-
1 strike
[straɪk] 1. n( of workers) strajk m; ( attack) uderzenie nt2. vt; pt, pp struckperson, thing uderzać (uderzyć perf); oil etc natrafiać (natrafić perf) na +acc; deal zawierać (zawrzeć perf); coin, medal wybijać (wybić perf); ( fig) ( occur to) uderzać (uderzyć perf)3. vi; pt, pp struckworkers strajkować (zastrajkować perf); illness, snake atakować (zaatakować perf); clock bić, wybijać (wybić perf) godzinę; killer uderzać (uderzyć perf)to strike a balance — zachowywać (zachować perf) proporcje
to strike a bargain with sb — ubijać (ubić perf) z kimś interes
when personal disaster strikes … — gdy kogoś dotknie osobiste nieszczęście, …
to strike a match — zapalać (zapalić perf) zapałkę
Phrasal Verbs:* * *1. past tense - struck; verb1) (to hit, knock or give a blow to: He struck me in the face with his fist; Why did you strike him?; The stone struck me a blow on the side of the head; His head struck the table as he fell; The tower of the church was struck by lightning.) uderzać2) (to attack: The enemy troops struck at dawn; We must prevent the disease striking again.) uderzać, atakować3) (to produce (sparks or a flame) by rubbing: He struck a match/light; He struck sparks from the stone with his knife.) krzesać4) ((of workers) to stop work as a protest, or in order to force employers to give better pay: The men decided to strike for higher wages.) strajkować5) (to discover or find: After months of prospecting they finally struck gold/oil; If we walk in this direction we may strike the right path.) natrafić na6) (to (make something) sound: He struck a note on the piano/violin; The clock struck twelve.) wybijać, uderzać7) (to impress, or give a particular impression to (a person): I was struck by the resemblance between the two men; How does the plan strike you?; It / The thought struck me that she had come to borrow money.) robić wrażenie8) (to mint or manufacture (a coin, medal etc).) wybijać9) (to go in a certain direction: He left the path and struck (off) across the fields.) ruszyć10) (to lower or take down (tents, flags etc).) zwijać, opuszczać2. noun1) (an act of striking: a miners' strike.) strajk2) (a discovery of oil, gold etc: He made a lucky strike.) odkrycie•- striker- striking
- strikingly
- be out on strike
- be on strike
- call a strike
- come out on strike
- come
- be within striking distance of
- strike at
- strike an attitude/pose
- strike a balance
- strike a bargain/agreement
- strike a blow for
- strike down
- strike dumb
- strike fear/terror into
- strike home
- strike it rich
- strike lucky
- strike out
- strike up -
2 бастовать
-
3 come out
vifact wychodzić (wyjść perf) na jaw; book wychodzić (wyjść perf); stain schodzić (zejść perf); sun wychodzić (wyjść perf), wyjrzeć ( perf); workers strajkować (zastrajkować perf)* * *1) (to become known: The truth finally came out.) wychodzić na jaw2) (to be published: This newspaper comes out once a week.) wychodzić3) (to strike: The men have come out (on strike).) wychodzić na ulicę, strajkować4) ((of a photograph) to be developed: This photograph has come out very well.) wychodzić5) (to be removed: This dirty mark won't come out.) schodzić -
4 страйкувати
strajkuwatyдієсл. -
5 streiken
vi -
6 be (out) on strike
((of workers) to be striking: The electricity workers are (out) on strike.) strajkować -
7 be (out) on strike
((of workers) to be striking: The electricity workers are (out) on strike.) strajkować -
8 come out on strike
((of workers) to strike.) strajkować -
9 walk out
vi -
10 débrayer
1. odłączać2. odłączyć3. strajkować4. wyprzęgać5. wyłączać6. wyłączyć -
11 stailc
1 atakować 2 bić 3 dochodzić 4 natrafiać 5 przerwanie 6 przestój 7 razić 8 strajk 9 strajkować 10 tykać 11 uderzać 12 uderzenie 13 uderzyć 14 zahamowanie 15 zastój 16 zatkanie 17 zatrzymanie
См. также в других словарях:
strajkować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, strajkowaćkuję, strajkowaćkuje {{/stl 8}}{{stl 7}} uczestniczyć w strajku; protestować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strajkujący robotnicy. Kolej strajkuje. Nauczyciele strajkują. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strajkować — ndk IV, strajkowaćkuję, strajkowaćkujesz, strajkowaćkuj, strajkowaćował «brać udział w strajku» … Słownik języka polskiego
strajkujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. strajkować (p.) strajkujący, strajkująca w użyciu rzecz. «ten, kto strajkuje; uczestnik strajku» Postulaty, żądania strajkujących … Słownik języka polskiego
