stwarza%C4%87

См. также в других словарях:

• stwarzać pozory — {{/stl 13}}{{stl 7}} być kimś, czymś z pozoru, wydawać się jakimś, robić jakieś wrażenie; udawać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeźba stwarza pozory ruchu. Ktoś stwarza pozory człowieka odważnego. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dopuścić — 1. Dopuścić coś do głosu «pozwolić ujawnić się czemuś»: Dopuśćmy do głosu naszą wyobraźnię, zaskoczmy siebie i znajomych fantazyjnością naszych strojów, właśnie lato stwarza nam wspaniałą do tego okazję. TV mag 2000. 2. Dopuścić kogoś do głosu,… …   Słownik frazeologiczny

• dopuszczać — 1. Dopuścić coś do głosu «pozwolić ujawnić się czemuś»: Dopuśćmy do głosu naszą wyobraźnię, zaskoczmy siebie i znajomych fantazyjnością naszych strojów, właśnie lato stwarza nam wspaniałą do tego okazję. TV mag 2000. 2. Dopuścić kogoś do głosu,… …   Słownik frazeologiczny

• ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie …   Słownik frazeologiczny

• egzystencjalizm — m IV, D. u, Ms. egzystencjalizmzmie, blm filoz. «współczesny kierunek filozoficzny (znajdujący wyraz także w literaturze pięknej), którego przedmiotem rozważań jest problematyka indywidualnej egzystencji (jednostki ludzkiej) w świecie, głoszący,… …   Słownik języka polskiego

• koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …   Słownik języka polskiego

• mekka — ż III, CMs. mekce «miejsce, do którego ludzie przyjeżdżają masowo, ponieważ stwarza ono korzystne warunki do określonego działania» Monte Carlo mekką automobilistów. ‹Mekka, miasto w Arabii Saudyjskiej, cel pielgrzymek muzułmańskich› …   Słownik języka polskiego

• przemówić — dk VIa, przemówićwię, przemówićwisz, przemówićmów, przemówićwił przemawiać ndk I, przemówićam, przemówićasz, przemówićają, przemówićaj, przemówićał 1. częściej ndk «wygłaszać mowę, przemówienie; zwracać się z mową do jakiegoś audytorium, do grona …   Słownik języka polskiego

• przygniatający — 1. «taki, który przytłacza swym ogromem, masą» Przygniatająca sylwetka wieżowca. ◊ Przygniatająca większość «znaczna, zdecydowana większość» 2. «taki, który stwarza ciężką atmosferę, źle wpływa na samopoczucie, przygnębia kogoś, ciąży komuś»… …   Słownik języka polskiego

• alibi — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dowód na to, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa nie przebywała na jego miejscu w czasie, gdy to przestępstwo zostało popełnione : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• aquaplaning — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. akwaplening] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} poślizg samochodu na mokrej nawierzchni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duże niebezpieczeństwo stwarza zjawisko aquaplaningu, do którego dochodzi, gdy koleiny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień