rozradować

См. также в других словарях:

• rozradować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, rozradowaćduję, rozradowaćduje, rozradowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo ucieszyć kogoś, uszczęśliwić; uradować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukces syna rozradował rodziców. Wędkarz rozradowany złowieniem pięknego pstrąga …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozradować — dk IV, rozradowaćduję, rozradowaćdujesz, rozradowaćduj, rozradowaćował, rozradowaćowany «sprawić komuś wielką radość, mocno ucieszyć; uradować» Jej widok wielce go rozradował. Rozradowane prezentami dzieci. rozradować się «doznać wielkiej… …   Słownik języka polskiego

• rozradować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo się z czegoś ucieszyć, doświadczyć wielkiej radości, szczęścia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozradowała się na myśl, że już wkrótce będą razem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozradowanie — n I 1. rzecz. od rozradować. 2. «uczucie radości; rozweselenie» Rozradowanie biło z jego twarzy. rozradowanie się rzecz. od rozradować się …   Słownik języka polskiego

• okwiecić — dk VIa, okwiecićcę, okwiecićcisz, okwieć, okwiecićcił, okwiecićcony okwiecać ndk I, okwiecićam, okwiecićasz, okwiecićają, okwiecićaj, okwiecićał, okwiecićany «pokryć, obsypać, ozdobić kwiatami» Okwiecić mieszkanie. Okwiecona gałązka jabłoni.… …   Słownik języka polskiego

• rozradowany — rozradowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozradować (p.) rozradowany «będący wyrazem, objawem wielkiej radości» Rozradowana mina. Przyglądał mu się rozradowanym wzrokiem …   Słownik języka polskiego