snortinn

from snerta.

* * *

(snert; snart, snurtum; snortinn), v.

1) to touch (snart oddr sverðsins kvið Hrómundar); s. við e-t, to touch (s. við klæði e-s);

2) fig. to touch, concern (sókn ok vörn mála þeirra, er okkr snerta).

(-rta), v. to quaff off quickly (snerti Hrungnir ór hverri skál).

1) short distance (B. var í skóginum ok snertu eina frá þeim);

2) = snerra.

* * *

pres. snertr, Pr. 427; pret. snart, plur. snurtu, Helr. 9; subj. snyrti, Mar. 528; part. snortinn: a medial form, snertumk, Landn. (in a verse), Korm. 246 (in a verse): in mod. usage mostly weak, pres. pret. snerti, part. snertr; the strong form is, however, freq. in the Bible, snortið, Luke viii. 46, 47; hver snart mig, 45; hún snart fald hans klæða, 44:—to touch; snart oddr sverðsins kvið Hrómundar, Fas. ii. 375; sveiflandi einu saxi sem fyrst var ván at snyrti, Mar. l. c.; snertumk harmr í hjarta hrót, grief touches the heart’s core, Landn. (in a verse); snertumk hjörr við hjarta, Kormak; hafa snortið hjarta e-s, Bs. i. 769; þótt hann sé nokkuð snortinn, ii. 88; snart hann þó með engu móti borðit, Stj. 210; ú-telgðum steinum þeim sem ekki járn hafði snortið, 366; sem hann snart bein hins helga manns, 634; ó-snortin móðir = the Virgin-mother, Mar.

2. s. við, to touch on; hann hefir sigr hvar sem hann snertir við, Al. 136; ef vér snertum eigi við þá hluti, H. E. i. 461; síkr snart við sæþráð, the fish snapped at the hook, Skálda (in a verse); ok snart við klæði þau, er …, Bs. i. 311.

II. metaph. to touch, concern; mála þeirra er okkr snerta, Lv. 74; þetta sama snertr marga of mjök, Pr. 427.

* * *

(snert; snart, snurtum; snortinn), v.

1) to touch (snart oddr sverðsins kvið Hrómundar); s. við e-t, to touch (s. við klæði e-s);

2) fig. to touch, concern (sókn ok vörn mála þeirra, er okkr snerta).

(-rta), v. to quaff off quickly (snerti Hrungnir ór hverri skál).

1) short distance (B. var í skóginum ok snertu eina frá þeim);

2) = snerra.

* * *

u, f. = snerra, í þessi snertu, Fms. viii. 230: of a short distance, Barði var í skóginum, ok snertu eina frá þeim, Ísl. ii. 355; Haraldr jarl tjaldar langa snertu upp frá sjónum, Fb. i. 170 (stund þá, Fms. xi. 85, l. c.)

t, to quaff off quickly; ok snerti Hrungnir ór hverri (skál), Edda 57.