-
1 knagen
ronger -
2 kluiven
-
3 aanvreten
-
4 knagen
-
5 knauwen
-
6 aan een been kluiven
aan een been kluiven -
7 aanvreten
-
8 afbijten
-
9 afkluiven
-
10 afknagen
-
11 invreten
-
12 knagen
1 [met de tanden bijten (in); een onaangename gewaarwording veroorzaken] ronger (qc.)♦voorbeelden:de ratten knagen aan het hout • les rats rongent le boisop een korst brood knagen • grignoter une croûte de painII 〈 overgankelijk werkwoord〉1 [(een gat) door knagen doen ontstaan] faire (qc.) en rongeant -
13 knauwen
-
14 nagel
♦voorbeelden:1 〈 figuurlijk〉 hij heeft geen nagel om aan zijn gat te krabbenzijn nagels schoonmaken • se curer les onglesop zijn nagels bijten • se ronger les ongles -
15 nagelbijten
-
16 nagels afbijten
nagels afbijten -
17 op zijn nagels bijten
op zijn nagels bijten -
18 op, aan een been knauwen
op, aan een been knauwen -
19 opvreten
1 [opeten] dévorer♦voorbeelden:iemand met de ogen opvreten • dévorer qn. des yeuxopgevreten worden van de zenuwen • être à bout de nerfsII 〈wederkerend werkwoord; zich opvreten〉1 [vergaan van] se ronger (de)♦voorbeelden: -
20 uitteren
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ronger — [ rɔ̃ʒe ] v. tr. <conjug. : 3> • rungier fin XIIe; crois. entre lat. rumigare « ruminer » (fr. rungier 1200) et lat. pop. rodicare (class. rodere) « ronger » (fr. rongier XIIIe), puis crois. des formes fr. 1 ♦ User peu à peu en coupant avec … Encyclopédie Universelle
ronger — Ronger, a Rodere mutato d in g, Rodere, Arrodere, Corrodere, Derodere, Erodere, Praerodere. Ronger tout à l entour, Circumrodere, Obrodere, Ambedere, Obedere. Ronger tout à fait, Praerodere, Perrodere. Ronger une colere en son esprit, Iras in… … Thresor de la langue françoyse
ronger — RONGER. v. a. Couper avec les dents à plusieurs & frequentes reprises. Un chien qui ronge un os. les rats, les souris rongent la paille dans les greniers, rongent les tapisseries. les souris ont rongé ce fromage tout autour. les vers rongent le… … Dictionnaire de l'Académie française
Ronger son frein — ● Ronger son frein faire effort pour contenir son impatience, son irritation … Encyclopédie Universelle
ronger — (ron jé. Le g prend un e devant a et o : rongeant, rongeons) v. a. 1° Couper avec les dents ou avec le bec à plusieurs reprises. Un chien qui ronge un os. Les vers rongent le bois. • Un furieux oiseau de proie Sans cesse lui ronge le foie,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
RONGER — v. tr. Entamer, déchiqueter avec les dents à fréquentes reprises. Un chien qui ronge un os. Les rats rongent la paille dans les greniers. Les souris ont rongé ce morceau de pain. Les vers rongent le bois. Ronger ses ongles. Ce cheval ronge son… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
RONGER — v. a. Couper avec les dents à plusieurs et à fréquentes reprises. Un chien qui ronge un os. Les rats, les souris rongent la paille dans les greniers, rongent les tapisseries. Les souris ont rongé ce pain tout alentour. Les vers rongent le bois,… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
Ronger les ongles — Onychophagie L onychophagie est l acte de se ronger les ongles (en général des mains, parfois des pieds). Description Dans son expression minimale, l onychophagie correspond à l utilité de régulariser l extrémité des ongles. Cependant cette… … Wikipédia en Français
ronger — vt. , grignoter ; attaquer (ep. d un acide sur du métal...) : reuzhî (Albanais.001b, Vaulx.082), reudyî (001), reûzhî (Annecy, Samoëns.010, Saxel.002), rondzé (Montagny Bozel.026b), ronzhî (001a, Thônes), ronzyé (Albertville.021), roudjé (026a),… … Dictionnaire Français-Savoyard
Ronger, Florimond — vero nome di Hervé … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
ronger (se) — vb. pron. Vb pronominalisé, avec élision de les freins ; allusion à la période d exil de Klaskovaard, où Céline travaille à la deuxième version de Féerie pour une autre fois 1. Le roi Oluf, là d où je me ronge, il pourrait pas me sortir d… … Dictionnaire Céline