Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

sagaris

  • 1 Sagaris

    Sagaris, Akk. im, Abl. ī, m. u. Sagarius, iī, m. u. Sagiarius, iī, m. u. Sangarius, iī, m. (Σαγγάριος), ein Fluß in Phrygien u. Bithynien, der sich in die Propontis ergießt, j. Sakarja, Sakari, bei den Türken Ayala, Form Sagaris, Ov. ex Pont. 4, 10, 47. Mart. Cap. 6. § 687 u. 688; Sagaris u. Sagarius, Solin. 43, 1: Sagiarius, Plin. 6, 4 D.: Sangarius, Liv. 38, 18, 8. – Dav.: A) Sagarītis, idis, f., sagaritisch, nympha, in die sich Attis verliebte, Ov. fast. 4, 229. – B) Sangarius, a, um, sangarisch, puer, Attis, Stat. silv. 3, 4, 41.

    lateinisch-deutsches > Sagaris

  • 2 Sagaris

    Sagaris, Akk. im, Abl. ī, m. u. Sagarius, iī, m. u. Sagiarius, iī, m. u. Sangarius, iī, m. (Σαγγάριος), ein Fluß in Phrygien u. Bithynien, der sich in die Propontis ergießt, j. Sakarja, Sakari, bei den Türken Ayala, Form Sagaris, Ov. ex Pont. 4, 10, 47. Mart. Cap. 6. § 687 u. 688; Sagaris u. Sagarius, Solin. 43, 1: Sagiarius, Plin. 6, 4 D.: Sangarius, Liv. 38, 18, 8. – Dav.: A) Sagarītis, idis, f., sagaritisch, nympha, in die sich Attis verliebte, Ov. fast. 4, 229. – B) Sangarius, a, um, sangarisch, puer, Attis, Stat. silv. 3, 4, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sagaris

  • 3 orior

    orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich, trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – / Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293. Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.

    lateinisch-deutsches > orior

  • 4 Sagiarius

    Sagiārius, s. Sagaris.

    lateinisch-deutsches > Sagiarius

  • 5 Sangarius

    Sangarius, iī, m., s. Sagaris.

    lateinisch-deutsches > Sangarius

  • 6 orior

    orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich,
    ————
    trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293.
    ————
    Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orior

  • 7 Sagiarius

    Sagiārius, s. Sagaris.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sagiarius

  • 8 Sangarius

    Sangarius, iī, m., s. Sagaris.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sangarius

См. также в других словарях:

  • Sagaris — was the Greek name for a weapon used by Scythian tribes by the Persians, Mossynoeci, and others, and according to Aristarchus of Samothrace by the Amazons. The weapon was probably a kind of battle axe, described as single edged by some authors,… …   Wikipedia

  • Sagăris [1] — Sagăris, Fluß in der Chersonesus Taurica, j. Beresan, welcher auf der Nordwestseite des Schwarzen Meeres mündete u. dort den Sagarischen Busen (Dneper Liman) bildete …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sagăris [2] — Sagăris, Mariandyner; war so faul, daß er seine Hände nie über den Gürtel herab bewegte, u. sa weichlich, daß er sich von einer Frau die Speisen klar kauen u. sich füttern ließ, damit er sich durchs Kauen nicht anstrenge …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sagăris [3] — Sagăris, zweischneidiges Schwert od. zweischneidige Streitaxt der Skythen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sagaris — SAGĂRIS, is, ein Trojaner, von des Aeneas Partey, welchen Turnus, nebst andern, erlegete. Virg. Aen. IX. v. 575 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • SAGARIS — I. SAGARIS Aiacis Locri fil. memoratus Solino c. 2. Notum est, a Philocteta Petiliam constitutam Sybarim a Troezeniis et a Sagari Aiacis Locri filio etc. Sed Achaeos cum Troezeniis Sybarim condidisse, tradit Aristoteles de Republ. l. 2. de Sagari …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sagaris (Waffe) — Angaben Waffenart: Reiteraxt …   Deutsch Wikipedia

  • sagaris — …   Useful english dictionary

  • Lake Sagaris — (born 1956 in Montreal) is a Canadian journalist, poet and translator who lives in Chile.Her book After the First Death: A Journey Through Chile, Time, Mind was a non fiction finalist for the 1996 Governor General s Awards for Literary Merit. [… …   Wikipedia

  • Lake Sagaris — (Montreal, 1956) es una escritora canadiense que vive en Chile. Contenido 1 Premios 2 Libros 3 Enlaces externos 4 Referenci …   Wikipedia Español

  • TVR Sagaris — TVR TVR Sagaris Sagaris Hersteller: TVR Produktionszeitraum …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»