-
1 słyszenie
-a; ntznać kogoś/coś ze słyszenia — to have heard of sb/sth
* * *n.hearing; wiem o tym ze słyszenia I know about it from hearsay; znam go ze słyszenia I have heard about him.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słyszenie
-
2 słyszenie
słyszenie [swɨʃɛɲɛ] ntznać kogoś/coś ze słyszenia jdn/etw vom Hörensagen kennen -
3 słyszenie
-
4 słyszenie
audition -
5 słyszenie
klausa -
6 słyszenie
1 diníg2 pakinig3 pangdinig -
7 słyszenie
ακοή -
8 ogłuszać
impf ⇒ ogłuszyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vt( o hałasie) to deafen; ( pozbawiać przytomności) to knock unconscious lub out* * *ipf.1. (= uniemożliwiać słyszenie) deafen.2. (= pozbawiać przytomności) stun, knock out.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ogłuszać
-
9 słuch
Ⅰ m (G słuchu) 1. sgt (zmysł) hearing- mieć dobry/zły/przytępiony słuch to have good/bad/impaired hearing- mieć słaby słuch to be hard of hearing- stracić słuch to lose one’s hearing- wysilać a. wytężać słuch to strain one’s ears2. sgt Muz. ear for music- nie mam słuchu I have no ear for music, I’m tone-deaf3. zw. pl Myślis. ear Ⅱ słuchy plt pot. rumours- słuchy chodzą, że dostałeś awans rumour has it that you’ve been promoted- doszły (do) nas słuchy o twoich zaręczynach we’ve heard rumours about your engagement- □ słuch absolutny Muz. absolute pitch■ powiedzieć komuś kilka słów do słuchu to give sb a piece of one’s mind- od tamtej pory słuch po nim/niej zaginął he/she was never heard of after that- zamienić się w słuch to be all ears- grać/śpiewać ze słuchu to play/sing by ear* * *-u; mzamieniać się (zamienić się perf) w słuch — pot to be all ears
* * *mi1. (= słyszenie) hearing; mieć słaby słuch be hard of hearing; stracić słuch lose one's hearing ability; wytężyć słuch strain one's ears; zamieniam się w słuch I'm all ears; słuch po nim zaginął he disappeared without trace, he wasn't heard of any more; powiedzieć komuś do słuchu give sb a piece of one's mind; send sb off l. away with a flea in their ear; give sb an earful; w zasięgu/poza zasięgiem słuchu within/out of earshot.2. muz. pitch; słuch muzyczny a good ear for music; słuch absolutny absolute l. perfect pitch; grać ze słuchu play by ear; nie mieć słuchu have a bad ear for music.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słuch
-
10 osłuchani|e
Ⅰ sv ⇒ osłuchać Ⅱ n sgt (znajomość ze słuchu) familiarization (z czymś with sth); (częste słyszenie) exposure (z czymś to sth)- nauczyć się polskiego przez osłuchanie to learn Polish by exposure a. by being exposed to itThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > osłuchani|e
См. также в других словарях:
słyszenie — n I rzecz. od słyszeć ◊ Znać kogoś, coś ze słyszenia «nie znać kogoś osobiście, nie widzieć czegoś naocznie, lecz mieć informacje o kimś, o czymś z czyichś opowiadań» … Słownik języka polskiego
dwuuszny — «dotyczący dwojga uszu» Słyszenie dwuuszne … Słownik języka polskiego
głuszyć — ndk VIb, głuszyćszę, głuszyćszysz, głusz, głuszyćszył, głuszyćszony 1. «uniemożliwiać słyszenie czego; tłumić, zagłuszać» Wrzawa głuszy dźwięki muzyki. Dywan głuszy kroki. Płyta, wykładzina głusząca. 2. «o roślinach: własnym rozrostem utrudniać… … Słownik języka polskiego
ogłuszyć — dk VIb, ogłuszyćszę, ogłuszyćszysz, ogłusz, ogłuszyćszył, ogłuszyćszony ogłuszać ndk I, ogłuszyćam, ogłuszyćasz, ogłuszyćają, ogłuszyćaj, ogłuszyćał, ogłuszyćany 1. «pozbawić kogoś możności słyszenia przez jakiś czas, wydając głośne dźwięki, np.… … Słownik języka polskiego
osłuchać — dk I, osłuchaćam, osłuchaćasz, osłuchaćają, osłuchaćaj, osłuchaćał, osłuchaćany osłuchiwać ndk VIIIb, osłuchuję, osłuchujesz, osłuchuj, osłuchaćiwał, osłuchaćiwany 1. «zbadać (przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała chorego) stan niektórych … Słownik języka polskiego
osłuchany — osłuchanyni imiesł. bierny czas. osłuchać (p.) osłuchany w użyciu przym. 1. «obeznany, zaznajomiony przez częste słuchanie» Był osłuchany w muzyce poważnej. 2. «spowszedniały przez częste słyszenie» Osłuchane komunały, slogany, hasła … Słownik języka polskiego
słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… … Słownik języka polskiego
tłumić — ndk VIa, tłumićmię, tłumićmisz, tłum, tłumićił, tłumićmiony 1. «stosować środki zmierzające do likwidacji czegoś; nie dawać się czemuś rozwinąć, przygniatając coś (zwykle ogień)» Tłumić powstanie, rewolucję. Tłumić ruchy wolnościowe. 2.… … Słownik języka polskiego
dosłyszeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, dosłyszećszę, dosłyszećszy, dosłyszećszał, dosłyszećszeli {{/stl 8}}{{stl 7}} usłyszeć coś mimo przeszkód utrudniających słyszenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie dosłyszałem, co powiedział. Niewiele dosłyszałem z jego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwuuszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} odbywający się za pomocą dwojga uszu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słyszenie dwuuszne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o dźwiękach: nakładać się jeden na drugi, utrudniając wyraźne słyszenie; tłumić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śpiewy głuszyły się nawzajem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień