Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

spiteful

  • 1 līvidus

        līvidus adj. with sup.    [LIV-], of a leaden color, bluish, blue: vada, V.: racemi, H.: lividissima vorago, Ct.— Black and blue, livid, bruised: armis Bracchia, H.: Ora livida facta, O.— Making livid, deadly: Livida materno fervent adipata veneno, Iu.—Fig., envious, invidious, spiteful, malicious: malevoli et lividi: nos lividus odit, H.: obliviones, i. e. destructive of praise, H.
    * * *
    livida, lividum ADJ
    livid, slate-colored; discolored by bruises; envious, spiteful

    Latin-English dictionary > līvidus

  • 2 malīgnus

        malīgnus adj.    [malus+GEN-], ill-disposed, wicked, malicious, spiteful, envious, malignant, malign: volgus, H.: numina, unkind, Iu.: hoc maligno dente carpunt: leges, O.: oculi, V.— Stingy, niggardly: caupones, H.: Maligna facta ilico est, i. e. reserved, T.: fama, slanderous, O.: colles, barren, V.: aditus, narrow, V.: lux, scanty, V.
    * * *
    maligna, malignum ADJ
    spiteful; niggardly; narrow

    Latin-English dictionary > malīgnus

  • 3 perversus (pervorsus)

        perversus (pervorsus) adj. with comp. and sup.    [P. of perverto], turned the wrong way, askew, awry: perversas induit comas, puts her hair on awry, O.: esse perversissimis oculis, dreadfully squint-eyed.—Fig., wrong, awry, spiteful, malicious, perverse: nihil pravum et perversum: quid perversius, quam, etc.: sapientia: mos: Menalcas, spiteful, V.

    Latin-English dictionary > perversus (pervorsus)

  • 4 lividus

    līvĭdus, a, um, adj. [liveo], of a blue or leaden color, bluish, blue.
    I.
    Lit.:

    vada,

    Verg. A. 6, 320:

    lividissima vorago,

    Cat. 17, 11:

    racemi,

    Hor. C. 2, 5, 10.—
    B.
    Esp., produced by beating, bruising, etc., black and blue, livid:

    livida armis Bracchia,

    Hor. C. 1, 8, 10:

    ora livida facta,

    Ov. H. 20, 82; Plin. 24, 11, 55, § 93.—
    C.
    Transf., making livid, i. e. deadly:

    livida materno fervent adipata veneno,

    Juv. 6, 631.—
    II.
    Trop., envious, invidious, spiteful, malicious.
    A.
    Of persons:

    invidi et malevoli et lividi,

    Cic. Tusc. 4, 12, 28 (dub.):

    nos nostraque lividus odit,

    Hor. Ep. 2, 1, 89.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    lingua,

    Ov. F. 1, 74:

    obliviones (because forgetfulness robs the deserving of the praise which is his due),

    Hor. C. 4, 9, 33:

    sententia,

    spiteful, malicious, Sen. Contr. 2, 14.—Hence, līvĭdē, adv., of a leaden color, lividly.—Comp., Plin. 37, 7, 25, § 94 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > lividus

  • 5 malevolens

    mălĕvŏlens ( mălĭvŏl-), entis, adj. [male-volens], ill-disposed, disaffected, envious, spiteful, malevolent (very rare, and in posit. ante-class.):

    est miserorum ut malevolentes sint,

    Plaut. Capt. 3, 4, 51:

    ingenium,

    id. Bacch. 4, 3, 4.— Sup.:

    malevolentissimae obtrectationes,

    Cic. Fam. 1, 7, 7; 1, 9. 17.—As subst.: mălĕvŏlens, entis, m., a spiteful person, an enemy:

    jam meo malost quod malevolentes gaudeant,

    Plaut. Stich. 2, 2, 67:

    (manu) malam rem mittunt malevolentibus,

    id. Ps. 4, 2, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > malevolens

  • 6 āter

        āter tra, trum, adj.    [AID-], black, coal-black, gloomy, dark (cf. niger, glossy-black): panis, T.: carbo, T.: alba et atra discernere: noctes, Ta.: tempestas, V.: mare, gloomy, H.: lictores, clothed in black, H.: corvus atro gutture, Ct. — Fig., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate: timor, V.: mors, H.: fila trium sororum, H.: alae (mortis), H.: serpens, V. — Esp.: dies atri, unlucky days (marked in the calendar with coal): si atro die faxit insciens, probe factum esto, L.— Malevolent, malicious, virulent: versus, H.: dens, poisonous, H.
    * * *
    atra -um, atrior -or -us, aterrimus -a -um ADJ
    black, dark; dark-colored (hair/skin); gloomy/murky; unlucky; sordid/squalid; deadly, terrible, grisly (esp. connected with underworld); poisonous; spiteful

    Latin-English dictionary > āter

  • 7 (male-volēns or malivolēns, entis)

       (male-volēns or malivolēns, entis) adj.,    ill-disposed, spiteful, malevolent; only sup: malevolentissimae obtrectationes: quisque malivolentissimus.

    Latin-English dictionary > (male-volēns or malivolēns, entis)

  • 8 malevolus (maliv-)

        malevolus (maliv-) adj.    [male+1 VOL-], ill-disposed, disaffected, spiteful, malevolent, in omnīs: in me turpiter: rumores, T.—As subst m., an ill-disposed person, foe, enemy: omnes.

    Latin-English dictionary > malevolus (maliv-)

  • 9 malevolens

    (gen.), malevolentis ADJ
    spiteful, malevolent; ill-disposed; disaffected (L+S); envious

    Latin-English dictionary > malevolens

  • 10 malevolus

    I
    malevola, malevolum ADJ
    spiteful, malevolent; ill-disposed; disaffected (L+S); envious
    II
    enemy/foe/ill-wisher; ill-disposed person

    Latin-English dictionary > malevolus

  • 11 malivolens

    (gen.), malivolentis ADJ
    spiteful, malevolent; ill-disposed; disaffected (L+S); envious

    Latin-English dictionary > malivolens

  • 12 malivolus

    I
    malivola, malivolum ADJ
    spiteful, malevolent; ill-disposed; disaffected (L+S); envious
    II
    enemy/foe/ill-wisher; ill-disposed person

    Latin-English dictionary > malivolus

  • 13 iniquus

    ĭnīquus, a, um, adj. [2. in-aequus], unequal.
    I.
    Lit.
    A.
    Uneven, not level, steep:

    puppis, inflicta vadis, dorso dum pendet iniquo,

    Verg. A. 10, 303:

    juga montis iniqui,

    Ov. M. 10, 172.—
    B.
    Not of the right measure, too great or too small:

    haeret Hylas lateri (Herculis), passusque moratur iniquos,

    greater than his own, Val. Fl. 3, 486:

    iniquae heminae,

    Pers. 1, 130:

    pocula iniqua,

    too large, Ser. Samm. 37:

    iniquo pondere rastri,

    too heavy, Verg. G. 1, 164; so,

    adhibitis iniquis ponderibus,

    Dig. 18, 1, 32:

    sol,

    too hot, Verg. A. 7, 227:

    merum,

    taken immoderately, Val. Fl. 3, 66.—
    II.
    Transf.
    A.
    Unfair, unjust:

    quam iniqui sunt patres omnes in adulescentes judices,

    Ter. Heaut. 2, 1, 7:

    pacem vel iniquā condicione retinere,

    Cic. Att. 8, 11, D, §

    6: quid hoc iniquius dici potest,

    id. Quint. 2, 8:

    causa,

    Ter. And. 1, 5, 22:

    lex,

    Hor. S. 1, 3, 67:

    Parcae,

    id. C. 2, 6, 9:

    quis iniquae Tam patiens urbis, ut, etc.,

    Juv. 1, 30:

    ventres modio castigare iniquo,

    with short measure, scanty fare, id. 14, 126:

    praeripere... valde est iniquum,

    Cic. Har. Resp. 3, 6.—
    B.
    Inimical, hostile, adverse:

    iniquum esse in aliquem,

    Ter. Hec. 3, 5, 25:

    homines natura asperi atque omnibus iniqui,

    Cic. Planc. 16, 40:

    animo iniquissimo infestissimoque aliquem intueri,

    id. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    obscurius iniqui,

    id. Fam. 1, 5, b, 2:

    sermones,

    id. ib. 1, 9, 20:

    vultu iniquo spectare,

    with an envious, spiteful look, Ov. A. A. 1, 313.— Subst.: ĭnīquus, i, m., an enemy, foe:

    iniqui mei,

    Cic. Planc. 16, 40; id. Fam. 11, 27, 7:

    tui,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 167 Zumpt:

    nonnulli nostri iniqui,

    id. Planc. 23, 57.— Also in sup.:

    omnibus iniquissimis meis,

    Cic. Verr. 2, 5, 69 init.; cf. inimicus, and Zumpt, Gram. § 410.—
    C.
    Hurtful, injurious, unfavorable, disadvantageous:

    loco iniquo subeundum erat ad hostes,

    Liv. 2, 31, 4:

    ascensu,

    id. 28, 16, 7:

    loca ad transitum,

    id. 8, 38, 6; cf.

    spatio,

    Verg. A. 5, 203; id. G. 4, 147:

    palus gnara vincentibus, iniqua (i. e. invia) nesciis,

    Tac. A. 1, 63:

    tributum iniquo suo tempore imperatum,

    Liv. 2, 23, 5:

    consilia cum patriae tum sibi capere,

    Nep. Paus. 3, 3:

    vina capiti,

    Plin. 13, 4, 9, § 44:

    casus,

    Verg. A. 6, 475: sortem miserari iniquam, hard, id. ib. 12, 243.— Comp.:

    in locum iniquiorem progredi,

    Caes. B. G. 2, 10, 4.— Sup.:

    iniquissimo nostris loco proelium committere coeperunt,

    Caes. B. G. 5, 32 fin.; so,

    locum subire,

    id. ib. 2, 27 fin.
    D.
    Unwilling, impatient, discontented:

    iniquo animo pati,

    Ter. Eun. 2, 1, 6:

    iniquo animo ferre aliquid,

    Cic. Tusc. 2, 2, 5:

    iniquissimo animo mori,

    id. de Sen. 23, 83:

    iniquae mentis asellus,

    Hor. S. 1, 9, 20:

    utrum aequo an iniquo animo mortem subieris jam nihil refert,

    Lact. 3, 27, 8:

    caelestes iniqui,

    ungracious, unkind, Ov. H. 8, 87.—
    E.
    Unsuitable:

    hoc paene iniquum est, comico choragio conari agere nos tragoediam,

    Plaut. Capt. prol. 61.—
    F.
    Imperfect, improperly drawn up:

    formula,

    Gai. Inst. 4, 57.— Hence, adv.: ĭnīquē.
    1.
    Lit., unequally:

    quam inique comparatum est,

    Ter. Phorm. 1, 1, 7; cf.:

    numquam vidi iniquius concertationem comparatam,

    i. e. where the parties were more unequally matched, id. Ad. 2, 2, 4; and:

    hoc prope iniquissime comparatum est, etc.,

    Cic. Clu. 21, 57.—
    2.
    Trop.
    a.
    Unfairly, unjustly (opp. jure):

    occidere,

    Liv. 39, 48, 2:

    facere aliquid erga aliquem,

    Plaut. Cas. 3, 4, 27:

    pacisci,

    Cic. Verr. 2, 3, 14, § 37:

    expulsi, Auct. Or. pro Dom. 33: locum immeritum causari,

    Hor. Ep. 1, 14, 12.—
    b.
    Unfitly, unsuitably:

    etsi inique Castorem cum Domitio comparem,

    Cic. Deiot. 11, 31.—
    c.
    Not patiently, indignantly:

    aliquid ferre,

    Lact. 6, 4 med.; cf.:

    aliquid iniquissime ferre,

    Suet. Caes. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > iniquus

  • 14 Malevola

    mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
    I.
    Adj. with dat., or in with acc. (class.):

    si omnibus est malevolus,

    Cic. Fam. 2, 17, 7:

    Cato in me turpiter fuit malevolus,

    id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:

    sermones,

    Cic. Fam. 3, 10, 10.—
    II. A.
    Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:

    omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,

    Cic. Balb. 25, 56:

    et invidi et malevoli et lividi,

    id. Tusc. 4, 12, 28.—
    B.
    Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe:

    mea inimica et malevola,

    Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > Malevola

  • 15 malevole

    mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
    I.
    Adj. with dat., or in with acc. (class.):

    si omnibus est malevolus,

    Cic. Fam. 2, 17, 7:

    Cato in me turpiter fuit malevolus,

    id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:

    sermones,

    Cic. Fam. 3, 10, 10.—
    II. A.
    Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:

    omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,

    Cic. Balb. 25, 56:

    et invidi et malevoli et lividi,

    id. Tusc. 4, 12, 28.—
    B.
    Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe:

    mea inimica et malevola,

    Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > malevole

  • 16 Malevolus

    mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
    I.
    Adj. with dat., or in with acc. (class.):

    si omnibus est malevolus,

    Cic. Fam. 2, 17, 7:

    Cato in me turpiter fuit malevolus,

    id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:

    sermones,

    Cic. Fam. 3, 10, 10.—
    II. A.
    Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:

    omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,

    Cic. Balb. 25, 56:

    et invidi et malevoli et lividi,

    id. Tusc. 4, 12, 28.—
    B.
    Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe:

    mea inimica et malevola,

    Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > Malevolus

  • 17 malevolus

    mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
    I.
    Adj. with dat., or in with acc. (class.):

    si omnibus est malevolus,

    Cic. Fam. 2, 17, 7:

    Cato in me turpiter fuit malevolus,

    id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:

    sermones,

    Cic. Fam. 3, 10, 10.—
    II. A.
    Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:

    omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,

    Cic. Balb. 25, 56:

    et invidi et malevoli et lividi,

    id. Tusc. 4, 12, 28.—
    B.
    Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe:

    mea inimica et malevola,

    Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > malevolus

  • 18 malignus

    mălignus, a, um, adj. [for maligenus, malus, and gen-, root of gigno; cf. the opp. benignus], of an evil nature or disposition, ill-disposed, wicked, mischievous, malicious, spiteful, envious, malignant, malign ( poet. and post-Aug.; syn.: invidus, malevolus, parcus).
    I.
    In gen.:

    maligni caupones,

    Hor. S. 1, 5, 4:

    magnaque numinibus vota exaudita malignis,

    unkind, Juv. 10, 111.—

    Of inanim. and abstr. things: malignissima capita,

    Sen. Vit. Beat. 18:

    litus,

    Luc. 8, 565:

    portus,

    id. 5, 651:

    leges,

    Ov. M. 10, 329:

    votum,

    Cat. 67, 5:

    verba,

    Manil. 4, 573:

    mente malignā,

    Cat. 68, 37:

    studia,

    Ov. Tr. 4, 1, 101:

    vulgus,

    Hor. C. 2, 16, 40:

    oculi,

    Verg. A. 5, 654.—
    II.
    In partic.
    A.
    Stingy, niggardly:

    malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17.—Of favors, Ter. Hec. 1, 2, 84: vagae ne parce malignus arenae ossibus particulam dare, Hor. C. 1, 28, 23.— Trop.:

    fama,

    Ov. H. 16, 143:

    in laudandis dictionibus,

    Quint. 2, 2, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    Barren, unfruitful:

    terra malignior ceteris,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    colles,

    Verg. G. 2, 179.—
    2.
    Scanty, insufficient, dim, petty, small, narrow:

    ostium,

    too narrow, Sen. Q. N. 3, 27:

    aditus,

    Verg. A. 11, 525:

    ignis,

    Mart. 10, 96, 7:

    lux,

    Verg. A. 6, 270:

    conspecta est parva maligna Unda procul venā,

    Luc. 9, 500:

    munus,

    Plin. 7, 50, 51, § 167.—Hence, adv.: mălignē.
    1.
    In gen., ill-naturedly, spitefully, enviously, malignantly (not in Cic. or Cæs.):

    maledice ac maligne loqui,

    Liv. 45, 39.— Comp.:

    malignius habitum esse sermonem,

    Curt. 8, 1, 8.—
    2.
    In partic.
    a.
    Stingily, grudgingly:

    ager maligne plebi divisus,

    Liv. 8, 12:

    famem exstinguere,

    sparingly, Sen. Ep. 18, 9: non mihi fuit tam maligne, ut, etc., it has not gone so poorly with me that, etc., Cat. 10, 18:

    dispensare,

    Sen. Ben. 6, 16, 7:

    laudare,

    Hor. Ep. 2, 1, 209.— Comp.:

    dicis, malignius tecum egisse naturam,

    Sen. Ep. 44, 1.—
    b.
    Little, scantily:

    terra eorum, quae seruntur, maligne admodum patiens,

    a very little, Mel. 2, 2:

    apertus,

    Sen. Ben. 6, 34, 3:

    virens,

    Plin. 34, 11, 26, § 112.

    Lewis & Short latin dictionary > malignus

  • 19 malivolus

    mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
    I.
    Adj. with dat., or in with acc. (class.):

    si omnibus est malevolus,

    Cic. Fam. 2, 17, 7:

    Cato in me turpiter fuit malevolus,

    id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:

    sermones,

    Cic. Fam. 3, 10, 10.—
    II. A.
    Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:

    omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,

    Cic. Balb. 25, 56:

    et invidi et malevoli et lividi,

    id. Tusc. 4, 12, 28.—
    B.
    Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe:

    mea inimica et malevola,

    Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > malivolus

См. также в других словарях:

  • Spiteful — Spite ful, a. Filled with, or showing, spite; having a desire to vex, annoy, or injure; malignant; malicious; as, a spiteful person or act. Shak. {Spite ful*ly}, adv. {Spite ful*ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • spiteful — I adjective acrimonious, antagonistic, antipathetic, belligerent, caustic, contrary, despiteful, envenomed, evil minded, froward, harsh, hateful, hostile, ill disposed, ill intentioned, ill natured, inimical, invidious, lividus, malevolent,… …   Law dictionary

  • spiteful — mid 15c., from SPITE (Cf. spite) + FUL (Cf. ful). Related: Spitefully; spitefulness …   Etymology dictionary

  • spiteful — *malignant, *malicious, malevolent, malign Analogous words: rancorous, antipathetic, antagonistic, hostile (see corresponding nouns at ENMITY): *vindictive, revengeful, vengeful …   New Dictionary of Synonyms

  • spiteful — [adj] hurtful, nasty accidentally on purpose*, angry, barbed, catty*, cruel, cussed*, despiteful, dirty, evil, hateful, ill disposed, illnatured, malevolent, malicious, malign, malignant, mean, ornery*, rancorous, snide, spleenful, splenetic,… …   New thesaurus

  • spiteful — ► ADJECTIVE ▪ showing or caused by malice. DERIVATIVES spitefully adverb spitefulness noun …   English terms dictionary

  • spiteful — [spīt′fəl] adj. full of or showing spite; purposefully annoying; malicious SYN. VINDICTIVE spitefully adv. spitefulness n …   English World dictionary

  • Spiteful — Supermarine Spiteful Supermarine Spiteful …   Wikipédia en Français

  • spiteful — spitefully, adv. spitefulness, n. /spuyt feuhl/, adj. full of spite or malice; showing spite; malicious; malevolent; venomous: a spiteful child. [1400 50; late ME; see SPITE, FUL] Syn. vengeful, mean, cruel, rancorous. SPITEFUL, REVENGEFUL,… …   Universalium

  • spiteful — adj. spiteful to + inf. (it was spiteful of him to say that) * * * [ spaɪtf(ə)l] spiteful to + inf. (it was spiteful of him to say that) …   Combinatory dictionary

  • spiteful — [[t]spa͟ɪtfʊl[/t]] ADJ GRADED Someone who is spiteful does cruel things to hurt people they dislike. He could be spiteful. ...a stream of spiteful telephone calls. Syn: malicious Derived words: spitefully ADV GRADED ADV with v We crept into our… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»