-
1 rzucić się
сов.1) бро́ситьсяrzucić się się do ucieczki — бро́ситься бежа́ть
rzucić się się na kolana — бро́ситься на коле́ни
rzucić się się na kogoś z pięściami — бро́ситься (набро́ситься) на кого́-л. с кулака́ми
rzucić się się na jedzenie — набро́ситься на еду́
2) ( wykonać gwałtowny ruch) метну́ться, ки́нуться3) разг. ( obruszyć się) вспыли́ть, возмути́ться• -
2 rzucić\ się
сов. 1. броситься;\rzucić\ się się do ucieczki броситься бежать; \rzucić\ się się na kolana броситься на колени;
\rzucić\ się się na kogoś z pięściami броситься (наброситься) на кого-л. с кулаками;\rzucić\ się się na jedzenie наброситься на еду;
2. (wykonać gwałtowny ruch) метнуться, кинуться;3. разг. (obruszyć się) вспылить, возмутиться;● \rzucić\ się się w oczy броситься в глаза
-
3 ucieczka
сущ.• бегство• побег• прибежище• течь• утечка* * *бегство, побегprzeciek, ubytek, upływ утечка* * *uciecz|ka♀, мн. Р. \ucieczkaek 1. бегство ň; побег ♂;rzucić się do \ucieczkaki броситься бежать, обратиться в бегство;
2. (schmnienie) прибежище ň;3. спорт. рывок вперёд;zlikwidować \ucieczkakę догнать ушедшего вперёд гонщика, ликвидировать разрыв
* * *ж, мн P ucieczek1) бе́гство n; побе́г mrzucić się do ucieczki — бро́ситься бежа́ть, обрати́ться в бе́гство
2) ( schronienie) прибе́жище n3) спорт. рыво́к вперёдzlikwidować ucieczkę — догна́ть уше́дшего вперёд го́нщика, ликвиди́ровать разры́в
-
4 bezładny
прил.• беспорядочный• бессвязный• непутевый• несвязный• сумбурный* * *bezładn|yбеспорядочный, хаотический;rzucić się do \bezładnyej ucieczki броситься врассыпную
+ nieporządny, chaotyczny* * *беспоря́дочный, хаоти́ческийrzucić się do bezładnej ucieczki — бро́ситься врассыпну́ю
Syn:
См. также в других словарях:
ucieczka — ż III, CMs. ucieczkaczce; lm D. ucieczkaczek 1. «uciekanie, uciekanie skądś, przed czymś, nagłe opuszczenie jakiegoś miejsca, wydostanie się skądś, schronienie się gdzieś» Bezładna, masowa ucieczka. Ucieczka wojsk. Plan ucieczki. Ucieczka z obozu … Słownik języka polskiego
ślepo — przysłów. od ślepy a) w zn. 1: zwykle w przen. «bezkrytycznie, bez żadnej analizy, refleksji, bez zastanowienia, bez kontroli» Być ślepo do kogoś przywiązanym. Wierzyć komuś ślepo. Być komuś ślepo posłusznym. Ufać komuś ślepo. b) w zn. 2: Ślepo… … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
