Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

recognize

  • 1 viîurkenna

    recognize, recognise

    Íslensk-ensk orðabók > viîurkenna

  • 2 viîurkenna og taka upp stjórnmálasamband viî

    recognize, recognise

    Íslensk-ensk orðabók > viîurkenna og taka upp stjórnmálasamband viî

  • 3 viîurkenna, gangast viî

    recognize, recognise

    Íslensk-ensk orðabók > viîurkenna, gangast viî

  • 4 kanna

    * * *
    I)
    (gen. könnu), f. can, tankard.
    (að), v.
    1) to search, explore (þeir könnuðu landit fyrir austan ána);
    kanna lið, to review, muster troops;
    kanna e-t af, to find out, make out (ferr Brandr biskup norðr á Völlu ok kannar þat af, at);
    kanna til = kanna af (kannaðist svá til, at);
    2) refl., kannast við e-t, to recognize, know again (kannaðist hón við hann ok kynferði hans); to make one’s acquaintance (Þórólfr hitti þar marga frændr sina þá, er hann hafði eigi áðr við kannazt); to acknowledge (könnuðust þeir við, at þat var sannmæli); to recognize as one’s own (með því at engi kannast við svein þenna); recipr., to recognize one another (síðan könnuðust þau við).
    * * *
    u, f. a mark on cattle; oxi er hans k. væri á, Fs. 173; allt þat sem þeirra kanna leikr er á, D. N. i. 80, 91, iii. 144; see einkanna and einkunn.

    Íslensk-ensk orðabók > kanna

  • 5 KANNA

    * * *
    I)
    (gen. könnu), f. can, tankard.
    (að), v.
    1) to search, explore (þeir könnuðu landit fyrir austan ána);
    kanna lið, to review, muster troops;
    kanna e-t af, to find out, make out (ferr Brandr biskup norðr á Völlu ok kannar þat af, at);
    kanna til = kanna af (kannaðist svá til, at);
    2) refl., kannast við e-t, to recognize, know again (kannaðist hón við hann ok kynferði hans); to make one’s acquaintance (Þórólfr hitti þar marga frændr sina þá, er hann hafði eigi áðr við kannazt); to acknowledge (könnuðust þeir við, at þat var sannmæli); to recognize as one’s own (með því at engi kannast við svein þenna); recipr., to recognize one another (síðan könnuðust þau við).
    * * *
    1.
    u, f., gen. kanna, Snót 172, [A. S. canne; Engl. can; O. H. G. channa; Germ. kanne; Dan. kande; from Lat. cantharus]:—a can, tankard, jug; vín var í könnu, Rm. 29, Stj. 207, Fms. viii. 413 (v. 1.), Dipl. iii. 4; könnu-brot, Pm. 137, Dipl. iii. 4; könnu-stóll, a can-stand, Pm. 113: a measure, Rétt., D. N.
    2.
    að, [kenna = to know, but kanna = to enquire]:—to search; kanna land, of an explorer, to explore a land; þeir könnuðu landit fyrir austan ána, um várit kannaði hann austr landit, Eg. 100, Landn. passim; þykkir maðr við þat fávíss verða ef hann kannar ekki víðarr en hér Ísland, Landn. 310; fara víða um heim at kanna helga staði, Fms. i. 276; kanna heim allan, to travel through all the world, Edda: the phrase, kanna ókunna stigtu, to ‘try unknown ways,’ to travel where one has never been before; kanna ríkra, annara, manna siðu, i. e. to travel abroad, Ld. 164, Fms. i. 276; kanna lið, to review, muster troops, ix. 478, Hkr. i. 23, 30; kanna val, to search the field for slain, Nj. 45, Fms. i. 182.
    II. with prep.; kanna e-t af, to find out, make out; konungr spurði Úlf hvat hann kannaði af um siðferði Eindriða, Fms. ii. 193; spurði, hvat hann kannaði af um Rögnvald, iv. 193; þat kannaða ek af, at sá herr myndi kallaðr vera Jómsvíkingar, xi. 119; ferr Brandr biskup norðr á Völlu, ok kannar þat af, at …, Bs. i. 450.
    III. reflex., kannask við e-t, to recognise, know again, recollect; kannaðisk hón við hann ok kynferði hans, Hkr. ii. 129; Sigurðr kannaðisk þá við ætt hans, Fms. i. 79, Þorst. Síðu H. 169; þá kannaðisk hann við ok mælti, nafnfrægir eruð þér feðgar, Nj. 125; Þórólfr hitti þar marga frændr sína þá er hann hafði eigi áðr við kannask, whose acquaintance he had not made before, Eg. 30; kannask þá margir við ef heyra viðrnefni mitt, Finnb. 338; sögðu þessir mean öll sönn merki til hvar þeir höfðu barninu komit, svá at hinir þrælarnir könnuðusk við er sveininn höfðu fundit, Fms. i. 113; hefi ek hér gull or hann kvað yðr mundu við kannask, Fs. 9: to recognise as one’s own, kannask við skot, fé, sauði, Grág. ii. 312, 352, 374; með því at engi kannask við svein þenna, Fms. i. 294: to remember, vóru þar þeir menn er við könnuðusk, at Hallfreðr hafði til góða við gört, ii. 55.
    2. recipr., kannask við, to recognise one another, make one another’s acquaintance; hafi þeir þá við kannask, Grág. i. 224; síðan könnuðusk þau við, then they knew one another, Fms. i. 186; könnuðusk menn hugi við, Fs. 11; féll mart áðr þeir kannaðisk við, Ó. H. 216; ok eptir þetta þá kannask þeir viðr með öllu, Bs. i. 228.

    Íslensk-ensk orðabók > KANNA

  • 6 KENNA

    * * *
    (-da, -dr), v.
    1) to know, recognize (Flosi kenndi Kára, er hann kom í stofuna);
    2) to know as one’s own, claim (kenna sér land);
    3) to assign or attribute to one (þá var ok ár um öll lönd, kenndu Svíar þat Frey);
    4) kenna e-m e-t, to lay to one’s charge, impute (ef hann væri sannr verks þessa, er honum var kennt);
    kenna e-m um e-t, to charge one with a thing (Þorgeirr vildi ekki, at brœðrum hans mætti um kenna);
    5) to taste food or drink (kenna e-t or e-s);
    6) to feel, perceive, with acc. and gen. (ek kennda þín eigi, er þú hvíldir á brjósti mér);
    kenna sætan ilm, to perceive a sweet smell;
    kenna hita (kulda) af e-u, to feel heat (cold) from;
    kenna aflsmunar, liðsmunar, to feel the odds;
    hón kenndi í meira lagi, she felt considerable pain;
    absol., þá er þeir kómu upp í heiðina, kenndi at brá lit, the colour was felt to change, it began to darken;
    mér kennir heiptar við e-n, I feel hatred against one;
    kenna niðr, to touch the bottom (en er skipin kenndu niðr, þá gekk jarl á land);
    7) to show, bear witness of (virðist mér ákall þetta meirr kenna ranglætis en réttvísi);
    8) to call, name;
    kenna e-t við e-n, to call after one (Helgi trúði á Krist, ok kenndi því við hann bústað sinn);
    9) in poetry, to call by a periphrastic name (hvernig skal kenna sól, vind);
    10) kenna e-m e-t, to teach one a thing (kenna e-m rétta trú ok góða siðu);
    ek hefi kennt þér írsku at mæla, I have taught thee to speak Irish;
    11) to make one do a thing (kenna e-m bíta);
    12) refl., kennast, to seem, appear (Ulfr kennist mér vitr maðr);
    recipr., svá var myrkt, at þeir kenndust eigi, that they did not know one another;
    goldit var honum þetta svá, at hann mun lengi kennast, he was repaid for this in a way that he will long remember;
    kennast við, to recognize (kenndist hann af því þegar við mennina); to confess, acknowledge (at þeir mætti við kennast sinn lítilleik).
    * * *
    d, kennig, Hm. 164; part. kennandisk, Bs. i. 322, H. E. i. 499, Dipl. iv. 8; [Goth. kunnan; A. S. knáwan; Old Engl. and Scot. ken; Dan. kjende; Swed. känna]:—to ken, know, recognise; þú kennir konu þá er heitir Oddný, Fms. vii. 103, Hkv. 2. 12; hann kenndi hann þegar, Nj. 9; Flosi kenndi Kára er hann kom í stofuna, 282; hann kenndi skipit, því at hann hafði þat skip séð fyrr, Eg. 120; þar kenndi Ingimundr lönd þau er honum var til vísat, Landn. 175, Sd. 186; þóttisk hann kenna sitt mark á vísu þessari, Fms. iii. 20: with infin., þeir kenndu at þat var Eirekr viðsjá, Ísl. ii. 335; er þetta hann Skalla-grímr? Grímr sagði at hann kenndi rétt, Eg. 112; kennir þú nökkut til gripa þessara! Nj. 75.
    II. kenna sér e-t, to know as one’s own, claim; kenna sér land, Grág. ii. 204; hann á eigi þat er hann kennir sér, 219; Ingimundr kenndi sér fimm víntunnur … þú munt kenna þér þat er aðrir menn eigu, Bs. i. 433; því kenndi hvárr-tveggi sér nautin, Landn. 47; at enginn dirfi sik at kenna sér þat er hann görir eigi, Al. 88; ek spyrr hverr sér kenni M. M. at þingmanni, Grág. i. 19.
    III. to acknowledge as belonging to another, attribute to him; öll vár góðverk eru honum at kenna ok eigna, Stj. 25; þá var ok ár um öll lönd, kenndu Svíar þat Frey, Hkr. i. 16; hér er tunglinu kennt embætti sólarinnar, Skálda 211; k. e-m barn, to father a child upon one, Bs. i. 807, K. Á. 16; var sveinn sá kenndr Jóni er Þórarinn hét, Sturl. i. 223; þó at hann sé kenndr nokkurum manni at syni, Grág. ii. 113, (kenningar-son, a natural son): cp. the phrase, þar er enginn kenndr sem hann kemr ekki, no one is known where he comes not, i. e. men had better keep aloof from where they have no business to be.
    2. to lay to one’s charge, impute; Ásbjörn kenndi sér völd um þat harðrétti, Rd. 249; Eva kenndi sína synd orminum, Stj. 37; ef þeim eru engir laga-lestir kenndir, Grág. ii. 41; ef meiri eru ráð kennd um konu-nám þeim manni, i. 335; ef hann væri sannr verks þessa er honum var kennt, Fms. ii. 73; Sigurðr taldi þat úsatt sem Ingi konungr kenndi þeim, vii. 242; þeir kenndu honum, at hann hefði verit at vígi Benteins, 224; kenndi þat hvárr öðrum, at ekki héldi þat er mælt var, 248; það er mér að kenna, it is brought home to me; yðr er þat kenna, Am. 51: k. e-m um e-t, to charge one with a thing; Þorgeirr vildi ekki at bræðrum hans mætti um kenna, hvat sem í görðisk, Nj. 252; kenndu þeir því mest um, at Kjartan hafði þegit skikkjuna, Fms. x. 295.
    IV. to know, perceive, feel, taste, scent; þegar hirðin hafði kennt ( tasted) fyrsta rétt, Fas. iii. 302; þeir kenna svá sætan ilm at þeir höfðu aldri fyrr slíkan kenndan, Fms. i. 228; kenna fúlt, to perceive a foul smell, Hallfred; kenna daun, Fms. viii. 230; þeir brugðu í munn sér ok þóttusk ekki jafnsætt kennt hafa, Fb. i. 539; hundarnir röktu sporin, þvíat þeir kenndu ( got scent of) af hreinstökunum, Ó. H. 152; kenndi djákninn ekki ( he felt not) at þeir lægi á honum, Bs. i. 464; hón kenndi ( she felt pain) í meira lagi, þá er nálgaðisk hátíð Þorláks biskups, 323.
    β. kenna niðr (or niðri), to touch the bottom; en er skipin kenndu niðr þá gékk jarl á land, Hkr. i. 206; ok er skipit kenndi niðr, hlupu þeir fyrir borð, Grett. 97, Fms. viii. 317, ix. 23; svá var djúpt á bæði borð, at forkarnir kenndu eigi niðr, it was so deep that the boat-hooks did not reach the bottom, Ld. 56; þá er skipit flaut ok eigi kenndi niðr, 78.
    γ. absol., þá er þeir kómu upp í heiðina, kenndi at brá lit, the colour was felt to change, i. e. it began to darken, Sturl. iii. 217 C; þá kenndi ( one could scent) ór laukinum, Fbr. 215; þá er maðr heilundi er köra (acc. or gen.?) kennir inn til heila-basta, Grág. ii. 91.
    2. with prepp.; kenna af (á, at), to perceive, see; þess kennir nú at (af?) at þér þykkir ek févani, it is clear that …, I see that …, Eb. 38; kenndi þess mjök á ( it was much to be seen) um marga Upplendinga, at ílla hafði líkat aftaka Þóris, Ó. H. 188; þess kenna margir af, at þú ert frændstórr, Fb. ii. 270; deyr allt þat er af kennir ( all die that taste or smell of it), þeir deyja þegar er þeir kenna af, Rb. 352:—kenna til, to smart, feel pain, ache, freq. in mod. usage.
    3. with gen. to have feeling of, feel; kenna mæði, lo be exhausted, Eg. 124; hjarta manns kennir alls, Skálda 169; kenna sóttar, to feel sickness; kona kennir sér sóttar, of childbirth, Fs. 26, Fas. ii. 504, Sd. 176: kenna karlmanns, to ‘know’ a man, cohabit with, Mar.; ek kennda eigi karlmanns, barn at bera, Hom. 30; kenna aflsmunar, liðsmunar, ríkismunar, to feel the odds, be overmatched, Hkr. i. 286, Fms. iv. 331, Ld. 38; kenna harðinda, Fms. vi. 110; kenna kulda af e-u, to feel cold from, Eb. 42; k. hita af e-u, Bs. i. 42; k. odds, benja, to feel the point, the wound, Am. 59, 88; virðisk mér ákall þetta meir kenna ranglætis en réttvísi, it is more prompted by overbearing than by justice, Fb. i. 19; hón kenndi þess at þar stóð ör í, ii. 365; nú má vera at mér kenni heiptar við suma menn, that I feel hatred against somebody, Sturl. iii. 233; tók þá at kenna annars litar, it began to grow dark, 171; vínviðr var efst þar sem holta kenndi, the holts were covered with vines, Þorf. Karl. 420; kenna fæðu, to taste food, Stj. 490, 492; but also k. á fæðu, 453, 517; kenna grunns, to touch the bottom, of a ship or anything afloat, Grág. ii. 353; k. endi-skeiðs, Bragi.
    V. to call, name; kenna e-t við e-n, to call after one; Helgi trúði á Krist, ok kenndi því við hann bústað sinn, i. e. called it after Christ (Christness), Landn. 207; í þeim fjórðungi er dómrinn er við kenndr, in the quarter by which name the court is called, Grág. i. 65; at helga Þór allt landnám sitt ok kenna við hann, Landn. 97; k. mánuðinn við þann mann sem vatnsins gætir, Rb. 104; við þann er kennt Gunnars-holt, Nj. 29; Oddbjörn er Oddbjarnar-leið er við kennd, Eg. 102; Fleiri hlupu þeir fyrir berg, þar sem við þá er kennt síðan, Landn. 36; kenna þá með margfjölda atkvæði, address them in the plural, Sks. 312; sá var kenndr ( nicknamed) Knarrar-smiðr Ór, 43; Nótt en Nörvi kennda, i. e. Night, the daughter of Norvi, Alm. 30; hvar eru Hjörvarði haugar kenndir, where are the hows called Hjorward’s? Fas. i. 519 (in a verse); Mæringr mér of kenndr, my own sword M., Bjarn. (in a verse); hlutir er þú skal varask, at þú verðir eigi við kenndr, Sks. 358, 780; kenndr við styr, morð, connected with, Korm.
    2. in poetry, to call by a periphrasis or descriptive name; rétt er at kenna ( to call) hana (a woman) svá, at kalla hana selju þess er hón miðlar, Edda; hvernig skal kenna Þór?—Svá at kalla hann son Óðins …, how is Thor to be called?—Thus, call him the ‘son of Odin,’ 53: hvernig skal kenna mann?—Hanna skal k. við verk sín, 67: with prep., kona er kennd við stein, Edda; ok kenn þó hvárn til sinnar iðnar, Fms. vi. 362; konu skal k. til alls kvenn-búnaðar, Edda, etc., see Edda (Skáldskm.) passim; hence kennd heiti ( compound or circumlocutory names), opp. to ókennd heiti ( plain appellatives), Edda 49.
    B. In a causal sense, [Goth. kannjan = γνωρίζειν]:—to teach, with acc. of the thing, dat. of the person, or with infin. of the thing or absol.; kenna e-m íþróttir, Fms. v. 334; kenna e-m rétta trú ok góða siðu, i. 17; kenn mér engan sann, iii. 85; Gunnarr fór með öllu sem honum var ráð til kennt, as he was taught, Nj. 100; kenn þú ráðit til, Fms. x. 334; kenna e-m at flýja, Hkr. i. 149; ek hefi kennt þér Írsku at mæla, Ld. 72; kenna helgar ritningar, 623. 18; þing-kenna, to proclaim in public, N. G. L. i. 7; far sem ek kenni þér, as I tell thee, Sd. 182; ek em sunr Áka, svá er mér til kennt, so I am told, Fms. xi. 153.
    2. to teach in school; Andresi syni þeirra lét Herra biskup kenna ok vígði síðan, Bs. i. 716; kenna kenningar, to preach, 140; þá heyrði hann til er prestlingum var kennd íþrótt sú er grammatica heitir, 163; k. prestlingum, id.; þat kann ek it átjánda er ek æva kennig mey né manns konn, Hm. 164; ungr kenndak mér annat, I was taught otherwise when young, Fms. vi. 401 (in a verse); slíkt kennir mér at sofa lítið, Fas. ii. (in a verse).
    3. to teach, make one to do; kenna e-m falda rauðu, Edda (Ht.); kenna e-m bíta, lúta í gras, Lex. Poët.; kenna e-m at drúpa, Sighvat; k. e-m brautir, to shew one the way, Hðm. 12, Hbl. 56; ek mun þér stöðna kenna, 6.
    4. to tell; kennit mér nafn konungs, Hkv. Hjörv. 12.
    C. REFLEX. to feel, seem to oneself; þar er hann lætr kennask svá ágætan ilm, Fms. i. 229; Úlfr kennisk mér ( appears to one to be) vitr maðr, v. 334:—with prep., kennask við, to recognise; kenndisk hann af því þegar við mennina, Nj. 267, Bret. 48; ef engi kennisk viðr, N. G. L. i. 345; dilkunum þeim er eigi kennask ær við, Grág. ii. 312: to confess, kennask við sannan Guð, 625. 66; þeir eigu at kennask við sik, at þeir hafa vald af Guði, Gþl. 43; at þeir mætti við kennask sinn lítilleik, Edda. (pref.); ekki kennumk ek við þetta, segir Hrói, Fb. ii. 76; nefndr Skeggi viðr-kenndisk, at …, Dipl. ii. 8; nú em ek eigi svá heimskr maðr, at ek kennumk eigi við at ek hefi talat ílla, Fms. ii. 33; goldit var honum þetta svá, at hann mun lengi kennask, feel it, remember it, Edda. 30; kenndisk svá Kálfr, at, Vm. 48; ek kennumst með þessu mínu bréfi, at …, Dipl. v. 5.
    2. to feel, taste, touch; mold sýnisk mér, ok svá kennisk ( tastes) mér eigi síðr ostrinn er ek et, Ísl. ii. 352; hón þreifar um hann,—Barði mælti, hvé kennisk þér til, how is it to the touch? 342; slíks ek mest kennumk, Am. 52.
    II. recipr. to know, recognise one another; svá var myrkt at þeir kenndusk eigi, Fms. ix, 50; ef þeir höfðu hér áðr við kennsk, Grág. ii. 72.
    III. pass., þá kenndust ( were taught) margar ástir, Edda pref. (rare).
    IV. part. kenndr, vinsæll ok vel kenndr af sínum undirmönnum, Mar.; ílla kenndr, having ill report, Fs. 49.
    2. tipsy; kenndr af drykk, Stj. 172; hann er dálítið kenndr.

    Íslensk-ensk orðabók > KENNA

  • 7 kennsl

    * * *
    n. pl.
    1) recognition; bera kennsl á e-n, to know, recognize one;
    2) a charge made on evidence; hafa kennsl á e-m, bera kennsl á hendr e-m, to charge one with a thing.
    * * *
    n. pl., in the phrase, bera kennsl á e-t, to recognise, identify, Ó. H. 72, Fms. xi. 85, Mag. 97.
    II. a charge made on evidence, N. G. L. i. 72; bar konungr á hendr bændum þessi kennsl, Ó. H. 103; vóru þá þessi k. borin á hendr honum, en hann synjaði þverliga ok bauð skírslur fyrir, Fms. vii. 186; þat var kennt Margretu dróttningu at hón hefði ráðit mann til at svíkja konunginn í drykk, þann mann tóku Birkibeinar ok höfðu þessi kennsl á honum, en hann setti þar syn fyrir ok bauð skírslur …, ix. 5. kennsla-mál, n. cases of circumstantial evidence; dular-eiðar ok um kennsla-mál, þar sem eigi eru lögleg vitni til, Gþl. 199; þar at skyldu allir eiða sverja um kennslamál öll, Ísl. ii. 403,—for these cases were disposed of by an oath of compurgators or by ordeal.

    Íslensk-ensk orðabók > kennsl

  • 8 MARK

    * * *
    n.
    1) mark, token, sign; þat er eitt m. um djarfleik hans, one proof of his daring; til marks um e-t, as a token (proof) of;
    2) matter of importance; er þat ekki m., it signifies nothing; lítit m. er at því, it is of little consequence; lítit m. var þá at, er þeir Beli hittust, of no great account was his meeting with B.; at marki, in real earnest, greatly (reiðast at marki);
    3) mark (as a sign of property); kenna sitt m. á e-u, to recognize as one’s own mark; a mark on sheep’s ears (þá var m. Sigfúss á sauðum);
    4) ornamental figure (hón hafði knýtt um sik blæju ok vóru í mörk blá);
    5) boundary mark (skógar m.).
    * * *
    n., pl. mörk, [a word common to all Teut. languages; Ulf. marka = ὅριον; A. S. mearc; Engl. march; Germ., Swed., and Dan. mark; Lat. margo; the original sense is an outline, border, whence are derived mörk, border-land; also merki, merkja, q. v.]:—a landmark; mark milli Grafar ok Bakka, Dipl. ii. 2 (landa-merki); ganga yfir þat mark er náttúran hefir sett, Mar.: a mark for shooting, skjóta til marks, Sks. 379 (mark-bakki).
    II. a mark as a sign of property; kenna sitt mark á e-u, to recognise as one’s own mark, Bs. i. 720.
    2. a mark on sheep’s ears; bregða af marki á sauðum, Grág. i. 397; nú bregðr maðr búi sínu er mark á, ok er honum rétt at ljá öðrum marks, 425; ef maðr leggr alstýfinga-mark á fé sitt, ok varðar fjörbaugs-garð nema honum sé lofat á lögréttu, 426; ef menn taka mark at erfð þá skulu þeir skipta þvi sem öðrum arfi, 422; þat fé gékk með mörkum Þóris, Gullþ. 26: phrases, erfða-mark, a ‘hereditary mark;’ eiga mark saman, Grág. i. 423; nauta-mark, 397.
    COMPD: markatafla.
    III. metaph. a mark, sign; ek vil segja þér eitt til marks um, at …, Nj. 56; ok til marks, at sýna várn góðvilja, Fms. i. 104; ok er þat eigi mark ( that is of no mark) þvíat mér eru hér allar leiðir kunnar, ii. 80; þetta er eigi meira mark, is of no more mark, Mirm.; ok at lítið mark sé at, hverju þú heitr, Fms. vii. 120; ekki er mark at draumum, Sturl. ii. 217; ekki er enn mark at, nær munu vit gangask enn áðr lýkr, i. e. this is nothing, only the beginning, Nj. 176; þat göra hér ungir sveinar er lítið mark mun at þykkja, Edda 32; lítið mark var þá at, er þeir Beli hittusk …, 23; enn er meira mark at of hjörtinn Eikþyrni, 24; þat er eitt mark um lítillæti hans, 81; ok til marks, at þú hefir verit, Fs. 18; sem í þessu marki sýndisk þeir hlutir, at …, Bs. i. 750; dauða-mörk, lífs-mark, q. v.: at marki, adverb, greatly, signally, Karl. 171, 181, 196, Bs. ii. 65.
    IV. spec. usage, of embroidery, woven marks, figures; hón hafði knýtt um sik blæju ok vóru í mörk blá, Ld. 244.
    COMPDS: markadeili, markamót, markaskrá, marksmaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > MARK

  • 9 vakna

    * * *
    (að), v. to awake, wake up (er hann vaknaði, þá rann dagr upp); menn vöknuðu við, er hann gekk út, men woke up just as he went out; v. við e-t, to recognize, recollect (þá vaknaði konungr við ætt þeira).
    * * *
    að, to awake, i. e. to pass from sleep to waking (opp. to sofna); hugðisk hann sofna, en hann hugði þá alla menn aðra vakna, Íb. 7; vaknaði hann, Fms. ix. 24, Ó. H. 208; vakna við e-t, to be awaked by a thing, Fms. xi. 117; vöknuðu þeir við. Eg. 80; menn vöknuðu við, er hann gékk út, Nj. 28; nú skulu vér vakna snemma í morgin, Fas. ii. 542.
    2. metaph., vakna við e-t, to wake as to a thing, to recognise, recollect; þá, vaknaði konungr við ætt þeirra, Fms. v. 348; vaknar konungr þegar við Ólaf fyrir sakir fræmla hans, Ld. 72; ef maðr görir sér mark ok vaknar eigi við á várþingi, Grág. ii. 304; féll þá lið mart áðr þeir bændr vöknuðu við, Fms. v. 77.

    Íslensk-ensk orðabók > vakna

  • 10 ÞEKKJA

    (-ta, -tr), v.
    1) to perceive, espy, notice (ok er konungr þekkir, at sveinninn er heill);
    þás bani Fáfnis borg of þátti (old pret. = þekti), when Fafnir’s slayer espied the burg;
    2) to comprehend (mátt þú nú þat þekkja, er fyrr sagða ek þér);
    3) to know, recognize (þóttist hón þekkja barnit);
    4) refl., þekkjast e-t, to comply with, consent to, accept of (þeir þektust þetta boð gjarna);
    þekkjast e-m, to please;
    megi þér (dat.) mitt líf þekkja, may it please thee.
    * * *
    ð, and later t; an older pret. þátti answers to Goth. þagkjan, þahta, and occurs in old poems in four instances, which see below: [Goth. þagkjan = λογίζεσθαι; A. S. þencan, þôhte; Engl. think, pret. thought; Hel. þenkjan, pret. þahta; O. H. G. dankjan; Germ. denken, pret. dachte; whence mod. Dan. tænke; Swed. tänka; whence mod. Icel. þenkja. In the old Norse the sense of ‘to think’ is still undeveloped, and only appears in the borrowed mod. form þenkja; cp. þykkja.]
    A. To perceive, know:
    I. to perceive, espy, notice, of the senses; þóttuð mér, er ek þátta, Þorkcls liðar dvelja, when I espied them, O. H. L. (in a poem of A. D. 1012); þá er vígligan vögna vátt, sinn bana þátti, Haustl. (middle of the 10th century); þátti liggja á sléttri grundu sér fjarri, he espied (his sword) lying far off on the ground, Geisli (Cod. Holm., in a poem of A. D. 1154); þá er bani Fáfnis borg um þátti, when the slayer of F. espied (or visited) the burg, Og. 18; er harðhugaðr hamar um þekði, when he espied his hammer, Þkv.; er ek höll Hálfs háfa þekða’k, Gkv. 2. 13; ok er konungr þekkir at sveinninn er heill, Fb. iii. 366; þá þekði hann at tré flaut í lánni, he espied a tree floating in the surf, Mar. (pref. xl); heyra þeir vápna-brakit ok þekkja jóreykina, Al. 31; kann vera at þeir þekki eigi hvárt þar eru karlar eða konur, Ld. 276; mátt þú nú þat þ. ( comprehend) er fyrr sagða ek þér, at …, Sks. 476. This sense is now obsolete.
    II. to know; þóttisk hón þekkja barnit, Finnb. 214; engi maðr var sá innan-borðs at þetta land þekti, Fms. iii. 181; svá vóru þeir líkir at hvárngan mátti þekkja frá öðrum, Bev.; fá þekt þá hluti, Sks. 119 new Ed.; þekki ek þik görla, segir hann, Fas. ii. 239. This sense is not of very frequent occurrence in old writers, but more so in mod. usage, as it has almost displaced the old kenna, q. v.
    III. recipr. to know one another, Fas. iii. 535.
    B. Dep. [þökk], þekkjask, to comply with; en konungrinn þekðisk meirr með einvilja sínum en með vitra manna ráði, the king followed more his own will than good men’s counsel, Fms. x. 418.
    2. to be pleased; þá þektisk mér at leita hans ráða-görðar, I was pleased, I wished, Sks. 3; megi þér mitt líf þekkjask, may it please thee, Barl. 148.
    II. to accept of, consent to; bauð honum þar at vera, en hann þekðisk þat, Eg. 23; þeir þökkuðu Úlfi þetta boð sitt ok þektusk þetta boð gjarna, Fær. 46; ek mun fela yðr hér.—þeir þekkjask þetta, Fms. i. 8; Eiríkr konungr þektisk þann kost, 22; þá eggjuðu höfðingjar aptr-hvarfs, en hann þekðisk eigi þat, he refused, would not, x. 413; ef þú vill mína umsjá þekkjask, vi. 104.
    2. part., fám var þekkt í þeirra liði at fara seint, few of them liked to go slowly, Lv. 95.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞEKKJA

  • 11 auðkendr

    pp. easy to recognize, of distinguished appearance.

    Íslensk-ensk orðabók > auðkendr

  • 12 auðkenniligr

    Íslensk-ensk orðabók > auðkenniligr

  • 13 torkenndr

    Íslensk-ensk orðabók > torkenndr

См. также в других словарях:

  • recognize — rec‧og‧nize [ˈrekəgnaɪz, ˈrekən ] also recognise verb [transitive] 1. to know who a person is or what something is, or to know something about them as soon as you see them or hear their name: • How will investors recognize the bottom of the… …   Financial and business terms

  • recognize — [rek′əg nīz΄] vt. recognized, recognizing [altered (infl. by RECOGNIZANCE) < extended stem of OFr reconoistre: see RECOGNIZANCE] 1. to be aware of as something or someone known before, or as the same as that known [to recognize an old friend… …   English World dictionary

  • recognize — rec·og·nize vt nized, niz·ing 1: to acknowledge formally: as a: to admit as being of a particular status recognize a precedent recognize a union; specif: to acknowledge (as a right, cause of action, or defense) as valid b: to admit as being one… …   Law dictionary

  • Recognize — Rec og*nize (r[e^]k [o^]g*n[imac]z), v. t. [imp. & p. p. {Recognized} (r[e^]k [o^]g*n[imac]zd); p. pr. & vb. n. {Recognizing} (r[e^]k [o^]g*n[imac] z[i^]ng).] [From {Recognizance}; see {Cognition}, and cf. {Reconnoiter}.] [Written also… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • recognize — early 15c., resume possession of land, from M.Fr. reconiss , stem of reconoistre to know again, identify, recognize, from O.Fr., from L. recognoscere acknowledge, recall to mind, know again, examine, certify, from re again (see RE (Cf. re )) +… …   Etymology dictionary

  • recognize — [v1] identify admit, be familiar, button down*, descry, determinate, diagnose, diagnosticate, distinguish, espy, finger*, flash on*, know, know again, make*, make out, nail*, note, notice, observe, peg*, perceive, pinpoint, place, recall,… …   New thesaurus

  • Recognize — Rec og*nize, v. i. (Law) To enter an obligation of record before a proper tribunal; as, A B recognized in the sum of twenty dollars. [Written also {recognise}.] [1913 Webster] Note: In legal usage in the United States the second syllable is often …   The Collaborative International Dictionary of English

  • recognize — (Amer.) rec·og·nize || rekÉ™gnaɪz v. identify; identify a person or a thing seen before; acknowledge, know; admit, acknowledge as true (also recognise) …   English contemporary dictionary

  • recognize — *acknowledge Analogous words: accept, admit, *receive: notice, note, observe, remark (see SEE) …   New Dictionary of Synonyms

  • recognize — recognize, recognition Both words should be pronounced with the g fully articulated …   Modern English usage

  • recognize — (also recognise) ► VERB 1) identify as already known; know again. 2) acknowledge the existence, validity, or legality of. 3) show official appreciation of. DERIVATIVES recognizable adjective. ORIGIN Latin recognoscere, from cognoscere to lea …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»