Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

sumtus

  • 1 sumtus

    издержки, расход (1. 35 § 3 D. 32. 1. 14 § 7 D. 11, 7);

    sumtus monumenti (1. 31 § 4 D 3, 5. 1. 48 D. 6, 1. 1 42 § 1 D. 24, 3. 1. 39 pr. D. 10. 2. 1. 79 pr. D. 5, 1. 1. 10 pr. D. 3, 5. 1. 6 D. 50, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sumtus

  • 2 iustus

    (adi.) iuste (adv.) сообразный с правом, а) законный, справедливый, основательный;

    iuste, не без основания, справедливо, напр. i. metus (1. 7 § 1 D. 4, 2. 1. 43 D. 39, 6);

    i. timor mortis (1. 3 D. 4, 6);

    vani timoris i. excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);

    i. dolor (1. 3 § 3 D. 29, 5. 1. 38 § 8 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 9);

    i. causa errandi, erroris (1. 16 § 2 D. 38, 2. 1. 11 D. 41, 4);

    i. error (1. 2 D. 4, 1. 1. 11 § 10 D. 11, 1. 1. 50 pr. D. 41, 2. 1. 44 pr. D. 41, 3);

    i. causa ignorantiae, i. ignorantia (1. 66 § 1 D. 6, 1. 1. 89 § 7 D. 31. 1. 15 § 5 D. 43, 24. 1. 42 D. 50, 17);

    i. ratione motum donare (1. 7 § 1 D. 39, 5);

    i. ratione opinari (1. 11 § 3 D. 11, 1);

    iuste putare, credere (1. 21 D. 15, 3. 1. 1 § 8 D. 25, 4);

    ex i. causa abesse (1. 19 pr. 1. 20. 28 § 3. 1. 29. 36 D. 40, 5);

    i. causa excusationis (1. 25 D. 17, 1. 1. 37 pr. D. 27, 1);

    i. causa traditionis (1. 3 § 1 D. 6, 2. 1. 35 D. 10, 2. 1. 7 § 3. 4. 8 D. 10, 3. 1. 24 D. 41, 2. 1. 2. 3 pr. D. 43, 17);

    b) на основании закона;

    iuste, законно, i. possessor (1. 31 § 2 D. 5, 3. 1. 7 § 3 D. 6, 2);

    iuste possidere (1. 22 § 1 D. 9, 4. 1. 3 § 5. 1. 11 D. 41, 2. 1. 4 § 12 D. 41, 3. 1. 1 pr. D. 41, 9);

    i. retentio (1. 55 § 4 D. 47, 2);

    repetitio (1. 31 § 1 D. 16, 3);

    exceptio (1. 66 D. 50, 17);

    i. rem postulare (1. 39 pr. D. 21, 2);

    i. querela (1. 11 § 2 D. 48, 8);

    iuste queri (1. 6 D. 38, 6);

    deprecari (1. 2 D. 1, 6);

    exigere (1. 24 D. 42, 8. 1. 24 pr. D. 22, 1);

    contradicere (1. 14 D. 40, 5. 1. 3 C. 40, 16);

    i. accusator (1. 2 § 9 D. 48, 5);

    i. appellatio;

    non iuste appellare (1. 21 § 2 D. 49, 1);

    i. sententia (1. 21 D. 3, 2);

    iustissime edicere (1. 7 pr. D. 3, 4);

    i. interpretatio (1. 201 D. 50, 16);

    i. pactum (1. 52 § 2 D. 2, 14);

    i. conventio, i. causa conventionis (1. 5 § 2 D. 18, 5. 1. 18 D. 23, 4); особ. по гражданскому праву = legitimus, напр. iustas nuptias inter se cives Rom. contrahunt, qui secundum praecepta legum cogunt (pr. J. 1, 10);

    i. matrimonium (1. 13 D. 34, 9. 1. un. pr. D. 38, 11. cf. Ulp. V, 3);

    i. uxor (1. 31 D. 23, 2. 1. 28 § 3. D. 28, 2. 1. 65 § 1 D. 23, 2. 1. 1 pr. D. 38, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 5 § 2 D. 1, 5. 1. 17 § 3 D. 1, 7);

    iuste procreati, i. liberi, прот. vulgo quaesiti (1. 4 § 3 D. 2, 4. 1. 2 § 1 D. 38, 17. 1. 12 D. 1, 5. 1. 2 pr. D. 1, 7);

    i. pater (1. 44 § 3 D. 23, 2. 1. 9 D. 50, 1), tutor (1. 27 pr. D. 26, 2);

    i. aetas, прот. pupillaris (1. 16 D. 49, 14. cf. 1. 50 § 6 D. 32. 1. 8 D. 12, 4. 1. 16 § 17 D. 36, 1. 1. 8 § 3 D. 40, 1. 1. 2 C. 7, 4. 1. 2 C. 3, 31. 1. 28 D. 9, 4. 1. 34 D. 45, 3. 1. 6 D. 1, 5. 1. 9 pr. D. 40, 2);

    i. dominii exceptio (1. 16 D. 6, 2. 1. 57 D. 17, 1);

    i. hereditas (1. 3 § 2 D. 17, 2);

    non i. testamentum (1. 3 D. 26, 3. 1. 22 D. 29, 2. 1. 1 pr. D. 28, 1);

    c) соответствующий, сообразный с обстоятельствами, напр. sumtus iusti (1. 6 § 1 D. 5, 4);

    iustam sumtus rationem egredi (1. 14 § 6 D. 11, 7. 1. 39 eod.);

    i. sepulcrum (1. 43 eod.);

    iusta facere mortuo (1. 2 D. 2, 4. 1. 20 § 1 D. 29, 2);

    d) соразмерный: iusto pretio rem aestimare (1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 16 § 9 D. 20, 1. 1. 36 pr. D. 24, 1. cf. 1. 3 § 5 D. 49, 14);

    pluris iusto vendere (1. 31 § 4 D. 40, 5. 1. 12 § 1 D. 23, 3. 1. 54 D. 31);

    e) справедливо поступающий: iudex i. (1. 14 § 13 D. 11, 7);

    iustius facere (1. 12 D. 28, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iustus

  • 3 ad

    (praep.) обозн. 1) направление, движение, к, accedere ad locum aliquem (1. 4 pr. D. 1, 8);

    adire ad fontem (1. 3 § 3 D. 8, 3);

    aditus ad aliquem (1. 19 D. 2, 4);

    vocari ad aliquem (1. 1 pr. D. 2, 5);

    confugere ad aedem, ad actionem, defensionem etc. (см. confugere);

    accedere ad emtionem, hereditatem, possessionem etc. (см. accedere s. 2);

    pervenire ad annos, ad pubertatem, civitatem, libertatem, dignitatem etc. (см. pervenire s. 2);

    perducere ad libertatem (см. perducere s. 1);

    adspirare ad magistratum (см. adspirare).

    2) цель, для, на, procuratorem dare ad aliquid (1. 28. 42 § 4. 5. 1. 43 pr. D. 3, 3);

    tutor datus ad universum patrimonium (§ 17I. 1, 25);

    debitor conventus ad solutionem (1. 47 pr. D. 2, 14);

    relinqui ad alimenta (1. 8 § 15 D. 2, 15);

    ad refectionem fornacis etc. praestari (1. 58 § 2 D. 19, 2);

    ad monumentum aedificandum dare (1. 40 § 5 D. 35, 1);

    sumtus ad honores factus (1. 45 pr. D. 3, 5).

    3) последствие, результат, ad irritum revocare (1. 7 C. 2, 51);

    ad utilitatem cedere (1. 16 C. 5, 71).

    4) при означ. времени показ. а) наступление определенного срока, к, в, ad diem (1. 6 § 1 D. 18, 1. 1. 34 D. 28, 5. 1. 77 D. 45, l);

    ad tempus (1. 4 pr. D. 8, 1. 1. 44 § 1 D. 44, 7);

    b) размер, предел, границу, до, ad modum exilii ferre sententiam (1. 39 § 1. D. 40, 12);

    ad quartam solam admitti (1. 22 § 1 D. 1, 7);

    ad certum pondus locare (1. 30 § 2 D. 19, 2);

    ad aliquid, некоторым образом (1. 1 pr. D. 37, 5).

    5) отношение к вещи или лицу, pertinere ad (1. 11 § 10 D. 32, 1. 16 § 7 D. 39, 4. 1. 3 § 1 D. 43, 3);

    transferri, transmitti ad aliquem (см. transferre, transmittere s. 3); по отношению к, напр. locum habere ad aliquid (1, 34 pr. D. 12, 2): ignosci ad aliquid (1. 157 pr. D. 50, 17).

    6) при, под, в, подле, subsidere ad aliquem (1. 62 § 1 D. 35, 1);

    ad parietem (1. 13 pr. 1. 19 § 2 D. 8, 2);

    codicilli ad testam, facti (1. 36 pr. D. 29, 1);

    ad manum habere (1. 19 § 5 D. 16, 1).

    7) по, ad exemplum (1. 1 § 1ю D. 3, 4);

    ad similitudinem (1. 35 § 8 D. 4, 6. 1. 9 § 1 C. 5, 9): ad instar (1. 4 § 1 C. 6, 28);

    ad arbitrium suum (1. 42 D. 23, 3);

    numerare annum ad dies (1. 134 D. 50, 16).

    8) через, напр. ad annum (=post a) liber esto (1. 18 § 2 D. 40, 4). 9) против, appellare ad aliquem = adversus aliquem (1. 1 D. 49, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ad

  • 4 arbiter

    1) посредник, которого избирали по обоюдному соглашению стороны для рассмотрения и решения споров; такое избранное лицо называлось arbiter ex compromisso, также arbiter receptus (tit. D. 4, 8. C. 2, 56. Gai. IV. 141). 2) посредник, (эксперт) третейский судья, назначенный высшей властью, который рассматривал фактическую сторону спора в противоположность судье, judex, который окончательно решал дело. Обе функции соединяются позже, напр. при bon. fidei judiciis. Посредника назначал магистрат а) в т. н. arbitrariae actiones, напр. в случае actio quod metus causa (1. 14 § 4. D. 4, 2), act. aquae pluv. arc. относ. споров о направлении дождевых стоков (1. 24. D. 39, 3): b) в таких спорах, при которых arbiter обязан был раскрыть фактические обстоятельства спорного дела, напр. предпринять оценку имущества, проверить счета, именно при исках (actiones divisoriae) о разделе общего имущества (1 7. D. 10, 1. 1. 20. pr. 30. 47. D. 10, 2. 1. 6 § 8. 1. 26. D. 10, 3. 1. 78. pr. D. 28, 5), при actio pro socio (1 38 pr. D. 17, 2), при исках о возвращении приданого (1. 1 § 1 D. 23. 4. 1. 48. D. 46. 3), о выдаче фидеикоммисса (1. 7 D. 42. 2), при judicum tutelae (l. 28 § 2. D. 49, 1); или в том случае, когда arbiter обязан был обратить внимание на особенные обстоятельства, как напр. при a. funeraria, где судья должен решить вопрос, quo anirao sumtus factus sit (1. 14 § 7. D. 11, 7); при a. Pauliana (1. 8 D. 42, 8); в завещательных распоряжениях (1. 12 D. 32. 1. 7. D. 7, 1);

    c) посредническое разбирательство применялось и тогда, когда вопрос не касался окончательного решения спорного дела, а только обсуждения данных положений субъекта, объекта и окружающей обстановки, или совершения известных, необходимых действий с целью прекращения спора; так назнач. arbiter для проверки счетов (1. 50. D. 35, 1. 1. 5 § 1 D. 40, 1); для определ. имущественных отношений (1. 9. 10. D. 2, 8. 1. 5 § 25 D. 25, 3), для вычисления законной четверти (quarta Falcidia) (l 12. D. 35, 2. 1. 1 § 6 D. 35, 3), для раздела т. н. merces peculiares (1. 7 § 1 D. 14, 4), чтобы высказать мнение по хозяйственным делам (1. 1 § 25. D 37. 9), чтобы определить размер дорожной служебности (1. 13 § 1. D. S, 3), для подробного рассмотрения права сервитута, которое позволяет соседу возводить строение выше известной меры, с тем чтобы для господствующего строения не был закрыт свет или вид (1. 11 § 1. D. 8. 2).

    3) = testis (1. 1 § 2. C. Th. 8, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > arbiter

  • 5 desiderare

    желать, требовать: desid. ab aliquo, ut caveret, caveri sibi cautionem (1. 7 D. 7, 5. 1. 13 § 11. 1. 20 D. 39, 2);

    a Praetore vel Praeside desid. in possess. mitti (1. 4 § 9 eod.); (1. 63 D. 6, 1);

    des. exhiberi rationes, tabulas (1. 3 § 14 D. 10, 4. 1. 3 § 10 D. 43, 5);

    des integr. restitui, in integr. restitutionem (1. 3 § 1. 1. 11 § 2. 1. 34 § 1 D. 4, 4);

    damni infecti satis (= satisdari) desid. (1. 35 § 3 D. 3, 3); (l. 6 § 1 D. 2, 13);

    desid. actionem (1. 5 § 5 D. 9, 3), interdictum (1. 40 pr D. 3, 3);

    sumtus sibi desid. (1. 27 pr. D. 3, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > desiderare

  • 6 erudire

    1) образовывать, обучать: sumtus facere ad erudiendum hominem (1. 43 D. 19, 1);

    litteris eruditus (1. 65 § 2 D. 21, 1. 1. 2 C. 2, 6. 1. 7 pr. C. 2, 8. 1. 2 C. 5, 50);

    litterati et eruditi homines (§ 3 J. 2, 12).

    2) возделывать: agros erud. (1. 1 C. 11, 62).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > erudire

  • 7 funus

    похороны: fun. ducere,facere (1. 2 D. 2, 4. 1. 12 § 4. 1. 14 § 2. 1. 32 D. 11, 7);

    funeris impensa, sumtus (1. 18. 29 pr. 1. 37 eod.);

    homini mortuo ne ossa legito, quo post funus faciat (L. ХII. tab. X. 5. a)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > funus

  • 8 imputare

    1) зачислять, imputari Falcidiae s. in Falcidiam (1. 19. 24 § 2. 1. 29. 50. 76. 86. 91 D. 35, 2. 1. 18 § 1. 1. 58 § 5 D. 36, 1. 1. 36 D. 38, 2. 1. 20 § 3 eod. 1. 8 § 22 D. 2, 15. 1. 26 pr. D. 12, 6. 1. 22 pr. D. 13, 7). 2) ставить в счет, засчитать, in Falcidia, in ratione legis Falc. imputari heredi (1. 21 pr. 25 pr. D. 35, 2. 1. 78 § 11 D. 36, 1. 1. 11 § 23 D. 32);

    sumtus imp. societati (1. 52 § 15 D. 17, 2. 1. 9 § 6 D. 26, 7. 1. 1 § 4 D. 27, 3).

    3) приписывать, culpam imputari alicui (1. 9 pr. D. 20, 5. 1. 14 § 1 D. 49, 16. 1. 6 § 12 D. 3, 5. 1. 31 § 4 D. 5. 3. 1. 7 § 5 D. 10, 4. 1. 9 § 4 D. 27, 3. 1. 14 § 2 D. 38, 2. 1. 2 § 39. 41 D. 38, 17);

    imput. (debere) sibi, suae facilitati (§ 3 J. 3, 14. § 9 J. 3, 15. 1. l § 6 D. 4, 3. 1. 2 § 2 D. 4, 5. 1. 27 § 2 D. 4, 8. 1. 1 § 1 D. 11, 6. 1. 23. 37 D. 12, 2. 1. 1 § 4. 9. 14 D. 14, 1. 1. 6 § 1 D. 20, 6. 1. 3 § 3 D. 39, 3. 1. 1 § 5. 11. 17 D. 42, 6. 1. 14 D. 26, 7. 1. 4 § 1. D. 27, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > imputare

  • 9 laxus

    1) свободный, вольный, laxior agendi facultas (1. 76 § 8 D. 31). 2) значительный, laxior sumtus (1. 14 C. Th. 13, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > laxus

  • 10 lis

    1) спор, процесс (гражданский);

    litis nomen omnem actionem significat, sive in rem sive in personam sit (1. 36 D. 50, 16);

    lis proprietatis, de proprietate instituta (1. 33 D. 4, 3. 1. 33 § 1 D. 7, 1. 1. 102 D. 45, 1);

    lis inofficiosi (1. 6 D. 37, 7);

    litem suscipere, defendere (1. 69. 78 pr. D. 3, 3);

    liti subsistere (см.), litem contestari, litis contestatio (см. contestari);

    lis coepta, inchoata (см.);

    lis in iudicium deducta;

    in litem deduci (см. deducere s. 2); (1. 3 § 3 D. 19, 1);

    litem praeparare, ordinare, inferre, instituere (см.);

    lites habere (Gai. IV. 122);

    litem deserere, derelinquere, a lite discedere, liti renuntiare (см.), litem perdere (см.);

    lis vivit - moritur, perit (см.);

    litem in alium transferre (1. 4 § 3. 1. 11 D. 4, 7. 1. 15 C. 2, 13. 1. 20. 22 C. 4, 35. 1. 22 § 2 D. 49, 14. 1. 2 C. 2, 18);

    litis procurator (1. 86 D. 46, 3);

    dominus (см. s. 2);

    litis consortes, (см.);

    litis impendia, impensae, sumtus (см.);

    de lite incerta neque finita transigere (1. 1 D. 2, 15. 1. 7 § 1 D. 4, 4);

    litem suam facere, о судье, который обязан вознаградить вред и убытки, причиненные его неправильным приговором (pr. I. 4, 5. Gai. IV. 52. 1. 15. 16 D. 5, 1. 1. 5 § 4 D. 44, 7. 1. 6 D. 50, 13).

    2) предмет спора, интерес истца: litem aestimare, litis aestimatio (Gai. IV. 75. 89);

    in litem iurare, iusiurandum in litem, присяга истца на величину и верность своих убытков (tit. D. 12, 3. D. 5, 53. 1. 1 D. cit. 1. 2 § 1 eod. cf. 1. 18 pr. D. 4, 3. 1. 64 pr. D. 5, 1. 1. 20 § 21 D. 5, 3. 1. 46. 68 D. 6, 1. 1. 7 D. 8, 5. 1. 8 § 1 D. 25, 2. 1. 15 § 9 D. 43, 24);

    praesenti litem addictio (L. XII, tab. I. 8);

    sive litis (eod. XII. 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lis

  • 11 meliorare

    улучшать, mel. proprietatem (1. 13 D. 7, 1);

    sumtus meliorati praedii (1. 16 C. 5, 71. 1. 16 C. 8, 45). Melioratio, улучшение (1. 24 C. 2, 19. 1. 3 C. 4, 66. 1. 3 § 4 C. 6, 43).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > meliorare

  • 12 officium

    1) нравственная обязанность, долг, а) вооб. officii (tuendi) causa de homine libero exhibendo interdictum competit (1. 2 § 1 D. 43, 1. 1. 6 D. 37, 6. 1. 2 D. 5, 2. 1. 23 D. 42, 5); отсюда обязательность, услужливость, ex. off. atque amicitia mandatum originem trahit (1. 1 § 4 D. 17, 1. 1. 17 § 3 D. 13, 6. 1. 5 § 4 D. 19, 5. 1. 7 D. 29, 3. 1. 61 § 5 D. 47, 2); тк. принять на себя обязанности, promissum off. deserese - explere non posse (1. 27 § 2 D. 17, 1);

    in officio delinquere - off. implere (1. 33 pr. D. 3, 5);

    b) особ. служба, должность, занятие по должности, officio iudicis, iudicantis, cognoscentis, Praetoris, arbitri contineri, convenire (1. 43 D. 4, 6. 1. 32 § 10 D. 4, 8. 1. 38. 44 D. 5, 3. 1. 7 D. 5, 4. 1. 9. 76 pr. D. 6, 1. 1. 22 § 2 D. 7, 8. 1. 18 § 2. 1. 26. 42 D. 10, 2. 1. 38 D. 11, 7. 1. 21 D. 12, 1. 1. 21 § 3 D. 15, 1. 1. 19 § 3. 1. 25 § 5. 1. 42 D. 19, 2. 1. 43 § 6 D. 21, 1. 1. 13 D. 22, 5. 1. 7 § 1 D. 23, 5. 1. 24 § 2 D. 24, 3. 1. 6 D. 27, 7. 1. 4 D. 29, 3. 1. 69 § 5. 1. 109 § 1 D. 30. 1. 95 § 2 D. 35, 2. 1. 5 pr. D. 39, 2. 1. 47 § 2 D. 40, 5. 1. 5 D. 43, 1. 1. 4 § 3 D. 44, 4. 1. 27 pr. D. 45, 1. 1. 45 D. 46, 1. 1. 9 § 1 D. 47, 2. Gai. II. 219. sq. 222. IV. 114. 1. 5 pr. D. 45, 1);

    officio iudicis dirimi (1. 73 D. 3, 3), expediri (1. 14 § 8 D. 11, 3), celebrari (1. 7 § 3 D. 43, 24), prohiberi (1. 13 D. 23, 2), compelli (1. 44 D. 40. 4), aestimari (1. 11 pr. D. 10, 4. 1. 16 D. 47, 10. 1. 9 § 7 D. 4, 2. 1. 35 § 1 D. 28, 5. cf. 1. 25 § 10 D. 10, 2. 1. 71 § 1 D. 30. 1. 45 § 8 D. 49, 14. 1. 58 pr. D. 36, 1. cf. 1. 24 D. 16, 3. 1. 7 D. 3, 5. 1. 25 § 8 D. 21, 1. 1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 25 pr. D. 4, 8. 1. 12 pr. § 2 D. 49, 16. 1. 56 § 2 D. 17, 1. 1. 20 D. 23, 2. 1. 30 D. 26, 7. 1. 1 § 3 D. 27, 3. 1. 31 § 14 D. 21, 1);

    ex off. sumtus facere (1. 3 pr. D. 27, 4. cf. 1. 1 § 9 D. 27, 3);

    ad off. suum revocare (1. 39 § 7 D. 26, 7. 1. 2 D. 2, 12); иногда обозн. круг деятельности известного сановника, ius dicentis off. latissimum est (1. 1 D. 2, 1. 1. 1 § 4 D. 26, 10); отсюда = munus s. 1. b) напр. off. civilia publica (1. 6 D. 4, 5. 1. 1 § 1 D. 16, 1. 1. 15 § 5 D. 48, 16. 1. 2 pr. D. 50, 17. 1. 6 § 3 D. 1, 16. 1. 4 § 2 eod. 1. 38 pr. 57 pr. D. 23, 2. 1. 2 § 1 D. 34, 9. 1. 10 pr. 11 § 1 D. 50, 7);

    iudicandi (1. 6 D. 5, 1); 1. 46 eod.); (1. 54 D. 6, 1. 1. 46 § 1 D. 26, 7. 1. 39 § 6. 9 eod.); (pr. § 10 eod.); (1. 33 § 1 eod.); 1. 5 pr. D. 26, 9. 1. 1 § 3 D. 27, 4).

    2) услуги, off. magistri remuneratum (1. 27 D. 39, 5); особ. услуги рабов и отпущенников = ministerium s. 1. s. б, напр. прот. artificium (1. 65 § 1 D. 32. 1. 24 D. 40, 4. 1. 4 § 5 D. 50, 15. 1. 27 § 1 D. 33, 7. 1. 1 cf. 1. 3 § 1. 1. 22 pr. D. 38, 1);

    in officio alicuius esse, служить (1. 48 pr. eod.); (1. 26 § 12 D. 12, 6);

    off. patronis praestare (1. 2 C. 6, 6).

    3) вообщ. исполнение, совершение: membrorum bumanorum officia (1. 14 D. 1, 5);

    testimonii off. (1. 14 D. 22, 5); отправление, занятие: cunctarum artium officia die solis quiescant (1. 3 C. 3, 12); применение, regula, simul quum in aliquo vitiata est, perdit off. suum (1. 1 D. 50. 17).

    4) личный состав судебных чиновников, officio non praesente sententiam dicere (1. 6 D. 7, 45); тк. суд, apud, off. cavere (1. 17 D. 2, 4), deponi (1. 7 § 2 D. 2, 8. 1. 11 § 1 D. 10, 4. 1. 18 C. 6. 23. 1. 74 D. 47, 2. 1. 4 D. 11, 4);

    missus ex off. annonae centurio (43 § 1 D. 13, 7); иногда низшие судебные чиновники, служители высшего сановника, sub praetextu adventus officiorum vel militum iniuriis vexari (1. 6. 5 D. 1, 18. 1. 2 C. 4, 56. 1. 2 C. 8, 23. cf. 1. 74 § 1 D. 21, 2), sub custodia officii factus (1. 1 C. 9, 45. 1. 7 C. 9, 2. 1. 3 C. 4, 15. 1. 1 § 4. 5. 1. 2 § 6 C. 1, 27. 1. 4 C. 12, 58), palatina (1. 2 C. 10, 23. 1. 3 C. 12, 60. 1. 3 C. 12, 61), proconsulare (l. 3 C. 12, 56), praesidiale (1. 1 C. 7, 39. 1. 10 C. 12, 60).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > officium

  • 13 pignerare

    отдавать в залог, закладывать, pignori rem pigneratam accipi posse (1. 13 § 2 D. 20, 1. 1. 19 D. 44, 2. 1. 8 D. 20, 2. 1. 42. 52 § 1 D. 2, 14. 1. 6 § 1 D. 13, 7. 1. 25 eod. 1. 26 § 2 D. 20, 1. 1. 4 C. 8, 17);

    spem praemiorum (1. 5 eod.). Pigneratio s. pignoratio, a) закладывание (1. 9 § 1 D. 20, 1); особ. обозн. залог наз. pignus прот. (см. s. 1. b) hypotheca (1. 21 C. 1, 2);

    b) залоговое обязательство, залоговое отношение: pignus a pigneratione liberare (1. 3 § 3 C. 8, 34). Pigneraticius s. pignoraticius, залоговый: a) = pigneratus, напр. fundus pignerat. (1. 6 D. 13, 7. 1. 26 D. 46, 3);

    circa res pignerat. sumtus facere (1. 7 C. 4, 24);

    b) creditor pignerat. = qui pignus accepit, залогоприниматель - владелец (1. 11. 15 § 25 D. 39, 2); с) actio pignerat., залоговый иск: б) иск залогодадателя о выдаче заложенной вещи (pignus) в случае удовлетворения кредитора (§ 4 I. 3, 14. tit. D. 13, 7. C. 4, 24. 1. 9 § 3 D. cit.);

    actio pignorat. contraria, иск залогопринимателя - владельца против должника о вознаграждении убытков и по поводу сделанных на заложенный предмет затрат (1. 1 § 2. 1. 3. 8 pr. 1. 16 § 1. 1. 22 § 4. 1. 25. 31 eod.); тк. iudicium pignerat. (1. 36 pr. eod.); в) = actio hypothecaria (1. 41 eod. 1. 7 § 12 D. 10, 3. 1. 3 § 3 D. 10, 4. 1. 22 D. 20, 1. 1. 19 pr. D. 20, 6. 1. 11 § 10. 1. 19. 30 § 1 D. 44, 2. 1. 5 C. 8, 16);

    d) exceptio pignerat., возражение о более сильном или равном залоговом праве на тот же предмет (1. 6 § 9 D. 10, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pignerare

  • 14 pignorare

    отдавать в залог, закладывать, pignori rem pigneratam accipi posse (1. 13 § 2 D. 20, 1. 1. 19 D. 44, 2. 1. 8 D. 20, 2. 1. 42. 52 § 1 D. 2, 14. 1. 6 § 1 D. 13, 7. 1. 25 eod. 1. 26 § 2 D. 20, 1. 1. 4 C. 8, 17);

    spem praemiorum (1. 5 eod.). Pigneratio s. pignoratio, a) закладывание (1. 9 § 1 D. 20, 1); особ. обозн. залог наз. pignus прот. (см. s. 1. b) hypotheca (1. 21 C. 1, 2);

    b) залоговое обязательство, залоговое отношение: pignus a pigneratione liberare (1. 3 § 3 C. 8, 34). Pigneraticius s. pignoraticius, залоговый: a) = pigneratus, напр. fundus pignerat. (1. 6 D. 13, 7. 1. 26 D. 46, 3);

    circa res pignerat. sumtus facere (1. 7 C. 4, 24);

    b) creditor pignerat. = qui pignus accepit, залогоприниматель - владелец (1. 11. 15 § 25 D. 39, 2); с) actio pignerat., залоговый иск: б) иск залогодадателя о выдаче заложенной вещи (pignus) в случае удовлетворения кредитора (§ 4 I. 3, 14. tit. D. 13, 7. C. 4, 24. 1. 9 § 3 D. cit.);

    actio pignorat. contraria, иск залогопринимателя - владельца против должника о вознаграждении убытков и по поводу сделанных на заложенный предмет затрат (1. 1 § 2. 1. 3. 8 pr. 1. 16 § 1. 1. 22 § 4. 1. 25. 31 eod.); тк. iudicium pignerat. (1. 36 pr. eod.); в) = actio hypothecaria (1. 41 eod. 1. 7 § 12 D. 10, 3. 1. 3 § 3 D. 10, 4. 1. 22 D. 20, 1. 1. 19 pr. D. 20, 6. 1. 11 § 10. 1. 19. 30 § 1 D. 44, 2. 1. 5 C. 8, 16);

    d) exceptio pignerat., возражение о более сильном или равном залоговом праве на тот же предмет (1. 6 § 9 D. 10, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pignorare

  • 15 probabilis

    (adi.) 1) достойный одобрения, дозволенный, справедливый (1. 7 § 13 D. 14, 6. 1. 3 § 6 D. 33, 1. 1. 1 § 12 D. 50, 13);

    sumtus probab. facere (1. 31 § 7 D. 3, 5. cf. 1. 11 C. 2, 19. 1. 27 § 2 D. 4, 8);

    iusta et probab. causa, достаточный повод (Gai. III. 160. 1. 3 § 11 D. 10, 4);

    probab. error (1. 5 D. 41, 10).

    2) честный, vita prob. (Vat. § 113);

    prob. sacerdotes (1 3 C. Th. 16, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > probabilis

  • 16 sumere

    брать, взять: a) для себя, sum. sibique habere (Gai. II. 209 Ulp. XXIV. 5. 1. 20 D. 33, 5. 1. 38 D. 3, 5); схватывать: sum. fustes aut lapides (1. 3 § 4 D. 43, 16);

    sum. lugubria, надевать (1. 8 D. 3, 2);

    b) занимать у кого деньги: sum. mutuam pecuniam (1. 34 § 1 D. 12, 1. 1. 4 C. 4, 9);

    c) назначать, избирать: ex interdicto sumtus index (1. 81 D. 5, 1. 1. 21 pr. D. 43, 24. 1. 5 § 2 D. 10, 2. 1. 3 § 6 D. 26, 10);

    d) принимать, заключать (Gai. IV. 35, 86. 1. 38 § 5 D. 50, 1. 1. 72 § 8 D. 35, 1);

    e) получать, sum. originem (1. 4 D. 1, 1);

    effectum (1. 45 D. 2, 14);

    f) исполнять, наказывать (1. 12 D. 2, 1. 1. 14 D. 29, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sumere

  • 17 victualis

    касающийся пищи: victuales res, vict. substantia, съестные припасы (1. 6 pr. C. 1, 12);

    vict. sumtus (1. 20 C. 8, 51). $

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > victualis

  • 18 voluptas

    удовольствие;

    sumtus voluptatis causa facti (1. 27 pr. D. 3, 5. 1. 7 § 5 D. 38, 1);

    voluptates populi, общенародные забавы и увеселения (1. 26 C. 1, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > voluptas

См. также в других словарях:

  • Sumtus — (Sumptus, lat.), Aufwand, Kosten; Sumtus oeconomĭcus, Kosten bei Verwaltung der Gütermasse im Concurs, s.d. S. 341. Daher: Sumtuös, kostspielig. Sumtuosität, Aufwand, Pracht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sumtus — (lat.), Aufwand, Kosten; sumtibus publicis, auf Staatskosten; sumtuös, kostspielig …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sumtus — Sumtus, sumptus, lat., Kosten, Aufwand; leges sumtuariae, bei den Römern Gesetze zur Beschränkung des Luxus …   Herders Conversations-Lexikon

  • MARITUS — apud Hebraeos, uxori, sive virgo tempore sponsaliorum esset, sive vitiata, sive minor, sive proselyta, sive libertina, praeter amorem honoremque coniugalem, decem obligationum generibus tenebatur, quemadmodum ipsa vicissim illi quatuor, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Concurs [2] — Concurs, 1) (Concurs der Gläubiger, Concursus creditorum, Rechtsw.), das gleichzeitige Vorhandensein Mehrerer, welche mit ihren Forderungen, die sie an eine bestimmte Person haben, nicht befriedigt werden können, weil das hierzu verfügbare… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • August Friedrich Schott — (* 11. April 1744 in Dresden; † 10. Oktober 1792 in Leipzig) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werke …   Deutsch Wikipedia

  • Friedrich Gottlieb Zoller — (* 3. Dezember 1717 in Leipzig; † 22. Mai 1782 ebenda) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Sein Vater war der königlich polnische und kurfürstlich sächsische Hofrat sowie Leipziger Ratsherr Johann Friedrich Zoller. Seine Mutter war… …   Deutsch Wikipedia

  • ԱՄԵՆԱԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0062 Chronological Sequence: 5c, 6c, 12c գ. παντέλεια summa perfectio, integritas, ingens sumtus Որպէս ծայրագոյն կատարելութիւն. *Տեսանես զամենակատարութիւն հոգւոյն. Լմբ. սղ.: Ամբողջութիւն. անարատութիւն. եւ լրումն կատարելութեան յիւրում… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԴԻՒՐԱԾԱԽ — ( ) NBH 1 0631 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 11c, 12c, 13c ա. εὕφθαρτος facile corruptibilis Դիւրածախելի, դիւրաւ այրելի, սպառելի. անցաւոր. ապականացու, յաղթելի. *Զդիւրածախ անասնոց զմարմինս ոչ թառամեցոյց. Իմ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԱՏԱԿԱՐԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0212 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 8c ն. χορηγέω, ἑπιχορηγέω sumtus praebo, largior, mnistro, subministro διακονέω, οἱκονομέω dispenso. Մատակարար լինել. տնտեսել. տնօրինել. բաշխել. մատուցանել. պաշտել. սպասահարկել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԶԵՆԱԿ — (ի, աց.) NBH 2 0819 Chronological Sequence: 7c, 11c Նոյն ընդ Վզեան, մանաւանդ որպէս ծախք. δαπανή sumtus, impendium, impensa. *Առնել զվզենակս շինութեան տաճարին ʼի քրիստոնէից հարկաց. Սոկր. ՟Գ. 20: *Ծանականքն եւ թշնամանքն եւ վզենակքն: Այսպիսի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»