-
1 sacerdos
sacerdōs, ōtis, c. ( aus *sacri-dōs, ›qui sacra dat‹), I) der Priester, die Priesterin (wie der Augur, Pontifex, Flamen, die Vestalin usw.), 1) im allg.: sacerdotes populi Rom., Priester, Cic.: sacerdotes Cereris, Priesterinnen, Cic.: Fonteia sacerdos, Vestalin, Cic.: Vestae sacerdos, Vestalin, Ov.: Phoebi sacerdos, Priester, Verg.: sacerdotes arvorum, Flurpriester (fratres arvales), Plin.: sacerdotes et antistites religionum, Lact. – summus sacerdos, der hohe Priester (bei den Juden), Vulg.: ebenso sacerdotes maximi, Lact. – spöttisch von Klodius, sacerdos popularis, weil er sich in weiblicher Kleidung in die Kapelle der Bona Dea schleichen wollte, Cic. – als Apposition, regina sacerdos, v. der Rhea, die eine Vestalin war, Verg. – 2) insbes., der Bischof, Sulp. Sev. chron. 2, 31, 4; 2, 46, 8 u.a. – II) Sacerdos, ein röm. Beiname, namentlich einiger Licinii, s. Orelli Onomast. Tull. 2. p. 355 (a). – / Genet. Plur. sacerdotum, selten sacerdotium, wie Corp. inscr. Lat. 6, 2242.
-
2 sacerdos
sacerdōs, ōtis, c. ( aus *sacri-dōs, ›qui sacra dat‹), I) der Priester, die Priesterin (wie der Augur, Pontifex, Flamen, die Vestalin usw.), 1) im allg.: sacerdotes populi Rom., Priester, Cic.: sacerdotes Cereris, Priesterinnen, Cic.: Fonteia sacerdos, Vestalin, Cic.: Vestae sacerdos, Vestalin, Ov.: Phoebi sacerdos, Priester, Verg.: sacerdotes arvorum, Flurpriester (fratres arvales), Plin.: sacerdotes et antistites religionum, Lact. – summus sacerdos, der hohe Priester (bei den Juden), Vulg.: ebenso sacerdotes maximi, Lact. – spöttisch von Klodius, sacerdos popularis, weil er sich in weiblicher Kleidung in die Kapelle der Bona Dea schleichen wollte, Cic. – als Apposition, regina sacerdos, v. der Rhea, die eine Vestalin war, Verg. – 2) insbes., der Bischof, Sulp. Sev. chron. 2, 31, 4; 2, 46, 8 u.a. – II) Sacerdos, ein röm. Beiname, namentlich einiger Licinii, s. Orelli Onomast. Tull. 2. p. 355 (a). – ⇒ Genet. Plur. sacerdotum, selten sacerdotium, wie Corp. inscr. Lat. 6, 2242.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sacerdos
-
3 sacerdōs
sacerdōs ōtis, m and f [sacer+1 DA-], a priest, priestess: sacerdotum genera tria: sacerdotes suos cuique deorum praeficere, L.: sacerdotes casti, V.: tumuloque sacerdos additur Anchiseo, V.: has sacerdotes video Neapolitanas fuisse: Vestae, a Vestal, O.: Troica, i. e. Ilia, H.: regina sacerdos, i. e. Rhea Silvia, V.* * *priest, priestess -
4 sacerdos
sacerdos sacerdos, otis m, f жрец, жрица -
5 sacerdos
sacerdōs, ōtis m., f. [ sacer ]жрец, жрицаVestae s. O — весталкаregina s. V — Rheasummus s. Vlg — первосвященник -
6 sacerdos
[st1]1 [-] săcerdōs, ōtis, m. f.: - gén. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942 a - prêtre, prêtresse. - sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod... Cic. Leg. 2, 8, 20: il y aura deux genres de prêtres, l'un pour présider aux cérémonies et aux sacrifices, l'autre pour... --- cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26. - qui in collegio sacerdotum esset, Cic. Brut. 33, 127: qui était membre d'un collège de prêtres. - au fém. per Graecas sacerdotes, Cic. Balb. 24, 55: par des prêtresses grecques. --- Cic. Verr. 2, 4, 45, § 99. - sacerdotem anum repellere, Plaut. Rud. 671: repousser la vieille prêtresse. - absol. sacerdotis vestrae lacrimis, Cic. Font. 17, 47: sous les larmes de votre prêtresse. --- Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22; Ov. F. 5, 573. - regina sacerdos, Virg. En. 1, 273: la prêtresse royale (= Ilia). b - au fig. ministre de. - stuprorum sacerdos, Cic. Sest. 17, 39: ministre des débauches. --- Cic. Phil. 2, 43, 110. [st1]2 [-] Săcerdōs, ōtis, m.: Sacerdos (surnom rom.; nott dans la gens Licinia). --- Cic. Verr. 1, 27.* * *[st1]1 [-] săcerdōs, ōtis, m. f.: - gén. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942 a - prêtre, prêtresse. - sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod... Cic. Leg. 2, 8, 20: il y aura deux genres de prêtres, l'un pour présider aux cérémonies et aux sacrifices, l'autre pour... --- cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26. - qui in collegio sacerdotum esset, Cic. Brut. 33, 127: qui était membre d'un collège de prêtres. - au fém. per Graecas sacerdotes, Cic. Balb. 24, 55: par des prêtresses grecques. --- Cic. Verr. 2, 4, 45, § 99. - sacerdotem anum repellere, Plaut. Rud. 671: repousser la vieille prêtresse. - absol. sacerdotis vestrae lacrimis, Cic. Font. 17, 47: sous les larmes de votre prêtresse. --- Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22; Ov. F. 5, 573. - regina sacerdos, Virg. En. 1, 273: la prêtresse royale (= Ilia). b - au fig. ministre de. - stuprorum sacerdos, Cic. Sest. 17, 39: ministre des débauches. --- Cic. Phil. 2, 43, 110. [st1]2 [-] Săcerdōs, ōtis, m.: Sacerdos (surnom rom.; nott dans la gens Licinia). --- Cic. Verr. 1, 27.* * *Sacerdos, sacerdotis, penult. prod. com. g. Cic. Prestre, Sacerdot, Homme d'eglise.\Purus Musarum, Phoebique sacerdos. Ouid. Un poete. -
7 Sacerdos
1.săcerdos, ōtis, comm. ( fem. collat. form SACERDOTA, Inscr. Orell. 2184; cf. antistes init.; gen. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942) [sacer], a priest; a priestess:2.divis aliis alii sacerdotes, omnibus pontifices, singulis flamines sunto... sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod interpretetur fatidicorum et vatum effata incognita, etc.,
Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26:in collegio sacerdotum,
Cic. Brut. 33, 127:publici,
Liv. 5, 40; 26, 23; 42, 28; Suet. Vit. 11:Phoebi,
Verg. A. 3, 80:sacerdotes casti,
id. ib. 6, 661:populi Romani,
Gell. 10, 24, 9:Jovis,
Suet. Galb. 9; cf.Dialis,
id. Dom. 4:Dianae Ephesiae,
Plaut. Bacch. 2, 3, 73:maximus (Syracusanorum),
Cic. Verr. 2,2,52, § 128:tumuloque sacerdos additur Anchiseo,
Verg. A. 5, 760.—In fem.:sacra Cereris per Graecas semper curata sunt sacerdotes, etc.,
Cic. Balb. 24, 55; id. Verr. 2, 4, 45, § 99:Veneris,
Plaut. Rud. 2, 4, 17; cf.Veneria,
id. ib. 2, 2, 23; 2, 3, 20;3, 2, 30: hujus fani,
id. ib. 1, 5, 27.— Absol., Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22 al.:Vestae,
a Vestal, Ov. F. 5, 573; Cic. Font. 17, 47 (37): Vestalis, an old formula ap. Gell. 1, 12, 14:Troïa,
i. e. Ilia, Hor. C. 3, 3, 32 et saep.;v. the inscriptions in Orell. 2160 sq.—In apposition: proximi nobilissimis ac sacerdotibus viris,
Vell. 2, 124:in illo adultero sacerdote,
Quint. 5, 10, 104:sacerdotem anum praecipem Reppulit,
Plaut. Rud. 3, 3, 8; cf.regina (i. e. Rhea Silvia),
Verg. A. 1, 273.— Transf., sarcastically:ille popularis, i. e. Clodius (on account of his smuggling himself in among the priestesses of the Bona Dea),
Cic. Sest. 30, 66;of the same: stuprorum sacerdos,
id. ib. 17, 39:tyranni sacerdos,
id. Phil. 2, 43, 110.—In eccl. Lat., of Christ as a mediator between God and men, Vulg. Heb. 7, 15.Săcerdos, ōtis, m. [1. sacerdos], a surname of frequent occurrence, esp. in the gens Licinia:C. Sacerdos,
a prœtor in Sicily before Verres, Cic. Verr. 1, 10, 27; id. Planc. 11, 27. -
8 sacerdos
1.săcerdos, ōtis, comm. ( fem. collat. form SACERDOTA, Inscr. Orell. 2184; cf. antistes init.; gen. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942) [sacer], a priest; a priestess:2.divis aliis alii sacerdotes, omnibus pontifices, singulis flamines sunto... sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod interpretetur fatidicorum et vatum effata incognita, etc.,
Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26:in collegio sacerdotum,
Cic. Brut. 33, 127:publici,
Liv. 5, 40; 26, 23; 42, 28; Suet. Vit. 11:Phoebi,
Verg. A. 3, 80:sacerdotes casti,
id. ib. 6, 661:populi Romani,
Gell. 10, 24, 9:Jovis,
Suet. Galb. 9; cf.Dialis,
id. Dom. 4:Dianae Ephesiae,
Plaut. Bacch. 2, 3, 73:maximus (Syracusanorum),
Cic. Verr. 2,2,52, § 128:tumuloque sacerdos additur Anchiseo,
Verg. A. 5, 760.—In fem.:sacra Cereris per Graecas semper curata sunt sacerdotes, etc.,
Cic. Balb. 24, 55; id. Verr. 2, 4, 45, § 99:Veneris,
Plaut. Rud. 2, 4, 17; cf.Veneria,
id. ib. 2, 2, 23; 2, 3, 20;3, 2, 30: hujus fani,
id. ib. 1, 5, 27.— Absol., Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22 al.:Vestae,
a Vestal, Ov. F. 5, 573; Cic. Font. 17, 47 (37): Vestalis, an old formula ap. Gell. 1, 12, 14:Troïa,
i. e. Ilia, Hor. C. 3, 3, 32 et saep.;v. the inscriptions in Orell. 2160 sq.—In apposition: proximi nobilissimis ac sacerdotibus viris,
Vell. 2, 124:in illo adultero sacerdote,
Quint. 5, 10, 104:sacerdotem anum praecipem Reppulit,
Plaut. Rud. 3, 3, 8; cf.regina (i. e. Rhea Silvia),
Verg. A. 1, 273.— Transf., sarcastically:ille popularis, i. e. Clodius (on account of his smuggling himself in among the priestesses of the Bona Dea),
Cic. Sest. 30, 66;of the same: stuprorum sacerdos,
id. ib. 17, 39:tyranni sacerdos,
id. Phil. 2, 43, 110.—In eccl. Lat., of Christ as a mediator between God and men, Vulg. Heb. 7, 15.Săcerdos, ōtis, m. [1. sacerdos], a surname of frequent occurrence, esp. in the gens Licinia:C. Sacerdos,
a prœtor in Sicily before Verres, Cic. Verr. 1, 10, 27; id. Planc. 11, 27. -
9 sacerdos
жрец (1. 1 § 2 D. 1, 1. 1. 32 § 4. D. 4, 8); пер. iustiliae sacerdotes (1. 1 § 1 D. 1, 1): тк. = episcopus (1. 10. 14. 18. 33 § 4 C. 1, 3);sacerdotalis = episcopalis: conventus sacerdot. (1. 6 C. 1, 2); как subst. обозн. sacerdotalis = qui munus sacerdotii transegit (1. 52 pr. 145. 176 C. Th. 12, 1). Sacerdotium, жречество (1. 32 § 4 D. 4, 8. 1. 60 § 1 C. 24. 1. 1. 1 § 1 D. 48, 14. 1. 17 pr. D. 50, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > sacerdos
-
10 sacerdos
, otis m,fжрец, жрица -
11 Cupencus
Cupencus, ī, m., ein Rutuler, von Äneas getötet, Verg. Aen. 12, 539, wozu Servius bemerkt, daß cupencus bei den Sabinern sacerdos, beziehungsweise sacerdos Herculis.
-
12 Laurolavinium
Laurolāvīnium, iī, n., späterer Name der Stadt Lavinium (w. s.), nachdem im Zeitalter der Antonine Laurentum zu einer Stadt mit ihr vereinigt worden war, Serv. Verg. Aen. 1, 3 u. 5; 7, 59; 8, 664: auch Laurum Lavinia, Gromat. vet. 234, 21. – Dah. deren Einwohner Laurentēs Lāvīnātēs, Symm. epist. 1, 71 u. in Inschr., s. Corp. inscr. Lat. 14. p. 186 sq. – praetor et pontifex Laurentium Lavinatium, Corp. inscr. Lat. 14, 171: sacerdos et pontifex Laur. Lavin., ibid. 8, 9368: sacerdos Laur. Lavin., ibid. 8, 1439 u. 7978. – curator rei publicae Laur. Lavin., ibid. 6, 1531 u. 1532. vgl. A. W. Zumpt de Lavinio et Laurentibus Lavinatibus comm. epigr. Berol. 1845. 4.
-
13 quindecimviralis
quīndecimvirālis, e, I) die quindecimviri betreffend, Quindecimviral-, sacerdotium, Tac. ann. 11, 11. – II) zu den Priestern der Magna Mater gehörig (s. oben quindecimvir no. I), sacerdos XV viralis matris deûm, Corp. inscr. Lat. 10, 3764 u. 12, 1567: sacerdos femina XV viralis matris deûm, Corp. inscr. Lat. 9, 981 u. 9, 3764 u.ö. Vgl. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2. S. 320.
-
14 sacerdotium
săcerdōtĭum, ĭi, n. [sacerdos] [st2]1 [-] sacerdoce. --- Cic. Agr. 2, 18. [st2]2 [-] dignité d'augure. --- Plin. Ep. 4, 8, 1.* * *săcerdōtĭum, ĭi, n. [sacerdos] [st2]1 [-] sacerdoce. --- Cic. Agr. 2, 18. [st2]2 [-] dignité d'augure. --- Plin. Ep. 4, 8, 1.* * *Sacerdotium, sacerdotii. Liu. La charge de faire les sacrifices, L'estat des prestres, L'estat sacerdotal. -
15 Cupencus
Cupencus, ī, m., ein Rutuler, von Äneas getötet, Verg. Aen. 12, 539, wozu Servius bemerkt, daß cupencus bei den Sabinern sacerdos, beziehungsweise sacerdos Herculis.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cupencus
-
16 Laurolavinium
Laurolāvīnium, iī, n., späterer Name der Stadt Lavinium (w. s.), nachdem im Zeitalter der Antonine Laurentum zu einer Stadt mit ihr vereinigt worden war, Serv. Verg. Aen. 1, 3 u. 5; 7, 59; 8, 664: auch Laurum Lavinia, Gromat. vet. 234, 21. – Dah. deren Einwohner Laurentēs Lāvīnātēs, Symm. epist. 1, 71 u. in Inschr., s. Corp. inscr. Lat. 14. p. 186 sq. – praetor et pontifex Laurentium Lavinatium, Corp. inscr. Lat. 14, 171: sacerdos et pontifex Laur. Lavin., ibid. 8, 9368: sacerdos Laur. Lavin., ibid. 8, 1439 u. 7978. – curator rei publicae Laur. Lavin., ibid. 6, 1531 u. 1532. vgl. A. W. Zumpt de Lavinio et Laurentibus Lavinatibus comm. epigr. Berol. 1845. 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laurolavinium
-
17 quindecimviralis
quīndecimvirālis, e, I) die quindecimviri betreffend, Quindecimviral-, sacerdotium, Tac. ann. 11, 11. – II) zu den Priestern der Magna Mater gehörig (s. oben quindecimvir no. I), sacerdos XV viralis matris deûm, Corp. inscr. Lat. 10, 3764 u. 12, 1567: sacerdos femina XV viralis matris deûm, Corp. inscr. Lat. 9, 981 u. 9, 3764 u.ö. Vgl. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2. S. 320.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quindecimviralis
-
18 pontifex
pontĭfex ( pontŭ-), fĭcis [doubtless from pons-facio; but the original meaning is obscure], m., a Roman high-priest, a pontiff, pontifex (cf.:II.antistes, sacerdos): pontifices, ut Q. Scaevola pontifex maximus dicebat, a posse et facere,
Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Cic. Leg. 2, 8, 20, on the laws of the Twelve Tables; id. de Or. 3, 19, 73; id. Rep. 2, 14, 26; Liv. 1, 20; Ov. F. 6, 454; Hor. C. 3, 30, 9; 2, 14, 28; 3, 23, 12; id. Ep. 2, 1, 26; Juv. 6, 604. Their chief or president was called Pontifex Maximus, Cic. Agr. 2, 7, 18; id. de Or. 2, 12, 51; Liv. 3, 54; 25, 5 et saep.: MAIOR VESTAE, Inscr. (a. 353 p. Chr. n.) Orell. 3184: pontifices minores, a lower class of pontiffs, minor or sub- pontiffs:scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant,
Liv. 22, 57, 3; Cic. Har. Resp. 6, 12; Verr. Fl. Fast. ap. Inscr. Orell. 2, p. 408;Inscr. Cenot. Pisan. ap. Orell. 643: pontifices seu minores seu maximi,
Lact. 5, 19, 12.—Transf.A.The Jewish high-priest:B.Pontifex, id est, sacerdos maximus,
Vulg. Lev. 21, 10:Caiapham pontificem,
id. Johan. 18, 24.—Hence,In the Christian period, a bishop, Sid. Carm. 16, 6. -
19 pontufex
pontĭfex ( pontŭ-), fĭcis [doubtless from pons-facio; but the original meaning is obscure], m., a Roman high-priest, a pontiff, pontifex (cf.:II.antistes, sacerdos): pontifices, ut Q. Scaevola pontifex maximus dicebat, a posse et facere,
Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Cic. Leg. 2, 8, 20, on the laws of the Twelve Tables; id. de Or. 3, 19, 73; id. Rep. 2, 14, 26; Liv. 1, 20; Ov. F. 6, 454; Hor. C. 3, 30, 9; 2, 14, 28; 3, 23, 12; id. Ep. 2, 1, 26; Juv. 6, 604. Their chief or president was called Pontifex Maximus, Cic. Agr. 2, 7, 18; id. de Or. 2, 12, 51; Liv. 3, 54; 25, 5 et saep.: MAIOR VESTAE, Inscr. (a. 353 p. Chr. n.) Orell. 3184: pontifices minores, a lower class of pontiffs, minor or sub- pontiffs:scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant,
Liv. 22, 57, 3; Cic. Har. Resp. 6, 12; Verr. Fl. Fast. ap. Inscr. Orell. 2, p. 408;Inscr. Cenot. Pisan. ap. Orell. 643: pontifices seu minores seu maximi,
Lact. 5, 19, 12.—Transf.A.The Jewish high-priest:B.Pontifex, id est, sacerdos maximus,
Vulg. Lev. 21, 10:Caiapham pontificem,
id. Johan. 18, 24.—Hence,In the Christian period, a bishop, Sid. Carm. 16, 6. -
20 Vesta
Vesta, ae, f. [Sanscr. root vas, to burn; vasaras, day; whence also Gr. Estia].I.Another name for Ops, Cybele, Terra, the wife of Cœlus and mother of Saturn, Cic. N. D. 2, 27, 67; Ov. F. 6, 267.—II.Her granddaughter, daughter of Saturn, the goddess of flocks and herds, and of the household in general, Cic. N. D. 2, 27, 67; id. Leg. 2, 12, 29; id. Div. 1, 45, 101; id. Fam. 14, 2, 2; id. de Or. 3, 3, 10;B.in her temple the holy fire burned perpetually, attended by the Vestal virgins,
id. Leg. 2, 8, 20; id. Cat. 4, 9, 18; Liv. 28, 11; 4, 52: Vestae sacerdos, i. e. the Pontifex maximus, of Cœsar, Ov. F. 5, 573; id. M. 15, 778.—Poet., transf.1.The temple of Vesta: quo tempore Vesta Arsit [p. 1981] Ov. F. 6, 437; cf. id. ib. 6, 234; 6, 713.—2.Fire:B.ter liquido ardentem perfudit nectare Vestam,
Verg. G. 4, 384; Sil. 6, 76.— Hence, Vestālis, e, adj., of or belonging to Vesta, Vestal:festi,
Ov. F. 6, 395:ara,
Luc. 1, 549:foci,
id. 1, 199:virgines,
priestesses of Vesta, Vestal virgins, Vestals, Cic. Leg. 2, 8, 20; id. Rep. 2, 14, 26; 3, 10, 17; Liv. 4, 44 fin.—Sing., Gell. 1, 12, 9:sacerdos,
id. 1, 12, 14 al. —Substt.1.Ve-stālis, is, f. (virgo), a priestess of Vesta, a Vestal, Liv. 1, 3 sq.; Plin. 28, 4, 7, § 39; Ov. F. 2, 383 al.—Hence, as adj.:2.Vestales oculi,
of the Vestals, Ov. Tr. 2, 311.—Ve-stālĭa, ĭum, n., the festival of Vesta, Varr. L. L. 6, 3, 17.
См. также в других словарях:
SACERDOS — nomen officii Ecclesiastici, apud Israelitas. Quemadmodum enim in Ecclesia N. T. institutos legimus Episcopos seu Ministros Verbi, Diaconos et Subdiaconos, sic in Veteri Ecclesia fuêre Sacerdotes, Levitae ac Nethinaei: quorum omnium caput… … Hofmann J. Lexicon universale
Sacerdos — is a Latin word meaning priest. In religion, it can refer to topics such as:*Ecce sacerdos magnus *SacerdotalismIt is also the name of several Christian saints:*Sacerdos of Limoges (Sardot, Sadroc, Sardou, Serdon, Serdot) *Sacerdos of Lyon… … Wikipedia
Sacerdos — (lat.), 1) Priester; daher Sacerdotĭum, Priesteramt, Priesterthum; Sacerdotales ludi, Spiele, welche die Pontifices maximi od. andere hohe Priester beim Antritt ihres Amtes gaben; 2) in der christlichen Kirche S. primus (S. primi ordinis),… … Pierer's Universal-Lexikon
Sacerdos [1] — Sacerdos (lat.), Priester; Sacerdotium, Priesteramt, Priestertum; sacerdotal, priesterlich … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Sacerdos [2] — Sacerdos, Marius Plotius, röm. Grammatiker, gegen Ende des 3. Jahrh. n. Chr. in Rom tätig, verfaßte »Artes grammaticae« in drei Büchern, davon das zweite mit den fälschlich unter Probus Namen gehenden »Catholica« identisch ist, das dritte über… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Sacerdos — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sacerdos est un nom propre ou commun qui peut désigner : Nom commun Sacerdos, prêtre dans la Rome antique Nom propre Sacerdos de Lyon, ou Sardot ou… … Wikipédia en Français
Sacerdos — Die Artikel Römische Priester und Priesterschaften und Sacerdos überschneiden sich thematisch. Hilf mit, die Artikel besser voneinander abzugrenzen oder zu vereinigen. Beteilige dich dazu an der Diskussion über diese Überschneidungen. Bitte… … Deutsch Wikipedia
Sacerdos, S. (1) — 1S. Sacerdos (Serdon). (5. Mai), Bischof von Sagunt, dessen Ruinen zum Theil noch bei dem heutigen Murviedro sichtbar sind, steht im Mart. Rom. Er lebte und wirkte um d. J. 560. Die Boll. haben ihn übergangen … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Sacerdos, S. (3) — 3S. Sacerdos (Sacerdotus). Ep. (12. Sept.). Dieser hl. Bischof von Lyon. dessen Name ins Mart. Hom. aufgenommen ist. soll im J. 486 zu Lyon aus einer vornehmen Familie entsprossen sein. Im Jahr 544 wurde er Bischof, und erbaute in seiner… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Sacerdos, S.S. (2) — 2S. S. Sacerdos, Ep. et Mundana, vld. (5. al 4. Mai, 3. Juli). Dieser hl. Bischof, dessen Namen auch Sardos, Sardon, Sardot, Serdon und Sadroc geschrieben wird, und seine Mutter, die hl. Martyrin Mundana, werden zu Limoges am nämlichen Tage… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
SACERDOS Summus — in Hebraeorum Republica inter personas sacras Sacratissimus, dignatione maximus, Regisque solio proximus erat, sub quo reliquus Sacerdotum ordo: Eius electio primo iussu ac designatione Dei peracta est, in Aatone ac filio eius Eleasare, Exod. c.… … Hofmann J. Lexicon universale