Перевод: с польского на украинский

с украинского на польский

stopień+naukowy

См. также в других словарях:

  • stopień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. stopieńpnia; lm D. stopieńpni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najmniejszy element schodów w kształcie prostopadłościanu; występ w jakimś podwyższeniu; uskok, występ w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

  • naukowy — naukowywi 1. «odnoszący się do nauki jako do ogółu wiedzy lub jako do poszczególnych dyscyplin badawczych; wchodzący w skład nauki, zgodny z jej zasadami, metodami» Badanie naukowe. Biblioteka naukowa. Dyscyplina, metoda naukowa. Dyskusja naukowa …   Słownik języka polskiego

  • doktorat — m IV, D. u, Ms. doktoratacie; lm M. y «stopień naukowy uprawniający do używania tytułu doktora; egzamin na stopień naukowy doktora» Uzyskać, pot. zrobić doktorat z filozofii. ∆ Doktorat honoris causa «honorowy stopień naukowy nadawany przez… …   Słownik języka polskiego

  • doktor — m IV, DB. a Ms. doktororze; lm DB. ów (w języku mówionym używana także forma: doktór zwłaszcza w zn. 2) 1. lm M. doktororzy a. doktororowie «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe po napisaniu rozprawy, obronie jej w… …   Słownik języka polskiego

  • profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… …   Słownik języka polskiego

  • nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… …   Słownik języka polskiego

  • tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… …   Słownik języka polskiego

  • tytuł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tytułule {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa nadana dziełu literackiemu, plastycznemu, muzycznemu, naukowemu, filmowemu, teatralnemu itp. lub części dzieła przez autora …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • docent — m IV, DB. a, Ms. docentncie; lm M. docentnci, DB. ów «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe; w Polsce związany ze stanowiskiem tytuł samodzielnego pracownika naukowo dydaktycznego lub naukowo badawczego, mającego… …   Słownik języka polskiego

  • habilitowany — habilitowanyni imiesł. bierny czas. habilitować ∆ Doktor habilitowany «stopień naukowy nadawany po przeprowadzeniu przewodu habilitacyjnego; osoba mająca ten stopień» …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»