Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rebel

  • 1 rebellātrīx

        rebellātrīx īcis, f    [rebello], she that renews war, rebel: Germania, O.: provincia, L.
    * * *
    rebel, she who renews the war

    Latin-English dictionary > rebellātrīx

  • 2 conspectus [2]

    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl. (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.

    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.

    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv

    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – / Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    lateinisch-deutsches > conspectus [2]

  • 3 conspectus

    1. cōnspectus, a, um, PAdi. (v. conspicio), in die Augen fallend, I) im allg., sichtbar, tumulus, Liv.: conspecti inter se, Liv.: agmina ex pluribus collibus inter se satis c., Liv.: tumulus hosti c., Liv.; vgl. Fabri Liv. 22, 4, 6. – II) (m. Compar.) prägn., in die Augen fallend = auffalend, Aufsehen erregend, hervorstechend, hervorstrahlend, a) v. Pers.: conspectus elatusque supra modum hominis, Liv.: conspecta iuventus, die Neliden, Ov.: turba conspectior, Liv.: Galatea platano conspectior altā, stattlicher als usw., Ov.: patris avique fama conspectum eum efficiebat, Liv. – b) v. Lebl.: conspecta mors eius fuit, quia publico funere est elatus, Liv.: supplicium conspectius eo, quod etc., Liv.: ne in ipsa urbe conspectior mors foret, Tac.
    ————————
    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht
    ————
    auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl.
    ————
    (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.
    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles
    ————
    (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.
    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv
    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conspectus

  • 4 defector

        defector ōris, m    [deficio], a deserter, apostate: patris sui, Ta.
    * * *
    rebel, renegade; one who revolts (from)

    Latin-English dictionary > defector

  • 5 dēficiō

        dēficiō fēcī, fectus, ere ( fut perf. defexit, old form. in L.—Pass., usu. deficior; dēfit, T., Enn. ap. C., V.; dēfierī, T.; dēfīet, L.)    [de + facio].— Intrans, to withdraw, revolt, desert, fall off: civitates quae defecerant, Cs.: milites ne deficerent, S.: ab Aeduis, Cs.: a re p.: a patribus ad plebem, to go over, L.: ad Poenos, desert, L. — Of things, to be wanting, be absent, fail, cease, disappear, be lost, run out: non frumentum deficere poterat, Cs.: ex arboribus frons, Cs.: ne (mihi) vox viresque deficerent: non deficiente crumenā, H.: ne Deficeret navis, be overwhelmed, V.: quod plena luna defecisset, was eclipsed: ignem Deficere videbat, dying out, V.: quā deficit ignis, ceases to destroy, V.: Deficit ars, is exhausted, O.: nil apud me tibi defieri patiar, T.: Lac mihi non aestate novum defit, V.: nunquamne causa defiet, cur, etc.? L. — Of persons, to fail, sink, faint, be insufficient, be missing: quod multi Gallicis tot bellis defecerant, had been lost, Cs.: siquid deficias, i. e. need aid, T.: deficientibus animis, L.: O dubiis ne defice rebus, fail (me) in perplexity, V.— To fail, be bankrupt: Matho deficit, Iu.: te memorare, cease, Tb.—Fig., to withdraw, depart, forsake, be parted, abandon, desert: a virtute: si utilitas ab amicitiā defecerit.— To fail, be wanting, fall short: animo, be disheartened, Cs.: ne unā plagā acceptā patres deficerent: in limine primo, V.: illis legibus populus R. prior non deficiet, si prior defexit, etc., prove false, violate, L. (old form.): neque comminus pugnando deficiebant, Cs.— Trans, to leave, desert, fail, abandon (of things): cum vires nostros deficerent, Cs.: me Leontina civitas: me vox, latera deficiant, si, etc.: cum deficit orbom (Sol), is eclipsed, O.: sol defectus lumine, Tb.: si quem proles defecerit omnis, i. e. perish, V.: cum aquilifer a viribus deficeretur, Cs.: mulier ratione deficitur: animo defici, Cu.: defecta vigore cervix, O.: nec me deficiet rogitare, etc., nor will I fail, Pr.
    * * *
    I
    deficere, defeci, defectus V INTRANS
    fail/falter; run short/out; grow weak/faint; come to end; revolt/rebel, defect; pass away; become extinct, die/fade out; subside/sink; suffer eclipse, wane
    II
    deficere, defeci, defectus V TRANS
    fail, disappoint, let down; leave without a sufficiency; cease to be available; (PASS) be left without/wanting, lack; have shortcomings; L:come to nothing

    Latin-English dictionary > dēficiō

  • 6 rebellis

        rebellis is, adj.    [re+bellum], that makes war afresh, insurgent, rebellious: Aeneadae, V.: Numidae, O.: regio, Cu.: rebellis Amor, O.— Plur m. as subst, rebels, Ta.
    * * *
    I
    insurgent, rebel
    II
    rebellis, rebelle ADJ
    insurgent, rebellious

    Latin-English dictionary > rebellis

  • 7 re-bellō

        re-bellō āvī, ātus, āre,    to wage war again, revolt, rebel: Volsci rebellarunt, L.: tauro mutatus membra rebello, renew the combat, O.

    Latin-English dictionary > re-bellō

  • 8 sē-cēdō

        sē-cēdō cessī, cessus, ere,    to go apart, go away, separate, withdraw, go aside, retire: secedant improbi, secernant se a bonis: de coetu, O.: in abditam partem aedium, S.: ad deliberandum, L.: a fesso corpore sensūs, Ct.: tantum secessit ab imis Terra, was distant, O.—To go out in rebellion, rebel, revolt, secede: plebes armata a patribus secessit, S.: in Sacrum Montem, L.

    Latin-English dictionary > sē-cēdō

  • 9 apostaticus

    apostatica, apostaticum ADJ
    apostate, rebel

    Latin-English dictionary > apostaticus

  • 10 aversator

    apostate, he who abominates/turns away from; rebel, he who rebels/oppresses

    Latin-English dictionary > aversator

  • 11 aversatrix

    apostate, she who abominates/turns away from; rebel, she who rebels/oppresses

    Latin-English dictionary > aversatrix

  • 12 rebello

    rebellare, rebellavi, rebellatus V
    rebel, revolt

    Latin-English dictionary > rebello

  • 13 secedo

    secedere, secessi, secessus V
    withdraw; rebel; secede

    Latin-English dictionary > secedo

  • 14 insurgo

    , insurgi, insurrectum
    to rise up, rebel, revolt

    Latin-English dictionary of medieval > insurgo

  • 15 Acanthophila latipennella

    2. RUS моль f еловая цветочная
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Acanthophila latipennella

  • 16 Epinotia dalmatana

    2. RUS эпинотия f далматская
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Epinotia dalmatana

  • 17 Ypsolophus sarmaticellus

    2. RUS моль f серпокрылая сарматская
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Ypsolophus sarmaticellus

  • 18 defector

    dēfector, ōris, m. [deficio, no. I.], one who revolts from another; a revolter, rebel (post-Aug.):

    parata in defectores ultione,

    Tac. A. 1, 48; 12, 50 fin.; id. H. 3, 12; Suet. Ner. 43; Just. 16, 1, 13 al.:

    patris sui defectores,

    Tac. A. 11, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > defector

  • 19 natinator

    nătĭnātor, ōris, m., a rebel; v. natinatio.

    Lewis & Short latin dictionary > natinator

  • 20 parricida

    parrĭcīda ( pārĭcīda; old collat. form of the nom. sing. PARICIDAS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. parrici, p. 221 Müll.), ae, comm. [the etym. is disputed;

    most prob. it is for patricida, from pater-caedo,

    Quint. 8, 6, 35 ], the murderer of his or her father or parents, a parricide.
    I.
    Lit.:

    majores supplicium in parricidas singulare,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70:

    nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem quam si humilem necarit,

    id. Mil. 7, 17; Sen. Clem. 1, 23, 2; Suet. Aug. 34:

    Telegoni juga parricidae,

    Hor. C. 3, 29, 8; Plin. 7, 45, 46, § 149; cf. Sen. ad Marc. 26, 4; Vulg. 1 Tim. 1, 9.—
    II.
    Transf.
    A.
    The murderer of a near relative:

    parricida matris quoque aut fratris interfector,

    Quint. 8, 6, 35:

    Virginius occisā filiā, ne se ut parricidam liberum aversarentur, etc.,

    Liv. 3, 50, 5; the murderer of his sister, Flor. 1, 3, 6; 3, 1, 6; cf.: Paul. Sent. 5, tit. 24.—
    * 2.
    Adj.:

    parricida nex,

    fratricidal, Arn. 3, 115 fin.
    B.
    The murderer of the chief magistrate (as the father of the country);

    of the murderers of Cæsar: si parricidae (sunt), cur? etc.,

    Cic. Phil. 2, 13, 31 (v. the passage in connection); cf. id. Fam. 12, 3, 1:

    Brutus suarum prius virtutum quam patriae parentis parricida,

    Val. Max. 6, 4, 5; Aus. Caes. 21, 2.—
    C.
    The murderer of a free citizen, a murderer, assassin (syn.: sicarius, percussor): si qui hominem liberum dolo sciens morti duit, paricidas esto, Lex Numae Pompilii ap. Fest. p. 221 Müll.;

    Lex Tribunic. ap. Fest. s. v. Sacer Mons, p. 318 Müll.: parricida civium,

    Cic. Cat. 1, 12, 29.—
    D.
    One guilty of high-treason, a traitor (qs. the murderer of his country), a rebel, a sacrilegious wretch, etc.:

    sacrum sacrove commendatum qui clepserit rapseritque parricida esto,

    Cic. Leg. 2, 9, 22: magno cum dolore parricidarum, i. e. of Antony's adherents, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5:

    parricidae reipublicae,

    of Catiline's associates, Sall. C. 51, 25; 14, 3:

    vos de crudelissimis parricidis quid statuatis cunctamini?

    id. ib. 52, 31: Catilinae obstrepere omnes;

    hostem atque parricidam vocare,

    id. ib. 31, 8; Flor. 4, 1, 10; Tac. H. 1, 85; id. A. 4, 34, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > parricida

См. также в других словарях:

  • Rebel — bezeichnet: ein Schachprogramm, siehe Rebel (Schach) Rebel 250, Motorrad der Marke Honda Rebel ist der Name folgender Personen: Benny Rebel (* 1968), deutscher Fotograf und Umweltschützer Carl Max Rebel (1874–1959), deutscher Maler François Rebel …   Deutsch Wikipedia

  • rebel — REBÉL, Ă, rebeli, e, adj. (Despre oameni; adesea substantivat) Care ia parte activă la o rebeliune, care îndeamnă la rebeliune; răzvrătit. ♦ Nesupus, recalcitrant. ♦ Care arată nesupunere, care exprimă revoltă. ♦ fig. (Despre păr) Care nu se… …   Dicționar Român

  • rebel — n Rebel, insurgent, iconoclast are comparable when they denote one who rises up against constituted authority or the established order. Rebel carries the strongest implication of a refusal to obey or to accept dictation and of actual, often armed …   New Dictionary of Synonyms

  • rebel — [reb′əl; ] for v. [ ri bel′] n. [ME < OFr rebelle < L rebellis, rebel, rebellious < rebellare: see REBEL the vi.] 1. one who engages in armed resistance against the established government of one s country 2. a person who resists any… …   English World dictionary

  • Rebel — Reb el (r[e^]b [e^]l), a. [F. rebelle, fr. L. rebellis. See {Rebel}, v. i.] Pertaining to rebels or rebellion; acting in revolt; rebellious; as, rebel troops. [1913 Webster] Whoso be rebel to my judgment. Chaucer. [1913 Webster] Convict by flight …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rebel — Re*bel (r[ e]*b[e^]l ), v. i. [imp. & p. p. {Rebelled} (r[ e]*b[e^]ld); p. pr. & vb. n. {Rebelling}.] [F. rebeller, fr. L. rebellare to make war again; pref. re again + bellare to make war, fr. bellum war. See {Bellicose}, and cf. {Revel} to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rebel — Reb el, n. [F. rebelle.] One who rebels. [1913 Webster] Syn: Revolter; insurgent. Usage: {Rebel}, {Insurgent}. Insurgent marks an early, and rebel a more advanced, stage of opposition to government. The former rises up against his rulers, the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rebel — [adj] not obeying insubordinate, insurgent, insurrectionary, mutinous, rebellious, revolutionary; concept 401 Ant. complaisant, compliant, obedient rebel [n] person who does not obey agitator, anarchist, antagonist, apostate, demagogue, deserter …   New thesaurus

  • Rebel — Rebel, so v.w. Revel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • rebel — I verb arise, be disloyal, be insubordinate, be treasonable, betray, break with, concitare, defy, denounce, dethrone, disobey, insurrect, mutiny, oppose, overthrow, recalcitrate, refuse to conform, refuse to support, renounce, resist, resist… …   Law dictionary

  • rèbel — m rij. pobunjenik, ustanik, buntovnik …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»