Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sol+obscuratur+vm

  • 1 obscuro

    obscūro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to render dark, to darken, obscure (class.; syn.: obumbro, opaco).
    I.
    Lit.:

    obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae,

    Cic. Fin. 3, 14, 45:

    nitor solis,

    Cat. 66, 3:

    finitimas regiones eruptione Aetnaeorum ignium,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    caelum nocte atque nubibus obscuratum,

    Sall. J. 38, 5:

    volucres Aethera obscurant pennis,

    Verg. A. 12, 253: nebula caelum obscurabat, Sall. Fragm. ap. Non. 489, 10: obscuratus sol, obscured, [p. 1241] eclipsed, Cic. Rep. 1, 16, 25; 2, 10, 17; Tac. A. 14, 12; Vulg. Matt. 24, 29; id. Apoc. 9, 2; Val. Max. 8, 11, ext. 1:

    visus obscuratus,

    dimmed eyesight, Plin. 8, 27, 41, § 99.—
    B.
    Transf., to hide, conceal, cover; to render invisible or imperceptible:

    neque nox tenebris obscurare coetus nefarios potest,

    Cic. Cat. 1, 3, 6:

    caput obscurante lacernā,

    Hor. S. 2, 7, 55:

    caput dextra,

    Petr. 134:

    dolo ipsi et signa militaria obscurati,

    concealed, kept out of sight, Sall. J. 49, 5:

    nummus in Croesi divitiis obscuratur,

    disappears, is lost, Cic. Fin. 4, 12, 3:

    tenebrae non obscurabuntur a te,

    Vulg. Psa. 138, 12.—
    II.
    Trop.
    A.
    To blind, darken, becloud the understanding:

    scio amorem tibi Pectus obscurasse,

    Plaut. Trin. 3, 2, 41.—
    B.
    Of speech, to obscure, render indistinct; to deliver or express indistinctly: si erunt mihi plura ad te scribenda, allêgoriais obscurabo, Cic. Att. 2, 20, 3:

    nihil dicendo,

    id. Clu. 1, 1:

    aliquid callide,

    Quint. 5, 13, 41; cf. id. 8, 2, 18:

    stilum affectatione,

    to render obscure, Suet. Tib. 70.—
    C.
    Of sound, to pronounce indistinctly:

    (M) neque eximitur sed obscuratur,

    is pronounced indistinctly, Quint. 9, 4, 40: vocem, to render dull or indistinct, id. 11, 3, 20.—
    D.
    To obscure, cover with obscurity; to render unknown: paupertas quorum obscurat nomina, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. v. 73 Vahl.):

    fortuna res cunctas ex lubidine magis, quam ex vero celebrat obscuratque,

    Sall. C. 8, 1.—
    E.
    (Acc. to I. B.) To suppress, hide, conceal:

    quod obscurari non potest,

    Cic. Arch. 11, 26:

    laudes,

    id. Marcell. 9, 31:

    veritatem,

    Quint. 4, 2, 64.—Hence, to obscure, cause to be forgotten, render of no account:

    magnitudo lucri obscurabat periculi magnitudinem,

    Cic. Verr. 2, 3, 57, § 131.—In pass.: obscurari, to become obscure or of no account, to grow obsolete, etc.:

    sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus,

    id. Fin. 4, 12, 29:

    omnis eorum memoria sensim obscurata est et evanuit,

    id. de Or. 2, 23, 95; cf. id. Fragm. ap. Mart. Cap. 5, § 509:

    obscurata vocabula,

    obsolete, Hor. Ep. 2, 2, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > obscuro

  • 2 obscūrō

        obscūrō āvī, ātus, āre    [obscurus], to render dark, darken, obscure: obscuratur luce solis lumen lucernae: caelum nocte obscuratum, S.: volucres Aethera obscurant pennis, V.: obscuratus sol, eclipsed.—To hide, conceal, cover, shroud, darken, veil: neque nox tenebris obscurare coetūs nefarios potest: caput obscurante lacernā, H.: dolo ipsi obscurati, kept out of sight, S.—Fig., of speech, to obscure, render indistinct, express indistinctly: nihil dicendo.—To render unknown, bury in oblivion: fortuna res celebrat obscuratque, S.—To suppress, hide, conceal: tuas laudes.—To cause to be forgotten, render insignificant: periculi magnitudinem: eorum memoria sensim obscurata est: obscurata vocabula, obsolete, H.
    * * *
    obscurare, obscuravi, obscuratus V
    darken, obscure; conceal; make indistinct; cause to be forgotten

    Latin-English dictionary > obscūrō

См. также в других словарях:

  • Sonne — 1. An der San verdänt em de Schäden. (Siebenbürg. sächs.) – Schuster, 474. 2. An der Sonne öffnet sich die Rose. 3. Auch die Sonne hat ihre Flecken. »Genug, wenn Fehler sich mit grösserer Tugend decken; die Sonne zeugt das Licht und hat doch… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Sonne — Die Sonne scheint! ist besonders in Sachsen und Nordböhmen eine übliche Mahnung zur Vorsicht beim Reden, wenn Kinder anwesend sind, aber gleichzeitig auch ein Wink für die unberufenen Zuhörer, sich zu entfernen (⇨ Schindel).{{ppd}}    Nicht wert… …   Das Wörterbuch der Idiome

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»