-
1 кривляться
-
2 гримасничать
-
3 face
[feɪs] 1. n ( ANAT)twarz f; ( expression) mina f; ( of clock) tarcza f; (of mountain, cliff) ściana f; (of cube, dice) ścianka f; ( fig) oblicze nt2. vtperson direction, object zwracać się (zwrócić się perf) twarzą do +gen; unpleasant situation stawiać (stawić perf) czoło +dat; building, seat być zwróconym w kierunku +gento make/pull a face — robić (zrobić perf) minę
in the face of — w obliczu +gen
face to face (with) — twarzą w twarz (z +instr)
to be facing sb/sth — person być zwróconym twarzą do kogoś/czegoś
to face the fact that … — przyjmować (przyjąć perf) do wiadomości (fakt), że …
Phrasal Verbs:* * *[feis] 1. noun1) (the front part of the head, from forehead to chin: a beautiful face.) twarz2) (a surface especially the front surface: a rock face.) powierzchnia3) (in mining, the end of a tunnel etc where work is being done: a coal face.) przodek2. verb1) (to be opposite to: My house faces the park.) wychodzić na2) (to turn, stand etc in the direction of: She faced him across the desk.) stanąć naprzeciw3) (to meet or accept boldly: to face one's fate.) stawić czoło•- - faced- facial
- facing
- facecloth
- facelift
- face-powder
- face-saving
- face value
- at face value
- face the music
- face to face
- face up to
- in the face of
- lose face
- make/pull a face
- on the face of it
- put a good face on it
- save one's face
См. также в других словарях:
stroić miny — {{/stl 13}}{{stl 7}} robić miny, wykrzywiać się na kogoś {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stroić — ndk VIa, stroję, stroisz, strój, stroił, strojony 1. «ubierać (kogoś) elegancko, starannie, wytwornie; ozdabiać, przystrajać coś» Stroić kogoś w futra i biżuterię. Stroić pannę młodą do ślubu. Stroić choinkę. 2. «stanowić ozdobę, przybranie;… … Słownik języka polskiego
stroić — 1. Stroić fanaberie, fochy, fumy; robić fochy «grymasić, dąsać się, droczyć się, zachowywać się kapryśnie»: Kaśka zaczęła stroić fochy, jakieś obrazy, zazdrości (...). Z. Chądzyńska, Drab. 2. Stroić (sobie) kpiny, drwiny; stroić, robić (sobie)… … Słownik frazeologiczny
mina — 1. przestarz. Gęsta, tęga mina «mina wyrażająca pewność siebie»: Dla uzupełnienia ekwipunku wbił w kieszenie dwie spore pajdy chleba i z tęgą miną wyruszył na podziemną wyprawę. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Mina komuś zrzedła, rzednie «ktoś stracił,… … Słownik frazeologiczny
mina — I ż IV, CMs. minie; lm D. min «wyraz twarzy, układ rysów wyrażający czyjś chwilowy nastrój, odzwierciedlający czyjeś usposobienie lub nadający komuś jakiś wygląd, pozory kogoś, czegoś» Wesoła, figlarna, zadowolona, zuchowata, bohaterska,… … Słownik języka polskiego
mina — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. minanie {{/stl 8}}{{stl 7}} układ rysów twarzy oddający pewien przejściowy stan uczuć, nastroju lub mówiący o czyimś charakterze, usposobieniu, nadający twarzy charakterystyczny wygląd, upodabniający daną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mizdrzyć się — ndk VIb, mizdrzyć sięrzę się, mizdrzyć sięrzysz się, mizdrz się, mizdrzyć sięrzył się «stroić miny wobec kogoś, zachowywać się minoderyjnie, kokieteryjnie; przymilać się, wdzięczyć się» Mizdrzyć się przed lustrem, przed widownią. Mizdrzyć się do… … Słownik języka polskiego
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny