-
1 ruina
ruīna, ae f. [ ruo ]1) падение (grandĭnis Lcr; jumentorum sarcinarumque L); обвал ( turrium Cs)ruinas facere in aliquid H — упасть на что-л.ruinam dare (trahĕre) V — рушиться, обрушиваться, валитьсяcaeli r. V — ливень, непогодаpoli r. VF — гром2) устремление, нападение, набег3) ошибка, промах (ruinas facere Lcr; ruinae alicujus C)4) несчастье, бедствие, падение, гибель (urbis L; Clodius — r. rei publicae C); поражение, разгром ( ruinā fundere Gallos L); разорение, крах ( jam perlucente ruinā J); смерть ( Neronis PM)5) преим. pl. развалины (Iliăcae V; muri, Thebarum L) -
2 ruina
ruina ruina, ae f обвал -
3 ruina
f1) разруше́ние2) frec pl руи́на; разва́линаcaer en ruinas — обру́шиться; развали́ться
estar en ruinas — лежа́ть в руи́нах
3) ↑ разоре́ние; банкро́тствоestar en total ruina — по́лностью разори́ться
ir a la ruina — разоря́ться
llevar a la ruina — вести́ к разоре́нию
quedarse en la ruina — разори́ться
4) ↑ круше́ние; ги́бель; крахla ruina del imperio — паде́ние импе́рии
-
4 ruina
f1) разрушение2) разорение, обеднение3) крах, банкротствоla ruina del imperio — падение империи5) pl руины, развалины -
5 ruina
f1) разрушение2) разорение, обеднение3) крах, банкротство4) провал, крушение, гибель5) pl руины, развалины -
6 ruína
f1) падение, разрушение, обвал2) разорениеcair na ruína — разориться, обнищать
3) прн развалина4) pl руины, развалиныestar em ruínas — развалиться, разрушиться (о здании и т. п.)
-
7 ruina
падение, обрушение (1. 14 § 1 D. 8, 6. 1. 5 § 5 D. 10, 4. 1. 1 § 1 D. 16, 3. 1. 1 pr. § 3. 4 D. 47, 9);incendio ruina (1. 22 D. 3, 5. 1. 24 § 4 D. 39, 2);
ruinosus, близкий к разpушению: aedes ruin. (1. 6 D. 39, 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > ruina
-
8 ruīna
сущ.общ. развалина, руина -
9 ruina
сущ.• гибель• истребление• крах• крушение• опустошение• падение• пропасть• разруха• разрушение• руина• сокрушение• уничтожение* * *ruin|a♀ 1. разрушение ň; разорение ň, упадок ♂;2. \ruinaу мн. руины, развалины+2. gruzy, rumowiska
* * *ж1) разруше́ние n; разоре́ние n, упа́док m2) ruiny мн руи́ны, разва́линыSyn:gruzy, rumowiska 2) -
10 ruina
развалина, руйна -
11 ruina
сущ.1) общ. развалина, разорение, разруха, распад, гибель (государства), разрушение (снос), банкротство, руина, упадок2) разг. (о человеке) развалина3) перен. руина (чаще мн.) -
12 ruina
сущ.общ. бич, развалины, разорение, разрушение, гибель, крах, несчастье, руины, упадок -
13 ruina
Беларуска (лацінка)-рускі слоўнік і слоўнік беларускай кірыліцы > ruina
-
14 ruina
-
15 ruīna
руина -
16 ruīna
n. руина ( престарелый человек; Грам. инф.: обычно мн.; Окончания: \ruīnaы) pārn., sar.LKLv59 -
17 RUINA
fсм. ROVINA -
18 ruina
, ae fобвал, разрушение; преимущ. pl. развалины -
19 ruina completa
сущ. -
20 hecho una ruina
1) старый, дряхлый; ≈ старая развалина
См. также в других словарях:
ruină — RUÍNĂ, ruine, s.f. 1. (Adesea fig.) Ceea ce a rămas dintr o construcţie veche, dărâmată; dărâmătură. ♢ loc. adj. În ruină (sau ruine) = ruinat, dărăpănat. ♦ fig. Rămăşiţă a trecutului. 2. (Rar) Faptul de a (se) ruina. 3. fig. Pierderea averii sau … Dicționar Român
ruina — RUINÁ, ruinez, vb. I. refl. şi tranz. 1. A (se) preface în ruină, a (se) dărăpăna, a (se) degrada. 2. fig. A şi pierde sau a face pe cineva să şi piardă averea, a sărăci sau a face să sărăcească; a (se) distruge. ♦ A( şi) distruge sănătatea. [pr … Dicționar Român
ruina — sustantivo femenino 1. (no contable) Destrucción o daño muy grande: la ruina de un edificio, la ruina de un puente, la ruina de la salud. 2. (no contable) Pérdida completa o casi completa de bienes y propiedades: Nos vamos a la ruina. La empresa… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
ruina — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ruinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś zniszczonego, rozpadającego się, zdewastowanego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieszkanie zastępcze okazało się ruiną. Tej ruiny nie warto… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ruina — ruìna ž DEFINICIJA 1. (ob. mn) knjiš. razvalina, ruševina 2. pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [ruina od čovjeka] ETIMOLOGIJA lat. ≃ ruere: rušiti se … Hrvatski jezični portal
ruina — (Del lat. ruīna, de ruĕre, caer). 1. f. Acción de caer o destruirse algo. 2. Pérdida grande de los bienes de fortuna. 3. Destrozo, perdición, decadencia y caimiento de una persona, familia, comunidad o Estado. 4. Causa de esta caída, decadencia o … Diccionario de la lengua española
Ruina — (lat.), 1) Einsturz; 2) Niederlage; 3) bes. das, was herabgefallen od. eingefallen ist … Pierer's Universal-Lexikon
ruìna — ž 1. {{001f}}〈ob. mn〉 knjiš. razvalina, ruševina 2. {{001f}}pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [∼ od čovjeka] ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ruina — ruina, ruinare, ruinoso v. rovina, rovinare, rovinoso … Enciclopedia Italiana
ruína — s. f. 1. Ato ou efeito de ruir. 2. Resto de edifício desmoronado. 3. Dissipação. 4. Perda; destruição. 5. Decadência. 6. Degradação; desmoralização. 7. Causa de males, perda de bens. 8. [Por extensão] Reflexo; vestígio … Dicionário da Língua Portuguesa
ruina — (Del lat. ruina.) ► sustantivo femenino 1 Acción de caer o destruirse una cosa: ■ acordonaron la zona para proceder a la ruina de la vieja casa. SINÓNIMO caída destrucción 2 Hundimiento o destrucción de cualquier cosa material o inmaterial: ■ la… … Enciclopedia Universal