-
21 interfundo
inter-fundo, fūdī, fūsum, eremed.-pass. interfundi — разливаться, растекаться ( interfusum mare PJ)noviens Styx interfusa V — девятикратно текущий (т. е. обтекающий подземное царство) Стиксmaculis interfusa genas (acc. graec.) V — (Дидона) с пятнами на щеках -
22 irremeabilis
ir-remeābilis, e [ remeo ]а) не имеющий возврата, невозвратный ( via Sen)i. unda V — Styxб) безвыходный ( error V) -
23 juro
jūro, āvī, ātum, āre [ jus I ]1) приносить клятву (присягу), клясться, присягать (per deos Sl; per patris ossa O)j. ad aliquem Cato — клясться кому-л.j. pro aliquo L — клясться за кого-л.j. fiquĭdo Ter — чистосердечно клястьсяj. in verba alicujus H, L, Sen — повторять за кем-л. слова присяги, тж. клясться в верности кому-л.j. in nomen alicujus Just, Su — клясться в верности (присягать на верность) кому-л. или слепо верить кому-л.j. in legem (in leges) C, L — клясться исполнять закон(ы)j. aliquid in litem C — приносить перед судом присягу в чём-л.calumniam j. L — клясться в отсутствии клеветнических намеренийj. odium perenne in aliquem AV — клясться в вечной ненависти к кому-л.j. morbum C — под присягой заявить о своей болезниfalsum j. C, O, тж. j. falso и falsa O — дать ложную клятвуlaetae jurantur aves Cld — КЛЯНУТСЯ в том, что ауспиции оказались благоприятными2) составлять заговор (inter se Cato; in aliquem O; in facĭnus O)3) заклинать, клятвенно призывать в свидетели (j. deos O) -
24 lividus
līvidus, a, um [ liveo ]1)vada livida V — Styxб) сизый ( color columbarum PM)2) посиневший ( ora O)brachia livida H — руки, покрытые синяками3) завистливый, недоброжелательный (homo Sen; lingua O): злобный ( sententia Sen) -
25 nocticolor
nocti-color, ōris adj.тёмный как ночь, чёрный (Memnon AG; Styx Aus) -
26 novie(n)s
noviē(n)s adv. num. [ novem ]девять раз, девятикратно Vr etc.n. Styx interfusa V — девятикратно обтекающий (подземное царство) Стикс -
27 novie(n)s
noviē(n)s adv. num. [ novem ]девять раз, девятикратно Vr etc.n. Styx interfusa V — девятикратно обтекающий (подземное царство) Стикс -
28 nubilus
nūbilus, a, um [ nubes ]1) облачный, покрытый облаками, пасмурный (caelum CC, Aug; annus Tib)2) наносящий тучи, заволакивающий тучами (ventus PM; auster O)3) тёмный, мрачный, хмурый (mens Pl; Styx O; color PM)vultus n. O, Macr — угрюмое лицо4) печальный, смутный ( tempora O)5) неблагоприятный, недоброжелательный, недружелюбный ( alicui O) -
29 unda
ae f.1) вал, волна, волны ( maris C)2)а) влага, вода (u. fontis O; u. pura V)tristis u. H — Styxignis et u. O etc. — огонь и вода ( как символы домашнего очага)б) море (u. Sicula H)3) струя, поток (u. croci M; undae aĕriae Lcr; sanguinis Sil)u. comae M — волнующаяся (развевающаяся) грива4) наплыв, множество, стечение ( salutantum V)5) волнение, суматоха ( comitiorum C)undae et tempestates C — тревожные времена, эпоха бурных волнений -
30 alligo
al-ligo (ad-ligo), āvī, ātum, āre, anbinden, festbinden, I) eig.: 1) im allg.: a) übh.: alqm ad statuam od. ad palum, jmd. (als Verbrecher) vor der Hinrichtung, Cic.: canem ad ostium, Sen. rhet.: quis generum meum ad gladium alligavit? wer hat meinen Schwiegersohn an das Schwert gebunden? (ein Scherz über das lange Schwert des kleinen Lentulus), Cic.: all. canem (Ggstz. solvere), Phaedr., catulos (junge Hunde), Varr.: sarmenta ad cornua boum, Liv. epit.: pueris in geniculis serperastra, Varr. LL.: medicamentum in pannulo illitum fasciā quam longissimā, Scrib.: alligatus anulus, Quint. – b) als. t.t. des Landbaues, die Weinstöcke an die Pfähle u. Bäume (arbusta) anbinden, vineas, Col.: palmare, id est materias alligare, Col.
2) mit dem Nebenbegr. der gehemmten Bewegung, a) festmachen, festhalten, hemmen, ancora (Rhodiae navis) unco dente velut manu ferreā iniectā alligavit alterius proram, Liv.: unco non alligat (naves) ancora morsu, Verg.: u. poet., undā alqm, bannen, fesseln, v. Styx, Verg. georg. 4, 480; Aen. 6, 439: von der in eine Insel verwandelten Äa, Val. Flacc. 5, 429. – b) fest binden, schnüren, manipulos, Col. 11, 2, 40: sarcinulas, Plin. ep. 4, 1, 2.
3) durch ein Band od. einen Verband verwahren (als Synon. von vincire), a) mit etwas umbinden, einbinden, texta fasciola, quā capillum in capite alligarent, dictum capital, Varr. LL.: dolia plumbo vincito vel materiā querneā, viti siccā alligato, Cato: sic sirpata dolia quassa, cum alligata, dicta, Varr. LL.: poet.: moenia spissa vallatā coronā alligat, umgibt, Sil. – b) einen leidenden Körperteil od. eine Wunde mit einem Verband umbinden, umwickeln, etw. verbinden, auf etwas einen Verband auflegen, caput lanā, Mart.: u. gew. ohne Abl., vulnus, Cic. u. Liv.: alcis oculum, Cic.: brachium, crus, Sen.: fracturas, Hier. – c) mit Fesseln binden, fesseln, alliga, inquam, colliga, Plaut.: servum (Ggstz. revincire), Col.: non enim alligabitur infans, Quint.: alligari se ac venire patitur, Tac.: leones alligati (Ggstz. soluti), Sen. – Partic. subst., alligāti, ōrum, m., gefesselte Sklaven, Col. 1, 9, 4.
II) übtr.: 1) im allg., etwas binden, fesseln, festhalten, hemmen, so daß es unbeweglich ist, sich nicht von der Stelle rührt, vultum alligat quae tristitas? hält starr den Blick fest, Pacuv. fr.: videas civitatis voluntatem solutam, virtutem (die Tatkraft) alligatam, Cic.: cedendum est celeriter, ne forte quā re impediar atque alliger, damit nicht irgend ein Zufall mich hindert und mir die Hände bindet, Cic.: tristi palus inamabilis undā alligat, Verg.: torpor gravis alligat artus, Ov. – dah. a) als t.t. im Brettspiel, ut sciat quomodo alligatus exeat calculus, festgezogene, Sen. ep. 117, 30. – b) v. Binden auf chemischem Wege, arenae, quae umore alligantur, Sen. ep. 55, 2: qui (fons) putria terrae alligat, Lucan. 9, 526: massa modo lactis alligati, geronnene Milch, Mart. 8, 64, 9. – u. vom Binden der Farben, ita colorem alligat, bindet (= macht haltbar), ut elui postea non possit, Plin. 32, 66; u. so 9, 134.
2) insbes.: a) jmd. durch Freundschaft, Wohltaten usw. (an jmd.) binden, fesseln, ketten, so daß er unzertrennlich ist, eo pacto alci filium, Ter.: bes. im Passiv, ne existiment ita se alligatos, ut ab amicis non discedant, Cic.: nuptiis alligatus, Cic.: non modo beneficio, sed etiam benevolentiae significatione alligari, Cic. – b) als rhetor. t.t., durch od. an gewisse Gesetze des Numerus, Rhythmus binden u. so durch od. auf etw. beschränken, ut verba neque alligata sint quasi certā lege versus, neque ita soluta, ut vagentur, Cic.: hoc aut alio numero, velut lege, non est alliganda (partitio), Quint. – m. ad u. Akk., tamquam orationem ad rhythmos alliget, Quint.: quasi ad certas quasdam dicendi leges alligati, Quint.: (poësis) alligata ad certam pedum necessitatem, an einen gewissen Zwang des Metrums gebunden, Quint. – c) moralisch den Willen durch Eidschwur, Vertrag, Versprechen, Pflicht u. dgl. fesseln u. beschränken, binden, verbindlich machen, verpflichten, dat arrhabonem et iureiurando alligat (lenonem), Plaut.: caput suum alligabit, wird seinen Kopf zum Pfande setzen, Plaut.: ut nec Roscium stipulatione alliget neque a Fannio iudicio se absolvat, Cic.: ne falsā religione populum alligarent, Gell.: lex omnes mortales alligat, Cic.: foedere alligari, Liv.: sacris alligari, sich zu den sacra gentilicia verpflichten, Cic.: alligati adulatione, verdammt zur Schm., Tac. dial.: uno illo negotio sese all., Gell.: quam minime se alligare ad praecepta, Quint.: ad omnia verba se alligare, sich wörtlich an Memoriertes binden, Quint. – d) alligare se, an ein Vergehen sich binden, d.i. sich dessen schuldig machen, mit Abl., se scelere, Cic. Flacc. 41: mit Genet., se furti, Ter. eun. 809. – dah. alligatus = in ein Vergehen verwickelt, mitbeschuldigt, Cic. Clu. 39; ad Q. fr. 2, 3, 5.
-
31 caenosus
caenōsus, a, um, Adi. m. Comp. (caenum), voller Kot, kotig, morastig, lacus, Col. 7, 10, 6: gurges, der Styx, Iuven. 3, 266: aqua, Hier. in Iesai. 9, 3. v. 13 u. 14: si caenosior liquor fuerit, Solin. 49, 11. – Übtr., impuritas, Salv. de gub. dei 3, 10.
-
32 Cocytos
Cōcȳtos u. -us, ī, m. (Κώκυτος, der »Klage- od. Tränenstrom«, von κωκύω, heulen, weinen), mythischer Fluß der Unterwelt, ein Arm des Styx, der in den Acheron fließt, Cic. Tusc. 1, 10. Verg. Aen. 6, 297. Hor. carm. 2, 14, 18. Amm. 14, 11, 29 (wo Ggstz. nunc evehentes quosdam in sidera, nunc ad Cocyti profunda mergentes): poet. für die »Gewässer der Unterwelt« übh., Verg. Aen. 6, 132. – Dav. Cōcȳtus u. Cōcȳtius, a, um, kozytisch, Cocyta aqua, Petr. poët. 120. v. 69: Cocytia virgo, v. der Alekto, Verg. Aen. 7, 479: Cocytia aequora, Claud. Ruf. 2, 471.
-
33 imperiuratus
im-periūrātus, a, um (in u. periuro), bei dem man keinen Meineid schwört oder zu schwören wagt, aquae (Styx), Ov. Ib. 78.
-
34 inamabilis
in-amābilis, e, unliebenswürdig, unlieblich, unangenehm, widerlich für andere, homo, Plaut.: regnum (sc. inferorum), Ov.: palus, vom Styx, Verg.: id genus operis, Plin. ep. – Compar., nihil est inamabilius quam diligens stultitia, Sen. contr. 7, 5 (20), 11.
-
35 infernus
īnfernus, a, um (īnfer), der unten befindliche, der untere, I) im allg.: mare, das Tuskische, Lucan.: partes, Cic.: stagna, unten im Lande, Liv. – subst., īnferna, ōrum, n., der Unterleib, Plin. 25, 51 u.a. Tert. de res. carn. 61. – II) insbes., unterirdisch, a) = unter der Erde, via, Veget. mil.: gurges, Ov. – subst., īnfernum, ī, n., die Tiefe der Erde, ex inferno audiri, Iul. Obsequ. 105 (45): ab inferno ad caelum ferri (v. einem Geräusch), ibid. 106 (46). – b) unterirdisch = in der Unterwelt befindlich od. hausend, der Unterwelt (dem Tartarus) entstiegen, dei, Liv.: rex, v. Pluto, Verg.: Iuno, v. der Proserpina, Verg.: Diana, v. der Hekate, Val. Flacc.: iudices, Augustin.: monstra, Sen.: canes, Hor.: catervae, Tibull.: tenebrae, Hor.: rota, des Ixion, Prop.: palus, v. Styx, Ov. u. Lact.: ratis, des Charon Kahn, Prop.: meatus, Apul.: aspectus, Tac. – subst., α) īnfernus, ī, m. (sc. locus), αα) die Unterwelt, Hippolytus ab inferno reversus, Acro Hor. carm. 4, 7, 25. – ββ) die Hölle, Ambros. in psalm. 48. § 22 u. 24. Vulg. Iob 17, 13; psalm. 9, 18 u.a. – β) īnfernī, ōrum, m., die im Reiche der Toten Befindlichen, die Unterwelt (Ggstz. superi), Prop. 2, 1, 37; 2, 28, 49. – γ) īnferna, ōrum, n. (sc. loca), die Unterwelt (Ggstz. caelestia), Solin. 43, 2. Tac. hist. 5, 5. Sen. Herc. fur. 427. – bei den Eccl. = die Hölle (Ggstz. caelum), zB. Lact. 6, 3, 11. Vulg. Iob 21, 13.
-
36 interfundo
inter-fundo, fūdī, fūsum, ere, dazwischengießen, -schütten; medial interfundi, dazwischenfließen, sich ergießen, noviens Styx interfusa, der neunfach strömende, Verg.: interfusum mare, Plin. pan.: mit Acc., pelagus interfunditur oras, Avien.: interfusa nitentes vites aequora Cycladas, Hor. – übtr., liventibus maculis interfusus, gefleckt, Amm.: u. so maculis (sanguineis) interfusa genas, die Wangen (blutig) unterlaufen, Verg.: nox interfusa, die dazwischenliegende N., Stat.
-
37 irremeabilis
ir-remeābilis, e (in u. remeabilis), wo man nicht zurückgehen kann, nicht zurückgehbar, iter, Claud.: viae, Sen. poët.: unda (vom Styx), Verg.: error, Irrweg, der keinen Ausgang bietet, Verg.
-
38 lividus
līvidus, a, um (liveo), bleifarbig, bläulich, blau, I) eig.: racemi (Weintrauben), Hor.: aquae, Sen.: vada (des Styx in der Unterwelt), Verg.: manus (eines Kranken), Sen.: dens, schwarzgelb, Hor.: lividissima vorago, Catull.: bes. v. Drücken, Schlagen, Quetschen, wenn die Haut mit Blut unterläuft, brachia, Hor.: ora livida facta, Ov. – II) übtr., mißgünstig, neidisch, scheelsüchtig (bei Cic. Tusc. 4, 28 wahrsch. unecht), offendet te lividus malignitate, Sen.: differ opus, livida lingua, tuum, Ov. – v. Lebl., lividiorem sententiam dixit, Sen. rhet.: oblivio, der Neid, der anderer Verdienste in Vergessenheit geraten läßt, Hor.
-
39 nocticolor
nocticolor, ōris (nox u. color), nachtfarbig = schwarz, finster, Memnon (als Äthiopier), Laev. b. Gell. 19, 7, 6: Styx, Auson. Technop. (XXVII) 7. de dis v. 11.
-
40 Nonacris
Nōnacris, Akk. im, Abl. ī, f. (Νώνακρις), Stadt und Gegend im nördlichen Arkadien, auf deren Gebiet der Styx entsprang, Plin. 2, 231. Vitr. 8, 3, 16: Nbf. Nōnacria, ae, f., Sen. nat. qu. 3, 25, 1. – Dav.: A) Nōnacrius, a, um, nonakrisch, poet. = arkadisch, heros, Evander, Ov. fast. 5, 97. – subst., Nōnacria, ae, f. = Atalanta, Ov. met. 8, 426. – B) Nōnacrīnus, a, um, nonakrinisch, poet. = arkadisch, Atalanta (w. vgl.), Ov. art. am. 2, 185: virgo, Kallisto, Ov. met. 2, 409.
См. также в других словарях:
STYX — L’un des fleuves des Enfers dans la mythologie grecque. Le mot styx signifie littéralement «haïssable» et exprime l’horreur de la mort. Chez Homère, lorsque les dieux juraient par l’eau du Styx, ils s’engageaient d’une manière irrévocable; si un… … Encyclopédie Universelle
STYX — fons Arcadiae, ex Pheoeo lacu, et ex Notacri monte manans ex saxo (cuius aqua ilico pota necat) et in fluvinm evadens. Ferrum ac aes erodit, solque mulae ungulâ aqua eius contineri potest, cetera vasa frigoris vehementiâ dirumpens. Hôc venenô… … Hofmann J. Lexicon universale
Styx — (или протокол файловой системы Plan 9 или 9P) сетевой протокол. Styx протокол, используемый операционной системой Inferno Styx группа стадионного рока 1970 х годов. См. также Стикс (значения) … Википедия
Styx — STYX, gis, Gr. Στὺξ, γὸς, (⇒ Tab. I. ⇒ II.) 1 §. Namen. Nach einigen kömmt solcher von dem Griechischen στυγεῖν, hassen, her, weil solcher höllische Fluß allen verhaßt und fürchterlich sey. Voss. Theol. gentil l. II. c. 81. & Etymol. Stygius p.… … Gründliches mythologisches Lexikon
Styx — Styx, n. [L., fr. Gr. ?.] (Class. Myth.) The principal river of the lower world, which had to be crossed in passing to the regions of the dead. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Styx — {{Styx}} Tochter des Okeanos* und der Tethys*, Göttin des eiskalten Unterweltflusses, bei dessen Wasser die Götter schwören; diese Ehre erwies Zeus der Styx, weil sie als erste zum Kampf mit den Titanen* kam. Gibt es Streit unter den Himmlischen … Who's who in der antiken Mythologie
Styx — Styx, 1) Tochter des Okeanos u. der Tethys, die Nymphe des Flusses S. in der Unterwelt, welcher dieselbe umströmte, eiskaltes Wasser hatte u. bei welchem die Götter schwuren; schwur einer falsch, so wurde er ein Jahr aus der Götterversammlung… … Pierer's Universal-Lexikon
Styx [1] — Styx, arkadischer Bach, s. Griechenland (Alt Griechenland), S. 289 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Styx [2] — Styx, im griech. Mythus älteste Tochter des Okeanos und der Tethys, eilte zuerst von allen Göttern mit ihren und des Titanen Pallas Kindern Zelos (Eifer), Nike (Sieg), Kratos (Kraft) und Bia (Gewalt) dem Zeus gegen die Titanen zu Hilfe, der dafür … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Styx — Styx, Fluß oder See der Unterwelt, über den die Seelen der Toten durch Charon übergesetzt wurden; bei seinem Wasser schwuren die Götter die heiligsten Eide … Kleines Konversations-Lexikon
Styx — Styx, in der griech. Mythologie Fluß in der Unterwelt, bei dem die Götter schwuren u. über welchen Charon die abgeschiedenen Seelen führte; vgl. Charon. – S., Fluß in Arkadien, jetzt Mauronero, bei den Alten als giftig verschrieen … Herders Conversations-Lexikon