-
1 rzucać cień
бросать теньOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rzucać cień
См. также в других словарях:
rzucać – rzucić cień — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś, na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś (coś) staje się podejrzany( e) o nieszczerość; podważać dobre imię, kwestionować uczciwość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na szczerość czyichś intencji rzuca cień jego przeszłość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cień — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. cienia; lm D. cieni || cieniów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciemne odbicie nieprzezroczystego obiektu oświetlonego z jednej strony, utworzone przez padające promienie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
cienić — ndk VIa, cienićnię, cienićnisz, cień, cienićił, cienićniony «dawać, rzucać cień; chronić, zasłaniać przed słońcem lub światłem; ocieniać» Gałęzie drzew cieniły ogródek. Kapelusz cienił jej twarz … Słownik języka polskiego
ocieniać — ndk I, ocieniaćam, ocieniaćasz, ocieniaćają, ocieniaćaj, ocieniaćał, ocieniaćany ocienić dk VIa, ocieniaćnię, ocieniaćnisz, ocień, ocieniaćnił, ocieniaćniony «rzucać cień, przysłaniać, okrywać cieniem, zacieniać» Ocieniać dłonią oczy. Kapelusz… … Słownik języka polskiego
ocieniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ocieniaćam, ocieniaća, ocieniaćają, ocieniaćany {{/stl 8}}– ocienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ocieniaćnię, ocieniaćni, ocień, ocieniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać, rzucać cień na coś; zakrywać, osłaniać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
zacieniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zacieniaćam, zacieniaća, zacieniaćają, zacieniaćany {{/stl 8}}– zacienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zacieniaćnię, zacieniaćni, zacieniaćcień, zacieniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} zasłaniać coś cieniem; rzucać na … Langenscheidt Polski wyjaśnień