sonlu

См. также в других словарях:

• sonlu — sf. 1) Sonu olan, bitimli Zamanın sonlu ve sonsuz akışları içinde iki yıl, kısa bir süredir. A. Cemal 2) mat. Sonu olan, sonsuz olmayan Birleşik Sözler sonlu büyüklük …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• sonlu büyüklük — is., ğü, mat. Ölçüsü sonlu bir sayıyla ifade edilen büyüklük …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• bitimli — sf. Sonu olan, sonlu …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• büyüklük — is., ğü 1) Büyük olma durumu, ululuk Bu büyüklük değil ancak mertçe bir davranıştır. N. Araz 2) mec. Büyüklere yaraşır bağışlayıcı davranış Birleşik Sözler büyüklük hastalığı burnu büyüklük negatif büyüklük sonlu büyüklük Ata …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• sapınç — is., cı, ruh b. 1) Özel bir görevin normal sonucuna ulaşmasına engel olan sapıklık, aberasyon 2) gök b. Işık hızının sonlu olmasından dolayı bir gök cisminin görünen konumu ile gerçek konumu arasındaki fark, aberasyon 3) gök b. Bir mercek, ayna… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• bedfercâm — (F.) [ مﺎﺝﺮﻓﺪﺑ ] kötü sonlu …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

• mütənahi — ə. 1) bitən, sona çatan; 2) sonu olan; sonlu …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti