Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

sparzyć

См. также в других словарях:

  • sparzyć — I dk VIb, sparzyćrzę, sparzyćrzysz, sparz, sparzyćrzył, sparzyćrzony 1. «dotykając czymś gorącym, uszkodzić ciało, tkanki; oparzyć, przypiec» Sparzyć rękę, palec. Sparzyć usta, język herbatą, papierosem. 2. «wywołać podrażnienie skóry takie, jak… …   Słownik języka polskiego

  • sparzyć się — III {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, sparzyć sięrzę się, sparzyć sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} doznać niepowodzenia, zajmując się czymś; zawieść się na kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sparzyć się na wspólniku, na handlu nieruchomościami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sparzyć (się) — I {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}sparzyć (się) II {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • parzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, parzyćrzę, parzyćrzy, parzyćrzony {{/stl 8}}– sparzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poddawać powierzchnię czegoś działaniu wrzątku lub gorącej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • parzyć się — I – sparzyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} doznawać uczucia pieczenia, dotykając czegoś podrażniającego skórę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sparzyć się pokrzywami, żrącym płynem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}parzyć się II – sparzyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • шпарить — ошпарить, шпаркий быстрый, проворный , зап., южн., смол. (Даль), укр. шпарити обваривать, бить , блр. шпарыць бить . По мнению Преобр. (Труды I, 104), заимств. из польск. sparzyc обварить , которое родственно пар (см.); см. также Горяев, ЭС 425;… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • шпарить — Заим. из польск. яз., в котором sparzyć «обдувать кипятком» преф. производное от parzyć (от para «пар»). См. пар …   Этимологический словарь русского языка

  • popalić — dk VIa, popalićlę, popalićlisz, popalićpal, popalićlił, popalićlony 1. «spalić wiele, jedno po drugim, spalić w wielu miejscach» Wróg popalił wsie i miasta. Trawa, ziemia popalona przez słońce. ◊ Popalić za sobą mosty «uniemożliwić sobie… …   Słownik języka polskiego

  • poparzyć — dk VIb, poparzyćrzę, poparzyćrzysz, poparzyćparz, poparzyćrzył, poparzyćrzony «spowodować oparzenie, sparzenie; oparzyć w wielu miejscach, sparzyć jedno po drugim» Poparzyć kogoś dotkliwie wrzątkiem. Poparzyć sobie ręce kwasem. poparzyć się «ulec …   Słownik języka polskiego

  • przypiec — dk XI, przypiecpiekę, przypiecpieczesz, przypiecpiecz, przypiecpiekł, przypiecpieczony, przypiecpiekłszy przypiekać ndk I, przypiecam, przypiecasz, przypiecają, przypiecaj, przypiecał, przypiecany 1. «piekąc przyrumienić coś mocno po wierzchu»… …   Słownik języka polskiego

  • ukrop — m IV, D. u, Ms. ukroppie, blm «wrząca lub bardzo gorąca ciecz; wrzątek, war» Oblać się, oparzyć się ukropem. Wyparzyć, sparzyć coś ukropem. Z kranu leciał po prostu ukrop. ◊ Zwijać, uwijać się jak (mucha) w ukropie «bardzo się spieszyć, wykonywać …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»