Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

silva+cs/la

  • 1 silva

    silva

    Vocabulari Català-Castellà > silva

  • 2 silva

    silva

    Vocabulario Castellano-Catalán > silva

  • 3 silva

    silva (less correctly sylva), ae (old gen. silvaï;

    silua as trisyl.,

    Hor. C. 1, 23, 4; id. Epod. 13, 2; cf. Prisc. p. 546 P.), f. [cf. Gr. hulê],, a wood, forest, woodland (syn.: saltus, nemus, lucus).
    I.
    Lit.: (lupus) Conicit in silvam sese, Enn. ap. Non. 378, 19 (Ann. v. 75 Vahl.): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ib.):

    (ignes) Conficerent silvas,

    Lucr. 1, 906:

    per silvas profundas,

    id. 5, 41; so id. 5, 992:

    densa et aspera,

    Cic. Att. 12, 15; id. Div. 1, 50, 114:

    (Ancus Marcius) silvas maritimas omnes publicavit,

    id. Rep. 2, 18, 33:

    rursus ex silvā in nostros impetum facerent,

    Caes. B. G. 2, 19:

    Caesar silvas caedere instituit,

    id. ib. 3, 29:

    juga coepta movere Silvarum,

    Verg. A. 6, 257:

    dea silvarum,

    i. e. Diana, Ov. M. 3, 163; cf.:

    silvarum numina, Fauni Et Satyri fratres,

    id. ib. 6, 392:

    nemorosis abdita silvis,

    id. ib. 10, 687:

    stabula silvis obscura vetustis,

    id. ib. 6, 521:

    gloria silvarum pinus,

    Stat. S. 5, 1, 151:

    formidolosae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    salubres,

    id. Ep. 1, 4, 4:

    virentes,

    Cat. 34, 10:

    Silvius, casu quodam in silvis natus,

    Liv. 1, 3, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    A plantation of trees, an orchard, a grove; a growth or crop of other plants, bush, foliage, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    signa in silvā disposita,

    Cic. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    domūs amoenitas silvā constabat,

    Nep. Att. 13, 2; Sen. Ep. 86, 3; cf.:

    inter silvas Academi quaerere verum,

    Hor. Ep. 2, 2, 45:

    tristis lupini Sustuleris fragiles calamos silvamque sonantem,

    Verg. G. 1, 76; 1, 152; 2, 310; 4, 273; Ov. M. 1, 346; 3, 80; 12, 352; Grat. Cyneg. 47; Col. 7, 9, 7 al.:

    i. q. frondes,

    foliage, Ov. M. 7, 242:

    congeries silvae,

    of wood, id. ib. 9, 235.—
    2.
    In plur., trees ( poet.):

    nemus omne intendat vertice silvas,

    Prop. 1, 14, 5:

    silvarum aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

    Verg. G. 2, 26:

    fractis obtendunt limina silvis,

    Stat. Th. 2, 248; cf. Luc. 2, 409; 4, 525:

    bracchia silvarum,

    Stat. Th. 1, 362; id. S. 4, 3, 79; 3, 3, 98; Sen. Oedip. 542.—
    II.
    Trop., a crowded mass, abundance or quantity (class.;

    in Cic. sometimes with quasi): omnis ubertas et quasi silva dicendi ducta ab illis (Academicis) est,

    Cic. Or. 3, 12; cf. id. ib. 41, 139:

    silvae satis ad rem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 18:

    silva rerum, sententiarumque,

    Cic. de Or. 3, 26, 103:

    silva virtutum et vitiorum,

    id. ib. 3, 30, 118:

    silva observationum sermonis antiqui,

    Suet. Gram. 24 fin. — Poet.: immanis, an immense forest (of darts), Verg. A. 10, 887; cf.: densam ferens in pectore silvam, a forest (of darts), Luc. 6, 205 Cort.:

    horrida siccae Silva comae,

    a bristling forest, Juv. 9, 13: Silva, as the title of a book; cf. Gell. Noct. Att. praef. § 6; Quint. 10, 3, 17.—So the Silvae of Statius.

    Lewis & Short latin dictionary > silva

  • 4 silva

    silva (weniger gut sylva), ae, f., die Holzung, das Holz, die Waldung, der Wald, Forst, I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: s. densa, Cic.: s. caedua, Scrippt. r. r. u.a., Ggstz. incidua, Ov.: laurea, Lorbeerwald, Varro LL.: pinea, Verg. u. Sil.: tonsilis, Sen.: turis et balsami silvae, Flor.: nemora silvaeque, Cic.: silvae et saltus (Ggstz. campi), Tac.: silvae publicae, Staatsforsten, Liv.: silvarum dea, Diana, Ov.: silvarum numina, Faune u. Satyrn, Ov.: montes vestiti frequentibus silvis sunt, Liv.: silvam caedere, Caes.: silvas decīdere Plin. – b) der angelegte Wald, der Park, signa in silva disposita, Cic. II. Verr. 1, 51: domus amoenitas non aedificio sed silvā constabat, Nep. Att. 13, 2: murus circumdatus silvae, Sen. ep. 86, 3. – 2) meton., alles das, woraus der Wald besteht: a) v. einer Menge Sträucher od. Pflanzen, Buschwerk, Gestrüpp, Verg. u. Colum. – b) bei Dichtern oft = Waldbäume u. übh. Baum od. Bäume, Verg. u. Ov. – II) übtr.: 1) wie Wald = eine dichtgedrängte Menge, -Fülle, a) (mehr poet.) übh.: immanem aerato circum fert tegmine silvam, einen gewaltigen Wald von ragenden Speeren, Verg.: densam ferens in pectore silvam, einen Wald von Geschossen, Lucan.: horrida siccae silva comae, Iuven. – b) ein reiches, noch unbenutztes Material, ein reicher, noch unbenutzter Stoff od. Vorrat, dolorum (Listen), Plaut.: virtutum et vitiorum, Cic. – bes. v. Redestoff (s. Piderit Cic. or. 12), silva rerum, Cic.: omnis ubertas et quasi silva dicendi, und gleichsam Baumaterial, Cic.: quaedam silva atque materia universa omnium argumentationum, Cic.: dah. als Titel von Schriften (wegen der Mannigfaltigkeit des Stoffes), Gell. praef. § 5 u. 6. Suet. gr. 24 extr. Suet. vit. Lucan. extr. p. 78 Reiff. – aber auch = noch ungeordnete Masse, Quint. 10, 3, 17. – 2) die Wildnis = das weltliche Leben, Commodian. apol. 600; instr. 1, 25, 3. – / siluae dreisilbig, st. silvae, Hor. carm. 1, 23, 4; epod. 13, 2; vgl. Prisc 1, 21. – arch. Genet. silvai, Plaut. mil. 1154.

    lateinisch-deutsches > silva

  • 5 silva

    silva (weniger gut sylva), ae, f., die Holzung, das Holz, die Waldung, der Wald, Forst, I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: s. densa, Cic.: s. caedua, Scrippt. r. r. u.a., Ggstz. incidua, Ov.: laurea, Lorbeerwald, Varro LL.: pinea, Verg. u. Sil.: tonsilis, Sen.: turis et balsami silvae, Flor.: nemora silvaeque, Cic.: silvae et saltus (Ggstz. campi), Tac.: silvae publicae, Staatsforsten, Liv.: silvarum dea, Diana, Ov.: silvarum numina, Faune u. Satyrn, Ov.: montes vestiti frequentibus silvis sunt, Liv.: silvam caedere, Caes.: silvas decīdere Plin. – b) der angelegte Wald, der Park, signa in silva disposita, Cic. II. Verr. 1, 51: domus amoenitas non aedificio sed silvā constabat, Nep. Att. 13, 2: murus circumdatus silvae, Sen. ep. 86, 3. – 2) meton., alles das, woraus der Wald besteht: a) v. einer Menge Sträucher od. Pflanzen, Buschwerk, Gestrüpp, Verg. u. Colum. – b) bei Dichtern oft = Waldbäume u. übh. Baum od. Bäume, Verg. u. Ov. – II) übtr.: 1) wie Wald = eine dichtgedrängte Menge, -Fülle, a) (mehr poet.) übh.: immanem aerato circum fert tegmine silvam, einen gewaltigen Wald von ragenden Speeren, Verg.: densam ferens in pectore silvam, einen Wald von Geschossen, Lucan.: horrida siccae silva comae, Iuven. – b) ein reiches, noch unbenutztes Material, ein reicher, noch unbenutzter Stoff od. Vorrat, dolo-
    ————
    rum (Listen), Plaut.: virtutum et vitiorum, Cic. – bes. v. Redestoff (s. Piderit Cic. or. 12), silva rerum, Cic.: omnis ubertas et quasi silva dicendi, und gleichsam Baumaterial, Cic.: quaedam silva atque materia universa omnium argumentationum, Cic.: dah. als Titel von Schriften (wegen der Mannigfaltigkeit des Stoffes), Gell. praef. § 5 u. 6. Suet. gr. 24 extr. Suet. vit. Lucan. extr. p. 78 Reiff. – aber auch = noch ungeordnete Masse, Quint. 10, 3, 17. – 2) die Wildnis = das weltliche Leben, Commodian. apol. 600; instr. 1, 25, 3. – siluae dreisilbig, st. silvae, Hor. carm. 1, 23, 4; epod. 13, 2; vgl. Prisc 1, 21. – arch. Genet. silvai, Plaut. mil. 1154.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > silva

  • 6 silva

        silva (not sylva; poet. silua, trisyl., H.), ae, f    [2 SER-], a wood, forest, woodland: silvae publicae: genus hominum in silvis dissipatum: ex silvā in nostros impetum facere, Cs.: silvarum potens Diana, H.: dea silvarum, O.: nemorosis abdita silvis, O.: salubres, H.: in silvis natus, L.— A plantation of trees, orchard, grove, crop, bush, foliage: signa in silvā disposita: domūs amoenitas silvā constabat, N.: inter silvas Academi quaerere verum, H.: sonans, V.: (aras) silvā incinxit agresti, foliage, O.: Congeries silvae, of wood, O.— Trees (poet.): Silvarum aliae pressos propaginis arcūs Exspectant, V.: nudata cacumina silvae Ostendunt, i. e. above the water, O.—Fig., a crowd, mass, abundance, quantity, supply, material: ubertas et quasi silva dicendi: rerum ac sententiarum. —Poet.: Immanis, a vast forest (of darts), V.: horrida siccae comae, a bristling forest, Iu.
    * * *
    wood, forest (sylvan)

    Latin-English dictionary > silva

  • 7 silva

    silva silva, ae f лес

    Латинско-русский словарь > silva

  • 8 silva

    1 (colección) miscellany
    2 (poema) type of poem
    * * *
    forest, wood

    Spanish-English dictionary > silva

  • 9 silva

    nome feminino
    BOTÂNICA ronce

    Dicionário Português-Francês > silva

  • 10 silva

    silva, ae, f., wood, Jas. 3:5.*

    English-Latin new dictionary > silva

  • 11 silva

    silva лес; лесная растительность

    English-Russian dictionary of biology and biotechnology > silva

  • 12 silva

    ae f.
    1) лес (densa C; pinae V, Sil)
    2) парк, сад (signa in silva disposĭta C; inter silvas Acadēmi H)
    3) тж. pl. растения, деревья ( virĭdem ab humo silvam convellere V)
    4) множество, обилие, масса ( rerum sententiarumque C)
    5) материал, материя (s. atque materia omnium argumentationum C)
    6) черновые записи, черновик (materiam, quam ex tempore scribunt,... silvam vocant Q)
    7) перен. дебри, т. е. мирская суета ( in silvā manēre Eccl)

    Латинско-русский словарь > silva

  • 13 silva

    s.
    1 Silva.
    2 Silva, nombre propio.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > silva

  • 14 silva

    plural silvas, silvae [sílva, -vi:]
    noun
    botany gozd, gozdne rastline; opis gozda

    English-Slovenian dictionary > silva

  • 15 Silva

    (Surnames) Silva /ˈsɪlvə/

    English-Italian dictionary > Silva

  • 16 SILVA

    [N]
    SILVA (-AE) (F)
    SYLVA (-AE) (F)
    LIGNUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > SILVA

  • 17 silva

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > silva

  • 18 silva

    [ʹsılvə] n
    лес, лесной покров (региона, страны)

    НБАРС > silva

  • 19 silva

    f
    1) наброски, заметки
    3) сборник стихов, написанных различными размерами
    4) уст. см. selva
    5) Леон см. serba
    6) Сал. ежевика ( куст)

    БИРС > silva

  • 20 silva

    Англо-русский словарь по экологии > silva

См. также в других словарях:

  • Silva — (lat. silva „Wald“) steht für: Silva (Familienname), einen Familiennamen Silva (Adelsgeschlecht), eine der ältesten portugiesischen Adelsfamilien Silva (spanische Literaturwissenschaft), eine Gedichtform in der Literaturwissenschaft Silva Verlag …   Deutsch Wikipedia

  • silvă — SÍLVĂ, silve, s.f. (Rar) Pădure. – Din lat. silva. Trimis de dante, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  PUIUL SÍLVEI s. v. vasilcă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  SÍLVĂ s. v. codru, pădure. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sino …   Dicționar Român

  • Silva 17 — (Трапани,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Silva 17, 91100 Трапани, Италия …   Каталог отелей

  • SILVA (J. A.) — SILVA JOSÉ ASUNCIÓN (1865 1896) Poète colombien, José Asunción Silva a exercé une grande influence sur la littérature de son pays: il assure une transition entre le postromantisme et le modernisme. Silva avait connu à Paris Verlaine et Mallarmé,… …   Encyclopédie Universelle

  • silva — (Del lat. silva, selva). 1. f. Colección de varias materias o temas, escritos sin método ni orden. 2. Combinación métrica, no estrófica, en la que alternan libremente versos heptasílabos y endecasílabos. 3. Composición poética escrita en silva. 4 …   Diccionario de la lengua española

  • Silva [2] — Silva, 1) Antonio José da, genannt O Juden (»der Jude«), portug. Bühnendichter, geb. 8. Mai 1705 in Rio de Janeiro als Sohn eines getauften Juden, gest. 19. Okt. 1739, studierte in Coimbra Rechtswissenschaft, widmete sich dann der… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Silva — Nom portugais ou espagnol. Voir Da Silva …   Noms de famille

  • silva — s. f. 1.  [Botânica] Nome de vários arbustos rosáceos (Rubus, Lin.), especialmente da silva das amoras. 2. Composição lírica (própria da poesia castelhana) em que o verso de dez sílabas alterna com o de seis sem rima certa e regular, admitindo… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Silva — (izg. sȋlva), António José da (1705 1739) DEFINICIJA portugalski komediograf, pokršteni Židov; kao pravnik borio se protiv progona Židova, inkvizicija ga spalila na lomači …   Hrvatski jezični portal

  • Silva — Sil va, n.; pl. E. {Silvas}, L. {Silvae}. [L., properly, a wood, forest.] [Written also {sylva}.] (Bot.) (a) The forest trees of a region or country, considered collectively. (b) A description or history of the forest trees of a country. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Silva [1] — Silva (lat.), 1) Garten, Baumgarten; 2) Wald, große, mit Laub u. Nadelholz bewachsene Strecke; 3) Waldgebirge; daher: S. Arsĭa (s. Arsia 3), S. Ciminia (s. Ciminius 1), S. Gallinaria, S. Hercynia S. malitiōsa (s.d. a.) u.a. Auch zur Bezeichnung… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»