styczność

См. также в других словарях:

• styczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. stycznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bezpośredni kontakt z kimś, z czymś; łączność, związek, zetknięcie się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezpośrednia, ścisła, nieustanna …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• styczność — ż V, DCMs. stycznośćści, blm 1. «bliższe zetknięcie (się) z kimś, z czymś; kontakt, łączność, związek» Bezpośrednia, bliska, ciągła styczność. Mieć styczność z kimś, czymś. Pozostawać w styczności z kimś, czymś. Wejść w (osobistą) styczność z… …   Słownik języka polskiego

• wybić się — 1. Wybić się na czoło «stać się najważniejszym, najistotniejszym, zająć pierwsze miejsce»: W państwie tworzącego się pomału narodu polskiego wybiła się na czoło ta dzielnica, która najwcześniej weszła w styczność z kulturą zachodniej i… …   Słownik frazeologiczny

• wybijać się — 1. Wybić się na czoło «stać się najważniejszym, najistotniejszym, zająć pierwsze miejsce»: W państwie tworzącego się pomału narodu polskiego wybiła się na czoło ta dzielnica, która najwcześniej weszła w styczność z kulturą zachodniej i… …   Słownik frazeologiczny

• asocjacjonizm — m IV, D. u, Ms. asocjacjonizmzmie, blm 1. «kierunek w psychologii XVIII i XIX w. wyrażający tezę, że mechanizm życia psychicznego człowieka opiera się na skojarzeniach i że podstawowym prawem wyjaśniającym ten mechanizm jest prawo asocjacji przez …   Słownik języka polskiego

• bezpośredni — 1. «nie mający ogniw pośrednich, dotyczący kogoś czy czegoś wprost» Bezpośredni sprawca nieszczęścia. Bezpośrednia styczność z kimś. Bezpośredni związek z czymś. Brać bezpośredni udział w walce. ∆ Bezpośrednie połączenie komunikacyjne «połączenie …   Słownik języka polskiego

• kontakt — m IV, D. u, Ms. kontaktkcie; lm M. y, D. ów 1. «bliższe zetknięcie się z kimś lub z czymś; styczność, łączność, związek» Kontakty osobiste, towarzyskie, koleżeńskie. Być z kimś w kontakcie. Nawiązać, utrzymywać z kimś kontakt. Zerwać z kimś… …   Słownik języka polskiego

• oderwać — dk IX, oderwaćrwę, oderwaćrwiesz, oderwaćrwij, oderwaćrwał, oderwaćrwany odrywać ndk I, oderwaćam, oderwaćasz, oderwaćają, oderwaćaj, oderwaćał, oderwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od jakiejś całości, urwać część czegoś; odedrzeć,… …   Słownik języka polskiego

• wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… …   Słownik języka polskiego

• denny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dennynni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający bezpośrednią styczność z dnem, występujący na dnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osady denne. Rośliny denne. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokoła — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w miejscu, o którym mowa; na całej dostępnej przestrzeni, ze wszystkich stron; wokół, dookoła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokoła słychać było świergot… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień