Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

re-fingō

  • 21 effingo

    ef-fingo, fīnxī, fictum, ere (ex u. fingo), I) = εκμάσσειν, ψήχειν, εκψήχειν, betasten, streichen, streicheln, reiben, im allg.: eff. manus (alcis), Auct. cons. ad Liv. 138. Ov. her. 20, 134. – II) prägn.: A) abreiben, ab- od. auswischen, a) = wischend entfernen, e foro spongiis effingere sanguinem, Cic. Sest. 77. – b) wischend reinigen, fiscinas spongiā, Cato r.r. 67, 2. – B) wie εκμάσσειν, εκμάσσασθαι (vgl. unser »Ziegel streichen«) = nach einem Original in bildsamen Stoffen nachbilden, ausdrücken, darstellen, bildend schaffen, 1) eig.: illum coloribus, illum cerā, illum aere, illum argento etc. effingit, läßt abbilden in ufw., Plin. ep.: pictores pulchram absolutamque faciem raro nisi in peius effingunt, liefern nur ein verhunztes Abbild von usw., Plin. ep.: oris lineamenta, Cic.: Veneris Coae pulchritudinem, hervorbringen, schaffen, Cic.: deûm imagines mortalibus materiis in speciem hominum, sich aus irdischen Stoffen menschlichen Gestalten ähnliche Götterbilder schaffen, Tac.: varias figuras, Lucan.: poet., casus in auro, darstellen, Verg.: gressus effingit euntis, ahmt des Wandelnden Tritte nach, Verg. – 2) übtr., a) ausdrücken, durch äußere Zeichen usw., primi per figuras animalium Aegyptii sensus mentis effingebant, drückten durch Tiergestalten ihres Geistes Vorstellungen aus, Tac.: (natura) speciem ita formavit oris, ut in ea penitus reconditos mores effingeret, den tief innen verborgenen Charakter ausprägte, Cic. – dah. α) (wie εκμάσσω) durch Worte ausdrücken, darstellen, schildern, alcis mores, Cic.: oratorem, Quint. – β) als Schriftsteller hervorbringen, schaffen, effinge aliquid et excude, quod sit perpetuo tuum, Plin. ep. 1, 3, 4. – b) nachbilden, wiedergeben, α) nachahmen, nachahmend erreichen od. zu erreichen suchen, pulchram absolutamque faciem, Plin. ep.: imaginem virtutis, Quint.: vim Demosthenis, Quint.: Horatium in lyricis, Plin. ep.: illum imitando, durch Nachahmung neu erschaffen, Cic. – β) im Geiste-, in der Vorstellung ein Bild von etwas entwerfen, etwas wiedergeben, veranschaulichen, ea effingenda animo, in Bilder einzukleiden, Cic.: visum impressum erfictumque ex eo, unde esset, die Erscheinung, die der Abdruck u. das Abbild desjenigen Gegenstandes sei, der ihr zugrunde liege, Cic.: quae porro tam immensa multitudo, quae illa tam multa possit effingere (wiedergeben), Cic. – / Capit. Anton. phil. 29, 6 liest Jordan richtiger et fictus.

    lateinisch-deutsches > effingo

  • 22 effingo

    effingo, ĕre, finxi, fictum [ex + fingo] - tr. - [st2]1 [-] représenter, faire le portrait. [st2]2 [-] faire à l'image, reproduire, imiter, copier, figurer, rendre, dépeindre. [st2]3 [-] frotter, essuyer.    - spongiis sanguinem effingere, Cic. Sest. 35: éponger le sang.    - manus effingere, Albin. Cons. ad Liv. 138: caresser les mains.
    * * *
    effingo, ĕre, finxi, fictum [ex + fingo] - tr. - [st2]1 [-] représenter, faire le portrait. [st2]2 [-] faire à l'image, reproduire, imiter, copier, figurer, rendre, dépeindre. [st2]3 [-] frotter, essuyer.    - spongiis sanguinem effingere, Cic. Sest. 35: éponger le sang.    - manus effingere, Albin. Cons. ad Liv. 138: caresser les mains.
    * * *
        Effingo, effingis, effinxi, effictum, effingere. Cic. Tailler ou tirer au vif, Faire à la semblance d'un autre, Effigier.
    \
        Similitudinem effingere ex vero. Plin. iunior. Representer le vif et le naturel.
    \
        Casus aliquos effingere in auro. Virgil. Graver ou tailler.
    \
        Mores oratoris effingit oratio. Cic. Represente.
    \
        Formas et mores ab aliquibus effingere. Cic. Representer, Retirer ou resembler et porter de facon de faire à aucuns.
    \
        Effingit senem signum illud. Plin. iunior. Represente.

    Dictionarium latinogallicum > effingo

  • 23 fictilis

    fictĭlis, e [fingo] [st2]1 [-] fait d'argile, de terre cuite. [st2]2 [-] peint, inventé, feint, imaginé. --- Prisc. Rhet. 2, 5.    - fictĭle, is, n.: vases en terre, vaisselle de terre.    - [surt. au plur.] fictĭlĭa, ĭum, Ov. M. 8, 670; Juv. 3, 168.    - antefixa fictilia deorum Romanorum ridere, Liv. 34: se moquer des antéfixes des dieux romains.    - cf. Plin. 34, 7, 16, § 34; 35, 12, 45, § 157.    - ibi tu videas litteratas fictiles epistolas, Plaut. Poen. 836: on peut voir là des lettres entières sur des cruches de terre (le tonneau de vin porte le nom du consul sous lequel il a été rempli).
    * * *
    fictĭlis, e [fingo] [st2]1 [-] fait d'argile, de terre cuite. [st2]2 [-] peint, inventé, feint, imaginé. --- Prisc. Rhet. 2, 5.    - fictĭle, is, n.: vases en terre, vaisselle de terre.    - [surt. au plur.] fictĭlĭa, ĭum, Ov. M. 8, 670; Juv. 3, 168.    - antefixa fictilia deorum Romanorum ridere, Liv. 34: se moquer des antéfixes des dieux romains.    - cf. Plin. 34, 7, 16, § 34; 35, 12, 45, § 157.    - ibi tu videas litteratas fictiles epistolas, Plaut. Poen. 836: on peut voir là des lettres entières sur des cruches de terre (le tonneau de vin porte le nom du consul sous lequel il a été rempli).
    * * *
        Fictilis, et hoc fictile, pen. cor. Adiectiuum. Plin. Qui est faict de terre à potier.
    \
        Pocula fictilia. Tibull. Vaisseaux de terre.

    Dictionarium latinogallicum > fictilis

  • 24 fictor

    fictŏr, ōris, m. [fingo] [st1]1 [-] statuaire, sculpteur, modeleur.    - pictores fictoresque, Cic. Nat. 1, 29, 81: les peintres et les sculpteurs. [st1]2 [-] le Créateur (Dieu).    - Vulg. Isa. 29, 16. [st1]3 [-] celui qui confectionne les gâteaux sacrés.    - Varr. L. 7, 44; Cic. Dom. 139, cf. Serv. En. 2, 116. [st1]4 [-] artisan, auteur.    - Plaut. Trin. 364    - non hic Atridae nec fandi fictor Ulixes, Virg. En. 9, 602: ici pas d'Atrides, pas d'Ulysse, artisan de paroles.    - quomodo fictor hominis Prometheus fuit? Lact.: comment Prométhée forma-t-il l'homme?
    * * *
    fictŏr, ōris, m. [fingo] [st1]1 [-] statuaire, sculpteur, modeleur.    - pictores fictoresque, Cic. Nat. 1, 29, 81: les peintres et les sculpteurs. [st1]2 [-] le Créateur (Dieu).    - Vulg. Isa. 29, 16. [st1]3 [-] celui qui confectionne les gâteaux sacrés.    - Varr. L. 7, 44; Cic. Dom. 139, cf. Serv. En. 2, 116. [st1]4 [-] artisan, auteur.    - Plaut. Trin. 364    - non hic Atridae nec fandi fictor Ulixes, Virg. En. 9, 602: ici pas d'Atrides, pas d'Ulysse, artisan de paroles.    - quomodo fictor hominis Prometheus fuit? Lact.: comment Prométhée forma-t-il l'homme?
    * * *
        Fictor, Verbale. Cic. Un potier de terre, Tailleur ou faiseur d'images enlevees, et semblables.
    \
        Fictor legum. Plaut. Faiseur de loix.

    Dictionarium latinogallicum > fictor

  • 25 fictus

    fictus, a, um part. passé de fingo.    - v. fictum.
    * * *
    fictus, a, um part. passé de fingo.    - v. fictum.
    * * *
        Fictus, Participium, siue Nomen ex participio. Terent. Feinct, Contrefaict.
    \
        Ab aliquo deo fictus quidam. Cic. Faict, Creé.
    \
        Ficti cinni. Plaut. Faulse chevelure, ou perruque.
    \
        Crimina ficta. Tacit. Controuvez, Inventez.
    \
        Ebrietas ficta. Ouid. Contrefaicte, Feincte.
    \
        Ex argilla et luto fictus homulus. Cic. Faict et composé de boue.
    \
        Ficta mulier. Plaut. Fardee.
    \
        Pectore ficto fatur. Virgil. Au plus loing de sa pensee.
    \
        Ficta religio. Cic. Feincte, Qui n'est point vraye.
    \
        Fictus testis subornari solet et imponi falsae tabulae. Cic. Feinct.

    Dictionarium latinogallicum > fictus

  • 26 figura

    fĭgūra, ae, f. [fingo] [st1]1 [-] configuration, structure, forme, aspect, apparence.    - formae figura, Lucr. 4, 69; Cic. Nat. 1, 90: l'ensemble des traits qui constituent la forme d'un corps.    - corporis nostri figura et forma, Cic. Fin. 5, 35: la structure et la forme de notre corps.    - esse humana specie et figura, Cic. Amer. 63: avoir l'apparence et la configuration humaines.    - specie et colore et figurā tauri, Caes. BG. 6, 28, 1: avec l'aspect, la robe, la configuration du taureau.    - harum est consimilis capris figura, Caes. BG. 6: ils (= les élans) ressemblent aux chèvres.    - navium figura, Caes. BG. 4, 25, 2: la structure des navires. [st1]2 [-] figure géométrique.    - figura triquetra, Plin. 3, 121; quadrangula, Plin. 13, 188: figure triangulaire, quadrangulaire.    - cf. Gell. 1, 20, 1; 1, 20, 4; 2, 21, 10. [st1]3 [-] chose façonnée, figure.    - fictiles figurae, Cic. Nat. 1, 71: figures d'argile.    - novis signatur cera figuris, Ov. M. 15, 169: la cire reçoit de nouvelles empreintes. [st1]4 [-] parcelles, simulacres [qui se détachent de chaque objet et qui en sont les images mêmes, d'après Epicure].    - Lucr. 4, 42, etc.; Quint. 10, 2, 15. [st1]5 [-] figures, fantômes.    - Lucr. 4, 34 ; Virg. En. 10, 64. [st1]6 [-] fig. forme, manière d'être.    - negotii figura, Cic. Inv. 1, 41: la tournure d'une affaire.    - orationis figura, Cic. de Or. 3, 212: genre (type) d'éloquence. --- cf. de Or. 2, 98; Or. 2.    - pereundi mille figurae, Ov. H. 10, 81: mille genres de mort.    - vocis figura, Ov. H. 3, 19: la conformation de la voix. [st1]7 [-] figures de style.    - Quint. 9, 1, 1; 9, 2, 27; 9, 3, 1; Plin. Ep. 1, 2, 2; Sen. Ep. 108, 35. [st1]8 [-] formes, précautions d'expression.    - Sen. Ben. 5, 6, 6. [st1]9 [-] allusions, railleries.    - item Hermogenem Tarsensem propter quasdam in historia figuras, Suet. Dom. 10: il traita de même Hermogène de Tarse à cause de quelques allusions dans son Histoire.    - causidicorum figuras tulit, Suet. Vesp. 13: il supporta les railleries des avocats. [st1]10 [-] forme grammaticale, forme d'un mot.    - Varr. L. 9, 53; 9, 55; 10, 25; Quint. 1, 4, 29.
    * * *
    fĭgūra, ae, f. [fingo] [st1]1 [-] configuration, structure, forme, aspect, apparence.    - formae figura, Lucr. 4, 69; Cic. Nat. 1, 90: l'ensemble des traits qui constituent la forme d'un corps.    - corporis nostri figura et forma, Cic. Fin. 5, 35: la structure et la forme de notre corps.    - esse humana specie et figura, Cic. Amer. 63: avoir l'apparence et la configuration humaines.    - specie et colore et figurā tauri, Caes. BG. 6, 28, 1: avec l'aspect, la robe, la configuration du taureau.    - harum est consimilis capris figura, Caes. BG. 6: ils (= les élans) ressemblent aux chèvres.    - navium figura, Caes. BG. 4, 25, 2: la structure des navires. [st1]2 [-] figure géométrique.    - figura triquetra, Plin. 3, 121; quadrangula, Plin. 13, 188: figure triangulaire, quadrangulaire.    - cf. Gell. 1, 20, 1; 1, 20, 4; 2, 21, 10. [st1]3 [-] chose façonnée, figure.    - fictiles figurae, Cic. Nat. 1, 71: figures d'argile.    - novis signatur cera figuris, Ov. M. 15, 169: la cire reçoit de nouvelles empreintes. [st1]4 [-] parcelles, simulacres [qui se détachent de chaque objet et qui en sont les images mêmes, d'après Epicure].    - Lucr. 4, 42, etc.; Quint. 10, 2, 15. [st1]5 [-] figures, fantômes.    - Lucr. 4, 34 ; Virg. En. 10, 64. [st1]6 [-] fig. forme, manière d'être.    - negotii figura, Cic. Inv. 1, 41: la tournure d'une affaire.    - orationis figura, Cic. de Or. 3, 212: genre (type) d'éloquence. --- cf. de Or. 2, 98; Or. 2.    - pereundi mille figurae, Ov. H. 10, 81: mille genres de mort.    - vocis figura, Ov. H. 3, 19: la conformation de la voix. [st1]7 [-] figures de style.    - Quint. 9, 1, 1; 9, 2, 27; 9, 3, 1; Plin. Ep. 1, 2, 2; Sen. Ep. 108, 35. [st1]8 [-] formes, précautions d'expression.    - Sen. Ben. 5, 6, 6. [st1]9 [-] allusions, railleries.    - item Hermogenem Tarsensem propter quasdam in historia figuras, Suet. Dom. 10: il traita de même Hermogène de Tarse à cause de quelques allusions dans son Histoire.    - causidicorum figuras tulit, Suet. Vesp. 13: il supporta les railleries des avocats. [st1]10 [-] forme grammaticale, forme d'un mot.    - Varr. L. 9, 53; 9, 55; 10, 25; Quint. 1, 4, 29.
    * * *
        Figura, figurae, pen. prod. Terent. Le traict et facon de quelque chose, La figure, La forme.
    \
        Noua figura oris. Terent. Nouvelle facon de visage.
    \
        Flebiles figurae. Claud. Lettres qui signifient pleurs.
    \
        Figuram adimere alicui. Ouid. Le desfigurer.
    \
        Fallaci figurae confidere. Ouid. Se fier en sa beaulté.
    \
        Veri figuram ducere. Claud. Resembler au vif et au naturel.
    \
        Sumere figuras varias. Ouid. Se muer en diverses figures.
    \
        Trahere figuram aliquam. Ouid. Prendre quelque figure, et devenir semblable à quelque chose.
    \
        Figura. Suet. Brocard, Lardon.

    Dictionarium latinogallicum > figura

  • 27 affingo

    af-fingo (ad-fingo), finxī, fictum, ere, hinzubilden, anbilden, bildend anfügen, I) eig., von Künstlern: alci manus, Cic.: partem corporis, Cic. – multa natura aut affingit (bildet an) aut mutat, Cic.: gallinarum cubilia aut exsculpta aut afficta (angefügt), Varr.: bildl., ut non tamquam citharoedi prooemium affictum aliquod (nur äußerlich angefügtes), non cohaerens cum omni corpore membrum esse videatur, Cic. de or. 3, 325. – II) übtr.: 1) in der Vorstellung hinzu-, andichten, (fälschlich) hinzudenken, aliquid, Cic.: qui nihil opinione affingat assumatque ad aegritudinem, Cic.: quia huic generi malorum non affingitur illa opinio, jener Wahn nicht anhaftet, Cic. – 2) in der Darstellung fälschlich hinzufügen = hinzudichten, jmdm. andichten, quid error affinxerit, Cic.: multa rumore affingebantur, Caes.: u. so addunt et affingunt rumoribus (durch G.) m. folg. Acc. u. Infin., Caes. b.G. 7, 1, 2: neque vera laus ei detracta neque falsa afficta, Cic.: homines affingentes vana auditis, Liv.: alci rerum novarum crimen affingere, Tac. – 3) spätlat. = übh. erdichten, ex tempore absurdum iocum, Apul. met. 1, 17: litteras, Apul. met. 4, 16: quae fabella istum numerum affinxit? Treb. Poll. Claud. 6, 5: dah. sich einbilden, in der Phantasie sich vormalen, dum sibi ad haec singula intuentium animus affingit aut Aegyptum furore posito quiescentem aut
    ————
    etc., Eumen. pro inst. schol. 21, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > affingo

  • 28 diffingo

    dif-fingo, finxī, fictum, ere (dis u. fingo), umbilden, ferrum incude, umschmieden, Hor. carm. 1, 35, 39. – bildl. = umändern, Hor. carm. 3, 29, 47; sat. 2, 1, 79.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diffingo

  • 29 effingo

    ef-fingo, fīnxī, fictum, ere (ex u. fingo), I) = εκμάσσειν, ψήχειν, εκψήχειν, betasten, streichen, streicheln, reiben, im allg.: eff. manus (alcis), Auct. cons. ad Liv. 138. Ov. her. 20, 134. – II) prägn.: A) abreiben, ab- od. auswischen, a) = wischend entfernen, e foro spongiis effingere sanguinem, Cic. Sest. 77. – b) wischend reinigen, fiscinas spongiā, Cato r.r. 67, 2. – B) wie εκμάσσειν, εκμάσσασθαι (vgl. unser »Ziegel streichen«) = nach einem Original in bildsamen Stoffen nachbilden, ausdrücken, darstellen, bildend schaffen, 1) eig.: illum coloribus, illum cerā, illum aere, illum argento etc. effingit, läßt abbilden in ufw., Plin. ep.: pictores pulchram absolutamque faciem raro nisi in peius effingunt, liefern nur ein verhunztes Abbild von usw., Plin. ep.: oris lineamenta, Cic.: Veneris Coae pulchritudinem, hervorbringen, schaffen, Cic.: deûm imagines mortalibus materiis in speciem hominum, sich aus irdischen Stoffen menschlichen Gestalten ähnliche Götterbilder schaffen, Tac.: varias figuras, Lucan.: poet., casus in auro, darstellen, Verg.: gressus effingit euntis, ahmt des Wandelnden Tritte nach, Verg. – 2) übtr., a) ausdrücken, durch äußere Zeichen usw., primi per figuras animalium Aegyptii sensus mentis effingebant, drückten durch Tiergestalten ihres Geistes Vorstellungen aus, Tac.: (natura) speciem ita formavit oris,
    ————
    ut in ea penitus reconditos mores effingeret, den tief innen verborgenen Charakter ausprägte, Cic. – dah. α) (wie εκμάσσω) durch Worte ausdrücken, darstellen, schildern, alcis mores, Cic.: oratorem, Quint. – β) als Schriftsteller hervorbringen, schaffen, effinge aliquid et excude, quod sit perpetuo tuum, Plin. ep. 1, 3, 4. – b) nachbilden, wiedergeben, α) nachahmen, nachahmend erreichen od. zu erreichen suchen, pulchram absolutamque faciem, Plin. ep.: imaginem virtutis, Quint.: vim Demosthenis, Quint.: Horatium in lyricis, Plin. ep.: illum imitando, durch Nachahmung neu erschaffen, Cic. – β) im Geiste-, in der Vorstellung ein Bild von etwas entwerfen, etwas wiedergeben, veranschaulichen, ea effingenda animo, in Bilder einzukleiden, Cic.: visum impressum erfictumque ex eo, unde esset, die Erscheinung, die der Abdruck u. das Abbild desjenigen Gegenstandes sei, der ihr zugrunde liege, Cic.: quae porro tam immensa multitudo, quae illa tam multa possit effingere (wiedergeben), Cic. – Capit. Anton. phil. 29, 6 liest Jordan richtiger et fictus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effingo

  • 30 affingo

    af-fingo, fīnxī, fictum, ere
    1) прибавлять (multa natura aut affingit, aut mutāt, aut detrăhit C); прилаживать, приделывать ( manūs statuae C)
    2) прибавлять (от себя), добавлять ( aliquid rumoribus Cs); присочинять ( vana audītis L)
    3) (ложно) приписывать (probam orationem improbo C; alicui vicina virtutibus vitia L)

    Латинско-русский словарь > affingo

  • 31 circumfingo

    circum-fingo, fīnxī, fictum, ere

    Латинско-русский словарь > circumfingo

  • 32 confingo

    cōn-fingo, fīnxī, fictum, ere
    1) изготовлять, формировать, образовывать ( fa vos et ceras PM)
    nidos c. PMвить гнёзда
    2) выдумывать, измышлять ( crimen incredibile C)
    crimina in aliquem c. L — возводить на кого-л. (вымышленные) преступления
    3) замышлять, затевать ( dolum inter se Pl)

    Латинско-русский словарь > confingo

  • 33 defingo

    dē-fingo, fīnxī, fictura, ere
    2) ирон. (на свой лад) изображать, описывать ( luteum caput Rheni H)

    Латинско-русский словарь > defingo

  • 34 diffingo

    dif-fingo, fīnxī, fictum, ere
    преобразовывать, переделывать ( quod semel hora vexit H); перековывать ( ferrum incude H)

    Латинско-русский словарь > diffingo

  • 35 effingo

    ef-fingo, fīnxi, fictum, ere
    1) представлять, изображать (aliquem cpioribus, cerā PJ); отобразить ( pulchritudinem Venēris C)
    e. animo C — представлять в воображении, воображать
    2) выражать, обрисовывать, описывать (aliquem C etc.; virtutes alicujus Ap; quod sentio, carmine effingam Pt)
    3) воспроизводить, подражать (e. Horatium in lyricis PJ)
    4) ощупывать, гладить, ласкать (manus, sc. alicujus O)
    6) вытирать, чистить ( aliquid spongiā Cato)

    Латинско-русский словарь > effingo

  • 36 fictilis

    e [ fingo 2. ]
    litteratae fictiles epistulae Pl — письма на глиняных табличках, шутл. сосуды вина с надписями

    Латинско-русский словарь > fictilis

  • 37 fictio

    ōnis f. [ fingo ]
    1) образование, формирование ( hominis Lact); создание, составление (nominum Q; vocum AG)
    2) выдумывание, выдумка, вымысел ( poëtarum fictiones Lact)
    f. personae ритор. Qолицетворение
    3) (тж. f. legis Dig) юридическая (законная) фикция Dig

    Латинско-русский словарь > fictio

  • 38 fictor

    ōris m. [ fingo ]
    1) ваятель, скульптор (pictores fictoresque C etc.)
    2) булочник, изготовляющий жертвенные пироги Vr
    3) создатель, творец, изобретатель ( fortunae Pl)
    f. legum Pt — автор законов, законодатель
    f. fandi ( т. е. qui ficta fatur) V — мастер сочинять, выдумщик, изобретательный лжец

    Латинско-русский словарь > fictor

  • 39 fictura

    fictūra, ae f. [ fingo 2. \]
    1) образование, создавание ( fortunae Pl)

    Латинско-русский словарь > fictura

  • 40 fictus

    1. a, um
    part. pf. к fingo
    2. adj.
    2)
    а) притворный ( amor Lcr); вымышленный, выдуманный (dii C; fabula Ph)
    б) ложный ( ficta loqui O); пустой, беспредметный ( carmen V)

    Латинско-русский словарь > fictus

См. также в других словарях:

  • Fingo — may refer to:* The Fingo (Mfengu) tribe of South Africa. * Fingo fever, a disease of Victorian Australia. * FinGO, a mobile communications company. * The hypotheses non fingo . * Fingo (charm), the name for a Norwegian folk charm supposed to… …   Wikipedia

  • Fingo (Mfengu) — Fingo (Ama Fengu, wanderers), a Bantu Negro people, allied to the Zulu family, who have given their name to the district of Fingoland, the South West portion of the Transkei division of the Cape Province. The Fingo tribes were formed from the… …   Wikipedia

  • Fingo — (Fisju), Fürstenthum auf der zum Japanischen Reiche gehörigen Insel Kiu siu; schöne Waldungen; Ackerbau …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fingö — Fingö, schwedische Skäreninsel im Bottnischen Meerbusen, zum Linköpings Län gehörig …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fingo — Fingo, Kaffernstamm, nordöstl. vom Keiflusse, 152.000 Köpfe; ihr Gebiet 1875 als Transkeidistrikt der Kapkolonie einverleibt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Fingo — Fingos Fingos Départ des Fingos (1840) Populations significative …   Wikipédia en Français

  • fingo — ˈfiŋ(ˌ)gō noun (plural fingo or fingos or fingoes) Usage: usually capitalized 1. a. : a So. African people descended from a group of Negro refugees who were driven southward in native wars and later settled east of Great Fish river, Union of So.… …   Useful english dictionary

  • Fingo — /ˈfɪŋoʊ/ (say fingoh) noun 1. a people of the Ciskei and Transkei regions of South Africa whose language is Xhosa. 2. (plural Fingo or Fingos) a member of this people. –adjective 3. of or relating to this people …  

  • fingo — fin·go …   English syllables

  • Hypotheses non fingo — (Latin for I feign no hypotheses ) is a famous phrase used by Isaac Newton in an essay General Scholium which was appended to the second (1713) edition of the Principia .It was his answer to those who had publicly challenged him to give an… …   Wikipedia

  • Hypotheses non fingo — (en latín No compongo [una] hipótesis ) es una frase famosa empleada por Isaac Newton en su ensayo General Scholium, que se publicó en la tercera edición de sus Philosophiae Naturalis Principia Mathematica. Era su respuesta a aquellos que le… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»