Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

successio

  • 1 successio

    successio successio, onis f наследование

    Латинско-русский словарь > successio

  • 2 successio

    ōnis f. [ succedo ]
    1) наследование, вступление (in locum alicujus C; principis PM); передача по наследству, преемственность
    2) следование, наступление, появление ( doloris amotio successionem efficit voluptatis C)
    3) (тж. s. prospera C ap. Aug) успешное завершение, успех ( proelii Eccl)

    Латинско-русский словарь > successio

  • 3 successio

    1) следование друг за другом: auctorum (iuris) succ. (1. 2 § 13 D. 1, 2). 2) bступление на чье-лб. место а) относительно известного права: per donationem succ. facta (1. 17 § 5 D. 2, 14);

    b) преемственность в имуществе умершего, как в одном целом, всеобщее преемство, ius successionis (1. 24. 208 D. 50, 16. Gai III. 7. sq. 12. 1. 3 pr. D. 37, 1);

    succ. legitima, ab intestato (1. 14 pr. C. 6, 58);

    c) вступление в место ближайшего наследника (1. 23 § 1. 1. 29 § 4 D. 28, 2. 1. 1 pr. D. 38, 9. 1. 194 D. 50, 17).

    3) наследство, наследственная масса, совокупность наследственных вещей (1. 1 C. 6, 20. 1. 5 § 3 C. 2, 53. 1. 4 C. 7, 34. 1. 10 C. 3, 36. 1. 21 C. 2, 3. 1. 1 C. 8, 3). 4) наследники (1. 38 § 7 D. 32. 1. 3 pr. § 2 C. 5, 9. 1. 30 C. 6, 42).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > successio

  • 4 decretalis

    dēcretalis, e [ decretum ]
    определяемый декретом, декретный ( successio bonorum Dig)

    Латинско-русский словарь > decretalis

  • 5 avus

    дед (Gai. I. 127);

    avia, бабушка (1. 10 § 13. eod. 1. 51. D. 50, 16);

    avitus, дедов, av. libertus (1. 10 § 1. 1. 11. D. 38, 2);

    av. bona (1. 81. D. 36, 1);

    av. successio (1. 7. C. 11, 58).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > avus

  • 6 deferre

    1) относить куда заносить, in oppidum, in civitatem def. aliquid (1. 12 § 1 D. 7, 8. 1. 2 D. 50, 11); (1. 5 § 4. 1. 9 § 1 D. 10, 4. 1. 9 § 1. 3 D, 39, 2); (1. 3 C. 4, 33). 2) предлагать, предоставлять, def. alicui facultatem, privilegium (1. 1 C. 9, 9), optionem (1. 79 D. 36, 1), conditionem (см. cond. s. 3), iurisdictionem (1. 6 D. 2, 1), restitutionis auxilium (1. 26 § 9 D. 4, 6): defertur alicui honor (1. 10. 11. pr. D. 50, 4);

    onus alicui delatum (1. 2 C. 10, 60);

    actio alicui delata (1. 64 § 6 D. 24, 3);

    iusiurandum deferre alicui, предлагать кому исполнение присяги, delatio iurisiurandi, предложение присяги (1. 3. 5 § 3. 4. 1. 6. 7. 9 § 3 -7. 1. 16-20. 34. 37. D. 12, 2);

    bon. possessio defertur alicui (1. 2 § 4 D. 37, 11. 1. 2. § 1. 1. 19 pr. D. 38, 2. 1. 227 pr. D. 50, 16);

    quibus bon. possessionem detulit Praetor (1. 1 pr. D. 38, 9);

    si lex deferat bon. possessionem (1. un. § 2 D. 38, 14);

    hereditas defertur, открывается наследетво, т. е. кто-ниб. получает право на наследетво (1. 151 D. 50, 16); (1. 2 рг. D. 10, 2); (1. 35 pr. D. 29, 2. 1. 9 D. 38, 16);

    successio defertur alicui, наследство переходит к кому-нб. (1. 91 D. 50, 17);

    intestati iure deferri bona (1. 42 § 1 D. 38, 2); (1. 2 D. 49, 17); (1. 8 D. 35, 3. 1. 6 § 3 D. 36, 1. 1. 1 pr. D. 38, 9); (1. 1 pr. D. 38, 3); 1). 2 § 1 D. 10, 2);

    deferri касается и отдельных предметов открывшагося наеледства, напр. fundus iure hereditario delatus (1. 37 D. 18, 1), то же назначенных отказов, напр. legatum servo delatum dominus potest repudiare (1. 7 D. 30), или назначения опеки (1. 7 pr. D. 4, 5. cf. 1. 1 pr. 1. 3 pr. 1. 6 D. 26, 4);

    tutela ex testamento delata (1. 45 pr. D. 27. 1);

    cura delata (1. 41 pr. eod.). - 3) oбъявлять, а) имущество для оценки (1. 4 pr. § 5- 7 D. 50, 15. 1. 7. 8 C. 8, 54);

    b) (потеп s. aliquem) def., обвинять кого в преступлении (1. 10 D. 37, 14. 1. 3 D. 48, 2. 1. 7. § 2 D. 48, 4. 1. 15 § 4 D. 48, 5. 1. 5 § 11 D. 25, 3); такой смыслиыеют выражения causam alicuius def., напр. milites, qui causas alienas deferre под posssunt (1. 13. D. 48, 2); также crimen def. (1. 27 § 7 D. 48, 5): delatio criminum, донос о преступлении (1. 30 C. 9, 9);

    delator criminis, обвинитель (1. 20 C. 9, 1);

    c) deferre, delatio, особ. доносить о конфискациях, causam def. fisco, ad aerarium (1. 21 D. 48, 2. 1. 13 pr. 1. 42 § 1 D. 49, 14); (1. 18 § 8 eod.);

    rem def. (1. 18 § 9 eod.); (1. 16. 18 pr. § 1 seq. eod.);

    deferre se nemo cogitur, quod thesaurum invenerit (1. 3 § 11 eod.); (1. 15 § 3 eod.); (1. 5 § 20 D. 34, 9. cf. 1. 16 D. 49, 14);

    delationes fiscales (1. 25 eod.);

    delator, доносчик, указатель таких преступлений, которые влекли за собой конфискацию имущества (1. 22 § 3. 1. 4. 16. 18 § 5. 1. 23. 24. 44 eod.);

    vacantium bonorum delator (1. 10 pr. D. 44, 3);

    delatorius, касающийся доносчика, ему свойственный, delat. curiositas (l. 6 D. 22, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > deferre

  • 7 defungi

    1) совершать, def. munere accusandi (1. 1 § 6 D. 48. 16), operula (1. 3 D. 50, 14). 2) отделываться, освобождаться (I. 1 § 1 D. 47, 6): def. noxae deditione (1. 37 § 1 D. 9, 2); (1. 11 § 12 D. 19, 1). 3) = vita defungi s. fungi, умереть (1. 26 § 5 D. 23, 4. 1. 40 pr. D. 29, 1);

    capita defuncta (1. 68 § 2 D. 7, 1);

    defunctus, покойник, successio in universum ius, quod def. habuit (1. 24 D. 50, 16); (1. 59 D. 50, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > defungi

  • 8 intestatus

    (adv.) Intestato (adv.) несделавший духовного завещания (pr. J. 3, 1. 1. 6 D. 26, 4. 1. 6 D. 29, 1. 1. 1 pr. D. 38, 16. 1. 64 D. 50, 16);

    intestato decedere (1. 37 D. 28, 6. 1. 19 pr. D. 29, 1. 1. 4 D. 38, 8. 1. 5 D. 38, 16. 1. 7 D. 15, 17);

    si intestato moritur (L. XII. tab. V. 4): (Gai. II. 167. 169); (1. 28 D. 28, 7. 1. 88 D. 46, 3. 1. 16 D. 29, 7. 1. 13 D. 5, 2. 1. 19 eod. 1. 4 pr. D. 28, 5. 1. 3 D. 28, 4. 1. 20 pr. D. 37, 4. 1. 41 pr. D. 29, 1. 1. 13 D. 5, 3);

    deferri bona (1. 42 § 1 D. 38, 2). Intestato и ab intestato, без завещания, ab intest. deferri hereditatem (1. 39 D. 29, 2. 1. 1 § 8 D. 37, 6. 1. 4 § 1 D. 40, 5);

    successio ab intest. = legitima (1. 14 pr. C. 6, 58. 1. 6 pr. D. 5, 2. 1. 19 eod. 1. 2 § 1 D. 28, 6. 1. 29 D. 40, 4);

    rem auferre (1. 12 pr. D. 28, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > intestatus

  • 9 ius

    1) право, a) в объективном смысле б) обнимает собой правила и нормы, определяющие порядок совместной жизни людей - это, так сказать, norma agendi, Rechtsordnung, Gesetz, Ge und Verbot): iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere (1. 10 § 1 D. 1, 1. 1. 40 D. 1, 3. 1. 2 D. 1, 4. 1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 6 § 1 D. 1, 1. cf. § 3. 9 J. 1, 2);

    ius naturale, gentium, civile;

    ius legitimum, solenne - honorarium, praetorium;

    ius publicum - privatum;

    iuris auctoritas (см. s. 3.), ratio (см.), forma (см. 1. e.);

    observatio et lex iuris (1. 14 pr. D. 29, 7);

    iuris ignorantia, error (см.), dubitatio (1. 85 § 2 D. 50, 17. 1. 2 § 43. D. 1, 2. 1. 2 § 11 eod. 1. 9 D. 1, 3);

    quid iuris sit? (1. 11 D. 18, 6. 1. 7 § 2 D. 20, 5. 1. 18 pr. D. 24, 1. 1. 30 D. 26, 2);

    id iuris est (1. 5 D. 13, 7);

    hoc s. eo iure utimur (1. 4 D. 2, 15. 1. 7 D. 28, 2. 1. 4 pr. D. 28, 6. 1. 152 pr. D. 50, 17);

    iure (non) valere (1. 54 D. 12, 6. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 8 § 2 D. 29, 7. 1. 31 D. 28, 2. 1. 1 D. 5, 3. 1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 12 § 1 D. 37, 4. 1. 1 D. 28, 3. 1. 5 pr. 1. 24 D. 34, 9. 1. 6 pr. D. 48, 10. 1. 25 pr. 1. 38 D. 1, 7. 1. 3 § 1 D. 26, 2. 1. 39 § 2 D. 26, 7);

    iure quaesiti liberi прот. vulgo quaes. (1. 18 D. 38, 2); (l. 34 § 1 D. 23, 2. 1. 100 D. 50, 17. 1. 127 § 5 D. 45, 1);

    iure vindicare (1. 56 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 4, 4. 1. 30 D. 42, 5);

    iure solutione liberari (1. 88 D. 46, 3. 1. 60 D. 46, 1);

    ipso iure (см. ipse s. c. 1. 19 D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 47, 10. cf. 1. 3 D. 1, 1. 1. 5 § 1 D. 9, 2. 1. 1 pr. 1. 20 § 11 D. 39, 1);

    iure licito - per iniuriam (1. 3 § 1 D. 4, 2); в) правило, положение, источник права, lege vel quo alio iuri agere etc. (1. 3 D. 1, 14. 1. 131 § 1 D. 5, 16. 1. 5 pr. D. 22, 3. 1. 45 pr. D. 23, 2. 1. 82 D. 50, 17. 1. 52 § 3 D. 2, 14);

    ius S Cti inducere (1. 3 § 2 D. 38, 4);

    iura condere, reddere, interpretari (§ 8 J. 1, 2. 1. 2. 10. 13. D. 1, 2. 1. 2 § 8 eod.);

    scripta iura (1. 35 D. 1, 3. 1. 1 D. 12, 1. 1. 2 D. 29, 1);

    vetustatis iura (1. 4 § 2 C. 6, 38); г) право в силу судебного решения, ius facit pronunciatio (1. 50 § 1 D. 30);

    ius fieri ex sententia iudicis (1. 17 § 1 D. 5, 2);

    si perlusorio iudicio actum sit - an ius faciat iudex? (1. 14 pr. D. 49, 1); д) особ. обоз. ius правило гражд. права против. преторскому праву (Gai. II. 32); отсюда ipso iure, уже по гражд. праву (см. ipse s. 3); (1. 60 D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 7, 4. 1. 1 § 1 D. 2, 12). С другой стороны, под ius понимают также преторское право (ius honorarium, praetorium) и ius dicere, statuere, reddere относятся к постановлениям и решениям сановников, которые имели судебную власть (1. 1 D. 2, 1. 1. 10 eod. 1. 14 eod. 1. 18 eod. 1. 20 eod. 1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 2 § 13 D. 1, 2. 1. 26 D. 39, 3. 1. 7 § 2 D. 1, 16. 1. 26 § 4 D. 4, 6. 1, 25 C. 2, 13. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 16 D. 1, 18);

    ius dicere de capite civis rom. (1. 2 § 23 D. 1, 2);

    dies, quibus ius Praetor reddit (1. 1 D. 44, 3. 1. 11 D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 2, 2);

    iniquum ius adversus aliq. impetrare (1. 3 pr. eod.); е) наука права: ius est ars boni et aequi (1. 1 pr. D. 1, 1. 1. 1 cit. 1. 1 D. 1, 22. 1. 9 § 4 D. 48, 19. 1. 4 D. 50, 13);

    b) в субъективном смысле - есть свободная воля человека, способность свободного действия (facultas agendi, Befugniss, Berechtigung): nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet (1. 54. cf. 1. 160 § 2 D. 50, 17);

    nullus videtur dolo (s. vim) facere, qui suo iure utitur (1. 55. 155 § 1 eod. 1. 175 § 1 eod.);

    ius suum conservare (1. 41 D. 1; 3);

    nihil iuris habere (1. 49 D. 5, 3. 1. 15 D. 40, 4. 1. 15 § 33 D. 39, 2. 1. 181 D. 50, 16. 1. 21 § 1 D. 20, 4. 1. 78 § 4 D. 31. 1. 30 pr. D. 39, 2. 1. 13 § 1. 1. 19 pr. eod. 1. 25 D. 8, 6. cf. 1. 1 § 19 D. 43, 20);

    ius in rem habere (1. 20 D. 32. 1. 1 pr. B. 13, 3);

    iuris velut possessor (1. 18 § 1 D. 5, 3);

    iura praediorum = servitutes (1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 2. 6 D. 8, 2. 1. 3 D. 8, 6. 1. 11 § 3 D. 20, 1. 1. 86 D. 50, 16. 1, 23 eod.);

    viam aut aliquod ius fundi emere (1. 20 D. 8, 1);

    ius crediti, debiti (1. 12 § 2. 1. 13 D. 4, 2. 1. 21 § 1 D. 29, 5);

    ius testandi, testamenti faciendi (1. 6 pr. D. 28, 1. 1. 13 § 2 D. 36, 1);

    ius donandi, vendendi, concedendi (1. 163 D. 50, 17. 1. 32 D. 23, 2. 1. 4 D. 40, 10. 1. 14 D. 1, 7);

    sui iuris persecutio (1. 46 D. 2, 14);

    iuris experiundi causa vocare (1. 1 D. 2, 14); обоз. тк. совокупность всех имущественных прав известного лица: succedere, successio in ius demortui, in omne s. universum ius (1. 13 § 1 D. 21, 3. 1. 37 D. 29, 2. 1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 11 D. 44, 3. 1. 24 D. 50, 16. 1. 128 § 1 D. 50, 17. 1. 9 § 12 D. 28, 5. § 11 J. 2, 20);

    c) = potestas, quaedam personae sui iuris sunt;

    quaedam alieno iuri subiectae (pr. J. 1, 8. 1. 1 pr. D. 1, 6. 1. 3 § 3 D. 24, 1. 1. 5 § 6 D. 26, 8. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 14 § 3 D. 36, 2. 1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 38 pr. D. 38, 2);

    proprii i. constitutus (1. 15 C. 5, 3);

    d) = status напр. emancipari a patre adoptivo, atque ita pristinum ius recuperare (1. 33 cf. 1. 18 D. 1, 7);

    e) = conditio s. 1, causa s. 5.напр. ius actoris deterius facere, прот. in eadem causa sistere (1. 1 § 1 D. 2, 9. 1. 126 D. 50, 16. 1. 15 D. 13, 7. 1. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 8 D. 33, 10. 1. 12 § 42 D. 33, 7): f) отношение (1. 12 D. 1, 1. 1. 23 D. 1, 7).

    2) = iudicium, суд (как место) (1. 11 D. 1, 1. 1. 4 § 1 D. 11, 1); напр. in ius vocare (tit. D. 2, 4 7);

    produci (1. 5 § 2 D. 2, 7. 1. 23 § 4 D. 28, 5);

    ad quem de ea re ius s. in iure aditum erit (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 § 1 D. 16, 1);

    in iure sisti (1. 4 pr. D. 2, 4. 1. 1 § 2. 8 D. 3, 1. tit. D. 11, 1);

    respondere (1. 26 § 3. 1. 27 § 1 D. 9, 4);

    confiteri (1. 1 § 7 D. 38, 5. 1. 29 § 1 D. 39, 5. 1. 56 D. 42, 1);

    pecuniam offerre (1. 56 § 1 D. 17, 1);

    in iure cedere, cessio (см. cedere s. 3. 1. 9 D. 42, 3).

    3) = iudicium, судебное рассмотрение дела, dies, in quibus debent iura differri (1. 7 C. 3, 12)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ius

  • 10 proavus

    прадед;

    proavia, прабабка (1. 1 § 5. 1. 10 § 14 eod.);

    proavitus (adi.) прадедовский: proav. successio. (1. 1 C. 6, 52);

    affectio (1. 1 pr. C. 8, 48).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > proavus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»