-
1 słowo
-
2 honor
[хонор]m, pl honoryсовість, гонор, честь, мн. почесті
См. также в других словарях:
na słowo honoru — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} tak, że się ledwie trzyma, wisi na włosku, bez trwałych podstaw; niepewnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Półka wisi na słowo honoru. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słowo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I. Mc. słowowie; lm D. słów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak dźwiękowy lub graficzny należący do systemu językowego, mający jakieś znaczenie lub modyfikujący znaczenie innych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
honor — 1. Unieść się, ująć się honorem «czując się urażonym w swej godności, postąpić tak, jak wskazuje honor, ambicja, a nie rozsądek»: (...) nie chciała być ciężarem w domu, gdzie nazywano ją darmozjadem, uniosła się honorem i uciekła (...). H.… … Słownik frazeologiczny
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
honor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. honororze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobra reputacja, dobre imię, poczucie dumy i godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczucie honoru. Człowiek honoru.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… … Słownik frazeologiczny
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
parol — m I, D. u, blm 1. przestarz. «umówione, tajne hasło, umożliwiające wartownikowi, patrolowi itp. rozpoznanie własnych żołnierzy» 2. przestarz. «słowo honoru» Wypuścić, zwolnić kogoś na parol. Dotrzymać, nie dotrzymać parolu. Złamać parol. 3.… … Słownik języka polskiego