-
1 straż
сущ.• вахта• караул• конвоир• конвой• наблюдение• опека• охрана• охранение• охранник• пост• сторож• стража• эскорт* * *1) (graniczna) пограничная служба, пограничная охрана2) straż (honorowa) почётный караул, почётный эскорт3) straż (miejska) муниципальная полиция, городская стража4) straż (nadzór, warta) стража5) straż (ochrony kolei) ж.-д. железнодорожная милиция, железнодорожная охрана, железнодорожная полиция6) straż (pożarna) пожарные, пожарная команда, пожарная охрана, противопожарная служба7) straż (przednia) авангард, аванпост, передовая охрана, головная охрана8) straż (przyboczna) личная охрана9) straż (tylna) арьергард, тыловая охранаstrażnik, wartownik страж* * *♀ охрана; стража przest.;\straż graniczna пограничная охрана; \straż przyboczna личная охрана; \straż miejska а) ист. городская стража;
б) городские охранники (в помощь полиции);\straż przednia, tylna воен. авангард, арьергард; ● \straż pożarna (ogniowa) пожарная команда
* * *жохра́на; стра́жа przest.straż graniczna — пограни́чная охра́на
straż przyboczna — ли́чная охра́на
straż miejska — 1) ист. городска́я стра́жа; 2) городски́е охра́нники ( в помощь полиции)
- straż ogniowastraż przednia, tylna — воен. аванга́рд, арьерга́рд
См. также в других словарях:
straż — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem, zniszczeniem, kradzieżą, zaginięciem itp., pilnowanie kogoś, żeby nie uciekł; dozór nad kimś lub nad czymś, służba wartownicza» Straż nad więźniami. Stać na… … Słownik języka polskiego
honorowy — honorowywi 1. «mający poczucie honoru, godności osobistej» Honorowy człowiek. 2. «zgodny z honorem, nie urażający czyjegoś honoru» Pokój zawarty na honorowych warunkach. ∆ Sąd honorowy «sąd złożony z osób powołanych przez strony lub na mocy… … Słownik języka polskiego
warta — ż IV, CMs. wartarcie; lm D. wart 1. «człowiek lub grupa ludzi (często: uzbrojonych) pilnujących kogoś albo czegoś; posterunek, straż» Warta pułkowa, garnizonowa. Warty harcerskie przy miejscach straceń. Zmiana warty. Postawić, wystawić wartę.… … Słownik języka polskiego
eskortować — ndk IV, eskortowaćtuję, eskortowaćtujesz, eskortowaćtuj, eskortowaćował, eskortowaćowany «prowadzić pod strażą, osłoną zbrojną, konwojować; towarzyszyć w drodze dla ochrony lub jako straż honorowa» Wojsko eskortowało jeńców. Kawaleria eskortowała … Słownik języka polskiego
eskorta — ż IV, CMs. eskortarcie; lm D. eskortaort 1. «oddział zbrojny towarzyszący komuś lub czemuś w drodze jako straż ochronna albo asysta honorowa; konwój» Więźniów prowadzono pod eskortą. Pieniądze przewożono z eskortą. 2. wojsk. «zespół okrętów… … Słownik języka polskiego
gwardia — ż I, DCMs. gwardiadii; lm D. gwardiadii (gwardiadyj) 1. «w starożytności i średniowieczu straż przyboczna panujących, później wyborowe oddziały wojska» Gwardia cesarska. Gwardia honorowa. ◊ Stara gwardia «byli towarzysze broni, pracy, koledzy z… … Słownik języka polskiego
eskorta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. eskortarcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} straż, oddział zbrojny lub asysta honorowa, czuwająca nad dotarciem osoby (osób) lub przesyłki, ładunku do miejsca przeznaczenia;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
