Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

se+abdere

  • 1 abdo

    abdere, abdidi, abditus V TRANS
    remove, put away, set aside; depart, go away; hide, keep secret, conceal

    Latin-English dictionary > abdo

  • 2 abditum

    ab-do, ĭdi, ĭtum, 3, v. a. [2. do].
    I.
    Lit., to put away, remove: and abdere se, to go away, betake one's self to some place:

    ex conspectu eri sui se abdiderunt,

    Plaut. Ps. 4, 7, 5:

    pedestres copias paulum ab eo loco abditas in locis superioribus constituunt,

    removed, withdrawn, Caes. B. G. 7, 79, 2; so with ab:

    ascensu abdito a conspectu,

    Liv. 10, 14, 14:

    procul ardentes hinc precor abde faces,

    remove, Tib. 2, 1, 82.—The terminus ad quem is usually expressed by in with acc.:

    abdidit se in intimam Macedoniam quo potuit longissime a castris,

    Cic. Fam. 13, 29, 4; so,

    se in contrariam partem terrarum,

    id. Mur. 41, 89: se in classem, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2:

    se in Menapios,

    to depart, Caes. B. G. 6, 5, 5:

    In silvam Arduennam,

    id. ib. 5, 3, 4:

    exercitum in interiora,

    to uithdraw, Vell. 2, 110, 3:

    ea in insulam Seriphon abdita est (=ex humanā societate quasi expulsa),

    banished, exiled, Tac. A. 2, 85:

    se in bibliothecam,

    i. e. to retire to, Cic. Fam. 7, 28; cf.:

    se totum in litteras,

    id. ib. 7, 33, 2.—Rarely with other prepositions or with local adv.: Audisne haec, Amphiaraë, sub terram abdite? Poët. (Att.?) ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60; so with sub, Lucr. 4, 419:

    se rus,

    Ter. Hec. 1, 2, 99:

    se domum,

    Cic. Pis. 38, 92:

    se Arpinum,

    id. Att. 9, 6, 1.
    II.
    Transf., to hide, conceal, keep secret, etc. (syn.: occulto, recondo); constr. aliquid, without or with in and abl., with other prepositions, with abl. only, or dat., with a localadv.
    (α).
    Aliquid:

    quae partes corporis... aspectum essent deformem habiturae, eas contexit atque abdidit (natura),

    Cic. Off. 1, 35, 126:

    amici tabellas,

    id. Pis. 17, 39:

    lacrimas, operire luctum,

    Plin. Ep. 3, 16, 6:

    abduntur (delphini) occultanturque incognito more,

    Plin. H. N. 9, 8, 7, § 22; cf.:

    occultare et abdere pavorem,

    Tac. H. 1, 88:

    pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat,

    Liv. 2, 45, 7; so,

    sensus suos penitus,

    Tac. A. 1, 11:

    aliquid dissimulata offensione,

    id. ib. 3, 64. —
    (β).
    With in and abl.:

    cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset,

    Cic. Mil. 15, 40; cf.:

    qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos... compulit unum in locum,

    id. Inr. 1, 2, 2:

    abditi in tabernaculis,

    Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.:

    in silvis,

    id. ib. 9, 19, 6:

    penitus qui in ferrost abditus aër,

    Lucr. 6, 1037 al. —
    (γ).
    With other prepp.:

    cultrum, quem sub veste abditum habebat,

    Liv. 1, 58 fin.; cf. Ov. M. 10, 715:

    ferrum carvo tenus hamo,

    id. ib. 4, 719.—
    (δ).
    With abl.:

    caput cristatā casside,

    Ov. M. 8, 25:

    corpus corneā domo,

    Phaedr. 2, 6, 5:

    gladium sinu,

    Tac. A. 5, 7:

    latet abditus agro,

    Hor. Ep. 1, 1, 5:

    hunc (equum) abde domo,

    Verg. G. 3, 96:

    ita se litteris abdiderunt, at, etc.,

    Cic. Arch. 6, 12; v. Halm ad h. l.—
    (ε).
    With dat. ( poet.):

    lateri capulo tenus abdidit ensem,

    he baried, Verg. A. 2, 553.—
    (ζ).
    With local adv.:

    corpus humi,

    Flor. 4, 12, 38.—Hence, abditus, a, um, P. a., hidden, concealed, secreted, secret (syn.: reconditus, abscontlitus, occultus, retrusus): sub terram abditi, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60:

    vis abdita quaedum,

    Lucr. 5, 1233:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19:

    sunt innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri,

    id. de Or. 2, 20, 84: haec esse penitus in mediā philosophiā;

    retrusa atque abdita,

    id. ib. 1, 19, 87 al.: oppida, remote, Cod. Th. 15, 1, 14. — Comp. abditior, Aug. Conf. 5, 5; 10, 10. —Sup. abditissimus, Aug. Enchir. c. 16. —
    II.
    In the neutr.: abdĭtum, i, subst.:

    terrai abdita,

    Lucr. 6, 809; so,

    abdita rerum (=abditae res),

    Hor. A.P. 49:

    in abdito coire,

    in concealment, secretly, Plin. 8, 5, 5, § 13. — Adv.: abdĭtē secretly:

    latuisse,

    Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181; Ambros. Job et Dav. 1, 9, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > abditum

  • 3 abdo

    ab-do, ĭdi, ĭtum, 3, v. a. [2. do].
    I.
    Lit., to put away, remove: and abdere se, to go away, betake one's self to some place:

    ex conspectu eri sui se abdiderunt,

    Plaut. Ps. 4, 7, 5:

    pedestres copias paulum ab eo loco abditas in locis superioribus constituunt,

    removed, withdrawn, Caes. B. G. 7, 79, 2; so with ab:

    ascensu abdito a conspectu,

    Liv. 10, 14, 14:

    procul ardentes hinc precor abde faces,

    remove, Tib. 2, 1, 82.—The terminus ad quem is usually expressed by in with acc.:

    abdidit se in intimam Macedoniam quo potuit longissime a castris,

    Cic. Fam. 13, 29, 4; so,

    se in contrariam partem terrarum,

    id. Mur. 41, 89: se in classem, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2:

    se in Menapios,

    to depart, Caes. B. G. 6, 5, 5:

    In silvam Arduennam,

    id. ib. 5, 3, 4:

    exercitum in interiora,

    to uithdraw, Vell. 2, 110, 3:

    ea in insulam Seriphon abdita est (=ex humanā societate quasi expulsa),

    banished, exiled, Tac. A. 2, 85:

    se in bibliothecam,

    i. e. to retire to, Cic. Fam. 7, 28; cf.:

    se totum in litteras,

    id. ib. 7, 33, 2.—Rarely with other prepositions or with local adv.: Audisne haec, Amphiaraë, sub terram abdite? Poët. (Att.?) ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60; so with sub, Lucr. 4, 419:

    se rus,

    Ter. Hec. 1, 2, 99:

    se domum,

    Cic. Pis. 38, 92:

    se Arpinum,

    id. Att. 9, 6, 1.
    II.
    Transf., to hide, conceal, keep secret, etc. (syn.: occulto, recondo); constr. aliquid, without or with in and abl., with other prepositions, with abl. only, or dat., with a localadv.
    (α).
    Aliquid:

    quae partes corporis... aspectum essent deformem habiturae, eas contexit atque abdidit (natura),

    Cic. Off. 1, 35, 126:

    amici tabellas,

    id. Pis. 17, 39:

    lacrimas, operire luctum,

    Plin. Ep. 3, 16, 6:

    abduntur (delphini) occultanturque incognito more,

    Plin. H. N. 9, 8, 7, § 22; cf.:

    occultare et abdere pavorem,

    Tac. H. 1, 88:

    pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat,

    Liv. 2, 45, 7; so,

    sensus suos penitus,

    Tac. A. 1, 11:

    aliquid dissimulata offensione,

    id. ib. 3, 64. —
    (β).
    With in and abl.:

    cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset,

    Cic. Mil. 15, 40; cf.:

    qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos... compulit unum in locum,

    id. Inr. 1, 2, 2:

    abditi in tabernaculis,

    Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.:

    in silvis,

    id. ib. 9, 19, 6:

    penitus qui in ferrost abditus aër,

    Lucr. 6, 1037 al. —
    (γ).
    With other prepp.:

    cultrum, quem sub veste abditum habebat,

    Liv. 1, 58 fin.; cf. Ov. M. 10, 715:

    ferrum carvo tenus hamo,

    id. ib. 4, 719.—
    (δ).
    With abl.:

    caput cristatā casside,

    Ov. M. 8, 25:

    corpus corneā domo,

    Phaedr. 2, 6, 5:

    gladium sinu,

    Tac. A. 5, 7:

    latet abditus agro,

    Hor. Ep. 1, 1, 5:

    hunc (equum) abde domo,

    Verg. G. 3, 96:

    ita se litteris abdiderunt, at, etc.,

    Cic. Arch. 6, 12; v. Halm ad h. l.—
    (ε).
    With dat. ( poet.):

    lateri capulo tenus abdidit ensem,

    he baried, Verg. A. 2, 553.—
    (ζ).
    With local adv.:

    corpus humi,

    Flor. 4, 12, 38.—Hence, abditus, a, um, P. a., hidden, concealed, secreted, secret (syn.: reconditus, abscontlitus, occultus, retrusus): sub terram abditi, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60:

    vis abdita quaedum,

    Lucr. 5, 1233:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19:

    sunt innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri,

    id. de Or. 2, 20, 84: haec esse penitus in mediā philosophiā;

    retrusa atque abdita,

    id. ib. 1, 19, 87 al.: oppida, remote, Cod. Th. 15, 1, 14. — Comp. abditior, Aug. Conf. 5, 5; 10, 10. —Sup. abditissimus, Aug. Enchir. c. 16. —
    II.
    In the neutr.: abdĭtum, i, subst.:

    terrai abdita,

    Lucr. 6, 809; so,

    abdita rerum (=abditae res),

    Hor. A.P. 49:

    in abdito coire,

    in concealment, secretly, Plin. 8, 5, 5, § 13. — Adv.: abdĭtē secretly:

    latuisse,

    Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181; Ambros. Job et Dav. 1, 9, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > abdo

  • 4 scālae

        scālae ārum, f    [SCAND-], a flight of steps, stairs, staircase, ladder, scaling-ladder: murum scalis adgredi, S.: in scalis latuit, H.: scalas ponere, fix, Cs.: re in scalarum tenebris abdere, of the staircase.

    Latin-English dictionary > scālae

  • 5 promptus

    1.
    promptus, a, um, Part. and P. a., from promo.
    2.
    promptus ( promtus), ūs, m. [promo, prop. a taking forth; hence],
    I.
    An exposing to view, a being visible, visibility; only in the phrase in promptu (esse, habere, ponere, etc.), public, open, visible, manifest, before the eyes:

    ut (decorum) non reconditā quādam ratione cernatur, sed sit in promptu,

    Cic. Off. 1, 27, 95; so (opp. reconditiora) id. Ac. 2, 4, 10; (opp. interiora) id. Div. 2, 60, 124:

    aliquid ponere in promptu (opp. contegere atque abdere),

    id. Off. 1, 35, 126:

    ingenium in promptu habere,

    to display, Sall. C. 7, 1:

    iram in promptu gerere,

    Plaut. Ps. 1, 5, 33:

    in promptu scrinia Brutus habet,

    Ov. P. 1, 1, 24:

    in promptu gerunt ova,

    Col. 8, 11, 8: in promptu est, with a subject-clause, it is clear, plain, evident:

    omnibus in promptu manifestumque esse videmus, etc.,

    Lucr. 2, 149; 246; 868.—
    II.
    Readiness; only in the phrase in promptu esse, habere, to be at hand, to have ready:

    ea dicam, quae mihi sunt in promptu,

    Cic. Ac. 1, 2, 4; Liv. 25, 29 fin.:

    in promptu habere, quantum natura hominis pecudibus antecedat,

    Cic. Off. 1, 30, 105. —
    III.
    Ease, facility; only in the phrase in promptu esse, to be easy, Sall. Or. ad Caes. 2:

    quadrupedes In promptu regere est,

    Ov. M. 2, 84:

    quam quae comprendere dictis In promptu mihi sit,

    id. ib. 13, 161.

    Lewis & Short latin dictionary > promptus

  • 6 terreo

    terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a. [Sanscr. root tras-, trasāmi, tremble; Gr. treô], to frighten, [p. 1861] affright, put in fear or dread, to alarm, terrify.
    I.
    Lit. (class. and very freq.):

    nec me ista terrent,

    Cic. Fam. 2, 16, 4:

    adversarios,

    id. de Or. 1, 20, 90:

    qui urbem totam... caede incendiisque terreret,

    id. Har. Resp. 4, 6:

    eum hominem istis mortis aut exsilii minis,

    id. Par. 2, 17:

    suae malae cogitationes terrent,

    id. Rosc. Am. 24, 67:

    maris subita tempestas terret navigantes,

    id. Tusc. 3, 22, 52:

    milites... alii se abdere, pars territos confirmare,

    Sall. J. 38, 5:

    multum ad terrendos nostros valuit clamor,

    Caes. B. G. 7, 84:

    mortis metu territi,

    Curt. 6, 7, 10; 9, 4, 16:

    aliquem proscriptionis denuntiatione,

    Cic. Planc. 35, 87:

    metu poenāque,

    id. Rep. 5, 4, 6:

    ut in scenā videtis homines consceleratos impulsu deorum terreri Furiarum taedis ardentibus,

    id. Pis. 20, 46:

    terrere metu,

    Liv. 36, 6, 10:

    territus hoste novo,

    Ov. M. 3, 115. — With ne and subj.:

    Samnites maxime territi, ne ab altero exercitu integro intactoque fessi opprimerentur,

    Liv. 10, 14, 20:

    terruit urbem, Terruit gentes, grave ne rediret Saeculum Pyrrhae,

    Hor. C. 1, 2, 4 sq. —With gen.:

    territus animi,

    Sall. H. Fragm. 4, 50 Dietsch; Liv. 7, 34, 4.— Absol.:

    ut ultro territuri succlamationibus, concurrunt,

    Liv. 28, 26, 12.—
    II.
    Transf.
    A.
    To drive away by terror, to frighten or scare away ( poet.):

    profugam per totum terruit orbem,

    Ov. M. 1, 727:

    fures vel falce vel inguine,

    id. ib. 14, 640; cf.:

    has (Nymphas) pastor fugatas terruit,

    id. ib. 14, 518:

    volucres (harundo),

    Hor. S. 1, 8, 7:

    saepe etiam audacem fugat hoc terretque poëtam,

    id. Ep. 2, 1, 182:

    terret ambustus Phaethon avaras Spes,

    id. C. 4, 11, 25.—
    B.
    To deter by terror, to scare, frighten from any action:

    aliquem metu gravioris servitii a repetendā libertate,

    Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch:

    ut, si nostros loco depulsos vidisset, quo minus libere hostes insequerentur, terreret,

    Caes. B. G. 7, 49.—With ne, Tac. H. 2, 63; 3, 42:

    memoria pessimi proximo bello exempli terrebat, ne rem committerent eo,

    Liv. 2, 45, 1:

    praesentiā tuā, ne auderent transitum, terruisti, Auct. Pan. ap. Constant. 22: non territus ire,

    Manil. 5, 576:

    inimicos loqui terrent amplitudine potestatis,

    Amm. 27, 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > terreo

См. также в других словарях:

  • Abdere (ville) — Abdère (ville) Pour les articles homonymes, voir Abdère. Localisation d Abdère et de ses deux métropoles successives Clazomènes et Téos Abdère (en gr …   Wikipédia en Français

  • Abdère (Ville) — Pour les articles homonymes, voir Abdère. Localisation d Abdère et de ses deux métropoles successives Clazomènes et Téos Abdère (en gr …   Wikipédia en Français

  • Abdere (mythologie) — Abdère (mythologie) Pour les articles homonymes, voir Abdère. Dans la mythologie grecque, Abdère ou Abdéros (en grec ancien Ἄϐδηρος / Ábdêros), fils d Hermès et de la nymphe Thronia, ou de Poséidon selon Pindare, est un écuyer et compagnon d… …   Wikipédia en Français

  • Abdère (Mythologie) — Pour les articles homonymes, voir Abdère. Dans la mythologie grecque, Abdère ou Abdéros (en grec ancien Ἄϐδηρος / Ábdêros), fils d Hermès et de la nymphe Thronia, ou de Poséidon selon Pindare, est un écuyer et compagnon d Héraclès. Quand Héraclès …   Wikipédia en Français

  • Abdere — Abdère Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Dans la mythologie grecque, Abdère est un écuyer d Héraclès ; Abdère est une cité grecque fondée, selon la tradition, sur la tombe du… …   Wikipédia en Français

  • abdere — index hide Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Abdère (ville) — Pour les articles homonymes, voir Abdère. 40° 56′ 02″ N 24° 58′ 24″ E / …   Wikipédia en Français

  • Abdère (mythologie) — Pour les articles homonymes, voir Abdère. Dans la mythologie grecque, Abdère ou Abdéros (en grec ancien Ἄϐδηρος / Ábdêros), fils d Hermès et de la nymphe Thronia, ou de Poséidon selon Pindare, est un écuyer et compagnon d Héraclès et il est… …   Wikipédia en Français

  • Abdère — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Dans la mythologie grecque, Abdère est un écuyer d Héraclès ; Abdère est une cité grecque fondée, selon la tradition, sur la tombe du précédent.… …   Wikipédia en Français

  • Democrite d'Abdere — Démocrite Pour les articles homonymes, voir Démocrite (homonymie). Démocrite méditant sur le siège de l âme par Léon Alexandre Delhomme dans le jardin du musée des Bea …   Wikipédia en Français

  • Démocrite d'Abdère — Démocrite Pour les articles homonymes, voir Démocrite (homonymie). Démocrite méditant sur le siège de l âme par Léon Alexandre Delhomme dans le jardin du musée des Bea …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»