Перевод: с немецкого на азербайджанский

с азербайджанского на немецкий

rein

  • 1 rein

    I a təmiz, saf; günahsız; ins \rein e schreiben üzünü köçürmək; yazını ağartmaq; \rein halten təmiz saxlamaq; \rein machen təmizləmək; ◊ j-m \reinen Wein einschenken doğru / düz danışmaq; kiməsə fikrini açıq söyləmək; kiminsə gözünü açmaq; mit sich (D) selbst nicht im \reinen sein tərəddüd içində qalmaq, tərəddüd etmək; etw. ins \reine bringen nəyisə aydınlaşdırmaq, müəyyənləşdirmək; mit j-m ins \reine kommen 1) kimləsə razılığa gəlmək; 2) kimisə yaxşı tanımaq, sınayıb bələd olmaq; \reine Arbeit machen 1) vicdanla işləmək; 2) bir işi qurtarmaq; II adv büsbütün, heç, tamamilə; \rein gar nichts qətiyyən heç nə; er ist \rein toll o lap dəli olub
    * * *
    adv herein içəri, bura, buraya

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > rein

  • 2 Dardanellen

    pl coğr. Dardanel. d(a)rein adv buna; ora; içəriyə, daxilə. d(a)reinfinden (sich) razılaşmaq, öyrənmək; \Dardanellenmengen (sich), \Dardanellenmischen (sich) qarışmaq, araya girmək; \Dardanellenreden vi söhbətə qarışmaq; red’ mir nicht d(a)rein! qarışma!/sənin işin deyil!; \Dardanellenschauen vi: er schaut munter drein o, qıvraqdır/şuxdur; \Dardanellenschicken (sich) öyrəşmək; razılaşmaq, tabe olmaq

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > Dardanellen

  • 3 Luft

    f (3) 1. hava; yel, külək; ədəb. əsmə; \Luft holen / schnappen 1) rahat nəfəs almaq; 2) təmiz hava almaq; in der \Luft schweben / hängen məc. havadan asılıb qalmaq; keine \Luft bekommen havası çatışmamaq; təngnəfəs olmaq; wieder\Luft bekommen / kriegen azad nəfəs almaq; ◊ etw. aus der \Luft greifen məc. özündən uydurmaq; sich (D) \Luft machen ürəyini boşaltmaq; j-n an die \Luft setzen kimisə qovmaq; seinem Herzen \Luft machen ürəyini boşaltmaq; \Luft bekommen 1) ayılmaq, özünə gəlmək; 2) vəziyyətini yüngülləşdirmək, yüngüllük hiss etmək; ◊ die \Luft ist rein / es ist reine \Luft qorxu yoxdur; bizi dinləyən yoxdur; er ist für mich \Luft o mənim üçün heç nədir; es liegt in der \Luft bu hələ sözdür; in die \Luft sprengen partlamaq; in die \Luft fliegen partlamaq, dağılmaq; dicke \Luft! dan. təhlükə (var)! 2. kim. qaz; ◊ \Luft lassen qaz buraxmaq, xarab qaz buraxmaq

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > Luft

  • 4 Stube

    f (11) otaq; in der \Stube hocken evdən bayıra çıxmamaq; ◊ immer ’rein in die gute \Stube! dan. utanmayın, buyurun, gəlin!

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > Stube

См. также в других словарях:

  • rein — rein …   Dictionnaire des rimes

  • rein — rein …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • Rein- — Rein …   Deutsch Wörterbuch

  • REIN — Les fonctions d’excrétion et la régulation de la composition du «milieu intérieur», où vivent les cellules qui composent l’organisme, sont étroitement liées dans toute la série animale; toutefois, ce n’est que chez les Vers qu’apparaissent des… …   Encyclopédie Universelle

  • Rein — Rein, er, este, adj. et adv. 1. Eigentlich, glänzend, hell poliert; eine größten Theils veraltete Bedeutung, in welcher man doch noch sagt, der Spiegel ist nicht rein, wenn er nicht den gehörigen Glanz hat. 2. In weiterer Bedeutung, von allem… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Rein — heißen: Rein (Gemeinde Eisbach), Ortsteil der Gemeinde Eisbach, Bezirk Graz Umgebung, Steiermark Rein AG, ehemalige Gemeinde im Kanton Aargau, heute Ortsteil von Rüfenach Rein in Taufers, eine Fraktion der Marktgemeinde Sand in Taufers, Südtirol… …   Deutsch Wikipedia

  • rein — 1. (rin ; au pluriel, l s se lie : les rin z engorgés) s. m. 1°   Terme d anatomie. Viscère double qui est l organe sécréteur de l urine. Le rein gauche. Le rein droit. Un calcul logé dans le rein. •   Nous sommes presque effrayés, quand nous… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Rein [3] — Rein, 1) von Schmutze frei; 2) von einer schmutzigen ansteckenden Krankheit frei; 3) nach den Vorschriften mancher orientalischen Religionslehren, nicht mit unreinen Gegenständen in Berührung gekommen, u. von Thieren solche, deren Fleisch man… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Rein — Rein, v. t. [imp. & p. p. {Reined} (r?nd); p. pr. & vb. n. {Reining}.] 1. To govern or direct with the reins; as, to rein a horse one way or another. [1913 Webster] He mounts and reins his horse. Chapman. [1913 Webster] 2. To restrain; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rein — ► NOUN 1) a long, narrow strap attached at one end to a horse s bit, used in pairs to guide or check a horse. 2) (reins) the power to direct and control. ► VERB 1) check or guide (a horse) by pulling on its reins. 2) (often rein in/back) restrain …   English terms dictionary

  • Rein — (r?n), n. [F. r[^e]ne, fr. (assumed) LL. retina, fr. L. retinere to hold back. See {Retain}.] 1. The strap of a bridle, fastened to the curb or snaffle on each side, by which the rider or driver governs the horse. [1913 Webster] This knight laid… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»