-
1 skazać
جاني ; مرم ; مبوس -
2 бесчестить
глаг.• bezcześcić• hańbić• skazać• skazić• skażać* * *bezcześcić, hańbić, zniesławiać -
3 портить
глаг.• kazić• knocić• narowić• patałaszyć• skazić• skażać• spieprzać• zakazić• zakażać• zanieczyszczać• zanieczyścić* * *knocić разг., paskudzić, nadwerężać, niszczyć, paprać, (рабо́ту) partolić, psuć, skażać, rozpaskudzać, uszkadzać -
4 приговорить
-
5 загрязнять
глаг.• babrać• brudzić• kalać• plamić• pobrudzić• skazić• skażać• splamić• ubrudzić• zabrudzać• zakazić• zakażać• zanieczyszczać• zanieczyścić• zawalać• zbrudzić* * *świnić разг., zanieczyszczać, zatruwać -
6 заражать
глаг.• infekować• skazić• skażać• zainfekować• zakazić• zakażać• zanieczyszczać• zanieczyścić• zarazić• zarażać* * *zakażać, zarażać -
7 обрекать
-
8 осудить
глаг.• ganić• obwiniać• osądzić• potępiać• potępić• skazać• skazywać• winić• zganić• łajać* * *potępić, przyganić, zganić -
9 осуждать
глаг.• dezaprobować• ganić• krytykować• obwiniać• osądzać• osądzić• piętnować• potępiać• potępić• skazać• skazywać• skrytykować• winić• zganić• łajać* * *cenzurować, ganić, potępiać, przyganiać -
10 порицать
глаг.• ganić• karcić• krytykować• obwiniać• potępiać• potępić• skazać• skazywać• strofować• winić• zganić• łajać* * *ganić, potępiać, przyganiać -
11 приговаривать
глаг.• osądzać• osądzić• potępiać• potępić• rozstrzygać• rozsądzać• skazać• skazywać• wyrokować* * *skazywać co, zasądzać -
12 присуждать
глаг.• potępiać• potępić• przysądzać• skazać• skazywać• zasądzać* * *( о суде) przysądzać, przyznawać, zasądzać -
13 засудити
zasudytyдієсл. -
14 banish
['bænɪʃ]vt* * *['bæniʃ](to send away (usually from a country), especially as a punishment: He was banished (from the country) for treason.) wygnać -
15 condemn
[kən'dɛm]vtaction potępiać (potępić perf); prisoner skazywać (skazać perf); building przeznaczać (przeznaczyć perf) do rozbiórki* * *[kən'dem]1) (to criticize as morally wrong or evil: Everyone condemned her for being cruel to her child.) potępiać2) (to sentence to (a punishment): She was condemned to death.) skazywać3) (to declare (a building) to be unfit to use: These houses have been condemned.) przeznaczać do rozbiórki•- condemned cell -
16 consign
[kən'saɪn]vtto consign sb to — ( sb's care) powierzać (powierzyć perf) kogoś +dat; ( poverty) skazywać (skazać perf) kogoś na +acc
* * *(to put into or deliver to; to transfer: The little boy was consigned to his grandmother's care.) składać, dostarczać -
17 convict
-
18 damn
[dæm] 1. vt 2. n ( inf)3. adj ( inf)I don't give a damn — mam to gdzieś (inf)
(also: damned) cholerny (inf)damn (it)! — cholera! (inf)
* * *[dæm] 1. verb1) (to sentence to unending punishment in hell: His soul is damned.) skazać na potępiemie2) (to cause to be condemned as bad, unacceptable etc: That film was damned by the critics.) potępić2. interjection(expressing anger, irritation etc: Damn! I've forgotten my purse.) cholera!3. noun(something unimportant or of no value: It's not worth a damn; I don't give a damn! (= I don't care in the least).) figa, nic- damned- damning -
19 exile
['ɛksaɪl] 1. n 2. vtskazywać (skazać perf) na wygnanie* * *1. noun1) (a person who lives outside his own country either from choice or because he is forced to do so: an exile from his native land.) emigrant2) (a (usually long) stay in a foreign land (eg as a punishment): He was sent into exile.) wygnanie2. verb(to send away or banish (a person) from his own country.) zsyłać, skazywać na wygnanie -
20 outlaw
- 1
- 2
См. также в других словарях:
skażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, skażaćam, skażaća, skażaćają, skażaćany {{/stl 8}}– skazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, skażę, skażaćzi, skaź, skażony {{/stl 8}}{{stl 7}} wprowadzając do czegoś elementy trujące, czynić to szkodliwym dla istot… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skazać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}skazywać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skazać — dk IX, skażę, skażesz, skaż, skazaćał, skazaćany skazywać ndk VIIIa, skazaćzuję, skazaćzujesz, skazaćzuj, skazaćywał, skazaćywany «wydać wyrok określający karę wymierzoną oskarżonemu za popełnione przestępstwa» Skazać kogoś na wygnanie. Skazać… … Słownik języka polskiego
skazać — 1. Być skazanym na (samego) siebie, na własne siły itp. «móc liczyć tylko na siebie»: Widziałem wioskę, która była niegdyś kolonią trędowatych, dziś zasieki z drutu kolczastego runęły, trędowaci pracują między bliskimi, nie są skazani na samych… … Słownik frazeologiczny
skażać — → skazić … Słownik języka polskiego
skazywać — → skazać … Słownik języka polskiego
dożywocie — n I; lm D. dożywocieci 1. «umowa, na podstawie której właściciel nieruchomości, w zamian za przeniesienie prawa jej własności, zastrzega dla siebie, dla małżonka lub innych osób bliskich prawo do dożywotniego utrzymania; majątek, dochód,… … Słownik języka polskiego
skazić — dk VIa, skażę, skazićzisz, skaź, skazićził, skażony skażać ndk I, skazićam, skazićasz, skazićają, skazićaj, skazićał, skazićany 1. «zanieczyścić powierzchnię przedmiotu środkami trującymi lub ciałami promieniotwórczymi» Teren skażony. 2. «uczynić … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
skazywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, skazywaćzuję, skazywaćzuje, skazywaćany {{/stl 8}}– skazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, skażę, skaże, skazywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydawać wyrok na oskarżonego za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ANDRZEJEWSKI (J.) — ANDRZEJEWSKI JERZY (1909 1983) C’est à Varsovie, dans une famille bourgeoise, que naquit Jerzy Andrzejewski. Son premier recueil de récits Drogi nieuniknione (Chemins inéluctables) parut en 1936. Son premier roman, face= EU Caron ゲad serca… … Encyclopédie Universelle