meum, sed valde ex voluntate, Cic.: nollem accidisset tempus, in quo etc., Cic..: si quod tempus accidisset, quo tempore etc., Cic.: si qua calamitas accidisset, Cic.: si quid acciderit, Cic.: si quid adversi accidisset, Caes., Ggstz. si quid secundi evenisset, Nep.: si quid gravius od. si gravius quid acciderit od. accidisset, im Fall einer Niederlage, Caes.: m. Dat., qualis si qui (dux) nunc
    ————
    esset, tibi idem, quod illis accidit, contigisset, Cic.: haec et omnia, quae homini accidere possunt, ita fero, ut etc., Cic.: horum mihi nihil accidisset, si aut Agrippa aut Maecenas vixisset, Sen.: nihil accidet ei separatim a reliquis civibus, es wird ihm nicht anders ergehen, wie den übr. B., Cic.: nescio an tibi gratius opportuniusque acciderit, Cic.: cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, Cic.: si quid gravius ei a Caesare accidisset, wenn C. strenger gegen ihn verführe, Caes.: tantum flagitium civitati accidere, Claud. Quadrig. fr.: accidit fortunis omnium pernicies, Cic. – Dah. insbes.: a) accidit = es ereignet sich, trifft sich, tritt der Fall ein, kommt vor, trägt sich zu, geschieht, si ita (forte) accidisset, Cic.: mit folg. ut u. Konjunktiv (wenn der Fall als ein noch nicht gekannter, sich erst gestaltender dargestellt wird), wie casu accidit, ut id primus nuntiaret, Cic.: non potuisset accidere, ut unum genus esset omnium, nisi etc., Cic.: od. m. folg. quod (wenn der Fall als schon vorhanden vorausgesetzt wird), wie accidit perin-commode, quod eum nusquam vidisti, daß du ihn nirgends gesehen hast, ist ein unseliger Zufall, Cic.: od. m. folg. Infinit. od. Acc. u. Infinit. (wenn der Fall als Vorstellung, abstrakter Begriff dargestellt wird), nec acciderat mihi opus esse, Cic.: cum inique accidat turpem aestimationem sequi, Cic.: illud vero mihi permirum accidit, tantam temeritatem fuisse
    ————
    in illo adulescente, Cic.; vgl. Jordan zu Cic. Caecin. 8. p. 155; od. m. folg. ne u. Konjunktiv, nihil autem est pro certo futurum, quod potest aliquā procuratione accidere, ne fiat, Cic. – b) si quid alci accidat (od. accideret od. acciderit od. accidisset), d.i. α) mit u. ohne humanitus = wenn jmdm. etwas (Menschliches) zustoßen od. begegnen sollte, euphemist. = wenn er sterben sollte ( wie εἴ τι πάθοι od. ἤν τι πάθη od. εἴ τι γένοιτο περὶ αυτον), Cic., Vell. u.a. Vgl. Muncker zu Hyg. fab. 109. – β) = wenn ihm etwas (ein Unfall) zustoßen od. begegnen sollte, euphemist. = wenn es unglücklich (im Kampfe usw.) gehen sollte u. dgl., Cic. u.a. – 3) ausfallen, ablaufen, bene, Plaut.: alci opportune, Caes.: incommode, Caes.: peius victoribus Sequanis quam Aeduis victis accidisse, es ist schlimmer für die Sequaner ausgefallen, Caes.: hoc quorsum accidat, Ter.: si secus oder aliter acciderit, wenn es anders, d.i. nicht nach Wunsch ausfallen sollte, Cic.: ut (gesetzt daß) omnia contra opinionem acciderent, Caes. – 4) als gramm. u. rhet. t.t., einer Sache gleichs. noch anfällig werden, zu etw. als etw. Besonderes noch hinzukommen, plurima huic verbo accidunt ( wie genus, tempora etc.), Quint.: cetera, quae ei generi accidunt, ihm als Arten untergeordnet werden, Quint. – Partiz. accidēns subst., Abl. Sing. ab accidenti, Plin. Val. 3, 12 in.: ex accidenti, Aquil. Rom. 16. Iulian. dig. 35, 2, 51.
    ————
    Serv. Verg. Aen. 1, 640. – Nbf. accado (hinfallen), wov. accadens, Sen. suas. 6, 3.
    ————————
    2. ac-cīdo, cīdī, cīsum, ere (ad u. caedo), anhauen, anschneiden, prägn., anhauend abhauen, umhauen, I) eig.: aut ab radicibus subruere aut accidere arbores, anschneiden, Caes. b.G. 6, 27, 4. – Gew. prägn., antiquam in montibus ornum ferro, Verg.: suboles velut accisis recrescens stirpibus (im Bilde), Liv.: omne genus frugum, befressen u. benagen = abnagen (v. Heuschrecken u. Mäusen), Arnob.: dapes, aufessen, Verg. – II) übtr., schmälern, schwächen, entkräften, herunterbringen, hart mitnehmen, schwere Verluste beibringen, im Passiv auch = herunterkommen, schwere Verluste erleiden, ita proelio uno Vestinorum res, ut etc., Liv.: Latinorum etsi pariter accisae copiae sint, Liv.: robore iuventutis suae acciso, Liv.: civitatum copias eo proelio esse accisas sciebat, Hirt. b.G.: res, quamquam sunt accisae, tamen efferent se aliquando et ad renovandum bellum revirescent, Cic.: accidere autem oportet singula; sic universa franguntur, Cic.: post accisas a Camillo Volscorum res, Liv.: opes accisae (Ggstz. opes integrae), Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accido

См. также в других словарях:

  • Supplex — (lat.), demüthig bittend, Hülfe bittend …   Pierer's Universal-Lexikon

  • supplex — index petitioner Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Supplex Libellus Valachorum — Transsilvaniae (Latin for Petition of the Vlachs of Transylvania ) is the name of two petitions sent by the leaders of the ethnic Romanians of Transylvania to the Holy Roman Emperor Leopold II, demanding equal political rights with the other… …   Wikipedia

  • Supplex Libellus — Der Supplex Libellus (Bittbüchlein) ist ein Beschwerdebrief des Konvents des Klosters Fulda gegen seinen Abt Ratgar, der im Jahre 812 Kaiser Karl dem Großen und in einer erweiterten Fassung 817 Kaiser Ludwig dem Frommen vorgelegt wurde. Er ist… …   Deutsch Wikipedia

  • Supplex — [ sʌplɛks] noun trademark a synthetic stretchable fabric which is permeable to air and water vapour, used in sports and outdoor clothing …   English new terms dictionary

  • Supplex — …   Useful english dictionary

  • Supplex™ — …   Useful english dictionary

  • Vacusus supplex —   Vacusus supplex Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Erigeron supplex — ID 31758 Symbol Key ERSU4 Common Name supple fleabane Family Asteraceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution CA Growth Habit Forb/herb Duration …   USDA Plant Characteristics

  • Erigeron supplex A. Gray — Symbol ERSU4 Common Name supple fleabane Botanical Family Asteraceae …   Scientific plant list

  • SQY — Supplex Quilt lined Youth style Jacket (Miscellaneous » Clothes) …   Abbreviations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»