skończony

См. также в других словарях:

• skończony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, skończonyczeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} całkowicie odpowiadający swemu określeniu; zupełny, kompletny, doskonały : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skończona piękność. Skończony dureń.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skończony — skończonyczeni imiesł. bierny czas. skończyć (p.) skończony w użyciu przym. 1. «całkowicie odpowiadający jakiemuś określeniu; zupełny, kompletny, całkowity» Skończone arcydzieło. Skończona piękność. Skończony głupiec, osioł. 2. «wykwalifikowany w …   Słownik języka polskiego

• kasza — 1. przestarz. Dmuchać, nadmuchać, pluć, napluć komuś w kaszę «wtrącać się, wtrącić się w brutalny sposób do czyichś spraw, traktować, potraktować kogoś grubiańsko, w sposób obraźliwy»: (...) jak się pan sam przekonałeś, nie tak łatwo nam dmuchać… …   Słownik frazeologiczny

• arytmetyczny — przym. od arytmetyka Wykonywać zadania arytmetyczne. ∆ Działanie arytmetyczne «jedno z czterech podstawowych działań na liczbach: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie» ∆ Postęp arytmetyczny «ciąg liczbowy (skończony lub nie), w którym… …   Słownik języka polskiego

• bałwan — m IV, DB. a, Ms. bałwannie; lm M. y 1. «posąg bożka pogańskiego» Oddawać cześć bałwanom. 2. «figura ze śniegu podobna do postaci ludzkiej, lepiona najczęściej przez dzieci dla zabawy» Śniegowy bałwan. Bałwan ze śniegu. Lepić bałwana. 3.… …   Słownik języka polskiego

• cham — m IV, DB. a, Ms. chammie; lm M. y, DB. ów 1. obelż. «człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany» Skończony cham. ◊ posp. Robić coś (coś zrobione) na chama «robić coś (coś zrobione) bez obsłonek, bez ukrywania właściwej intencji, często przemocą …   Słownik języka polskiego

• ciąg — m III, D. u, N. ciąggiem; lm M. i 1. «nieprzerwana ciągłość, tok czegoś» a) «w przestrzeni: droga, ulica, szlak, trasa; pasmo, pas» Ciąg pieszy, komunikacyjny, uliczny, spacerowy, przewozowy, handlowy, wystawowy, usługowy, widokowy. Ciąg zieleni …   Słownik języka polskiego

• cymbał — m IV, Ms. cymbałale; lm M. y, D. ów 1. muz. cymbały «instrument muzyczny złożony z czworobocznego pudła rezonansowego i napiętych na nim strun stalowych różnej długości, w które się uderza pałeczkami» Uderzać w cymbały. Grać na cymbałach. 2. D. u …   Słownik języka polskiego

• dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… …   Słownik języka polskiego

• finalny — «taki, który stanowi rezultat, zakończenie czegoś; ostatni, końcowy, ostateczny» Finalny akcent imprezy. ∆ Produkt, wyrób finalny «produkt, wyrób gotowy, skończony» …   Słownik języka polskiego

• fioł — m IV, DB. a, Ms. fiołole 1. blm pot. «bzik, dziwactwo, mania; źle w głowie» Dostać fioła. Mieć fioła na jakimś punkcie. 2. lm M. y, DB. ów pot. «człowiek nienormalny, dziwak, oryginał» Kompletny, skończony, zupełny fioł. Zachowywać się jak fioł …   Słownik języka polskiego