Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sup

  • 61 suppalpor

    sup-palpor ( subp-), āri, v. dep. n., to caress, fondle, or wheedle a little (very rare):

    occepit ejus matri suppalparier Vino, etc.,

    Plaut. Mil. 2, 1, 28:

    suppalpandi nescius,

    Symm. Ep. 1, 84.

    Lewis & Short latin dictionary > suppalpor

  • 62 suppar

    sup-par ( subpar), păris, adj., nearly equal (rare but class.): huic aetati suppares Alcibiades, Critias, * Cic. Brut. 7, 29:

    aetas,

    Vell. 1, 17, 1:

    aevum,

    Aus. Ep. 1, 13:

    musicae suppari gressu,

    App. M. 6, p. 183, 12:

    fratres, nec similes ejus nec suppares,

    Amm. 26, 10, 9. —

    In logic: propositiones suppares,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 31 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > suppar

  • 63 supparasitor

    sup-părăsītor ( subp-), āri, v. dep. n., to flatter or fawn a little, like a parasite (Plautin.):

    amanti,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    patri,

    id. ib. 1, 3, 17:

    illi semper,

    id. Mil. 2, 3, 77.

    Lewis & Short latin dictionary > supparasitor

  • 64 suppateo

    sup-pătĕo ( subp-), ēre, v. n., to lie open beneath, spread out beneath (Appul.):

    quae (fovea) fruticibus imis suppatet,

    was spread over at the bottom, App. M. 8, p. 210, 28:

    campi suppatentes,

    id. ib. 7, p. 198, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > suppateo

  • 65 suppedaneum

    sup-pĕdānĕum ( subp-), i, n. [pedaneus], a footstool (eccl. Lat.):

    pedum,

    Lact. 4, 12, 17 (from Psa. 109, 1, where Vulg. has scabellum).

    Lewis & Short latin dictionary > suppedaneum

  • 66 suppedo

    sup-pēdo ( subp-), ĕre, v. n., to break wind softly, cited ap. Cic. Fam. 9, 22, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > suppedo

  • 67 suppernatus

    sup-pernātus ( subp-), a, um, adj. [perna], lamed in the hip:

    suppernati dicuntur, quibus femina sunt succisa, in modum suillarum pernarum. Ennius in Annalibus: is pernas succidit iniquā superbiā Poeni. Et Catullus (17, 19) alnus suppernata securi,

    cut down, Fest. p. 305 Müll.; cf. p. 304 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > suppernatus

  • 68 suppetiae

    sup-pĕtĭae ( subp-), ārum, f. [suppeto], that which comes to aid one, aid, assistance, succor (ante-class. and post-Aug.; used only in nom. and acc.; syn.:

    auxilium, subsidium): auxilia mihi et suppetiae sunt domi,

    Plaut. Ep. 5, 2, 12:

    non metuo meae quin uxori latae suppetiae sient,

    id. Am. 5, 1, 54; id. Ep. 5, 1, 52; id. Mil. 4, 2, 62; id. Rud. 3, 2, 10; 4, 4, 39; id. Men. 5, 7, 14; Suet. Vesp. 4:

    piscibus ad suppetias uti,

    App. Mag. p. 299, 33:

    suppetias ferre,

    Amm. 16, 4, 3; App. M. 6, p. 184, 39.—The acc. suppetias sometimes occurs with verbs of motion for ad suppetias (to go, come, send, etc.), to any one's assistance:

    nae tibi, suppetias tempore adveni modo,

    Plaut. Men 5, 7, 31:

    venire, Auct. B. Afr. 5: proficisci,

    id. ib. 25:

    ire,

    id. ib. 39:

    occurrere,

    id. ib. 66;

    68: accurrere,

    App. M. 9, p. 234.

    Lewis & Short latin dictionary > suppetiae

  • 69 suppeto

    sup-pĕto ( subp-), īvi or ĭi, ītum, 3, v. n.
    I.
    To go or come to one, i. e.,
    A.
    Lit., to be at hand or in store, to be present (class.):

    ut mihi supersit, suppetat, superstitet,

    Plaut. Pers. 3, 1, 3:

    si cui haec suppetunt,

    Cic. Off 2, 8, 31:

    cui res non suppetat,

    id. de Or. 3, 35, 142:

    vererer, ne mihi crimina non suppeterent,

    id. Verr. 2, 1, 11, § 31:

    ne pabuli quidem satis magna copia suppetebat,

    Caes. B. G. 1, 16:

    copia frumenti,

    id. ib. 1, 3:

    frumentum copiaeque,

    Liv. 5, 26, 9:

    quibus rebus numquam tanta suppeteret victoriae fiducia, Auct. B. Afr. 31: ut mihi ad remunerandum nihil suppetat praeter voluntatem,

    Cic. Fam. 15, 13, 2:

    quibuscumque vires suppetebant ad arma ferenda, praesto fuere,

    Liv. 4, 22, 1; Plin. 2, 9, 6, § 46:

    neque quo manus porrigeret suppetebat,

    Nep. Dion, 7, 2:

    nondum suppetente ad haurien, dum ultra justa vi,

    Plin. 2, 9, 6, § 46:

    si vita suppetet,

    Cic. Fin. 1, 4, 11; so,

    vita,

    Plin. Ep. 5, 5, 8:

    vita longior,

    Liv. 40, 56, 7: quoad vita suppetet, Auct. B. Afr. 92; Vop. Aur. 24.—With pers. subject:

    deos oro, ut vitae tuae superstes suppetat (uxor),

    that she may survive you, Plaut. Trin. 1, 2, 19:

    nec consilium sibi suppetere diceret,

    Liv. 4, 48, 13.—
    B.
    Transf., to be equal to or sufficient for; to suffice, to agree with, correspond to any thing;

    = sufficere: ut amori, ut ambitioni, ut cottidianis sumptibus copiae suppetant,

    Cic. Tusc. 5, 32, 89:

    pauper enim non est, cui rerum suppetit usus,

    Hor. Ep. 1, 12, 4:

    utinam quae dicis, dictis facta suppetant,

    i. e. I wish you may be as good as your word, Plaut. Ps. 1, 1, 106:

    rudis lingua non suppetebat libertati,

    Liv. 2, 56, 8:

    ut plagae possint suppetere ipsae,

    Lucr. 1, 1050. — Poet., with pers. subject:

    novis ut usque suppetas doloribus,

    you may be exposed to, Hor. Epod. 17, 64. —
    II.
    To ask in place of another, to personate another in asking:

    si silignario quis dixerit, ut quisquis nomine ejus siliginem petisset, ei daret... furti actionem adversus eum qui suppetet, etc.,

    Dig. 47, 2, 52, § 11.

    Lewis & Short latin dictionary > suppeto

  • 70 suppilo

    sup-pīlo ( subp-), no perf., ātum, 1, v. a. [pilus], to steal underhand, to filch, pilfer, purloin; with pers. object, to rob, strip, pluck, fleece (ante-class.): suffuror [p. 1814] suppilo, Plaut. Truc. 2, 7, 15:

    pallam alicui,

    id. Men. 5, 1, 40:

    mihi aurum et pallam ex arcis,

    id. ib. 5, 2, 52:

    suppiles clam domi uxorem tuam?

    id. As. 4, 2, 6:

    aliquem,

    id. ib. 5, 2, 38; Pompon. ap. Non. 13, 2; Caecil. ib. 12, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > suppilo

  • 71 suppinguis

    sup-pinguis ( subp-), e, adj., somewhat fat, fatty:

    cutis,

    Cels. 6, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > suppinguis

  • 72 supplantator

    sup-plantātor ( subpl-), ōris, m. [id.], one who trips up another ' s heels, a supplanter (eccl. Lat.), Hier. Ep. 69, 6 (of Jacob); Ambros. Ep. 60.

    Lewis & Short latin dictionary > supplantator

  • 73 supplanto

    sup-planto ( subpl-), āvi, ātum, 1, v. a. [planta], to trip up one ' s heels, to throw down, huposkelizô.
    I.
    Lit.:

    supplantare dictum est pedem supponere, Lucilius: supplantare aiunt Graeci,

    Non. 36, 3: qui stadium currit, supplantare eum, quīcum certet nullo modo debet, * Cic. Off. 3, 10, 42:

    athleta supplantatus,

    Sen. Ep. 13, 2. —
    II.
    Transf., in gen., to throw down, throw to the ground, overthrow:

    vitem,

    Col. Arb. 7, 4:

    vites in terram,

    Plin. 17, 23, 35, § 212:

    uvas,

    id. 17, 22, 35, § 192:

    fulturas (vehemens aquae vis),

    Vitr. 10, 22.— Poet.: tenero supplantat verba palato, trips up, i. e. distorts, minces, Pers. 1, 35:

    judicium,

    to overturn, Quint. Decl. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > supplanto

  • 74 suppleo

    sup-plĕo ( subpl) -, ēvi, ētum, 2, v. a., to fill up, make full or whole, to make good, to complete, supply (class.; cf.: reficio, suppedito).
    I.
    In gen.:

    fiscellam,

    Cato, R. R. 88, 1:

    dum suppleri summa queatur,

    Lucr. 1, 1044:

    bibliothecam,

    Cic. Q. Fr. 3, 4, 5:

    usum provinciae,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 9:

    Hirtius, qui Gallici belli novissimum librum supplevit,

    Suet. Caes. 56:

    adjectoque cavae supplentur corpore rugae,

    Ov. M. 7, 291:

    vulnera supplevit lacrimis,

    id. ib. 4, 140: tu mihi da cives et inania moenia (i. e. urbem) supple, fill up, i. e. people, id. ib. 7, 628; cf.:

    si fetura gregem suppleverit,

    Verg. E. 7, 36:

    ad supplenda exercitūs damna,

    Tac. A. 1, 71:

    damna incendiorum multis,

    to make good, repair, Suet. Calig. 16; cf. id. Aug. 41:

    colos consumptas,

    Sen. Herc. Oet. 1084:

    aerarium,

    Tac. A. 2, 38:

    ut referendis praeteritis verbis id scriptum suppleatur,

    Cic. de Or. 2, 26, 110: hypocauston. si dies nubilus, immisso vapore solis vicem supplet, supplies the place of, Plin. Ep. 5, 6, 24; so,

    locum parentis tibi,

    Sen. Hipp. 633:

    remis Zephyros,

    Stat. Achill. 2, 20:

    ponite ante oculos M. Antonium consularem, sperantem consulatum Lucium adjungite: supplete ceteros, etc.,

    Cic. Phil. 12, 6, 14:

    praemia,

    to furnish, Aus. Idyll. 10, 412:

    suppletis lucernis,

    i. e. with oil, Prop. 4 (5), 8, 43:

    simili mixturā vas suppleatur,

    Col. 12, 10, 2. — Absol.:

    supplet iste nescio qui,

    Cic. Fl. 17, 40.—
    II.
    In partic., in milit. lang., to fill up, make complete or full in number, furnish with a complement, recruit: cum sex legionibus iisque suppletis ex Bruti exercitu, M. Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 27:

    legiones,

    Liv. 29, 24, 14:

    exercitum junioribus,

    Just. 12, 11, 4:

    legiones subito delectu,

    Tac. H. 4, 19:

    decurias equitum,

    Suet. Tib. 41:

    naves remigio,

    Liv. 26, 39, 7; cf.

    remigium,

    Verg. A. 3, 471.

    Lewis & Short latin dictionary > suppleo

  • 75 suppoenitet

    sup-poenĭtet ( subp-), ēre, v. n. impers., to be somewhat sorry, to repent a little:

    nam et illum furoris et hunc nostrum copiarum suppoenitet,

    Cic. Att. 7, 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > suppoenitet

  • 76 suppolitor

    sup-pŏlītor ( subp-), ōris, m., a rubber up, polisner, in mal. part., Laber. ap. Non. 490, 21 (dub.; Rib. Com. Fragm. v. 139, subolitor).

    Lewis & Short latin dictionary > suppolitor

  • 77 suppono

    sup-pōno ( subp-), pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. supposivi, Plaut. Truc. 2, 5, 9:

    supposivit,

    id. ib. 4, 3, 30; part. sync. supposta, Verg. A. 6, 24; Sil. 3, 90), v. a., to put, place, or set under (freq. and class.; cf.: submitto, subicio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    anatum ova gallinis saepe supponimus,

    Cic. N. D. 2, 48, 124; Varr. R. R. 3, 9, 9; Col. 8, 5, 4:

    (orat) sub cratim uti jubeas sese supponi,

    Plaut. Poen. 5, 2, 65:

    caput et stomachum supponere fontibus,

    Hor. Ep. 1, 15, 8:

    cervicem polo,

    Ov. F. 5, 180:

    colla oneri,

    id. R. Am. 171:

    tauros jugo,

    to yoke, id. M. 7, 118:

    olivam prelo,

    Col. 12, 49, 9:

    tectis agrestibus ignem,

    Ov. F. 4, 803:

    Massica caelo vina sereno,

    Hor. S. 2, 4, 51:

    agresti fano pecus,

    to place under, to drive under cover of, Ov. F. 4, 756:

    aliquem tumulo (terrae, humo, etc.),

    i. e. to bury, id. Tr. 3, 3, 68; id. Ib. 153; id. Am. 3, 9, 48:

    terrae dentes,

    i. e. to sow, id. M. 3, 102:

    falcem maturis aristis,

    to apply, Verg. G. 1, 348: cultros, to apply (to the throat of cattle to be slaughtered), id. A. 6, 248; id. G. 3, 492:

    incedis per ignes Suppositos cineri doloso,

    hidden under, Hor. C. 2, 1, 8:

    his igitur rebus subjectis suppositisque,

    i. e. under the earth, Lucr. 6, 543:

    nil ita sublime est... Non sit ut inferius suppositumque deo,

    subjected, subject, Ov. Tr. 4, 8, 48.—
    B.
    In partic.
    1.
    To put in the place of another, to substitute for another person or thing (syn. substituo):

    meliorem, quam ego sum, suppono tibi,

    Plaut. Curc. 2, 2, 6:

    aliquem in alicujus locum,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72; 2, 5, 30, § 78:

    in quarum (mulierum) locum juvenes,

    Just. 7, 3, 6:

    se reum criminibus illis pro rege,

    Cic. Deiot. 15, 42:

    stannum et aurichalcum pro auro et argento,

    Suet. Vit. 5 fin.:

    operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur,

    Cic. Rosc. Am. 38, 111.—
    2.
    To substitute falsely or fraudulently, to falsify, forge, counterfeit:

    (puella) herae meae supposita est parva,

    Plaut. Cist. 4, 2, 49; so,

    puerum, puellam,

    id. ib. 2, 3, 11; id. Truc. 1, 1, 71; 2, 4, 50; 4, 3, 30; Ter. Eun. prol. 39; 5, 3, 3; Liv. 3, 44, 9 al.:

    qui suppositā personā falsum testamentum obsignandum curaverit,

    Cic. Clu. 44, 125:

    testamenta falsa supponere,

    id. Leg. 1, 16, 43; so,

    testamenta,

    id. Par. 6, 1, 43: quos (equos) daedala Circe Suppositā de matre nothos furata creavit, substituted deceptively, spurious (because mortal), Verg. A. 7, 283:

    trepidat, ne suppositus venias, ac falso nomine poscas,

    Juv. 1, 98.—
    3.
    To place as a pledge, hypothecate, Dig. 27, 9 lemm.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to add, annex, subjoin (syn. subjungo):

    huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit,

    Cic. Inv. 1, 9, 12; 1, 6, 8:

    exemplum epistolae,

    id. Att. 8, 6, 3:

    rationem,

    id. Inv. 2, 23, 70; 2, 21, 63. —
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to make subject, to subject, submit:

    aethera ingenio suo,

    Ov. F. 1, 306:

    me tibi supposui,

    Pers. 5, 36.—
    * 2.
    To set beneath, to esteem less:

    Latio supposuisse Samon,

    Ov. F. 6, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > suppono

  • 78 supporto

    sup-porto ( subp-), āvi, ātum, 1, v. a., to carry, bring, or convey to a place (class.; perh. not in Cic.;

    syn. subveho): operi quaecumque usui sunt,

    Caes. B. C. 2, 15:

    rem frumentariam,

    id. B. G. 1, 39:

    frumentum commeatumque ex Sequanis,

    id. ib. 1, 48; 3, 3; cf.:

    commeatus terrestri itinere, navibus,

    Liv. 44, 18, 4:

    frumentum (ligna, auxilia), etc., navibus,

    Caes. B. C. 3, 44; 3, 15; 3, 112; Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 4:

    frumentum inde in oppidum,

    Hirt. B. G. 8, 35:

    omnia hinc in castra,

    Liv. 41, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > supporto

  • 79 supprimo

    sup-prĭmo ( subp-), pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press down or under.
    I.
    In gen., so rarely and only as a naut. t. t., to sink, send to the bottom a vessel:

    quattuor (naves) suppressae,

    Liv. 22, 19, 12; so,

    naves,

    id. 28, 30, 11; 37, 11, 11; Just. 2, 9, 13. —
    II.
    In partic. (class.).
    A.
    To hold or keep back; to check, stop, put a stop to; to detain, restrain, suppress (syn.: reprimo, repello, sisto).
    1.
    Lit.:

    hostem nostros insequentem,

    Caes. B. C. 1, 45:

    iter,

    id. ib. 1, 66:

    aerii cursūs habenas,

    Ov. M. 6, 709:

    lora manu,

    id. Am. 1, 13, 10:

    fugam,

    id. M. 11, 777:

    sanguinem,

    Cels. 2, 10 fin.; 5, 26, 22; Plin. 27, 12, 91, § 113:

    alvum,

    i. e. to close, make costive, Cels. 2, 12, 2:

    ventrem,

    id. 4, 19:

    fontes,

    Ov. M. 15, 280; id. P. 4, 2, 18:

    lacrimas,

    Prop. 3, 10 (4, 9), 8; Albin. 1, 427:

    vocem,

    let fall, Ov. M 1, 715:

    partem ultimam vocis In medio sono,

    id. ib. 5, 193:

    si jam deficiam, subpressaque lingua palate Vix instillato restituenda mero, etc.,

    id. Tr. 3, 3, 21.—
    2.
    Trop.:

    aegritudinem supprimere nec pati manare longius,

    Cic. Tusc. 3, 31, 75:

    stultiloquium,

    Plaut. Mil. 2, 3, 24:

    impetum militum,

    Liv. 31, 18, 7; 7, 24, 3:

    iram,

    id. 2, 35, 2; Ov. P. 1, 8, 69:

    querelas,

    id. F. 4, 83; Petr. 91:

    furorem,

    id. 71:

    fletum,

    Prop. 4 (5), 1, 113:

    dolorem altā mente,

    Luc. 6, 228. —
    B.
    To keep from publicity, keep to one ' s self; to keep back, conceal, suppress (syn.: abscondo, celo).
    1.
    Lit.:

    quae (HS DC) reticuit atque suppressit,

    Cic. Clu. 36, 99:

    pecuniam,

    id. ib. 25, 68;

    26, 71: nummos,

    id. ib. 27, 75:

    elaborata abscondere atque supprimere,

    Plin. 25, 1, 1, § 1:

    quae (senatusconsulta) antea arbitrio consulum supprimebantur vitiabanturque,

    Liv. 3, 55, 13:

    testamentum,

    Suet. Calig. 16:

    libros,

    id. Gram. 8 fin.:

    alienam ancillam,

    to harbor secretly, Dig. 47, 2, 84:

    adulterii foeditate suppressā,

    Amm. 16, 8, 6.—
    2.
    Trop.:

    ejus decreti suppressa fama est,

    Liv. 5, 1, 7:

    famam coërcitam,

    Tac. H. 1, 17 fin.:

    indicium conjurationis,

    Curt. 6, 8, 8:

    nomen Vespasiani,

    Tac. H. 2, 96.—Hence, suppres-sus, a, um, P. a., held back, kept in, i. e., *
    A.
    Short:

    mentum,

    Varr. R. R. 2, 9, 3.—
    B.
    Of the voice, subdued, low:

    suppressā voce dicere (opp. magnā voce dicere),

    Cic. Sull. 10, 30:

    murmur,

    Val. Fl. 5, 470.— Comp.:

    erit ut voce sic etiam oratione suppressior,

    Cic. Or. 25, 85.—Hence, suppres-sē, adv.; in comp.:

    suppressius,

    in a subdued voice, Aug. Ord. 1, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > supprimo

  • 80 supprincipalis

    sup-princĭpālis ( subp-), e, adj., next after the first: sonus supprincipalis principalium, = parupatê hupatôn, Mart. Cap. 9, §§ 931, 941 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > supprincipalis

См. также в других словарях:

  • SUP — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • SUP — may refer to: * Supper, a dinner time meal * Supremum, in mathematics, the least upper bound of a partially ordered set * Sup squark, the supersymmetric partner of the up quark, in particle physics * , an HTML tag used to put a character as a… …   Wikipedia

  • Sup — bezeichnet Supremum, mathematischer Begriff Sup ist der Familienname von Michal Sup (* 1973), tschechischer Eishockeyspieler SUP steht als Abkürzung für Strategische Umweltprüfung Siehe auch: Sup Peiter …   Deutsch Wikipedia

  • SUP — Saltar a navegación, búsqueda El término SUP puede referirse a: SUP, el Sindicato Unificado de Policía (SUP) es una organización sindical española que afilia a agentes del Cuerpo Nacional de Policía, en todas sus escalas y categorías. SUP, el… …   Wikipedia Español

  • Sup — Sup, SUP: sup? (англ.) сокращенно от What s up? (как жизнь?, как дела?) чаще всего используется в чатах и IM. СУП, SUP  международная интернет медиа компания. Супремум (лат. Supremum)  точная верхняя грань.… …   Википедия

  • sup — sup1 n., vt., vi. supped, supping [ME soupen < OE supan, to sup, drink, akin to Ger saufen: see SUCK] Dial. SIP sup[sup]2 vi. supped, supping [ME soupen < OFr souper < soupe, soup, orig., a sop < VL suppa …   English World dictionary

  • SUP — bezeichnet: Supremum, mathematischer Begriff Sup ist der Familienname folgender Personen: Michal Sup (* 1973), tschechischer Eishockeyspieler SUP ist die Abkürzung für: Stand Up Paddle Surfing Stanford University Press Strategische Umweltprüfung… …   Deutsch Wikipedia

  • sup — sȕp m <N mn sùpoví> DEFINICIJA zool. ptica grabljivica iz porodice sokolovki (Vulturide), strvinar SINTAGMA sup bjeloglavi zool. ugrožena i zaštićena vrsta (Gyps fulvus) u nas se gnijezdi na Cresu; sup smeđi zool. (Aegypius monachus)… …   Hrvatski jezični portal

  • sup — Ⅰ. sup [1] ► VERB (supped, supping) dated or N. English ▪ take (drink or liquid food) by sips or spoonfuls. ► NOUN ▪ a sip. ORIGIN Old English. Ⅱ. sup …   English terms dictionary

  • Sup — (s[u^]p), v. t. [imp. & p. p. {Supped}; p. pr. & vb. n. {Supping}.] [OE. soupen to drink, AS. s[=u]pan; akin to D. zuipen, G. saufen, OHG. s[=u]fan, Icel. s[=u]pa, Sw. supa, Dan. s[ o]be. Cf. {Sip}, {Sop}, {Soup}, {Supper}.] To take into the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sup — Sup, n. A small mouthful, as of liquor or broth; a little taken with the lips; a sip. [1913 Webster] Tom Thumb had got a little sup. Drayton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»