Перевод: с азербайджанского на все языки

со всех языков на азербайджанский

rub+it+in.

  • 1 rüb

    I
    сущ.
    1. четверть:
    1) одна из четырёх равных частей чего-л.
    2) один из четырёх периодов, на которые делится учебный год в школе. Birinci rüb первая четверть, rübün yekunları итоги четверти
    3) устар. четвёртая часть часа – пятнадцать минут. On ikiyə bir rüb qalmış без четверти двенадцать
    2. квартал (четвёртая часть года – три месяца). İlin sonuncu rübü последний квартал года, rübü uğurla başa vurmaq успешно завершить квартал
    II
    прил.
    1. четвертной (относящийся к четверти). Rüb qiymətləri четвертные оценки
    2. квартальный

    Azərbaycanca-rusca lüğət > rüb

  • 2 rüb

    1) четверть, четвертая часть; 2) квартал.

    Азербайджанско-русский словарь > rüb

  • 3 rübənd

    1) вуаль; 2) забрало.

    Азербайджанско-русский словарь > rübənd

  • 4 rubəru

    нареч. устар. лицом к лицу

    Azərbaycanca-rusca lüğət > rubəru

  • 5 rübənd

    сущ. вуаль (кусок тонкой ткани, прикрепляемый к волосам женщины и закрывающий лицо)

    Azərbaycanca-rusca lüğət > rübənd

  • 6 rüb

    1) term (dərs ilinin bir hissəsi)
    2) quarter (ilin dörddə biri)

    Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət > rüb

  • 7 rübəndli

    прил. с вуалью. Rübəndli qadın женщина с вуалью, üzü rübəndli с вуалью на лице, ağ rübəndli с белой вуалью

    Azərbaycanca-rusca lüğət > rübəndli

  • 8 tərübə

    deney

    Azərbaycan-Türkiyə lüğət > tərübə

  • 9 sürtmək

    rub (against); rub up (təmizləmək)
    əllərini bir-birinə sürtmək – rub one's hands

    Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət > sürtmək

  • 10 dördüncü

    числ.
    1. четвёртый. Dördüncü mərtəbə четвертый этаж, dördüncü dərəcə четвертый разряд, dördüncü dövrə четвертый круг, dördüncü rüb четвертая четверть, dördüncü sıra четвертый ряд, dördüncü cild четвертый том
    2. геол. четвертичный (связанный с геологическим периодом). Dördüncü dövr четвертичный период

    Azərbaycanca-rusca lüğət > dördüncü

  • 11 kvartal

    I
    сущ. квартал:
    1. четвертая часть отчетного года (три месяца). Birinci kvartal первый квартал, ikinci kvartalın planı план второго квартала; см. rüb( 2-ci mənada)
    2. часть города, ограниченная четырьмя пересекающимися улицами и площадями
    2. лес. один из квадратных участков, на которые разбивается лес
    II
    прил. квартальный:
    1. относящийся к варталу как четвертой части года. Kvartal hesabatı квартальный отчет
    2. относящийся к кварталу как участку леса. Kvartal dirəkləri квартальные столбы, kvartal şəbəkəsi квартальная сеть

    Azərbaycanca-rusca lüğət > kvartal

  • 12 qabar

    corn
    qabar eləmək – rub sore
    qabarlı – horny, toil-hardened

    Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət > qabar

  • 13 pozmaq

    1) (rezin ilə) rub out, erase; (xatirəni) blot out; (siyahıdan) cross out
    2) (səliqəni) disorder
    bir kəsin rahatlığını pozmaq – disturb one's peace; (sağlamlığı) ruin, wreck
    mədəni pozmaq – cause indigestion

    Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət > pozmaq

  • 14 silmək

    1) wipe; dry (qurutmaq)
    2) dust (tozu)
    3) (yazını) rub out; (təri) mop; (siyahıdan) cross out

    Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət > silmək

См. также в других словарях:

  • rub — ► VERB (rubbed, rubbing) 1) apply firm pressure to (a surface) with a repeated back and forth motion. 2) move to and fro against a surface while pressing or grinding against it. 3) apply with a rubbing action. 4) (rub down) dry, smooth, or clean… …   English terms dictionary

  • Rub — Rub, v. t. [imp. & p. p. {Rubbed}; p. pr. & vb. n. {Rubbing}.] [Probably of Celtic origin; cf. W. rhwbiaw, gael. rub.] 1. To subject (a body) to the action of something moving over its surface with pressure and friction, especially to the action… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rub — rub; rub·bage; rub·ber·ize; rub·ber·man; rub·bery; rub·bidge; rub·bish·ing; rub·bish·ly; rub·bishy; rub·ble·man; rub·bly; rub·eryth·ric; rub·eryth·rin·ic; rub·ber; rub·bish; rub·ble; mar·rub; rub·ber·neck·er; …   English syllables

  • rub — /rub/, v., rubbed, rubbing, n. v.t. 1. to subject the surface of (a thing or person) to pressure and friction, as in cleaning, smoothing, polishing, coating, massaging, or soothing: to rub a table top with wax polish; to rub the entire back area …   Universalium

  • rub — [rub] vt. rubbed, rubbing [ME rubben, akin to Dan rubbe, EFris rubben < IE * reup , to tear out < base * reu , to dig, tear out > ROB, RIP1, RUG, RUBBLE, L rumpere, to break] 1. to move one s hand, a cloth, etc. over (a surface …   English World dictionary

  • Rub — Rub, n. [Cf. W. rhwb. See Rub, v,t,] 1. The act of rubbing; friction. [1913 Webster] 2. That which rubs; that which tends to hinder or obstruct motion or progress; hindrance; obstruction, an impediment; especially, a difficulty or obstruction… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rub — (v.) late 14c., perhaps related to E.Fris. rubben to scratch, rub, and Low Ger. rubbeling rough, uneven, or similar words in Scandinavian (Cf. Dan. rubbe to rub, scrub, Norw. rubba), of uncertain origin. Related: Rubbed; rubbing. Hamlet s there s …   Etymology dictionary

  • Rub — Rub, v. i. 1. To move along the surface of a body with pressure; to grate; as, a wheel rubs against the gatepost. [1913 Webster] 2. To fret; to chafe; as, to rub upon a sore. [1913 Webster] 3. To move or pass with difficulty; as, to rub through… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rub — may stand for* RUB, Russian ruble currency code * Ruhr Universität BochumRub may refer to: * the Kuliak languages of Uganda * Spice rub, consisting of spices blended together to season and flavor raw pork, beef, chicken, fish, and wild game… …   Wikipedia

  • Rüb — oder Rueb ist der Familienname folgender Personen: Alexander Rueb (1882–1959), niederländischer Schachfunktionär, erster Präsident des Weltschachbundes FIDE Friedbert W. Rüb (* 1953), deutscher Politikwissenschaftler Fritz Rueb (* 1925),… …   Deutsch Wikipedia

  • rub — rȗb m <N mn rȕbovi> DEFINICIJA krajnji dio neke površine, ono čime ona završava, što je obrubljuje [pun do ruba; na rubu ponora; rub haljine]; kraj FRAZEOLOGIJA (biti) na rubu (čijeg) interesa donekle pobuđivati čiji interes, biti vrijedan… …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»