skolfit

pp. от skjálfa

* * *

(skelf; skalf, skulfum; skolfit), v. to shiver, shake, quiver (honum þótti s. bæði jörð ok himinn); þeygi henni hendr skulfu, her hands faltered not at all.

* * *

skelf, skalf, skulfu; subj. skylfi; part. skolfit (skolf = skalf, Barl. 53):—to shiver, shake, quiver; honum þótti s. bæði jörð ok himin, Nj. 194; með skjálfandum beinum, Fms. x. 314: svá þat skylfi af hræðslu, Fbr. 12; s. sundr, to shake so as to burst, Sks. 412; þeyg henni hendr skulfu, Am. 48; hann skalf mjök, Lv. 59; griðkona kom inn ok skalf mjök, Orkn. 326; sá skal vita er á strengnum heldr hvárt hann skelfr, Fb. ii. 129; s. sem hrísla: skjálfandi, shivering; ú-skjálfandi, steady, firm, Lex. Poët.

* * *

(skelf; skalf, skulfum; skolfit), v. to shiver, shake, quiver (honum þótti s. bæði jörð ok himinn); þeygi henni hendr skulfu, her hands faltered not at all.

* * *

= skelfa, to make to shake; s. ok hræða e-n, Barl. 197.

v. сильн.; praes. skelf; praet. skalf, pl. skulfum; conj. skylfa; pp. skolfit