Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

sea+beach

  • 1 SÆR

    I)
    (gen. sævar), m. sea (øxn gengu upp ór sænum), (varð sjárinn ókyrr mjök; róa út á sjá), = sjár, sjór.
    (-sæ, -sætt), a. seen (auðsær, einsætt).
    * * *
    m., there are three forms, sær, sjór, sjár (cp. snær, slær, etc.); in old writers sær is commonest, sjór in mod., sjár is the most rare: the v (also written f) appears in gen. sævar, sjóvar, sjávar; dat. sævi, sjóvi, sjávi; acc. sæ, sjó, sjá; the dat. sing. was then shortened into sæ, sjó, sjá, which forms prevail in prose: in mod. usage the v has also been dropped between two vowels, sjóar for sjóvar, pl. sjóir for sjóvir, dat. sjóum: a gen. sjós is only used in special phrases, and is borrowed from the Danish: [Ulf. saiws and mari-saiws = λίμνη, Luke v. 12; A. S. sæ; Engl. sea; O. H. G. seô; Germ. see; Dan. sö; Swed. sjö.]
    A. The sea, never used, like Germ. see, of a lake; himin, jörð ok sjá, Fms. i. 304; á sjá ok landi, 31; ef sjár kastar á land, Grág. ii. 388; þar sem sær mætisk ok græn torfa, N. G. L. i. 13; sær eða vötn, Grág. ii. 275; sær ok vindar, Eluc. 10; særinn féll á land, Fms. xi. 6 (and sjórinn, id.); upp ór sæ (dat.), 7; sænum, 6, 7 (four times); and sjónum, 6 (once); í sæinn, 6, 7 (thrice); sjóinn, id. (once); á sæinn út, Hkr. i. 229; út til sævar, ii. 106, Ó. H. 69; þar er vatni náir, eða sjá ( sea-water) ef eigi nær vatni, K. Þ. K. 5 new Ed.; sjár kolblár, Nj. 42; sjór kolblár, 19; á hverngi veg er sjór blendr saman fé manna, Grág. ii. 389; sá þeir skína ljós á sjóinn, Fms. i. 228; vestr með sjó, Landn. 36; sjór í miðjum hlíðum, 25, v. l.; Danavirki var gört … um þvert landit millum sjóva, Fms. xi. 28; sjór enn rauði, the Red Sea, 655 viii. 2; hann bað þrælinn færa sér í dælu-keri þat er hann kallaði sjó …, Ekki þykki mér þetta sjór, Landn. 251; bar sjóinn í seglit (the sea, waves), Fms. ix. 320; hón hjó fram öxinni á sjóinn …, varð af brestr mikill ok blóðugr allr sjórinn, Lv. 68, 69: the phrase, kasta á sæ, to cast into the sea, throw away, Ó. H. 38 (see glær); því kalla menn á sæ kastað er maðr lætr eigu sína, ok tekr ekki í mót, Ld. 128: storm mikinn ok stóran sjá, a high sea, Fms. vii. 51: sigla suðr um sjá (= sail through the Straits of Dover southward), Nj. 281.
    COMPDS:
    α. sævar-: sævar-bakki, a, m. the sea-beach, Sturl. ii. 31 C. sævar-borg, f. a castle on the sea-side, = sæborg, Fms. xi. 74. sævar-djúp, n. the depth of the sea, the deep sea, Mar. sævar-fall, n. tides, Rb. 6, 90. sævar-floti, a, m. a float, raft of timber, N. G. L. i. 423. sævar-gangr, m. the swell of the sea, the sea running high, Edda 41. sævar-hamrar, m. pl. sea-crags, Orkn. 310 (sjávar-hamrar, Fbr. 155). sævar-strönd, f. the sea-strand, 655 xii. 3. sævar-urð, f. piles of rocks on the sea-shore, Orkn. 114.
    β. sjávar-: sjávar-brekka, u, f. a shelving shore, Bs. i. 669. sjávar-djúp = sævar-djúp, Nj. 279. sjávar-gata, u, f. the way from the sea to a bouse; eigi er löng s. til Borgar, B. is not far from the coast, Band. 28 new Ed. sjávar-hamrar = sævarhamrar, Nj. 182, Fbr. 155. sjávar-háski, a, m. danger, distress at sea, Fms. x. 135. sjávar-hella, u, f. a flat rock projecting into the sea, Landn. 326 (Append.) sjávar-höll, f. a king’s hall on the sea-side, Fms. x. 20. sjávar-lopt, n. a house built aloft in the sea, Fms. vi. 162. sjávar-ríki, n. the kingdom of the sea, Bret. 6, Edda (pref.) sjávar-stjarna, u, f. the star of the sea, i. e. the Virgin Mary, ‘stella maris’, Mar. sjávar-stormr, m. a sea-storm, MS. 415. 9. sjávar-strönd, f. = sævarströnd, Edda i. 50.
    γ. sjóvar-, often spelt sjófar-, mod. sjóar-: sjóvar-afli, a, m. sea-fishery, produce from the sea, Grett. 88 A; svipull sjóar afli, a saying, Hallgr. sjóvar-bakki, a, m. = sævarbakki, Fms. vii. 145. sjóvar-bryggja, u, f. a landing bridge, Fms. vi. 5. sjóvar-djúp, n. = sævardjúp, Str. 288. sjóvar-fall (sjóar-fall) = sævarfall, Rb. 438, Jb. 338. sjóvar-floti = sævar-floti, K. Á. 178. sjóvar-gangr (sjóar-gangr) = sævargangr, Bær. 5, Fms. xi. 6, Edda (pref.) sjóvar-háski = sjávarháski, Fas. ii. 112, Bs. i. 326, Stj. 27. sjóvar-hringr, m. the circle of the ocean, girding the earth, Rb. 466. sjóvar-lögr, m. sea-water, Stj. 242. sjóvar-ólga, u, f. the swell of the sea, Fas. ii. 378. sjóvar-sandr, m. sea-sand, Stj. sjóvar-skafl, m. (see skafl), Fas. ii. 76. sjóvar-skrimsl, n. a sea-monster, Sks. 86. sjóvar-stormr, m. = sjávarstormr, Stj. 287, Al. 99. sjóvar-straumr, m. a sea-current, Fs. 142. sjóvar-strönd (sjóar-strönd), = sævar-strönd, N. G. L. i. 345, Fms. x. 233, Stj. 288. sjóvar-sýn, f. an outlook at sea; þvíat eins at allgóð sé s., in bright weather only, Landn. 25 (v. l.), Stj. 288. sjóvar-urð, f. = sævarurð. sjóvar-vatn, n. sea-water, Stj. 287.
    δ. sjóar-, passim in mod. usage.
    B. PROPER COMPDS:
    I. in pr. names, Sæ-björn, Sæ-mundr, Sæ-unn ( Sæ-uðr), Sæ-hildr; contr. in Sjólfr, qs. Sæ-úlfr, Landn.
    II. sæ-borg, f. a sea-side town, Clem. 24, Fms. xi. 75; a sea-castle, sæborgir Birkibeina, i. e. their ships, ix. 221. sæ-brattr, adj. ‘sea-brent,’ steep towards the sea, Ísl. ii. 73, Bret. 90. sæ-bygð, f. a coast-land, Fms. iv. 116. sæ-byggjar, m. pl. coast-dwellers, Fms. viii. 404. sæ-dauðr, adj. dead at sea, drowned, Sdm. sæ-farar, f. pl. sea-faring; á hann (Njörð) skal heita til sæfara ok veiða, Edda; kenna menn til víga eðr sæfara, id.: hann hét á Þor til sjófara ok harðræða, Landn. 206. sæ-fari, a, m. a sea-farer: as adjective = sæhafi, Landn. 129, v. l.: for the sæfa in Orkn. 406 (v. l.). Grett. 88 A, read sæfara (sæa). sæ-fiskr, m. a sea-fish, Karl. 476. sæ-færr, adj. sea-worthy, Fms. iv. 246, Landn. 107: of weather, fit for sea-faring, veðr hvasst ok eigi sæfært, Eg. 482; hvern dag er sjófært var, Gísl. 47. sæ-föng, n. pl. stores from the sea; úáran, biluðu mönnum sáð ok sæföng, Bs. i. 137. sæ-garpr, m. a great sea-champion, Fb. iii. 446, Bárð. 169. sæ-hafi or sæ-hafa, adj. sea-tossed, driven out of one’s course; in the phrase, verða s., hann var s. til Hvítramanna-lands, Landn. 129, Bs. i. 675, Orkn. 406, Grág. i. 93, 217, ii. 410; kemr á andviðri ok verða þeir sæhafa at dalnum, Fbr. 68 (new Ed. 36 l. c. line 15 has wrongly ‘sækja’), Grett. 17 new Ed. Sæ-hrimnir, m. the name of the mythical boar whose flesh the heroes in Walhalla feed on, Gm., Edda. sæ-karl, m. a sea-carle, raftsman, Skálda 163. sæ-konungr, m., q. v. sæ-kykvendi, m. a sea-beast, Ver. 2, Skálda 170, Rb. 104. sæ-kyrra, u, f. a sea-calm, smooth sea, Orkn. 164. sæ-lið, n. service at sea, Ld. 142. sæ-lægja, u, f. a mist on the sea; þoka ok sælægjur, Orkn. 358. sæ-lægr, adj. lying on the sea, an epithet of a sea-mist; s. mjörkvi, Fms. vi. 261, viii. 178 (spelt sjálægr). sæ-naut, n. a sea-cow (fabulous); þjórr, ok var sænauta litr á hornunum, Vápn. 21, see Ísl. Þjóðs. i. 134. 135. sæ-nár, m., Grág. ii. 131, see nár. sæ-sjúkr, adj. sea-sick, Fb. iii. 427. sæ-tré, n. pl., poët. sea-trees, i. e. ships; hér eru vit Sigurðr á sætrjám, Skv. 2. 17; hann lá úti á sætrjám vetr ok varmt sumar, Fas. ii. 242. ☞ For the compds in sjá- and sjó- see pp. 534, 535.

    Íslensk-ensk orðabók > SÆR

  • 2 FJARA

    * * *
    I)
    f.
    1) ebb-tide, ebb;
    2) fore-shore, beach (var þá skógr milli fjalls ok fjöru).
    (að), v. impers. to ebb; skip (acc.) fjarar uppi, fjarar undan skipi, the ship is left aground, or remains, high and dry.
    * * *
    u, f., gen. fjöru, [a Scandin. word, which remains in Orphir in the Orkneys, vide ey]
    1. the ebb-tide, ebb, 415. 10, Edda 32–34, Fms. xi. 6, Fs. 157, Grág. ii. 352–366, passim.
    2. [cp. fore- in the Engl. fore-shore], the fore-shore, beach, sea-board, Edda l. c., Grág. i. 91, Fas. ii. 148, Nj. 19, Eb. 292, Grett. 89, Orkn. 336, passim: the allit. saying, milli fjalls ok fjöru, between fell and fore-shore; var þá skógr milli fjalls ok fjöru, at that time it was forest between fell and fore-shore, i. e. all over the low land, Landn. 28, Íb. ch. 1; þar sem mætisk gras eðr f., where the grass and sea-beach join, Dipl. iii. 11.
    COMPDS: fjöruborð, fjörugrjót, fjörugrös, fjörukóngr, fjörumaðkr, fjörumaðr, fjörumark, fjörumál, fjörunytjar, fjörusteinn, fjörustúfr.

    Íslensk-ensk orðabók > FJARA

  • 3 URÐ

    (pl. -ir), f. heap of stones fallen from a hill (grjót ok urðir).
    * * *
    f. [the origin of this word is uncertain; the ð is radical, for were it inflexive, an ‘umlaut’ would have taken place in the vowel (it would then be yrð, not urð), see Gramm. xxxii, col. 2, l. 10 sqq.]:—a heap of stones, on the sea-beach, or from an earth-slip; sævar-urð, piles of broken stones on the sea-shore, Orkn. 114; at veiða otr er lá í urðinni undir höfðanum … þeir segja at hann væri þar á urðinni, 276; grjót ok urðir, Edda 5; urð sú lá í dalnum er Sefsurð heitir, ok er þar hvárki fært mönnum né hrossum … urðar-brot, breaking through an urð, Ó. H. 186; fætr Loka taka niðr grjótið, urðir ok viðu, Edda 45; látum liggja Ljotúlf goða, í urð ok í urð, Sd. (in a verse); draga urð at e-m, to pile stones on, Fms. vii. (in a verse).
    COMPDS: urðarköttr, urðarmaðr, urðarsteinn, urðhæingr.

    Íslensk-ensk orðabók > URÐ

  • 4 sævarbakki

    Íslensk-ensk orðabók > sævarbakki

  • 5 SANDR

    (-s, -ar), m.
    1) sand (Auðr var grafin í sand, þar sem flœðr gekk yfir); kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes;
    2) the sea-shore (skip kom at sandi);
    3) in pl. sandy ground, sand-banks, sands.
    * * *
    m. [common to all Teut. languages, except that Ulf. renders ἄμμος by malma]:—sand; sandr né sær, Vsp. 3; sandi orpinn, Grág. i. 354; sandi ausinn, Orkn. (in a verse); fúna í sandi, Ó. H. 229; Auðr var grafin í sand þar sem flæðr gékk yfir, Fms. i. 248: the phrase, kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes. Band. (in a verse):—the sea-shore, skip koma at sandi, Hkv. 1. 48; lítilla sanda, Hm.; á sandinum, fyrir sandi, reka upp í sand, and so on, freq. in old and mod. usage; fjöru-sandr, beach sand; ægi-sandr, q. v.:—also of the sand from volcanoes, eldr kom upp ór Heklu-felli … bar norðr yfir landit sand svá þykkvan … meðan niðr rigndi sandinum, … huldi svá alla jörðina af sandinum, annan dag eptir fauk svá sandrinn, at …, Bs.i. 804, passim.
    2. in plur. sand-banks, sandy ground; eru þar smáir sandar allt með sjó, Eg. 141; sandar, öraefi ok brim, Hkr. i. 229; riðu þeir austr yfir sanda, Nj. 114; um sandana víða, Fs. 157:—poët. the sea is called sand-himinn, sand-men, sand-heimr, Lex. Poët.
    II. freq. in local names, Sandr and Sandar, Sand-á, Sand-fell, Sand-nes, Sand-brekka, Sand-dalr, Sand-eyrr, Sand-gil, Sand-hólar, Sand-lækr, Sand-vík; whence Sand-fellingar, -víkingar, m. pl.the men from S.: Sandhóla-ferja, u, f. the ferry of S., Landn. ☞ Gen. sands and sanns (Lat. veri) are sounded alike, hence the pun or riddle, Mart er smátt í vetling manns, | gettu sanns ( guess sand or guess right), þó þú verðir í allan dag þá geturð’ aldrei hans.
    B. COMPDS: sandbakki, sandbára, sandbrekka, sandfall, sandfönn, sandhaf, sandhafri, sandhóll, sandhverfa, sandklyptir, sandkorn, sandkváma, Sandleið, sandló, sandlægja, sandmelr, sandmigr, sandmöl, sandsíli, sandstör, sandsumar, sandtorfa, sandvíðir, sandþúfa.

    Íslensk-ensk orðabók > SANDR

  • 6 UNNR

    (gen. -ar, pl. -ir), f. wave.
    * * *
    old form also uðr, Lex. Poët. passim; [A. S. yð; Lat. unda]:—the waves, sea; svalar unnir, the cold waves, Vsp. 3, Gm. 7; hávar unnir, Skv. 2. 16; blár unnir, Sdm. 10; ormr knýr unnir, Vsp. 50; hregg-blásin, sviðköld uðr, Fms. i. 165, iii. 27 (in a verse), freq. in poets, also in mod. usage: poët., unn-blakkr, -dýr, -skíð, -vigg, = a ship; unn-röðull, -eldr, -fúrr, -glóð, -sól, = gold; unn-heimr, ‘wave-home,’ i. e. the sea, Lex. Poët.: in prose it is only used in unn-vörp, q. v.; unnar steinn, a sea-stone (a boulder on the beach by which the tides are noted?), Hkv. 2. 29 (an oath is sworn, at úrsvölum unnar steini); unnar hestr, a ‘wave-steed,’ i. e. a ship, Ísl. ii. (in a verse); unnar dagr, ‘wave-day,’ i. e. gold, Lex. Poët.
    II. one of the Nereïds or Ránar-dætr, Edda 101.
    2. the name of a woman, Unnr and Uðr, Landn., Ld.; and in compds, Stein-unn (Stein-uðr), Þór-unn, Ing-unn, Sæ-unn, Ljót-unn, (again, in the man’s name Auð-unn, the ‘unn’ is qs. ‘vini,’ A. S. wine): the names Unnr (Uðr) and Auðr interchange; thus is the queen Auðr djúpauðga in the Ld. called Unnr, in the Landn. Auðr.

    Íslensk-ensk orðabók > UNNR

  • 7 GRAS

    * * *
    n. grass, herbage, herb.
    * * *
    n. [Ulf. gras = χόρτος, λάχανον; A. S. græs and gærs; Engl. grass; Germ. gras; Swed. and Dan. gras]:—grass, herbage, opp. to wood, trees, Vsp. 3, Fm. 25, Hm. 20; hrísi ok grasi, 120; grös ok viðu, Rb. 78; fölr sem gras, Nj. 177; góðir landa-kostir at grösum ok skógum, Fs. 26; svá er sagt, at á Grænlandi eru grös góð, good pastures, Sks. 44 new Ed.; reyta gras, to pick grass, Nj. 118; þar var náliga til grass at ganga (better görs), Ld. 96; bíta gras, to graze, Grág. ii. 299; gras grær, grass grows, Edda 145 (pref.); tak af reiðinginn ok fær hestinn á gras, Sturl. iii. 114; þú ætlaðir mik þat lítilmenni at ek munda hirða hvar hestar þínir bitu gras, Fs. 57; þar þótti Grelöðu hunangs-ilmr ór grasi, Landn. 140: vegetation, in such phrases as, þar sem mætist gras ok fjara, grass and beach, Dipl. iii. 11: the grassy earth, opp. to a wilderness or the sea, þat var í ofanverðum grösum, high up, near the wilderness, Dropl. 33; allt austr undir jökla sem grös eru vaxin, Landn. 65:—phrases, hníga í gras, to bite the dust, Ísl. ii. 366; mun ek hafa mann fyrir mik áðr ek hníga at grasi, Njarð. 378; lúta í gras, id., Fbr. 90 new Ed.; heyra gras gróa, to hear the grass grow (of the god Heimdal), cp. Edda 17: sugared language is said to make the grass grow, við hvert orð þótti grös gróa, Clar.; þau vóru orðin, at gróa þóttu grösin við, Mirm.: ganga eptir e-m með grasið í skónum, to go after one with grass in one’s shoes, i. e. to beg hard, intercede meekly with one who is cross and angry.
    2. a herb, a kind of grass; ek hefi þat eitt gras, etc., Fms. ix. 282; af grasi því er vér köllum hvann-njóla, x. 336: esp. in plur. herbs with healing powers, þau grös sem mandragore heita, Stj. 175; afl dauðfærandi grasa, Johann. 26; með góðum grösum, Blas. 43; ilmuð grös, sweet herbs, Bb. 2. 20; tína grös, to clean grass, pick the moss clean:—botan. in plur., Iceland moss, Jb. 310; and in composition, brönu-grös, mandrake; esp. of lichens, fjalla-grös, fell lichen, Lichen Islandicus; fjöru-grös, seaweeds, sea-wrack; Gvendar-grös, id.; Mariu-grös, lichen nivalis; Munda-grös, lichen coacervatus edilis; trölla-grös, lichen albus.
    COMPDS: grasafjall, grasafó1k, grasagrautr, grasaleit, grasamjólk, grasapoki.

    Íslensk-ensk orðabók > GRAS

  • 8 FORVE

    n. an απ. λεγ. in the eccl. law of the county Víkin or Borgarþing, a coast district in the south of Norway, N. G. L. i. 339, 363, where the law orders that a monster child (i. e. an abortion, a birth without human shape) shall be brought to a place ‘forve,’ and buried where neither man nor beast comes by; þat skal á forve (forre, v. l.) fœra ok röyra ( put in a cairn) þar er hvárki gengr yfir menn né fénaðr, þat er forve (forfue, v. l.) hins ílla. In N. G. L. i. 13 it is ordered that felons (e. g. traitors, murderers, self-murderers, etc.) were not to be buried in consecrated soil, but in the ‘flood-mark where sea and green turf meet;’ cp. the curious story in Landn. 2. 19, where the Christian lady Auda ordered herself to be buried between high and low water mark (í flæðarmáli), as she would not rest in heathen earth; so, on the other hand, a monster child must not rest in Christian earth. Thus forve is probably derived from fyrva, q. v., to ebb, and denotes the flood-mark or beach in which the grave was to be dug; the concluding words, þat er forve hins ílla, probably mean this place is the forve of the evil one, i. e. an unhallowed place. The etymology given in H. E. i. 75 cannot be right.

    Íslensk-ensk orðabók > FORVE

  • 9 GNÝJA

    (gný, gnúða, gnúit), v. to roar (vindar gnýja); g. á, to set in (þá gnúði í hallæri mikit ok veðrátta köld).
    * * *
    pres. gnýr, pret. gnúði, to sound, of wind and sea; derived from gnúa, with the notion of a grating sound, as of a stream over pebbles, the tide against the beach, etc.; brím gnýr Kormak, vide Lex. Poët.; breki gnúði á stafni, Höfuðl. 11; gnýr allr Jötun-heimr, Vsp. 53; gnýjanda gjálfr, Sks.; útan gnýr á eyri Ýmis blóð, Edda (in a verse); vindar eru þá úkyrrir ok gnýja héðan ok handan, Edda 8; þar megu vér nú heyra gnýja bana Þorkels frænda, Ld. 326; gnúði á hallæri mikit ok veðrátta köld, Bs. i. 171; þá gnúði á hin snarpasta hríð, Fms. ii. 225; þótti honum görask mikit vandkvæði í þessu er á gnúði, iv. 145; hvat sem á gnýr, Thom. 114.

    Íslensk-ensk orðabók > GNÝJA

  • 10 undir-heimar

    m. pl. the nether world, the realm below, Fms. iii. 178, Fas. iii. 391.
    2. in Icel. undirheimar is a name given to the lower beach between a reef of rocks and the sea; fara ofan í undirheima, hann er niðri í undirheimum.

    Íslensk-ensk orðabók > undir-heimar

  • 11 ÞRÖMR

    (gen. þramar, dat. þremi; pl. þremir, acc. þrömu), brim, edge, verge (kominn á heljar þröm).
    * * *
    m., þramar, dat. þremi, acc. pl. þrömu, Edda (Ht.) i. 622; [Engl. thrum; Lat. term-inus. Gr. τέρμα, seem to be kindred words]:—the brim, edge, verge; þat (a vessel) var tólf álna þrama í milli. from edge to edge, in diameter, Stj. 564; faðir Móða fékk á þremi, he seized [the cauldron] by the brim, Hým. 34; lögg ( the ledge), opp. to þrömr, Grág. i. 501; gils-þrömr, the verge of the chasm; hjá gils-þreminum, Ld. 218; þeir sncru upp af götunni á gils-þröminn, Dropl. 23; yfir gjár-bakkann ok bar út yfir annan veg þröminn, Pr. 411; við jarðar-þröm, at the earth’s brim or skirts, ‘terminus terrae,’ Hdl. 34; við foldar þröm, the earth’s brim; sævar þröm, the sea’s brim, the shore; Hléseyjar þrömr, the beach of H. (an island), Lex. Poët.: in mod. usage fem., in the phrase, vera kominn á Heljar þröm (or þrömina), to be ‘in extremis.’

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRÖMR

См. также в других словарях:

  • sea beach — noun • • • Main Entry: ↑sea …   Useful english dictionary

  • sea|beach — «SEE BEECH», noun. = seashore. (Cf. ↑seashore) …   Useful english dictionary

  • sea beach — jūros krantas statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Zona, kurią sudaro pakrantės sausumos juosta ir kranto povandeninis šlaitas su jūros bangų ir srovių sukurtomis reljefo formomis (smėlio sėkliais, tarpsėkliais, povandeninėmis… …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

  • Sea Beach Plaza — (Форт Лодердейл,США) Категория отеля: 2 звездочный отель Адрес: 3081 Harbor Drive, Ф …   Каталог отелей

  • BMT Sea Beach Line — Sea Beach Line Метрополитен Нью Йорка Sea Beach Line Открытие первого участка: 22 июня …   Википедия

  • BMT Sea Beach Line — The N train serves the entire BMT Sea Beach Line at all times Overview Type Rapid transit System …   Wikipedia

  • Línea Sea Beach — La línea Sea Beach es una línea subterránea de la división BMT del metro de la ciudad de Nueva York, que conecta la línea de la Cuarta Avenida por medio de cuatro carriles con dirección hacia hacia Coney Island en Brooklyn. La línea fue una vez… …   Wikipedia Español

  • Salton Sea Beach — Salton Sea Beach …   Deutsch Wikipedia

  • Avenue U (BMT Sea Beach Line) — Infobox NYCS name = Avenue U font color = black font color 2 = black bg color = #FFC800 line = BMT Sea Beach Line service = Sea Beach local platforms = 2 side platforms tracks = 4 borough = Brooklyn open date = June 22, 1915 north station = Kings …   Wikipedia

  • Kings Highway (BMT Sea Beach Line) — Infobox NYCS name = Kings Highway font color = black font color 2 = black bg color = #FFC800 line = BMT Sea Beach Line service = Sea Beach local platforms = 2 side platforms tracks = 4 borough = Brooklyn open date = June 22, 1915 north station =… …   Wikipedia

  • Bay Parkway (BMT Sea Beach Line) — Infobox NYCS name = Bay Parkway font color = black font color 2 = black bg color = #FFC800 image caption = Bay Parkway headhouse line = BMT Sea Beach Line service = Sea Beach local platforms = 2 side platforms tracks = 3 borough = Brooklyn open… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»