rozpraszać

См. также в других словарях:

• rozpraszać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpraszaćam, rozpraszaća, rozpraszaćają, rozpraszaćany {{/stl 8}}– rozproszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, rozpraszaćszę, rozpraszaćszy, rozpraszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpraszać — ndk I, rozpraszaćam, rozpraszaćasz, rozpraszaćają, rozpraszaćaj, rozpraszaćał, rozpraszaćany rozproszyć dk VIb, rozpraszaćszę, rozpraszaćszysz, rozpraszaćprosz, rozpraszaćszył, rozpraszaćszony 1. «prósząc rozsypywać, rozsiewać, rozrzucać;… …   Słownik języka polskiego

• rozpraszać się — I – rozproszyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać rozproszeniu, maleć, niknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjeś wątpliwości rozproszyły się. Ciemności rozproszyły się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozproszyć — → rozpraszać …   Słownik języka polskiego

• rozdrabniać — ndk I, rozdrabniaćam, rozdrabniaćasz, rozdrabniaćają, rozdrabniaćaj, rozdrabniaćał, rozdrabniaćany rozdrobnić dk VIa, rozdrabniaćnię, rozdrabniaćnisz, rozdrabniaćnij, rozdrabniaćnił, rozdrabniaćniony «dzielić coś na drobne części; kruszyć, drobić …   Słownik języka polskiego

• rozpraszanie — n I 1. rzecz. od rozpraszać. 2. to samo, co rozpraszanie się ∆ fiz. Rozpraszanie fal «zmiana w rozkładzie przestrzennym promieniowania, które wskutek odbicia od powierzchni albo przejścia przez środowisko rozchodzi się w wielu kierunkach»… …   Słownik języka polskiego

• rozchodzić się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rozchodzić siędzę się, rozchodzić siędzi się, rozchodzić sięchodź się {{/stl 8}}– rozejść się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, rozchodzić sięjdę się, rozchodzić sięjdzie się, rozchodzić sięzejdź się, rozchodzić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bryzgać — ndk I, bryzgaćam, bryzgaćasz, bryzgaćają, bryzgaćaj, bryzgaćał, bryzgaćany bryznąć dk Va, bryzgaćnę, bryźniesz, bryźnij, bryzgaćnął, bryzgaćnęła, bryzgaćnęli, bryzgaćnąwszy, bryźnięty, rzad. bryzgnąć dk Va, bryzgaćnę, bryzgaćniesz, bryzgaćnij,… …   Słownik języka polskiego

• deglomerować — ndk IV, deglomerowaćruję, deglomerowaćrujesz, deglomerowaćruj, deglomerowaćował, deglomerowaćowany 1. ekon. «przeciwdziałać nadmiernemu skupieniu niektórych elementów przestrzennej struktury kraju (np. przenosząc zakłady poza obszar aglomeracji… …   Słownik języka polskiego

• dekoncentrować — ndk IV, dekoncentrowaćruję, dekoncentrowaćrujesz, dekoncentrowaćruj, dekoncentrowaćował, dekoncentrowaćowany «powodować dekoncentrację; rozpraszać» …   Słownik języka polskiego

• drobiazg — m III, D. u, N. drobiazggiem; lm M. i 1. «mały przedmiot służący do codziennego użytku, ozdoby itp.» Drobiazgi upominkowe, pamiątkowe. Dostała na imieniny kilka drobiazgów. przen. «krótki utwór literacki» Napisał kilka drobiazgów nowelistycznych …   Słownik języka polskiego