-
1 cel
сущ.• вершина• вещь• ворота• гол• завершение• задание• задача• замысел• идея• конец• кончик• мишень• наконечник• намерение• объект• объектив• окончание• отметка• план• предмет• проект• пункт• расчет• расчёт• умысел• финиш• цель* * *1) (przedmiot działań) объект2) (obiekt, do którego się strzela) цель, мишень3) (miejsce przeznaczenia, zamiar) цель* * *♂, Р. \celu, мн. Р. \celów l, цель ž;dążyć do \celu стремиться к цели; osiągnąć \cel, dopiąć \celu, dobić do \celu достичь цели; mijać się z \celem, chybiać \celu не достигать цели; spełniać \cel выполнять задачу, отвечать цели; w \celu с целью;
2. воен. мишень ž, цель ž;strzelać do \celu стрелять по мишени, стрелять в цель; chybić \celu промахнуться;
3. (kpin, żartów itp.) объект (насмешек, шуток etc.)* * *м, Р celu, мн Р celów1) цель żdążyć do celu — стреми́ться к це́ли
osiągnąć cel, dopiąć celu, dobić do celu — дости́чь це́ли
mijać się z celem, chybiać celu — не достига́ть це́ли
spełniać cel — выполня́ть зада́чу, отвеча́ть це́ли
w celu — с це́лью
2) воен. мише́нь ż, цель żstrzelać do celu — стреля́ть по мише́ни, стреля́ть в цель
chybić celu — промахну́ться
3) (kpin, żartów itp.) объе́кт (насме́шек, шу́ток и т. п.) -
2 chybiać
na chybił trafił — ( strzelać) at random; ( strzał) hit-or-miss
* * *ipf.chybić pf. (= nie trafiać w cel)1. miss; chybić celu t. przen. miss the mark l. target.2. ( w utartych zwrotach) ani chybi surely, for sure, no doubt; na chybił trafił at random, randomly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chybiać
-
3 niecelnie
adv. 1. (nie trafiając do celu) [strzelać] off-target, wide (of the mark) 2. książk., przen. (nie trafiając w sedno) inaptly książk.- skomentować niecelnie to miss the point* * *adv.wide.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > niecelnie
См. также в других словарях:
strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… … Słownik języka polskiego
strzelać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, strzelaćam, strzelaća, strzelaćają, strzelaćany {{/stl 8}}– strzelić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, strzelaćlę, strzelaćli, strzelaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strzelać – strzelić oczami [spojrzeniem, wzrokiem] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kimś, ku komuś} {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w celu szybkiego zorientowania się w sytuacji lub odnalezienia kogoś (czegoś) spoglądać szybko w różne strony, nie poruszając głową : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaczy — 1. «należący, odnoszący się do kaczki ptaka» Kacze jaja, pióra, pisklęta. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić mocno, skutecznie, nie napotykając oporu; strzelać do widocznego, bliskiego celu, mając pewność, że się trafi» 2. «podobny do… … Słownik języka polskiego
kuper — m IV, D. kuperpra, Ms. kuperprze; lm M. kuperpry 1. «tylna część tułowia u ptaków, z której wyrastają pióra ogonowe» Gęsi kuper. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić, strzelać skutecznie, nie napotykając oporu, celować do widocznego celu… … Słownik języka polskiego
podryw — m IV, D. u, Ms. podrywwie; lm M. y 1. rzad. «poderwanie się, zerwanie się; jednorazowy wysiłek» ∆ łow. Strzelać z podrywu «strzelać do ptaków łownych zmuszonych do poderwania się do lotu przez myśliwego lub jego psa» 2. posp. «zalecanie się do… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
niecelnie — «nie trafiając do celu, w cel; nie osiągając celu» Strzelać niecelnie … Słownik języka polskiego
nieść — ndk XI, niosę, niesiesz, nieś, niósł, niosła, nieśli, niesiony 1. «iść dokądś z czymś, trzymając coś, najczęściej w rękach lub w jakiś sposób na sobie, przytrzymując rękami» Nieść paczkę w ręku, pod pachą. Nieść worek na plecach. Nieść walizkę.… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; … Słownik języka polskiego