-
41 LEIKR
I)(-s, -ar), m. game, play, sport;láta (vinna) leikinn, to lose (win) the game;á nýja leik, anew;við illan leik, narrowly, with a narrow escape (þeir kómust þar yfir við illan leik);hann segir þeim hvat leika (gen.), hvat í leikum er, he told them what the game was, what was the matter;leikr er görr til e-s, a person is aimed at, is the mark of an attack;gera leik til e-s, to mock one.a. lay (lærðir ok leikir).* * *m., dat. leiki is freq. in poetry and old prose, but mod. leik; plur. in old usage always leikar, even in late MSS. such as Fb. iii. 405; but in mod. usage leikir, acc. leiki: the phrase ‘á nýja leik’ seems to point to a lost feminine leik: [Ulf. laiks = χορός, Luke xv. 25; A. S. lâc; North. E. laik; O. H. G. leik; Dan. leg; Swed. lek]:—a game, play, sport, including athletics, Eg. 147, Edda 31–33, Fs. 60; ok eigi var sá leikr er nokkurr þyrfti við hann at keppa, Nj. 29; sjá skulum vér leika þína (not leiki), Fb. iii. 405; leika ok gleði, Fagrsk. ch. 26; slá leik, to set up a game (cp. slá danz), Sturl. ii. 190 (of a game of ball): of a dance, Bret. 42; hann hendi gaman at aflraunum ok leikum, … knattleikar vóru þá tiðir, Eg. 187; leikr var lagiðr á Hvítár-völlum allfjölmennr, 188; sveinninn var á leiki með öðrum ungmennum, Fms. i. 78; fara at (með) leik sínum, to roam about, Boll. 336, Fms. x. 159; hverir eiga hér leik svá újafnan? Nj. 125: of a ceremony, Fbr. 7: of capping verses, Bs. i. 237; cp. streng-leikr, a ‘string-play,’ lay.2. metaph. a game, sport, Grett. 50 new Ed.; hann segir þeim um hvat leika (gen. pl.) var, he told them what the game was, Fb. i. 325, Fms. ii. 49; sagði hvat í leikum var, Sd. 152; tók leikrinn ekki at batna af þeirra hendi, Fms. vi. 212: the phrase, á nýja leik, anew, Íb. 10, N. G. L. i. 334, Sks. 234, Fms. ix. 274, 284, 370, 401, 409, 511, xi. 62; nýjan leik is a modernized form not found in good old vellums; eptir e-s leik, after one’s good pleasure, Stj. 148: the phrase, leikr er gjörr til e-s, a person is aimed at, is the mark of an attack; þvíat til hans var leikr görr, Ld. 152; göra sér leik til e-s, to act wantonly:—poët. phrase, Hildar leikr, Öðins leikr, sverða, járna leikr, etc., the play of Hilda, of Odin, of swords, of iron = battle, Lex. Poët.; the Freys leikr, the play of Frey, by Hornklofi, Fagrsk. 4 (in a verse), is by the older Grundtvig ingeniously identified with our Yule play, see the connection in which the word stands in the verse. The ancients used to assemble for athletic sports (leik-mót), and during that time they lived in booths or sheds (leik-skáli), even women used to be present as spectators, Eb. ch. 43, Lv. ch. 9, Gísl., Sturl. i. 23. ☞ An interesting description and account of modern games is given by Jón Ólafsson in his Collectanea towards an Icel. Dictionary, s. v. leikr (in the Additam. to the Arna-Magn. Collection in Copenhagen); thus, brúar-leikr, skolla-l., risa-l., húfu-l., felinga-l., and many others. leiks-lok, n. pl.; at leikslokum, finally. -
42 lindi
m. belt, girdle.* * *1.a, m. [prop., as it seems, from lind = a string of lime-bast], a belt, girdle, Vkv. 17, Hkr. i. 82, Fms. i. 217, vi. 61, Bjarn. 19, 62, Rb. 438, 470, Magn. 468; eigi lagði verri maðr linda at sér, no worse man ever belted himself, Finnb. 260; lindi af lérepti, Bs. i. 317: a belt belonging to a priest’s dress, Vm. 115, = messufata-lindi, Fms. iv. 111. In mod. usage lindi is any twist of wool or hair wound round the waist, hár-lindi, band-lindi, silki-lindi, hnjósku-lindi, q. v.: poët. the sea is called Siggjar-lindi, Raðar-lindi, = the belt of the islands, Lex. Poët.COMPDS: lindabindi, lindalag, lindastaðr.2.n. a lime-tree, = lind, Lex. Poët. -
43 LÆKR
1.m. [i. e. lœkr; Ivar Aasen lök], the umbilical cord, navel string, a midwife’s term, Stj. 198.2.m. (i. e. lœkr,—lœkr, œgr, því fegra þykkir hljóða en lækr, ægr, Skálda 178), gen. lækjar, dut. with the article læknum, Ísl. ii. 339, 340, Fms. vi. 351; pl. lækir, gen. lækja, dat. lækjum:—a brook, rivulet, Edda (Gl.), Nj. 69, 155, 244, Ísl. ii. 339, 340, Bs. i. 196. Dropl. 34, Lv. 85, Fms. i. 252, 253, vi. 351, Fb. i. 414, passim, esp. in mod. Icel., in which lækr is always used instead of the Dan. bæk; bæjar-lækr, and in many local names, Brjáns-lækr, Lækjar-bugr, Bs.; Lækjar-skógr, etc.COMPDS: lækjarduðra, lækjarfall, lækjarfar, lækjargil, lækjaróss, lækjarrás, lækjarspræna. -
44 pakka-lina
u, f. pack-thread, string, N. G. L. iii. 209. -
45 reifa-lindi
a, m. a swaddling-string, Karl. 547. -
46 reima
* * *(að), v., r. af, to make the haunting leave off (mun af reimast meirr en eina nótt).* * *að, to string, fasten on a thong.II. [a different word, see reimt]. mun af reimask meir en eina nótt, the haunting, the ghost, will leave off for more than one night, Grett. 82 new Ed. -
47 runa
* * *u, f. a rune, string of words or verses; í einni runu, in one strain. -
48 SEIMR
m.1) honey-comb;2) poet. gold, riches (rautt gull er s.).* * *m. [síma], a wire or string; draga seiminn, to drawl out one’s words, i. e. talk with a canting voice.II. riches; en hvorki gull né seim, Pass. 36. 5; bjartan seim, Fb. ii. 523 (in a verse); rautt gull er s., Þjal.; seims ok hnossa, Edda (Ht.); seima-þollr, seim-skerðir, seima-slöngvir, seim-brjótr, seim-örr, seim-stafr, seim-týnir, seim-þverrir, etc. are epithets of a lordly man, lavish of gold, Lex. Poët. -
49 seymi
n. string for sewing (of sinews of whales or cattle).* * *n. [saumr], strings, of sinews of whales, cattle; garnar ok s., Grág. ii. 361; þat (a ship) var bundit með seymi, she was fastened with strings instead of nails, Ann. 1189. seymis-þvengr, m. a thong of s., Bs. i. 377. -
50 skó-þvengr
m. a ‘shoe-thong,’ shoe-string, latchet, Nj. 74, Þorst. St. 53, Mar., Matth. iii. 11; skúfaða skóþvengi, Eb. 220. -
51 slita
* * *(slít; sleit, slitum; slitinn), v.1) to snap, break, a string, cord, rope (Æsirnir sýndu honum silkibandit ok báðu hann s.); s. í sundr, to break asunder (s. í sundr svá mjótt band);2) to tear, pull; Loki sleit upp mistiltein, L. pulled up the mistletoe; slíta ná, hræ, to tear a corpse; s. e-n af sér, to throw one off (S. vildi s. hann af sér); sleit hann undan veðr, the gale drove him out of his course;3) fig. to break, break off, with acc.; s. þing, to break off, dissolve a meeting; with dat. (s. þingi, flokki, veizlunni); áðr þinginu sé slitit, before the meeting be dissolved;4) to rend, tear (brynja hans var slitin til únýts); klæði sundr slitin, torn asunder;5) to wear-out; hann mun eigi mörgum skyrtunum s., he will not wear out many shirts, not live long; slitnir skór, worn-out shoes;6) s. ór e-u, to decide, settle (hann kvað lögmann ór þessu s. skyldu);7) impers. to be torn away (sleit af honum mann á báti); with dat., slítr þar tali þeirra, there the talk ended; sleit Fróða frið fjánda á milli, Frodi’s peace was broken between the foes; borgir ok kastalar ok þorp, svá at hvergi slítr, in an unbroken line; þar til er ór slítr með þeim, till it comes to an end;8) refl., slítast, to tear oneself loose (s. ór höndum e-m).* * *u, f. ‘cismos,’ þat er ‘slita’ at váru máli, Skálda 184. -
52 SNARR
a.1) swift (snarir vindar);2) gallant, bold, smart;3) keen (snör augu):4) sharp, penetrating (s. til skynsemdar);5) neut., snart, as adv. soon, quickly (rann hann at sem snarast).* * *snör, snart, adj. [this word with its derivatives is akin to snúa, pret. snöri; Engl. snarl, of cord]:—prop. hard-twisted, of a string; snarr þáttr, hard-spun cord, Stor. (snar-þáttr, Lex. Poët.); þráðrinn er snarr: chiefly used,II. metaph. swift, [A. S. snear]; snarir vindar, the swift winds, Hdl. 41; snör brögð, gallant deeds, Skv. i. 10: used as an epithet to a wrestler, fighter, snar glímu-maðr.2. keen; snör augu, keen, flashing eyes, Fas. i. 200; augu snör, Þiðr. 178; snart auga-bragð, Fms. ii. 174: adverbially, smartly, rann hann at sem snarast, Eg. 532; berjask snart ok hraustliga, Ld. 222.III. temp. soon, Dan. snart; kom aptr snart, Fms. xi. 266: in poët. compds, geð-s., böð-s., fólk-s. -
53 SNÍÐA
(snið; sneið, sniðum; sniðinn), v.1) to cut; s. e-t af e-u, to cut off (sneið þrælinn höfuðit af jarli); s. e-t í sundr, to cut asunder; s. til, to make a cut, to set about a thing;2) to cut cloth, of tailoring.* * *sníð, pret. sneitt, sneið, pl. sniðu; imperat. sníð, sníddu; part. sniðinn; a weak pret. sníddi (analogous to líddi from líða), Fas. iii. 21 (in a verse), 356, l. 1: [Ulf. sneiþan = θερίζειν; A. S. snîðan; Germ. schneiden; Dan. snyden; Shetl. sny]:—to slice, lop, cut, prop. to prune trees, as the Gothic shews, cp. sniðill, Al. 120; burt sníð þú grein lastanna, Pass.; sníðu vér löstu af verkum várum, Greg. 32; sumir orm sniðu, Bkv. 4; sníðit or hann sina-magni, cut his sinew-power, ham-string him, Vkv.; skör sniðin hjörvi, Edda (Ht.); skeið sneið, she cut the waves, Fms. vi. (in a verse); hann sníðr hann sundr í miðju, Nj. 97; sneið Karkr höfuð af jarli, Fms. i. 217; svá at sneið í sundr kjálkana ok barkann, vii. 191; sneið Egill af honum skeggit. Eg. 564: sniða um, to circumcise (um-sniðning), Stj. 353, MS. 625. 86; sniða, líma ok niðr-setja, of masonry, Fms. xi. 428: to cut cloth, of tailoring, sníða skyrtu, Gísl. 97; so also sniða skó or skæði: metaph., s. af, hann sneið af neðan þat er saurugt hafði orðit, Fs. 51; bjórar er menn sniða ór skóm sínum fyrir tá eðr hæli, Edda 42; so in mod. usage, s. fat, klæði, dúk: sniða til, to make a cut; hvar til skyldi s. um kvánfangit, Finnb. 296. -
54 spotti
m. bit, small piece.* * *a, m., spottr, Vm. 103, [Engl. spot], a bit, small piece; brátt mun hann beita upp land várt þegar er hann þykkisk nokkurn spotta í eiga. Fms. vi. 103; tak nú til þín þessa tíu spotta möttulsins, Stj. 576 ( seissura of the Vulgate): freq. in mod. usage, band-spotti, a piece of string; reipis-s., ólar-s.: of distance, vegar-s.; fara lítinn spotta; or spotta-korn, n. a bit of the way. -
55 streng-flaug
f. the notch for the bow-string in an arrow, Fms. ii. 271, Hem. MS. (Fb. iii. 404 has wrongly strenglág). -
56 streng-réttr
adj. ‘string-right,’ straight by the line (Germ. schnurrecht), D. N. i. 92. -
57 tygill
(gen. pl. tugla), m. strap, band (á tuglunum taflpungsins).* * *m., pl. tuglar (like lykill, pl. luklar), a dimin.; [akin to tog; cp. Germ. zügel]:—a string, strap, thong, esp. of the strap with which a cloak was fastened round the neck; möttull á tuglum, Fms. vii. 201; tygill er menit var fest með, Ó. H. 135; á tuglunum taflpungsins var gullbaugr, Gullþ. 20; in Lv. 41 read, ok gullbaugr (for gullband) á tyglinum. -
58 verða
(verð; varð, urðum; orðinn, vorðinn), v.1) to happen, come to pass;ætluðu allir, at þeir myndi tala um mál sitt, en þat varð ekki, but it came not to pass, it was not so;þá varð óp mikit at lögbergi, then there arose a great shout at the Lawhill;2) verða e-m, to happen to, befall one (slikt verðr opt ungum mönnum);þat varð Skarphéðni, at stökk í sundr skóþvengr hans, it happened to S. that his shoe-string snapped asunder;sjaldan verðr víti vörum, the wary man will seldom make a slip;e-m verðr þörf e-s, one comes to be in need of;3) to happen to be, occur;í lœk þann, er þar verðr, in the brook that happens to be there;varð fyrir þeim fjörðr, they came on a fjord;verða á leið e-s, to be on one’s path, happen to one;4) verða brottu, to leave, absent oneself (þeir sá þann sinn kost líkastan at verða á brottu);verða úti, to go away (verð úti ok drag ongan spott at oss);to perish in a storm from cold (sumir urðu úti);þeim þótti honum seint heim verða, they thought that he was long in coming home;5) with acc. to lose;kváðust okkr hafa orðit bæði, said that they had lost us both;6) followed by a noun, a., pp., adv., as predicate, to become;þá verðr þat þinn bani, it will be thy death;verða glaðr, hryggr, reiðr, to become glad, sad, angry;verða dauðr to die (áðr Haraldr inn hárfagri yrði dauðr) with participles;ok varð ekki eptir honum gengit, he was not pursued;verða þeir ekki fundnir, they could not be found;blóð hans varð ekki stöðvat, the blood could not be staunched;þeim varð litit til hafs, they happened to look seaward;impers., e-m verðr bilt, one is amazed;Kolbeini varð ekki fyrir, K. lost his head, was paralysed;with adverbs; hann varð vel við skaða sinn, he bore his loss well, like a man;jarl varð illa við þetta, the earl was vexed by this;7) with infin., denoting necessity, one must, needs, is forced, obliged to do;þat verðr hverr at vinna, er ætlat er, every one must do the work that is set before him;þar er bera verðr til grjót, where stones have to be carried;verð ek nú flýja, now I must flee;8) with preps., verða af e-u, to come to pass (var um rœtt, at hann skyldi leita fara, en eigi varð af);varð ekki af ferðinni, the journey came to nought was given up;verðr þetta af, at hann tekr við sveinunum, the end was that at last he took the boys;starf ok kostnaðr varð af þessu, trouble and expenses arose from this;livat verðr af e-u, what becomes of;hvat varð af húnum mínum, what has become of my cubs?;verða at e-u, to become (verða at undri, undrsjónum);veiztu, hvat þér mun verða at bana, knowest thou what will be the cause of thy death?;verða at engu, to come to nothing;verða á, to come on, happen;þvat sem á yrði síðan, whatever might happen later on;e-m verðr á, one makes a blunder, mistake (þótti þér ekki á verða fyrir honum, er hann náði eigi fénu?);verða eptir, to be left (honum varð þar eptir geit ok hafr);verða fyrir e-u, to meet with (verða fyrir goða reiði);to forebode (verða fyrir stórfundum);verða fyrir e-m, to be in one’s way, as a hindrance (því meira sem oss verðr fyrir, því harðara skulu þér niðr koma);verða í, to happen (tókust nú upp leikar sem ekki hefði í orðit);verða til e-s, to come forth to do a thing, be ready to;en sá er nefndr Hermóðr, er til þeirar farar varð, who undertook this journey;verða við e-m, to respond to (bið ek þik, at þú verðir við mér, þó at engi sé verðleiki til).* * *u, f. the ‘ward,’ the bulwarks of a ship which ward off the waves; hrími stokkin verða hrökk, Arnór, (also called varta.) -
59 VERÐA
(verð; varð, urðum; orðinn, vorðinn), v.1) to happen, come to pass;ætluðu allir, at þeir myndi tala um mál sitt, en þat varð ekki, but it came not to pass, it was not so;þá varð óp mikit at lögbergi, then there arose a great shout at the Lawhill;2) verða e-m, to happen to, befall one (slikt verðr opt ungum mönnum);þat varð Skarphéðni, at stökk í sundr skóþvengr hans, it happened to S. that his shoe-string snapped asunder;sjaldan verðr víti vörum, the wary man will seldom make a slip;e-m verðr þörf e-s, one comes to be in need of;3) to happen to be, occur;í lœk þann, er þar verðr, in the brook that happens to be there;varð fyrir þeim fjörðr, they came on a fjord;verða á leið e-s, to be on one’s path, happen to one;4) verða brottu, to leave, absent oneself (þeir sá þann sinn kost líkastan at verða á brottu);verða úti, to go away (verð úti ok drag ongan spott at oss);to perish in a storm from cold (sumir urðu úti);þeim þótti honum seint heim verða, they thought that he was long in coming home;5) with acc. to lose;kváðust okkr hafa orðit bæði, said that they had lost us both;6) followed by a noun, a., pp., adv., as predicate, to become;þá verðr þat þinn bani, it will be thy death;verða glaðr, hryggr, reiðr, to become glad, sad, angry;verða dauðr to die (áðr Haraldr inn hárfagri yrði dauðr) with participles;ok varð ekki eptir honum gengit, he was not pursued;verða þeir ekki fundnir, they could not be found;blóð hans varð ekki stöðvat, the blood could not be staunched;þeim varð litit til hafs, they happened to look seaward;impers., e-m verðr bilt, one is amazed;Kolbeini varð ekki fyrir, K. lost his head, was paralysed;with adverbs; hann varð vel við skaða sinn, he bore his loss well, like a man;jarl varð illa við þetta, the earl was vexed by this;7) with infin., denoting necessity, one must, needs, is forced, obliged to do;þat verðr hverr at vinna, er ætlat er, every one must do the work that is set before him;þar er bera verðr til grjót, where stones have to be carried;verð ek nú flýja, now I must flee;8) with preps., verða af e-u, to come to pass (var um rœtt, at hann skyldi leita fara, en eigi varð af);varð ekki af ferðinni, the journey came to nought was given up;verðr þetta af, at hann tekr við sveinunum, the end was that at last he took the boys;starf ok kostnaðr varð af þessu, trouble and expenses arose from this;livat verðr af e-u, what becomes of;hvat varð af húnum mínum, what has become of my cubs?;verða at e-u, to become (verða at undri, undrsjónum);veiztu, hvat þér mun verða at bana, knowest thou what will be the cause of thy death?;verða at engu, to come to nothing;verða á, to come on, happen;þvat sem á yrði síðan, whatever might happen later on;e-m verðr á, one makes a blunder, mistake (þótti þér ekki á verða fyrir honum, er hann náði eigi fénu?);verða eptir, to be left (honum varð þar eptir geit ok hafr);verða fyrir e-u, to meet with (verða fyrir goða reiði);to forebode (verða fyrir stórfundum);verða fyrir e-m, to be in one’s way, as a hindrance (því meira sem oss verðr fyrir, því harðara skulu þér niðr koma);verða í, to happen (tókust nú upp leikar sem ekki hefði í orðit);verða til e-s, to come forth to do a thing, be ready to;en sá er nefndr Hermóðr, er til þeirar farar varð, who undertook this journey;verða við e-m, to respond to (bið ek þik, at þú verðir við mér, þó at engi sé verðleiki til).* * *pres. verð, verðr, verð; pret. varð, vart (mod. varðst), varð; pl. urðu; subj. yrði: imperat. verð; part. orðinn; pl. orðnir, spelt phonetically ornir, Niðrst. 6: in later vellums occur freq. the forms vurðu, vyrði, vorðinn, see Introd.; but the old poets use it for alliteration as if it began with a vowel: with neg. suff. verðr-at, Fm. 6; varð-at, Vþm. 38; urðu-a it, Gh. 3; urðu-t. Lex. Poët.: [Ulf. wairþan = γίγνεσθαι, ἔσεσθαι; A. S. weorðan; Old Engl. worth, as in the phrase ‘woe worth the day!’ Germ. werden; Dan. vorde; Swed. varda.]A. To become, happen, come to pass; sá atburðr varð, at …, Ó. H. 196; varð hitt at lyktum, at …, 191; ef svá verðr, at …, Al. 20; ef svá verðr ( if it so happen), at ek deyja, Eg. 34; fundr þeirra varð á Rogalandi, 32; mörg dæmi hafa orðit í forneskju, Ó. H. 73; varð þar hin snarpasta orrosta. Eg. 297; at því sem nú er orðit, Blas. 46; þá varð ( arose) hlátr mikill, id.; varð óp mikit, Nj.; þat varð um síðir, and so they did at last, 240; er þetta allvel orðit, well done, well happened, 187; þau tíðendi eru hér vorðin, Fms. iv. 309 (orðin, Ó. H. 139, l. c.); þat varð ekki, but it came not to pass, Nj.2. adding dat. to happen, to befall one; þat varð mér, it befell me, Ísl. ii. (in a verse); varð þeim af in mesta deila, Nj. 189; Eyjólfi varð orðfall, speechlessness befell E., he faltered, 225; þat varð Skarphéðni at stökk í sundr skóþvengr hans, 145; urðu þeim þegar in sömu undr, 21.3. to blunder, make a slip; þat varð þinni konu, at hón átti mög við mér, Ls. 40; sjaldan verðr viti vörum, Hm. 6; þat verðr mörgum manni at um myrkvan staf villisk, Eg. (in a verse); skalat honum þat verða optarr enn um sinn … ef eigi verðr þeim optarr enn um sinn, Grág. (Kb.) i. 55; e-m verðr Þorf e-s, to come in need of, Hm. 149; ef þeim verðr nökkut er honum hefir fylgt, if anything should befall them, Hom. 65; annat man þér verða (another fate, death, will be thine), enn þú sprongir, Sturl. iii. 225; cp. verða úti, to perish in a storm from cold, Fms. vii. 122; sumir urðu úti, Bs. i. 71; verða til, to perish.4. to happen to be, to occur, or the like; í læk þann er þar verðr, in the brook that happens to be there, Eg. 163; holt þat er þar verðr, 746; varð þá enn brátt á er þvers varð fyrir þeim, þá kölluðu þeir þverá, 132; varð fyrir þeim fjörðr, they came on a fiord, 130; verða á leið e-s, to be in one’s path, happen to one, Ó. H. 181; taka þat sem á leið hans verðr, Grág. ii. 346; verða á fætr, to fall on one’s, feet, Fb. iii. 301; verða ek á fitjum, Vkv. 27; þeim þótti honum seint heim verða, Fbr. 8 new Ed.: verða brottu, to leave, absent oneself; þeir sá þann sinn kost líkastan at verða á brottu, Fms. vii. 204; verð í brottu í stað, begone, Fs. 64: verða úti, id., Nj. 16.II. followed by a noun, adjective, participle, adverb, as predicate; þá verðr þat þinn bani, Nj. 94; hann varð tveggja manna bani, he became the bane of, i. e. slew, two men, 97; hann mun verða engi jafnaðar-maðr, Ld. 24; ef hann vyrði konungr, Fms. i. 20; verða biskup, prestr …, Bs. i. passim; ok verðr eigi gjöf, ef …, it becomes not a gift, if …, Grág. (Kb.) i. 130; verða þær málalyktir, at …, the end was that …, Nj. 88: verða alls hálft annat hundrat, the whole amount becomes, Rb. 88; honum varð vísa á munni, Fms. xi. 144; varð henni þá ljóð á munni, Fb. i. 525; þat varð henni á munni er hón sá þetta, Sd. 139: hví henni yrði þat at munni, Fms. xi. 149; þá er í meðal verðr, when there is an interval, leisure, Skálda (Thorodd): cp. the mod. phrase, þegar í milli veiðr fyrir honum, of the empty hour; varð Skarpheðinn þar í millum ok gaflhlaðsins, S. was jammed in between, Nj. 203; prob. ellipt. = verða fastr.2. with adjectives, to become so and so:α. verða glaðr, feginn, hryggr, to become glad, fain, sad, Fms. i. 21, viii. 19, passim; verða langlífr, to be long-lived, Bs. i. 640; verða gamall, to become old, Nj. 85; verða sjúkr, veykr, to become sick; verða sjónlauss, blindr, to become blind, Eg. 759; verða ungr í annat sinn, Fms. i. 20; verða varr, to become aware (see varr); verða víss, Nj. 268; verða sekr, to become outlawed; verða vátr, to become wet, 15; verða missáttr við e-n, Landn. 150 (and so in endless instances): in the phrase, verða dauðr, to die; dauðr varð inn Húnski, Am. 98; áðr Haraldr inn Hárfagri yrði dauðr, Íb. 6; síðan Njáll var(ð) dauðr, Nj. 238, and a few more instances, very freq. on Runic stones, but now obsolete.β. with participles; verða búinn, to be ready, Fms. vii. 121; verða þeir ekki fundnir, they could not be found, Gísl. 56; verða staddr við e-t, to be present, Eg. 744; in mod. usage with a notion of futurity, e. g. eg verð búinn á morgun, I shall be ready to-morrow; eg verð farinn um það. I shall be gone then: with neut, part., járn er nýtekit verðr ór afli, just taken out of the furnace, Sks. 209 B; varð ekki eptir honum gengit, he was not pursued, Nj. 270; þeim varð litið til hafs, they happened to look, 125; honum varð litið upp til hlíðarinnar, 112; blóð varð eigi stöðvat, the blood could not be stopped, Fms. i. 46, Nj. 210.γ. phrases, e-m verðr bilt, to be amazed, Edda 29, Korm. 40, Nj. 169; verða felmt, 105; verða íllt við, hverft við, id.; Kolbeini varð ekki fyrir, K. lost his head, was paralysed, as if stunned, Sturl. iii. 285.3. with adverbs or adverbial phrases; ef þat bíðr at verða vet, Hm.; ma þetta verða vel þótt hitt yrði ílla, Nj.; verða verr enn til er stýrt, Róm. 321; hann varð vel við skaða sinn, bore it well, like a man, Eg. 76, Nj. 75; faðir hans varð ílla við þetta ( disliked it), ok kvað hann taka stein um megn sér, Fær. 58; jarl varð ílla við þetta, was much vexed by it, Fms. ix. 341; varð hann údrengiliga við sitt líflát, Ld. 234; hvernig varð hann við þá er þér rudduð skipið, Ó. H. 116; hversu Gunnarr varð við, how G. bore it, Nj. 82; verra verðr mér við, enn ek ætla at gott muni af leiða, 109; mér hefir orðit vel við þik í vetr, I have been pleased with thee this winter, Fms. vii. 112; eigi vildi ek svá við verða blóðlátið, fiskbleikr sem þú ert—Ek ætla, segir hinn, at þá myndir verr við verða ok ódrengiligar, 269; þar varð ílla með þeim, things went ill with them, they became enemies, Nj. 39: to behave, varð engum jafnvel til mín sem þessum, Fms. vii. 158; hann lætr sér verða á alla vega sem bezt til Áka, xi. 76; hann lét henni hafa orðit stórmannliga, Hkr. iii. 372.III. with prepp., verða af; hvat er orðit af e-u, what is come of it? where is it? of a thing lost; segðu mér þat, hvat varð af húnum mínum, Vkv. 30; hvat af motrinum er orðit, Ld. 208; nú hverfr Óspakr á brott svá at eigi vitu menn hvat af honum verðr, Band. 5; varð ekki af atlögu búanda, Ó. H. 184; ekki mun af sættum verða, Fb. i. 126: to come to pass, varð ekki af eptir-för, it came to naught; varð því ekki af ferðinni, Ísl. ii. 247; Símon kvað þá ekki mundu af því verða, S. said that could not be, Fms. vii. 250; ok verðr þetta af, at hann tekr við sveinunum, the end was that at last he took the boys, Fær. 36; eigi mun þér þann veg af verða, Karl. 197:—verða at e-u, to come to; hvat þér mun verða at bana, what will be the cause of thy death, Nj. 85; verða at flugu, Fas. i. 353 (see ‘at’ C. I. α); verða at undri, skömm, honum varð ekki at því kaupi, the bargain came to naught for him, Al. 7; cp. the mod. honum varð ekki að því, it failed for him:—e-m verðr á (cp. á-virðing), to make a blunder, mistake; kölluðu þat mjök hafa vorðit á fyrir föður sínum, at hann tók hann til sín, Fs. 35; þótti þér ekki á verða fyrir honum er hann náði eigi fénu, Nj. 33; Þorkell settisk þá niðr, ok hafði hvárki orðit á fyrir honum áðr né síðan, 185; aldri varð á um höfðingskap hans, 33:—verða eptir, to be left, Rb. 126, Stj. 124, 595; honum varð þar eptir geit ok hafr, Hrafn. 1:—verða fyrir e-u, to be hit, be the object of; fyrir víginu hefir orðit Svartr, S. is the person killed, Nj. 53; verða fyrir öfund, görningum, to be the victim of, Lex. Poët.: e-m verðr lítið fyrir e-u, it costs one small effort (see fyrir):—verða til e-s, to come forth to do a thing, volunteer, or the like; en sá er nefndr Hermóðr er til þeirrar farar varð, Edda 37; til þess hefir engi orðit fyrr en þú, at skora mér á hólm, Ísl. ii. 225; en engi varð til þess, no one volunteered, Nj. 86; einn maðr varð til at spyrja, 82; þá verðr til ok svarar máli konungs sá maðr, er …, Odd. 12; hverr sem til verðr um síðir at koma þeim á réttan veg, Fb. i. 273: fengu þeir ekki samit, því at þeim varð mart til, many things happened, i. e. so as to bring discord, Sturl. ii. 17 C; mundi okkr Einari eigi annat smátt til orðit, Hrafn. 9; eigi varð verri maðr til, there was no worse man, Stj. 482:—verða við, to respond to; bið ek þik at þú verðir við mér þó at engi sé verðleiki til, Barl. 59; at hann beiddi Snorra ásjá, en ef hann yrði eigi við bað hann Gretti fara vestr, Grett. 112 new Ed.; verða við bæn e-s, to grant one’s request, passim.IV. with infin., denoting necessity, one must, needs, one is forced, obliged to do; þat verðr hverr at vinna er ætlað er, Nj. 10; varð ek þá at selja Hrafni sjálfdæmi, Ísl. ii. 245; eða yrði þeir út at hafa þann ómaga, Grág. (Kb.) ii. 21; þat munu þér þá reyna verða, you must try, Fbr. 23 new Ed.; þar er bera verðr til grjót, where stones have to be carried, Grág. (Kb.) ii. 90; lágu hestarnir í kafi svá at draga varð upp, Eg. 546; en vita verð ek ( I must know) hvar til þetta heyrir, Fms. ii. 146; munu þér því verða annars-staðar á leita, Nj. 223; at hann man verða sækja á ókunn lönd, Fms. viii. 19; ok verðr af því líða yfir þat, it must be passed by, Post.; maðr verðr eptir mann lifa, a saying, Fas. ii. 552; verð ek nú flýja, Ó. H. 188; urðu þeir at taka við Kristni, 105; vér höfum orðit til at hætta lífi ok sálu, hefir margr saklauss orðit at láta, sumir féit ok sumir fjörit, 31, 32; vér munum verða lifa við öðrum veiði-mat, Hým. 16; verða at skiljask við e-n, Skv. 1. 24: the same verb twice, þá varð ek verða hapta, then came I to become a prisoner, Gkv. 1. 9; eg verð að verða eptir, I must stay behind.B. Peculiar isolated phrases, in some of which ‘verða’ is probably a different word, viz. = varða (q. v.), having been confounded with verða; thus, verða, verðr (= varða, varðar), to be liable, are frequent occurrences as a law phrase in the Grág.; svá fremi verðr beitin, ii. 226; þeim manni verðr fjörbaugs-garðr, er …, 212.2. the phrase, eigi verðr (= varðar) einn eiðr alla, see eiðr; also ymsar verðr sá er margar ferr, in many warfares there will be some defeats, Eg. 182.3. to forfeit, lose, prop. of paying a fine or penalty; heit ek á þann félaga er mik lætr eigi slíkt verða, Vápn. 11; æti þik ormar, yrða ek þik, kykvan, that snakes ate thee alive, and that I lost thee, Am. 22; fullhuginu sá er varð dróttinn, the brave man bereft of his master, Sighvat (Ó. H. 236); ek hefi orðinn þann guðföður, er …, I have lost a godfather who …, Hallfred (Js. 210); hér skaltú lífit verða, here shall thou forfeit life, i. e. die, Sturl. iii. (in a verse).4. the law phrase, verða síns, to suffer a loss; leiglendingr bæti honum allt þat er hann verðr síns fyrir lands-drottni (i. e. verðr missa), whatever he has to lose, whatever damage, Gþl. 362; þræll skal ekki verða síns um, N. G. L. i. 85; allt þat er hann verðr síns í, þá skal hinn bæta honum, Jb. 207 A; hann kvað þá ekki skyldu síns í verða (varða Ed.) um þetta mál, they should lose nothing, Rd. 253: vildi hann (viz. Herode) eigi verða heit sitt (= fyrir verða?), he would not forfeit, break his vow, Hom. 106.C. Reflex.; at þær ræður skyldi eigi með tjónum verðask, to be lost, forgotten, Sks. 561 B.2. recipr.; bræðr munu berjask ok at bönum verðask, Vsp. (Hb.); þá er bræðr tveir at bönum urðusk, Ýt. 11.3. part.; eptir orðna þrimu geira, Ód.; hluti orðna ok úorðna, past and future, MS. 623. 13; kvenna fegrst ok bezt at sér orðin, Nj. 268; þeir vóru svó vorðnir sik (so shapen, Germ. beschaffen), at þeir höfðu …, Stj. 7; þeir eru svá vorðnir sik, at þeir hafa eitt auga í miðju enninu, 68. -
60 VIÐ
I)prep. with dat. and acc.I. with dat.1) against;hann sló honum niðr v. steininum, he dashed his head against the stone;hús liggja v. velli, the houses lie in ruins;kasta sér niðr v. velli, to cast oneself down on the ground;er inn efri kjöptr v. himni, en inn neðri við jörðu, the upper jaw touches the heaven, the lower the earth;hann hjó hann upp v. garðinum, he smote him close by the fence;skera af sér strenginn við øxinni, to cut the string, asunder against the axe;2) against, towards, of direction;horfa v. e-m, to look towards, face;3) along with (hann hafði marga smiðu v. sér);4) with, of an instrument (jarl hljóp upp v. sverði);5) among;gengu síðan í sæti sin v. öðrum mönnum, among other men;6) denoting barter, exchange, against, for (geta gull v. grjóti);7) denoting remedy, against (hjálpa e-m v. e-u);8) against, denoting contest, warding off (hafa liðsafla v. e-m);hafa (viz. afl) v. e-m, to be one’s match;9) ellipt. usages;stinga v. fótum, to stop;hrífa v., to catch hold;búast v., to make oneself ready;risa v., to withstand;hvatz hann fiðr v., whatsoever he may object;II. with acc.1) by, at, close to (sníða skeggit við hökuna);skjöldr við skjöld, shield to shield;v. Sandhólaferju, at Sandholferry;v. veginn, by the wayside;v. ána, by the river;draga segl v. hún, to hoist the sail to the top;festa e-n v. meið, tré, to fasten to a pole, tree;binda v. fót e-s, to bind up a broken leg;dró upp flóka v. austr, in the east;2) of time, towards, at;v. solar-setr, at sunset;v. sól, with the sun, at sunrise;v. aptan, towards evening;vera v. aldr, to be stricken in years;3) at, by (vera heima v. bú sitt);Hrútr var v. skip um sumarit, H. stayed by his ship during the summer;sitja v. stýri, to sit at the rudder;styðja sik v. e-t, to lean on;ganga v. staf, to walk with a staff;vera v. e-t, to be present at;sitja v. drykk, to sit at drink;í sýn v. bœinn, within sight of the town;5) denoting company, with (bauð þeim heim vill alla sína menn);v. annan, þriðja, fjórða mann, being two, three, four altogether;6) towards (a person or thing), respecting, regarding (mildr, blíðr, góðr v. e-n);til gæzlu v. e-n: for keeping, watching one;hræddr v. e-n, afraid of one;7) of cause, by, at;falla v. högg, to fall by a stroke;sigla v. stjörnuljós, to sail by starlight;verða reiðr v. e-t, to become wroth at;8) as compared with, set off against (þrjóta mun okkr illsku v. þik);eigi minna virðr en v. konunginn, of equal worth with the king;9) according to, after (gera klæði v. vöxt e-s);v. sik, in proportion;hann var skapaðr allr v. sik, well shaped, symmetrical;vita, hvat v. sik væri, to know what was the matter;10) denoting means, with, by (v. þessar fortölur);tendra eld v. e-t, to make fire by;11) ellipt. usages;bregða við, to start;hann þagði v., he remained silent;fá v. þrjú skip, to add three ships;þurfa v., to need;bjarga, hjálpa e-u v., to help, put right;koma e-u við, to bring about.(gen. -jar, pl. -jar), f. withy, withe; collar (viðjar af gulli).pers. pron. dual, we two.* * *1.f., gen. sing. viðjar, pl. viðjar, [Dan. vidje; Engl. withy; akin is víðir, q. v.]:— a withy or with; síðan var viðin ( a withy halter) dregin á hals honum, Fms. vii. 13 (see v. l.); þarmarnir urðu at viðu (sic) sterkri, Fas. iii. 34; ef röng eða viðjar slitna, Jb. 398; var enginn saumr í, en viðjar fyrir kné, of a boat, Fms. vii. 216; höggva tré til viðja, K. Þ. K. 88; viðjar af gulli ok silfri, on a dog, Hkr. i. 136, Fas. iii. 45; tún-svín þat er hringr, knappr eða við sé í rana, Grág. ii. 232; stjórn-við, the ‘rudder-withy,’ the strap in which the paddle-like rudder moved, like the ζευκτηρίαι in Act. Apost. xxvii. 40.2.pron. pers. dual (= vit), we two (see ek C); this spelling, which is also that of the oldest vellums, answers to the mod. pronunciation, passim: in mod. usage it has quite taken the place of the old plur. vér.3.prep., also used ellipt. without its case, or simply as an adverb; við is a curtailed form of viðr, which latter form remains in a few compds, even in mod. usage, thus, viðr-eign, viðr-kenna, viðr-nefni, viðr-lífi, viðr-væri; when found singly, við is the common form in Icel.; but as in MSS. it is commonly abbreviated, v̾, the two forms are hardly distinguishable; við, however, is received as the usual form, viðr being more freq. in Norse vellums, and in some later Icel. vellums imitating the Norse spelling: [Goth. wiþra = πρός; A. S. wider; cp. Scot. wither-shins; O. H. G. widar; Germ. wieder; but Engl. with; Dan. ved; Swed. wäd]:—against, towards, etc.WITH DAT.A. Against, denoting a leaning or resting on, striking against, or the like; hann hjó hann upp við garðinum, smote him standing against the wall, Nj. 120; stinga höndum við berginu, Symb. 59; ganga við brekkunni, up-hill, against the hill, cp. Lat. adversus montem, Valla L. 212; skjóta við honum skildinum, Fms. i. 44; ljósta skildi við kesjunni, Eg. 378; hann spyrndi við svá fast … spyrna við grunni, Edda 36; kasta sér niðr við vellinum, Nj. 58; leggja e-n við velli, Boll. 344; slá honum niðr við steininum, dashed his head against the stone, Finnb. 292; hann drap hann við borðinu, Korm. 236; hjó af honum höfuð við stokkinum, Fas. ii. 285; ok lagði (þá) við stokki, Am. 73; hús liggja við velli, lie down in ruins, Fms. iii. 144; er hinn efri kjöptr við himni enn hinn neðri við jörðu, the upper jaw touching the heaven, the lower the earth, Edda 41; skera af sér strenginn við öxinni, rubbing it against the axe, Nj. 136; vóru segl hans at sjá við hafi, the sails were seen out at sea, far in the offing, Fas. ii. 403.II. against, towards, of direction; gapa við tunglinu, Fas. iii. 622; horfa við e-m, to look towards, face, Eg. 293; horfa baki við e-m, Hkr. iii. 384; líta við e-m, Nj. 132, Fms. i. 125, vii. 314; horfa vid landi, A.A. 24; snúa baki við e-m, Fas. i. 296; snúask við e-m, Hkr. ii. 120.III. along with, with, denoting company; hann hafði við sér harpara einn, Str. 57; hann hafði marga smiðu við sér, Fms. ix. 377; fór Margaðr ok Guthormr við honum, Hkr. iii. 113; at Ástríðr mundi vera við feðr sínum, i. 188; er hér ok Sigurðr við jarli, Fms. ix. 327; hann var þar upp fæddr við henni, x. 421; bjóðum vér þér við Hákoni þangat, ix. 252; ferr heim við sínum mönnum, Rd. 312; fór hann við liði sínu, Hkr. iii. 44; við hundrað skipum, Fas. i. 461; gengr síðan í sæti sín við oðrum mönnum, Fms. x. 17; bað biskup ríða við sér (= með sér), 6.2. with, of an instrument; jarl hljóp upp við sverði, Fms. ix. 340; sjau menn við vápnum, viii. 14; gengu tveir menn við merkjum, x. 15: the phrase, eiga, ala, geta barn við kouu, Grág., Fms. i. 113, iii. 110, Ld. 102, Eg. 31; merrin fékk við þeim hesti, Landn. 195.3. spec. usages; við góðum vinskap, Boll. 362; halda vináttu við föstum trúnaði, Fms. ix. 375; at þær sagnir muni vera við sannindum, true, viii. 6; at berjask við honum eðr við honum lífit láta, ix. 332; fara við herskildi … eyða land við eldi, x. 134; ausa e-t við moldu, Hkr. i. 220; skipuðu mörgum hlutum við (with, among) sínum mönnum, Fms. x. 91; gengu síðan í sæti sín við öðrum mönnum, among other men, 17; skreiðask fram við (= með) landinu, viii. 437.4. = ok, with, together with; Þórr við Grimni = Th. and G., Hallfred; höfuð við hjarta, head and heart, Kormak.B. METAPH. USAGES:I. denoting barter, exchange, against, for (like Gr. ἀντί); gefa gull við grjóti, Fas. iii. 45; selja við verði, Fms. i. 80; seldu mik við hleifi, Hm.; við litlu verði, Eg. 100; við fémútu, Nj. 215; meta e-t við silfri, Fms. x. 5; gefa margra manna líf við yðvarri þrályndi, iv. 194.2. denoting remedy, against; beiti við bit-sóttum en við bölvi rúnar, Hm. 140; hjálpa e-m við e-u, to help against, passim.II. against, denoting contest, warding off, withstanding; hafa afla við e-m, Lv. 43; hafa liðs-afla, liðs-kost við e-m, Ld. 372, Hkr. i. 272: ellipt., hafa (viz. afi) við e-m, to be one’s match, Lv. 109; þótti sem engi mundi hafa við þeim í vígi, Nj. 89; eg hefi ekki við þér, I cannot lift with (i. e. am no match for) thee; ábyrgjask e-t við e-u, Grág. ii. 216, 364; forða e-m við háska, Edda i. 116; halda þá við ágangi Hákonar, Fms. i. 224; varðveita e-n við e-u, Grág.; ekki hélzk við þeim, Eg. 125; rísa við e-m, Sturl. ii. 119; vera búinn, van-búinn við e-m, Ld. 324; sat hann þar við áhlaupum Dana, Fms. i. 28; vinna við sköpum, Fas. i. 199; sporna við e-u, göra við e-u, see göra, sporna; ef þat nemr við förinni, Ld. 70 (see nema A.I. 7, 8); mæla við e-u, Hkr. ii. 198; tölðu allir við förinni, Greg. 28; setja hug sinn við e-u, Fms. x. 232; kveða nei við e-u, Sturl. i. 27; drepa hendi við e-u, Hkr. ii. 164; reiðask við e-u, Nj. 182; e-m ríss hugr við e-u, Fas. i. 30; mér býðr við e-u, to loathe; sjá við e-u, to shun; varna við e-u, to beware of; vera hætt við e-u, in danger of, Ísl. ii. 262; ú-hætt við e-u, safe, Landn. 319.III. with verbs;liggja við e-u, to lie on the verge of; honum lá við falli, Fas. iii. 261; búið við skipbroti, Ísl. ii. 245; honum var við andhlaupi, Eg. 553; sjá, horfa, líta … við e-u, to look towards; taka við e-u, to receive; búask við e-u, to prepare for, expect, Ld. 106; verða vel, ílla, við e-u, to behave well, ill, on some occasion; komask við veðri, see veðr.IV. ellipt. usages; þeir snerusk þá við, turned round, facing, Nj. 245; hón drap við hendi, Lv. 38; hann laust við atgeirinum, Nj. 84.; hann stakk við forkinum, Eg. 220; hann stakk við fótum, stopped, Finnb. 300; hrífa við, to catch hold, Bs. i. 197, 423, Gísl. 125; búask við, to make oneself ready; göra við, to resist; rísa við, to withstand, Fs.; at ek bjóða við tvenn verð, Ld. 146; hvatz hinn fiðr við, whatsoever he may object, Nj. 99; taka við, to begin where another stops; þú skalt gefa mér við ( in return) verjuna, Fbr.WITH ACC.A. By, at, close to:I. denoting proximity; skjöldr við skjöld, shield to shield, in a row, Nj. 125; skip við skip, Ó. H. (in a verse); samnask hlutr við hlut, Rb. 108; hálsinn við herðarnar, Ld. 40; sníða skeggið við hökuna, Eg. 564; við bryggju-sporðinn, Fms. i. 14; grafa barn við kirkju-garð út, K. Þ. K.; uppi við fjallit, Eg. 137; við Sandhóla-ferju, Nj. 29; við vaðit, 83; við veginn, by the way-side, Fb. ii. 330; hér við ána, by the river, Ld. 46; búa við Þjórsá, Nj. 93; liggja við land, Fms. i. 14; við Ísland, Grág.; binda stein við hálsinn, Ld. 154; draga segl við hún, hoist sail to the top, Hkr. ii. 6; reka spora við eyra e-m, Nj. 82; festa e-n við meið, tré, to fasten to a pole, a tree, Glúm. 391; nísta við gólfit, to pin it to the floor (see nista); binda við fót e-s, to bind up a broken leg, Bárð. 167; dró upp flóka við austr, in the east, Vígl. 22.2. temporal, towards, at; við vetr sjálfan, Fms. ii. 97; Krók. 51 C; við sólar-setr, Fas. i. 514; við sól, with the sun, at sunrise. Eg. 717; við aptan, towards evening, Grág. (Kb.) ii. 143; við þat sjálft, at that moment, Fms. xi. 432; bregða í kross við hvert orð, at every word, K. Þ. K.; vera við aldr, to be stricken in years, Eb. 18, Ísl. ii. 192, Fms. ii. 81; ef barn er við dauða, on the point to die, N. G. L. i. 345; við sjálft, on the verge of (see sjálfr); við váða sjálfan, búið við geig, on the verge of, Eg. 158; Grettir var við svefn, just asleep, Grett. 127.3. phrases, við svá búit, after all done, often with the notion of ‘in vain, nothing having been done’ (búa B. II. δ); fóru við þat heim, Fms. i. 54, ix. 469, Nj. 127; skildu við þetta, 260, Ísl. ii. 217.II. at, to; Hrútr er við skip, Nj. 4; Hrútr var við búð, 79; vera heima við bú sitt, 215; hanga upp við siglu-rá, Fas. iii. 659; bundinn við staf, Eg. 232; fastr við altara, fastened to the altar, Vm. 110; styðja sik vid e-t, to lean on, Fms. ix. 512; sitja upp við hægindit, leaning on it, Ld. 16; sitja upp við vegginn, Nj. 153; ganga við staf, 219; ganga við tréfót, Eb. 66; styðjask við höndina, Fas. i. 228; rísa upp við olboga, Þórð. 15; sitja við stýri, at the rudder, Eg. 385; hafa barn við brjóst, to have a bairn at breast, N. G. L. i. 340; leggja, bæta, auka, við e-t, to add to; blanda við e-t, to mix with; vera við e-t, to be present at, Ld. 92, Eg. 540; sitja við drykk, mat, to sit at drink, meat, Eg. 303, 420.III. denoting association, together with; vera samþingi, samfjórðungs við e-n, Grág. ii. 237; vera saman við e-n, vera samvista við e-n, eiga samneyti við, vera sammæðr við e-n, passim; vera utan-fjórðungs við víg, Grág. ii. 89; vera við e-t riðinn; þeir vildu eigi vera hér við heiðna menn, Íb. 4; búa við e-n, Gísl. 17.2. direction; í sýn við bæinn, Fas. ii. 507; í örskots-helgi við garðinn, Grág.; standa í höggfæri við e-n, Nj. 97; við þat lík at lifa, Hm.IV. denoting company, with; bauð þeim heim við alla sína menn, Vígl. 27; riðu við sextigi manna, Nj. 10, 213, Ld. 164; gékk á land við einn svein, Fms. ix. 502; sækja land við útlendan her, Hkr. i. 198; við fá, marga … menn, Fas. i. 35; the phrase, við annan, þriðja fjórða … mann (see annarr I. 1); þú ert hér kominn við svá mikit fé, Ld. 112; sækja mál við níu búa, Grág.; við váttorð, Kb. i. 103; leyfa e-t við vitni, Ld. 104; bjóða e-t við váttorð, in the presence of, by witnesses, Nj. 243.B. METAPH. USAGES:I. towards a person or thing, respecting, regarding; hryðja við aðilja, Grág. (Kb.) i. 127; missa fjár síns við þjóf, Grág.; skilja við e-n, to part with (see skilja); til metnaðar við sik, Edda i. 20; til huggunar við sik, Ld. 228; til þjónustu við e-n, Eg. 28; til gæzlu við e-n, for keeping, watching one, Ld. 152; ganga, koma, fara til fundar, til móts … við e-n, 62, 90, Nj. 4, Eg. 101; mildr, blíðr, léttr, kátr, ástúðigr, góðr, harðr, grimmr, reiðr, harðráðr, stríðr, … við menn, mild … towards, Nj. 2, 47, 48; víkjast undan við e-n, Ld. 42; fyrir kapps sakir við e-n, til liðveizlu, hjálpar … við e-n, Eg. 44, Nj. 75; sýna vinskap, halda vinskap við e-n, Ld. 150; leggja ást við e-n, 34; líka vel, ílla við e-n, Nj. 53; eiga eyrindi við e-n, Eg. 260; eiga orð við e-n, 255; hafa lög við e-n, Nj. 106; tala, mæla, ræða, segja, spjalla við e-n, to talk, speak … with a person, passim; skipta, eiga, … við e-n, to deal… with; berjask, deila við e-n, to fight with, against; göra e-t við e-n, so to act with, Greg. 43; reyna e-t við e-n, to contend with one, Nj. 46, 94, Edda i. 106; hafa misgört við e-n, Fms. viii. 103; láta vaxa óþokka við e-n, Nj. 107; tilför við Gunuar, 101; mála-tilbúnaðr við e-n, 100; sekr við e-n, útlagr við goða, Grág.2. hræddr við e-n, afraid of one; verða varr við e-t, to perceive; vanr við e-t, used to a thing; hann var svá vanr við vini sína, Fms. viii. 220; fella sik við e-t, kunna við e-t, to apply oneself to, to like.II. of cause, by, at; falla við högg, to fall by a stroke, Nj. 163; hrata við lagit, Eg. 379; vakna við e-t, Fas. ii. 116; vakna við draum; verða glaðr, reiðr, hryggr, úkátr … við e-t, to become glad, wroth … at, Íb. 10, Eg. 102, 321, passim; bregða sér við e-t, Ld. 190: by, við minn atbeina, Fms. vi. 66; við samþykki e-s, Eg. 165; við ráð e-s, Grág. (Kb.) ii. 30; gört þat við einræði þitt, Ld. 188; et þat at vánum við skaplyndi Þorgeirs, Nj. 255; hlaða seglum við mikinn háska, with great danger, Korm. 168; sigla við stjörnu-ljós, to sail by star-light, Fms. i. 24; lesa við ljós, to read with a light; búa sik við skart, to dress fine.III. as compared with, set off against; sex sær við kú, Grág. i. 502–504; selja, virðing sína við íllgirni þínaa, Eb. 160; þrjóta mun mik íllsku við þik. Hkr. i. 322; mik skortir við hann, Nj. 90; hafa afta við e-n, Eg. 187; eigi minna virðr enn við konunginn, i. e. of equal worth with the king, Fms. xi. 45; er þetta við mikla fémuni, Hrafn. 19; fjórðungi skerð við goðorð önnur, Grág. (Kb.) i. 211; Skotland er þriðjungr ríkis við England, Nj. 266; þriðjung við liðsmenn, Eg. 57; at þriðjungi við ykkr, Ld. 102; helming við hann, Fms. i. 22; gaf þeim hálfar tekjur við sik, 7.IV. við þann kost, on that condition, Grág. (Kb.) i. 233: of medicine, for, við svefnleysi, við orms-bit, við offeitan kvið …, Lækn.: in mod. usage dat., and so in Hm. 138.V. denoting fitness, proportion; göra klæði við vöxt e-s, Eg. 516; við þeirra hæfi, 109; er þat ekki við þitt æði, Ld. 298; vera við alþýðu-skap, Fs. 63; við sik, in proportion, B. K. 8; neyta skógar við sik sem þarf, Grág. ii. 292; þat er hann má eigi sjálfr við sik njóta, himself alone, 623. 21; hann var skapaðr allr við sik, well shaped, symmetrical, Fas. i. 173; fagrt ok allt vel við sik, Fms. x. 321; veðrit vesnaði en nátt-myrkr á við sik. Bjarn. 52; vita hvat við sik væri, to know what was the matter, Fms. xi. 11, Fas. ii. 516; leggja mál við tré, Ld. 316; draga kvarða við lérept, vaðmál, Grág. i. 497, 498.VI. with, by, denoting means; tendra eld við fjallrapa, to light fire with, Bs. i. 7; við þessar fortölur, Ld. 204; kom svá við umtölur góðra manna, Nj. 267; við áskoran þína, 258; mýkjask við e-t, Fms. v. 239; húð skorpnuð við eld, Nj. 208.VII. with verbs; lifa við skömm, meizlur, harm, lifa við slíka harma, to live with or in shame, sorrow, Nj. 92, Hkr. ii. 107, Eg. 604, Ld. 332; leika við e-n, Nj. 2; kaupa við e-n, Grág.; binda við e-t, to bind, fasten to; sætta, rægja, friða e-n við e-n, Eg. 226, Grág. ii. 99; tala, … við e-n, to speak, deal … with, Nj. 2, 197, Ld. 22 (see I); hefja upp bónorð við e-n, Eg. 38; leita eptir við e-n, leita ráða við e-n, eiga hlut at við e-n, Nj. 75, 101, 213, Eg. 174; fæða, lifa, fæðask, ala, búa, bjargast, við e-t, to feed, live, subsist … on, Edda i. 46, Fms. i. 226, v. 219, Nj. 236, passim; vera við e-t, to be present at, and metaph. to enjoy, Hom. 87, Edda (pref.); nema lyfsteinn sé við riðinn, Ld. 250; hann brá upp við fætinum (viz. við lagit), Nj. 264; binda við e-t, to bind to, Fms. ix. 358; at þeim heimilum ok í örskotshelgi við (viz. þau) á alla vega, Grág. (Kb.) i. 88; þar við, hér við, at engi mundi þar þora við at etja, Nj. 89.2. hagr við e-t, skilful at; kunna vel við e-t, id.; skjarr við skot, Ls.; temja, venja, … við e-t; drekka við sleitur (see sleita); kveða við raust, Sturl. iii. 317, Eg. 554; syngja vid tón, Sturl. iii. 210; búa sik við skart, skikkja búin við gull, Fms. x. 199; skyrta saumuð við gull, embroidered with, Fas. ii. 529; glóa við gull, to glow or gleam with gold, Lex. Poët.VIII. elliptical or ad- verbial usages; bregða við, to start; hann þagði við, remained silent, Nj. 2; verða bilt, felmt við, Ísl. ii. 274, Nj. 105; fá við þrjú skip, to add three ships, Fms. xi. 73; jók nú miklu við, it waxed much, Ld. 54; kveða við, gella við, to scream, yell; þurfa við, to need, Nj. 74; njóta e-s við, to enjoy, 85; komask við, to be touched; leita við, to try; bera við, to happen (see bera); koma við, to touch; standa, bíða við, to stop a bit; nema við, to hinder, cause a hindrance; kunna við, to like; koma e-u við, to bring a thing about, 101; ef ek viðr um kæmumk, if I could manage it, Hbl.; bjarga e-u við, hjálpa við, to help, put right; reisa við, rétta við, to raise up again, put right; kannask við, to recognise; vera við staddr, to be present, = við e-t staddr.IX. in recipr. phrases, talask við, eigask við, fásk við, etc., to speak … to one another, where the object is suffixed to the preceding verb.X. with an adverb or particle, of direction; upp á við, niðr á við, upwards, downwards; vestr á við, Fas. ii. 244; móts við, towards; á við, equivalent to (það er á við tvær merkr); austan við, vestan við, sunnan við, fram við, inn við, etc., followed by an accusative.
Страницы
См. также в других словарях:
String — (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E. strangle.] 1. A… … The Collaborative International Dictionary of English
string — [striŋ] n. [ME streng < OE, akin to Ger strang: see STRONG] 1. a) a thin line of twisted fiber used for tying, pulling, fastening, etc.; slender cord or thick thread b) a narrow strip of leather or cloth for fastening shoes, clothing, etc.;… … English World dictionary
STRING — (Search Tool for the Retrieval of Interacting Genes/Proteins) ist eine Bioinformatik Datenbank, die einen umfassenden Überblick über direkte (physikalische) und indirekte (funktionelle) Zusammenhänge und Interaktionen zwischen Proteinen gibt. Sie … Deutsch Wikipedia
string — ► NOUN 1) material consisting of threads twisted together to form a thin length. 2) a piece of such material. 3) a length of catgut or wire on a musical instrument, producing a note by vibration. 4) (strings) the stringed instruments in an… … English terms dictionary
string — [ striŋ ] n. m. • 1977; mot angl. « ficelle » ♦ Anglic. Maillot de bain ou slip très petit, assemblé par des liens, laissant les fesses nues. ⇒ cache sexe. ● string nom masculin (anglais string, corde) Cache sexe qui laisse les fesses nues.… … Encyclopédie Universelle
String — (str[i^]ng), v. t. [imp. {Strung} (str[u^]ng); p. p. {Strung} (R. {Stringed} (str[i^]ngd)); p. pr. & vb. n. {Stringing}.] 1. To furnish with strings; as, to string a violin. [1913 Webster] Has not wise nature strung the legs and feet With firmest … The Collaborative International Dictionary of English
String.h — is the header in the C standard library for the C programming language which contains macro definitions, constants, and declarations of functions and types used not only for string handling but also various memory handling functions; the name is… … Wikipedia
String.h — Demande de traduction string.h → … Wikipédia en Français
String — (engl. string „Schnur“, „Strang“, „Saite“, „Kette“) steht für: Zeichenkette (Informatik); das fundamentale Objekt der Stringtheorie (Physik); kosmischer String, hypothetischer Raumdefekt; String (Kleidung), sehr knappe Höschenform. Die Abkürzung… … Deutsch Wikipedia
String.h — Стандартная библиотека языка программирования С assert.h complex.h ctype.h errno.h fenv.h float.h inttypes.h iso646.h limits.h locale.h math.h setjmp.h signal.h stdarg.h stdbool.h stddef.h stdint.h stdio.h stdlib.h … Википедия
String.h — Saltar a navegación, búsqueda string.h es un archivo de la Biblioteca estándar del lenguaje de programación C que contiene la definición de macros, constantes, funciones y tipos de utilidad para trabajar con cadenas de caracteres y algunas… … Wikipedia Español
