-
61 stewar|d
/'stjuard/ m steward; (w samolocie) flight attendantThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stewar|d
-
62 stewardes|a
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stewardes|a
-
63 tablic|a
f 1. (płyta z napisem) tablet; (pamiątkowa) plaque; (informacyjna) board- wmurować/odsłonić tablicę pamiątkową to affix/unveil a commemorative plaque2. (w szkole) board; (do pisania kredą) blackboard, chalkboard US; (do pisania mazakami) whiteboard- wytrzeć tablicę to clean the blackboard/whiteboard3. (strona w książce) plate- tablice barwne na końcu książki colour plates at the back of a book4. (plansza) wallchart- na ścianie wisiała tablica z czasownikami nieregularnymi there was a wallchart with irregular verbs hanging (up) on the wall5. (zestawienie liczb) table- tablice matematyczne mathematical tables6. Sport (w koszykówce) backboard- □ tablica chronologiczna Szkol. chronology, chronological table- tablica genealogiczna genealogical table- tablice logarytmiczne Mat. tables of logarithms, log tables- tablica Mendelejewa Chem. the periodic table (of the elements)- tablica sygnalizacyjna Techn. (w samolocie, samochodzie) instrument board a. panelThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tablic|a
-
64 zap|iąć
pf — zap|inać impf (zapnę, zapięła, zapięli — zapinam) Ⅰ vt to do up [bluzkę, spodnie, guziki, zatrzaski]; to buckle [pasek]; to fasten [pasy bezpieczeństwa]- zapiąć sukienkę na guziki/zamek błyskawiczny to button up/zip up one’s dress- zapiąć sukienkę na zatrzaski/haftki to fasten one’s dress with press studs/hooks- zapiąć pasy (komunikat w samolocie) fasten your seat beltsⅡ zapiąć się — zapinać się 1. (zapiąć na sobie ubranie) to button up- zapiąć się pod szyję to button up to one’s neck2. (zostać zapiętym) dżinsy łatwo się zapięły the jeans zipped up easily 3. (mieć zapięcie) żakiet zapina się na jeden guzik the jacket is fastened with one buttonThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zap|iąć
-
65 zawi|sły
adj. 1. (o flagach, transparentach) suspended 2. (o skazańcu) hanged 3. przen. (o ptaku, samolocie) stopped in mid-air 4. przen. (o niebezpieczeństwie) looming- udało mu się zażegnać groźbę wojny zawisłą nad krajem he managed to avert the threat of war looming over the country5. przest. [kraj, osoba] dependentThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawi|sły
-
66 komplet komple·t
-tu, -ty; loc sg - ciem1) (= zestaw) set2) (ubrań) suit3) (na widowni) full house4) (w samolocie) full complement of passengers -
67 ładunek ładun·ek
-ku, -ki; inst sg - kiemm1) load2) (= towary na statku, w samolocie) cargo3) (wybuchowy) charge4) (elektryczny) charge -
68 nurkować nurk·ować
-
69 oddalać oddal·ać
-am, -asz; pf -ić1. vt[sprawę sądową] to dismiss2. oddalać się vr1) (= odchodzić) to walk away2) (= odjeżdżać) (o pojeździe) to drive away3) [o koniu, rowerze] to ride away4) (o samolocie) to fly away5) (= odpływać) [o łodzi] to sail away6) (o lądzie) to vanish away -
70 skrzynka skrzyn·ka
-ki, -ki; dat sg -ce; gen pl -ekf1) (korytko na kwiaty) window box2) (o obudowie) caseskrzynka pocztowa lub na listy — (w bloku mieszkalnym) letterbox BRIT, mailbox US
skrzynka pocztowa — (do wysłania listu) postbox BRIT, mailbox US
czarna skrzynka — (w samolocie) black box
-
71 spóźniony
adj1) (o pociągu/autobusie, osobie) late2) (o przesyłce, samolocie) delayed3) (o życzeniach) belated -
72 startować start·ować
-
73 stewardesa stewarde·sa
-
74 załoga zał·oga
-ogi, -ogi; dat & loc sg - odze; gen pl -ógf1) (na statku, w samolocie) crew2) (zakładu pracy) staff -
75 lądować
-
76 runąć
-
77 gapa
См. также в других словарях:
czarna skrzynka — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzenie rejestrujące w czasie lotu rozmowy prowadzone w kabinie pilotów i wskazania przyrządów pokładowych, zamontowane w samolocie w specjalnym niezniszczalnym pojemniku, umożliwiające w razie katastrofy samolotu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… … Słownik języka polskiego
czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… … Słownik języka polskiego
dwuskrzydłowy — «o budynku, drzwiach, samolocie itp.: mający dwa skrzydła, dwa ramiona, dwie ruchome części otwierające się na boki» … Słownik języka polskiego
holendrować — ndk IV, holendrowaćruję, holendrowaćrujesz, holendrowaćruj, holendrowaćował 1. «jeżdżąc na łyżwach, wykonywać figury polegające na zakreślaniu łuków, linii esowatych, kół itp.» Zgrabnie holendrować. 2. lotn. «o samolocie: wykonywać przechyły z… … Słownik języka polskiego
jednopłatowy — «o samolocie, szybowcu: mający jedną parę skrzydeł nośnych (jeden płat)» Jednopłatowy samolot … Słownik języka polskiego
kapotować — dk a. ndk IV, kapotowaćtuje, kapotowaćował «o samolocie: ulec, ulegać kapotażowi» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… … Słownik języka polskiego
komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… … Słownik języka polskiego