Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sulphure+v

  • 1 fumo

    fūmo, āre, v. n. [fumus], to smoke, steam, reek, fume.
    I.
    Lit. (class.):

    acri sulphure montes Oppleti calidis ubi fumant fontibus aucti,

    Lucr. 6, 748:

    late circum loca sulphure fumant,

    Verg. A. 2, 698:

    recenti fossione terram fumare calentem,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    est animadversum, fumare aggerem, quem cuniculo hostes succenderant,

    Caes. B. G. 7, 24, 2:

    tepidusque cruor fumabat ad aras,

    Verg. A. 8, 106:

    cum fumant altaria donis,

    Lucr. 6, 752; Hor. C. 3, 18, 8:

    fumantes pulvere campos,

    Verg. A. 11, 908:

    equos fumantes sudore,

    id. ib. 12, 338: quod ita domus ipsa fumabat, smoked, reeked (with banquets), Cic. Sest. 10, 24 (cf. Sen. Ep. 64): et jam summa procul villarum culmina fumant, are smoking (with fires for the preparation of food), i. e. evening approaches, Verg. E. 1, 83.—
    II.
    Trop.:

    si nullus terror, non obruta jam nunc Semina fumarent belli,

    Sil. 1, 654.

    Lewis & Short latin dictionary > fumo

  • 2 oleo

    1.
    ŏlĕo, lŭi, 2 (collat. form ŏlo, ĕre; pres. subj. olat, Afran. ap. Non. 147, 2:

    olant,

    Plaut. Poen. 1, 2, 56; id. Most. 1. 3, 121; Pompon. ap. Non. 147, 5). v. n. and a. [root od-; cf. Gr. ozô; v. odor], to smell (class.; cf. odoro, fragro).
    I. A.
    Lit., constr. absol. or with acc., less freq. with abl. of that of which any thing smells:

    quid (jura) olant, nescias, nisi id unum, male ut olere intellegas,

    Plaut. Most. 1, 3, 120 sq.; id. Truc. 2, 4, 3: rosa recens a longinquo [p. 1262] olet, sicca propius, Plin. 21, 7, 18, § 37:

    olent, salsa sunt, ut tangere non velis,

    Plaut. Poen. 1, 2, 35:

    mulieres ideo bene olere, quia nihil olebant, videbantur,

    Cic. Att. 2, 1, 1; cf. Mart. 2, 12:

    hesperis noctu magis olet,

    Plin. 21, 7, 18, § 39:

    ceram crocum olere,

    of wax, Cic. de Or. 3, 25, 99:

    olet unguenta,

    Ter. Ad. 1, 2, 37:

    unguenta exotica,

    Plaut. Most. 1, 1, 41:

    vina fere dulces oluerunt mane Camenae,

    Hor. Ep. 1, 19, 5.— With abl.:

    cur nardo flammae non oluere meae?

    Prop. 5, 7, 32:

    Arabo rore,

    Ov. H. 15, 76:

    sulphure,

    id. M. 5, 405.—In a bad sense:

    cui os oleat,

    i. e. who has a foul breath, Dig. 21, 1, 12; cf. Mart. 12, 87.—
    B.
    Trop., to smell of, savor of any thing; to indicate, betray any thing: quid igitur? quid olet? responde! Pen. Furtum, scortum, prandium, Plaut. Men. 1, 2, 60:

    nihil olere peregrinum,

    to savor of, betray, Cic. de Or. 3, 12, 44:

    nihil ex Academiā,

    id. N. D. 1, 26, 72:

    malitiam,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    verba alumnum olent,

    betray, Quint. 8, 1, 3.—
    II.
    To betray itself or be observed by its smell:

    aurum huic olet,

    i. e. he smells out, observes that I have money, Plaut. Aul. 2, 2, 39:

    non olet, unde sit, quod dicitur cum illis?

    don't you perceive whence it comes? Cic. Or. 45, 154.—Hence, ŏlens, entis, P. a., smelling, odorous (mostly poet.).
    A.
    Sweet-smelling, fragrant, odoriferous:

    rami olentes,

    Verg. G. 1, 188:

    serpylla,

    Verg. G. 4, 30:

    olentia pascua,

    Ov. A. A. 1, 95:

    mentae,

    id. M. 10, 729:

    Hymettus,

    Stat. Th. 12, 622.—
    B.
    Lit., Stinking, foul, rank:

    leno,

    Plaut. Men. 5, 2, 111:

    maritus (i. e. hircus),

    Hor. C. 1, 17, 7:

    immundus olentia sudor Membra sequebatur,

    Verg. G. 3, 564:

    Medi ora,

    id. ib. 2, 134:

    fornix,

    Hor. S. 1, 2, 30:

    stagna Palici, i. e. olentia sulphure,

    Ov. P. 2, 10, 25:

    agri (from dead bodies),

    Luc. 7, 821.—
    2.
    Trop.:

    quaedam,

    musty, Tac. Or. 22 fin.
    2.
    ŏlĕo, ēre, 2 [root al-; Sanscr. ar-, to rise; cf.: indoles, almus, alumnus. etc.], to increase, grow, found only in the compounds: adoleo, aboleo, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > oleo

  • 3 misceō

        misceō miscuī, mīxtus, ēre,    to mix, mingle, intermingle, blend: picem sulphure, S.: (sortes) pueri manu miscentur: mella Falerno, H.: nectare aquas, O.: Fulgores operi, V.: fletum cruori, O.: cum undis miscentur aquae, O.: mixtos in sanguine dentīs, scattered, V.—To unite, have intercourse: sanguinem ac genus, intermarry, L.: corpus cum aliquā: per conubia Gaetulos secum, S.: se tibi, O.—To mix, prepare: alteri mulsum: miscenda Cum Styge vina bibas, i. e. you shall die, O.: nullis aconita propinquis, Iu.—To mingle, unite, assemble, associate, join: (se) viris, V.: circa regem densae Miscentur (apes), gather thickly, V.: mixtis lustrabo Maenala nymphis (i. e. permixtus nymphis), V.: tres legiones in unam, Ta.: desertos sibi, i. e. fraternize with, Ta.: volnera, inflict on one another, V.: certamina, L.: proelia, V.: manūs, Pr.—To throw into confusion, disturb, confound, embroil: magno misceri murmure pontum, V.: miscent se maria, V.: mixto agmine, in disorder, V.: ignes murmura miscent, confound their thunders, V.: incendia, scatter, V.—To overturn, confound, make a disturbance in, move, upturn: caelum ac terras, L.: caelum terris et mare caelo, Iu.—Fig., to mix, mingle, unite, join, associate: cuius animum cum suo misceat: aliquid de nostris moribus, add, Iu.: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo, mixed... by no means harmonized: utile dulci, H.: mixtus aliquo deus, transformed into, Pr.—To throw into confusion, embroil, disturb, confound: fortuna miscere omnia coepit, S.: rem p. malis contionibus: plura, to cause more disturbance: plurima, N.: sacra profanis, H.: fors et virtus miscentur in unum, contend together, V.—To stir up, excite, concoct: Ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas, T.: nova quaedam misceri et concitari mala videbam.
    * * *
    miscere, miscui, mixtus V
    mix, mingle; embroil; confound; stir up

    Latin-English dictionary > misceō

  • 4 oleō

        oleō luī, —, ēre    [2 OD-], to emit a smell, smell of, smell: bene, nihil: unguenta, T.: Vina, H.: sulphure, O.—Fig., to smell of, savor of, indicate, betray: nonne supercilia olere malitiam videntur?: non olet, unde sit? betray its origin.
    * * *
    olere, olui, - V
    smell of, smell like

    Latin-English dictionary > oleō

  • 5 domo

    dŏmo, ui, ĭtum (also dŏmāvi, Poëta ap. Charis. p. 252 P.; cf. Flor. 3, 22, 6:

    domata,

    Petr. 74, 14), 1, v. a. [Sanscr. root dam-, dām - yāmi, to be tame; Gr. damnêi, damar, damalês, dmôs; Germ. zähmen; Eng. tame], to tame, to break (class.; for syn. cf.: vinco, supero, devinco, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio).
    I.
    Lit.:

    boves,

    Varr. R. R. 1, 20, 2; Plaut. Pers. 2, 3, 7; 13; cf. poet.: vim taurorum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 315 ed. Vahl.):

    et condocefacere feras beluas,

    Cic. N. D. 2, 64, 161; cf. id. Rep. 2, 40; id. Off. 2, 4, 14; Plaut. Truc. 2, 2, 64:

    pecus,

    Sall. J. 75, 4:

    vitulos,

    Verg. G. 3, 164:

    elephantos,

    Plin. 8, 8, 8, § 25 et saep.:

    asinum ad aliquid,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; cf.:

    boves aratro,

    Col. 6, 22, 1; so,

    trop., linguam,

    Vulg. Jac. 3, 8.—
    II.
    Transf., to subdue, vanquish, overcome, conquer:

    quas nationes nemo umquam fuit, quin frangi domarique cuperet,

    Cic. Prov. Cons. 13 fin.; so id. ib. § 32; id. Font. 1, 2; Liv. 7, 32; Tac. Agr. 13; Hor. C. 1, 12, 54; 2, 12, 6 ct saep.; cf. poet.: hostis vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. 291 ed. Vahl.): quae te cumque domat Venus. Hor. C. 1, 27, 14:

    acrior illum Cura domat,

    Verg. G. 3, 539:

    illos longa domant inopi jejunia victu,

    Ov. M. 1, 312:

    terram rastris,

    Verg. A. 9, 608:

    ferrum igne,

    Plin. 36, 27, 68, § 200; cf.:

    plurima sulphure,

    id. 35, 15, 50, § 174:

    vim fluminis,

    Liv. 21, 30; cf.:

    impetus fluminum,

    Plin. 36, 1, 1, § 1.— Poet.: uvam prelo, 1. e. to press, Hor C. 1, 20, 9 partem tergoris ferventibus undis, i e. to boil soft, Ov. M. 8, 651:

    impexos crines certo ordine,

    Stat. Achill. 1, 328:

    domitos habere oculos et manus,

    Plaut. Mil. 2, 6, 81; cf.:

    domitas habere libidines, coercere omnes cupiditates,

    Cic. de Or. 1, 43 fin.:

    virtus omnia domuerat,

    Sall. C. 7, 5; cf.:

    horrida verba,

    Tib. 1, 5, 6:

    avidum spiritum,

    Hor. C. 2, 2, 9:

    invidiam,

    id. Ep. 2, 1, 12:

    iracundias,

    Plin. 37, 10, 54, § 144 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > domo

  • 6 illino

    illĭno ( inl-), lēvi, lĭtum, 3 (also acc. to the 4th conj.:

    illinire,

    Col. 12, 46, 5; Plin. 30, 8, 21, § 65; but not in Plin. 20, 17, 73, § 191, and 32, 10, 51, § 140, where the correct read. is illinunt and illini, v. Sillig. ad h. ll.), v. a. [in-lino], to put on by smearing or spreading, to smear, spread, or lay on (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    oculis collyria,

    Hor. S. 1, 5, 31:

    papavera madefacta teneris genis,

    Ov. Med. Fac. 100:

    psyllion fronti,

    Plin. 25, 12, 91, § 143:

    anisum recens phreneticis,

    id. 20, 17, 73, § 191:

    solani folia contrita et illita,

    Cels. 5, 26, 33:

    aurum vestibus illitum,

    Hor. C. 4, 9, 14:

    aurum tecto,

    Sen. Ep. 119 fin.:

    aurum marmori,

    Plin. 33, 3, 20, § 64:

    faces taedamque et malleolos stuppae inlitos pice parari jubet,

    Liv. 42, 64, 3.— Poet.:

    quod si bruma nives Albanis illinet agris,

    spreads, Hor. Ep. 1, 7, 10:

    quodcumque semel chartis illeverit,

    has written, id. S. 1, 4, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Aliquid aliqua re, to besmear, bedaub, anoint with any thing:

    ventrem alicui fimo,

    Plin. 28, 14, 58, § 208; 30, 8, 21, § 65:

    adustas gingivas melle,

    Cels. 7, 12, 1:

    texta Nesseo veneno,

    Ov. H. 9, 163:

    pocula ceris,

    id. M. 8, 670:

    faces taedamque et malleolos pice,

    Liv. 42, 64, 3:

    faces galbano,

    Suet. Galb. 3:

    navem bitumine ac sulphure,

    Curt. 4, 3:

    porticum Medis,

    to paint, Pers. 3, 53:

    tela dolis,

    Luc. 8, 382 et saep.—
    B.
    Trop.:

    venustatis, non fuco illitus, sed sanguine diffusus color,

    daubed over with paint, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    donum inimicorum veneno illitum,

    Liv. 5, 2, 3:

    vita illita maculā,

    Sil. 11, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > illino

  • 7 inlino

    illĭno ( inl-), lēvi, lĭtum, 3 (also acc. to the 4th conj.:

    illinire,

    Col. 12, 46, 5; Plin. 30, 8, 21, § 65; but not in Plin. 20, 17, 73, § 191, and 32, 10, 51, § 140, where the correct read. is illinunt and illini, v. Sillig. ad h. ll.), v. a. [in-lino], to put on by smearing or spreading, to smear, spread, or lay on (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    oculis collyria,

    Hor. S. 1, 5, 31:

    papavera madefacta teneris genis,

    Ov. Med. Fac. 100:

    psyllion fronti,

    Plin. 25, 12, 91, § 143:

    anisum recens phreneticis,

    id. 20, 17, 73, § 191:

    solani folia contrita et illita,

    Cels. 5, 26, 33:

    aurum vestibus illitum,

    Hor. C. 4, 9, 14:

    aurum tecto,

    Sen. Ep. 119 fin.:

    aurum marmori,

    Plin. 33, 3, 20, § 64:

    faces taedamque et malleolos stuppae inlitos pice parari jubet,

    Liv. 42, 64, 3.— Poet.:

    quod si bruma nives Albanis illinet agris,

    spreads, Hor. Ep. 1, 7, 10:

    quodcumque semel chartis illeverit,

    has written, id. S. 1, 4, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Aliquid aliqua re, to besmear, bedaub, anoint with any thing:

    ventrem alicui fimo,

    Plin. 28, 14, 58, § 208; 30, 8, 21, § 65:

    adustas gingivas melle,

    Cels. 7, 12, 1:

    texta Nesseo veneno,

    Ov. H. 9, 163:

    pocula ceris,

    id. M. 8, 670:

    faces taedamque et malleolos pice,

    Liv. 42, 64, 3:

    faces galbano,

    Suet. Galb. 3:

    navem bitumine ac sulphure,

    Curt. 4, 3:

    porticum Medis,

    to paint, Pers. 3, 53:

    tela dolis,

    Luc. 8, 382 et saep.—
    B.
    Trop.:

    venustatis, non fuco illitus, sed sanguine diffusus color,

    daubed over with paint, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    donum inimicorum veneno illitum,

    Liv. 5, 2, 3:

    vita illita maculā,

    Sil. 11, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > inlino

  • 8 lustro

    1.
    lustro, āvi, ātum, 1, v. a. [2. lustrum], to purify by means of a propitiatory offering (syn.: procuro, expio).
    I.
    Lit.:

    agrum lustrare sic oportet. Impera suovetaurilia circumagi, etc.,

    Cato, R. R. 141:

    in lustranda colonia ab eo, qui eam deduceret,

    Cic. Div. 1, 45, 102:

    ibi instructum exercitum omnem suovetaurilibus lustravit,

    Liv. 1, 44; 40, 6:

    tunc vitula innumeros lustrabat caesa juvencos,

    Tib. 1, 1, 25 (31 Müll.):

    aliquem taedis,

    id. 1, 2, 61:

    terque senem flammā, ter aquā, ter sulphure lustrat,

    Ov. M. 7, 261; cf. Verg. A. 6, 231:

    lustramurque Iovi votisque incendimus aras,

    we purify ourselves, id. ib. 3, 279:

    se centum lustrare ovis,

    Juv. 6, 518:

    lustrari,

    id. 2, 157: non inveniatur in te, qui lustret filium tuum aut filiam tuam, nec divinus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 1, 1.—
    II.
    Transf., because, at the lustral sacrifice, the priest went around the person or object purified; hence,
    A.
    To go around, encircle:

    regem choreis,

    Verg. A. 10, 224.—
    B.
    To go round, wander over, traverse:

    Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum Magos adiit,

    Cic. Fin. 5, 29, 87: latitudinem lustrans signiferi orbis, id. N. D. 2, 20, 53; so id. Univ. 9:

    et salis Ausonii lustrandum navibus aequor,

    Verg. A. 3, 385:

    pede barbaro Lustrata Rhodope,

    Hor. C. 3, 25, 11:

    lustrati montes,

    Plin. 6, 27, 31, § 129:

    nulla meis frustra lustrantur compita plantis,

    Prop. 3, 15, 3:

    lustravitque fuga mediam gladiator harenam,

    Juv. 2, 14, 4:

    spatium,

    id. 6, 582.—
    C.
    Military term, to review:

    exercitum lustravi apud Iconium,

    Cic. Att. 5, 20, 2; Hirt. B. G. 8, 52; cf.:

    inclusas animas superumque ad lumen ituras Lustrabat,

    Verg. A. 6, 681.—
    D.
    To review, survey, observe, examine ( poet.):

    et totum lustrabat lumine corpus,

    Verg. A. 8, 153:

    respicio et quae sit me circum copia lustro,

    id. ib. 2, 564:

    alicujus vestigia,

    id. ib. 11, 763; Tac. A. 15, 26; Petr. Sat. 11; Sil. 15, 787.—
    2.
    Trop., to review, consider:

    omnia ratione animoque,

    Cic. Off. 1, 17, 57.—
    E.
    (Of the sun, moon, etc.) To illuminate, make bright:

    postera Phoebeā lustrabat lampade terras Aurora,

    Verg. A. 4, 6; 7, 148:

    sol, obliquo terras et caelum lumine lustrans,

    Lucr. 5, 693; 5, 79:

    mundi magnum templum Sol et luna suo lustrantes lumine,

    id. 5, 1437; 6, 737:

    Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras,

    Verg. A. 4, 607.
    2.
    lustro, ōnis, m., i. q. vagus, wanderer, vagabond, Naev. in Lex. Vatic. tom. 8, p. 313; cf.

    Klussman,

    Naev. p. 232, and Com. Rel. v. 118 sq. Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > lustro

  • 9 perlustro

    per-lustro, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To go or wander all through, to traverse completely.
    A.
    Lit.:

    hostium agros,

    Liv. 8, 36:

    haec omnia (loca),

    id. 7, 34:

    perlustrata armis tota Germania,

    Vell. 2, 106, 1.—
    B.
    Trop., to view all over, to examine, survey:

    hujus materiae perlustrandae animo partes erunt omnes,

    Cic. Part. 11, 38:

    omnia oculis,

    Liv. 25, 9:

    diu perlustrans oculis hostium turres,

    id. 23, 46, 13:

    perlustra mea dicta,

    examine, consult, Stat. S. 4, 3, 143.—
    II.
    To purify or hallow completely with religious acts:

    sulphure et bitumine aliquid perlustrare,

    Col. 8, 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > perlustro

  • 10 subfumigo

    suf-fūmĭgo ( subf-), āre, v. a., to fumigate from below, to suffumigate:

    si ex alvo apes minus frequentes evadunt, suffumigandum,

    Varr. R. R. 3, 16, 6:

    vulvam sulphure,

    Cels. 4, 20 med.:

    vulnus,

    id. 5, 27, 5:

    vasa rore marino vel lauro vel myrto,

    Col. 12, 25, 4:

    dolia albā cerā,

    id. 12, 52, 16.— Absol.:

    suffumigare expedit,

    Cels. 6, 6, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > subfumigo

  • 11 suffumigo

    suf-fūmĭgo ( subf-), āre, v. a., to fumigate from below, to suffumigate:

    si ex alvo apes minus frequentes evadunt, suffumigandum,

    Varr. R. R. 3, 16, 6:

    vulvam sulphure,

    Cels. 4, 20 med.:

    vulnus,

    id. 5, 27, 5:

    vasa rore marino vel lauro vel myrto,

    Col. 12, 25, 4:

    dolia albā cerā,

    id. 12, 52, 16.— Absol.:

    suffumigare expedit,

    Cels. 6, 6, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > suffumigo

См. также в других словарях:

  • sulphure — …   Useful english dictionary

  • Michael Sendivogius — Portrait de Michael Sendivogius Michael Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566 1636) est un alchimiste et médecin polonais. Il naît dans une riche famille aristocratique polonaise en 1566. Son père l envoie étudier à l Université jagellonne de… …   Wikipédia en Français

  • Alexander Sethon — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Alexander Seton — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Alexandre Sethon — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Alexandre Seton — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Le Cosmopolite — Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566 1636), son… …   Wikipédia en Français

  • Le cosmopolite — Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566 1636), son… …   Wikipédia en Français

  • Michel Sendivoge — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Michel Sendivogius — Le Cosmopolite Le Cosmopolite, auteur de traités alchimiques : Alexandre Seton ou Michel Sendivogius. Il s’agit probablement de l’Écossais Alexandre Seton (Alexander Sethon), mort en 1603, puis de Michel Sendivogius (Michał Sędziwój) (1566… …   Wikipédia en Français

  • Соколов, Никита Петрович — член Академии Наук и Российской Академии, автор многих ученых трудов; род. в 1748 г. в селе Крутце, Владимирского (ныне Покровского) уезда. 10 ти лет от роду был отвезен своим отцом, служившим пономарем в упомянутом селе, в Троицкую Лаврскую… …   Большая биографическая энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»