-
1 aliquo
[st1]1 [-] quelque part (avec mouvement). - aliquo abicere, Ter. Ad. 4, 7, 26: rejeter quelque part, expédier quelque part. - aliquo deducere, Cic. CM 66: emmener qq part. - migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Cic. Fam. 11, 1, 3: il faut émigrer à Rhodes ou en qq endroit du monde [st1]2 [-] aliquo (qqf.) = ad aliquam rem. - studia perveniendi aliquo, Cic. de Or. 1, 135: le désir d'atteindre un but. - omnis labor aliquo referatur, Sen. Tranq. 12, 5: que tout travail se rapporte à une fin.* * *[st1]1 [-] quelque part (avec mouvement). - aliquo abicere, Ter. Ad. 4, 7, 26: rejeter quelque part, expédier quelque part. - aliquo deducere, Cic. CM 66: emmener qq part. - migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Cic. Fam. 11, 1, 3: il faut émigrer à Rhodes ou en qq endroit du monde [st1]2 [-] aliquo (qqf.) = ad aliquam rem. - studia perveniendi aliquo, Cic. de Or. 1, 135: le désir d'atteindre un but. - omnis labor aliquo referatur, Sen. Tranq. 12, 5: que tout travail se rapporte à une fin.* * *Aliquo, aduerbium, Ad vel in aliquem locum. Terent. En quelque lieu. -
2 abjĭcĭo
abjĭcĭo (ăbĭcĭo), ĕre (ăbĭcĕre), abjēci, abjectum [ab + jacio] - tr. - [st1]1 [-] jeter, repousser. - abjicere scutum, Cic.: jeter son bouclier. - se abjicere in mare, Cic.: se jeter dans la mer. - corpus abjecit in mare, Cic.: il fit jeter le corps dans la mer. - Claudiam ad matris januam nudam jussit abici, Suet.: il fit jeter Claudia nue devant la porte de sa mère. - se abjicere ad pedes alicui (alicujus): se jeter aux pieds de qqn. - haec abjicienda est, Ter.: il faut se débarrasser d'elle. - si te uret sarcina, abicito, Hor. Ep. 1: si ton fardeau vient à te peser, jette-le. - se abiecit exanimatus, Cic.: il tomba sans connaissance. - avec abl. - se abjicere in herba, Cic.: se jeter dans l'herbe. [st1]2 [-] laisser là, abandonner, rejeter, renoncer à. - abjicere gloriam, Cic.: renoncer à la gloire. - rei familiaris curam abjicere: laisser son bien à l'abandon. - si Catilina consilium belli faciendi abiecerit, Cic.: si Catilina renonce à son idée de faire la guerre. - odor abiecti in via cadaveris, Suet.: l'odeur d'un cadavre abandonné sur la route. [st1]3 [-] abattre, abaisser. - abjicere belluam, Cic.: terrasser une bête. - natura animantes abjecit, Cic.: la nature a courbé les animaux vers la terre. [st1]4 [-] au fig. abattre, abaisser, avilir, dégrader. - haec tu quamlibet abjice elevaque, Catul.: ravale ou dénigre à ton gré ce problème. - hic annus senatus auctoritatem abjecit, Cic.: cette année a avili l'autorité du Sénat. - abjiciet agros: elle vendra ses terres à vil prix. - abiiciunt se, Cic.: ils se dégradent. [st1]5 [-] rabaisser, rapetisser (par la parole), amoindrir. - cogitationes suas abjicere in + acc.: rabaisser ses pensées jusqu'à... -
3 ăbĭcĭo
abjĭcĭo (ăbĭcĭo), ĕre (ăbĭcĕre), abjēci, abjectum [ab + jacio] - tr. - [st1]1 [-] jeter, repousser. - abjicere scutum, Cic.: jeter son bouclier. - se abjicere in mare, Cic.: se jeter dans la mer. - corpus abjecit in mare, Cic.: il fit jeter le corps dans la mer. - Claudiam ad matris januam nudam jussit abici, Suet.: il fit jeter Claudia nue devant la porte de sa mère. - se abjicere ad pedes alicui (alicujus): se jeter aux pieds de qqn. - haec abjicienda est, Ter.: il faut se débarrasser d'elle. - si te uret sarcina, abicito, Hor. Ep. 1: si ton fardeau vient à te peser, jette-le. - se abiecit exanimatus, Cic.: il tomba sans connaissance. - avec abl. - se abjicere in herba, Cic.: se jeter dans l'herbe. [st1]2 [-] laisser là, abandonner, rejeter, renoncer à. - abjicere gloriam, Cic.: renoncer à la gloire. - rei familiaris curam abjicere: laisser son bien à l'abandon. - si Catilina consilium belli faciendi abiecerit, Cic.: si Catilina renonce à son idée de faire la guerre. - odor abiecti in via cadaveris, Suet.: l'odeur d'un cadavre abandonné sur la route. [st1]3 [-] abattre, abaisser. - abjicere belluam, Cic.: terrasser une bête. - natura animantes abjecit, Cic.: la nature a courbé les animaux vers la terre. [st1]4 [-] au fig. abattre, abaisser, avilir, dégrader. - haec tu quamlibet abjice elevaque, Catul.: ravale ou dénigre à ton gré ce problème. - hic annus senatus auctoritatem abjecit, Cic.: cette année a avili l'autorité du Sénat. - abjiciet agros: elle vendra ses terres à vil prix. - abiiciunt se, Cic.: ils se dégradent. [st1]5 [-] rabaisser, rapetisser (par la parole), amoindrir. - cogitationes suas abjicere in + acc.: rabaisser ses pensées jusqu'à...
См. также в других словарях:
Flinte — Die Flinte ins Korn werfen: eine Sache entmutigt verloren geben.{{ppd}} Aus der Bezeichnung ›Flinte‹ geht hervor, daß die Redensart in einer Zeit entstanden ist, als die Soldaten noch mit Vorderladern mit Feuerstein (= Flint) Schlössern… … Das Wörterbuch der Idiome
abject — adjective Etymology: Middle English, from Latin abjectus, from past participle of abicere to cast off, from ab + jacere to throw more at jet Date: 15th century 1. sunk to or existing in a low state or condition < to lowest pitch of abject fortune … New Collegiate Dictionary
abject — abjectly, adv. abjectness, abjectedness, n. /ab jekt, ab jekt /, adj. 1. utterly hopeless, miserable, humiliating, or wretched: abject poverty. 2. contemptible; despicable; base spirited: an abject coward. 3. shamelessly servile; slavish. 4. Obs … Universalium
abject — abject, e [ abʒɛkt ] adj. • av. 1460; lat. abjectus ♦ Digne du plus grand mépris, qui inspire une violente répulsion. ⇒ abominable, dégoûtant, ignoble, infâme, méprisable, odieux, vil. Un être abject. Il a été abject. Des sentiments abjects. Son… … Encyclopédie Universelle
abjection — [ abʒɛksjɔ̃ ] n. f. • 1372; lat. abjectio 1 ♦ Extrême degré d abaissement, d avilissement. ⇒ avilissement, indignité, infamie. Vivre dans l abjection. « La complaisance célinienne pour l abjection humaine » (Kristeva). 2 ♦ Comportement, discours… … Encyclopédie Universelle
wegwerfen — Ein wegwerfendes Urteil über einen (oder etwas) fällen; Wegwerfend urteilen; Jemanden wegwerfend behandeln. Die Wendungen haben nichts zu tun mit dem Brechen und Wegwerfen des ⇨ Stabes über dem Verurteilten, sondern wegwerfen bedeutet hier… … Das Wörterbuch der Idiome
ABJECTIO — Baculorum, inter ritus olim erat, in reverentiae signum adhiberi solitos, ad Euangenilectionem; quemadmodum et statio ac capitis retectio: Quae tria unicô versiculô attigit Hildebertus Opere metricô de sacrif. Missae Plebs beculos ponit, stat… … Hofmann J. Lexicon universale
ALETUM — I. ALETUM civitas olim non ignobilis Galliae, in provinc. Lugdunensi tertia, quae a Metropoli Turonicae nomen habet. Eius meminit Notit. Imper. his verbis Sub dispositione spectabilis Ducis tractus Armoricani et Nervicani Praefectus militum… … Hofmann J. Lexicon universale
ANTIOCHUS IV — ANTIOCHUS IV. Epiphanes, h. e. Illustris sive Nobilis, post Seleucum fratrem, VIII. Syriae Rex, regnavit ann. 12. Hic Hierosolymam destruxit, et muta mala Iudaeis intulit, crudelissimus omnium tyrannorum, ideoque Epimanes, h. e. Insanus, aut… … Hofmann J. Lexicon universale
BRACTEA seu BRATTEA — ita enim saepius reperitur in libris scriptum, quam vis prius potius: non ἀπὸ τȏυ βράχειν, sed ἀπὸ τȏυ βρέχειν, i. e. linere. illinere, dicta est. Hinc enim βρεκτὴς, qui linit et Βρεκτία, litura, vel quod illinitur: Latine bractea, tenue anri… … Hofmann J. Lexicon universale
EXPONENDI infantes — mos antiquissimus fuit. Namque de Moyse, nota historia in sacris: Unde Ezechiel Tragicus, Clementi Alexandrino et Eusebio laudatus, Ε᾿νταῦθα μητὴρ ἠ τεχοῦσ᾿ ἔκρυπτέ με Τρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν, οὐ λαθοῦσα δὲ Υ῾πεξέθηκε. Ibi mater quae me peperit,… … Hofmann J. Lexicon universale