Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

rake

  • 1 draga fram í dagsljósiî

    Íslensk-ensk orðabók > draga fram í dagsljósiî

  • 2 hrífa, skafa

    Íslensk-ensk orðabók > hrífa, skafa

  • 3 láta dynja á

    Íslensk-ensk orðabók > láta dynja á

  • 4 raka (saman)

    Íslensk-ensk orðabók > raka (saman)

  • 5 RAKA

    * * *
    (að), v.
    1) to sweep away (G. rakaði mýinu brott með hendi sinni);
    2) to rake (r. hey, ljá, töðu); r. upp hey, to rake it up into cocks (tók hón eigi at r. upp, þótt þat væri mælt); r. saman fé, to rake money together;
    3) to shave (r. sik, r. skegg sitt).
    * * *
    að, [Engl. to rake], to rake or sweep away; hann rakaði á burt með hendi sinni Lv. 50.
    2. to rake hay; hann sló, en kona hans rakaði ljá eptir honum, ok bar reifa-barn á baki, Bs. i. 666; raka upp hey, Eb. 260; tók hón eigi at raka upp, þótt þat væri mælt, id.; þeir rökuðu upp töðuna, Háv. 47; raka ljá, Fb. i. 522: raka saman fé, to rake money together, Ísl. ii. 14, Glúm. 364.
    II. [Swed. raka], to shave; lét hann göra sér kerbað ok fór í, ok lét raka sik, Fms. x. 147; hón rakar af Samson sjau hans lokka, Stj. 418; raka skegg, Karl. 95; rakat jaðar-skegg, Sks. 66 new Ed.; ok rakaði um höfuðit á Hálfdani, Fas. iii. 535.

    Íslensk-ensk orðabók > RAKA

  • 6 skara

    * * *
    (að), v.
    1) to poke, rake; s. eld, to poke the fire; with dat., þeiri ösku sköruðu þeir allri út, they raked all the ashes out; hann skaraði til spjótskaptinu, he poked with the spear-shaft;
    * * *
    u, f. a little shovel for raking the fire.

    Íslensk-ensk orðabók > skara

  • 7 SKARA

    * * *
    (að), v.
    1) to poke, rake; s. eld, to poke the fire; with dat., þeiri ösku sköruðu þeir allri út, they raked all the ashes out; hann skaraði til spjótskaptinu, he poked with the spear-shaft;
    * * *
    að, [skör], to jut out; þá skaraði ofan léinn, Korm. 38; skara fram úr, to stand out, Lat. eminere; fram-úr-skarandi, eminent.
    2. to poke the fire; en þeirri ösku sköruðu þeir allri út, they raked the ashes out, Eb. 316; skara eld, to poke the fire, Fas. ii. 109; skara að eldinum, id. (skörungr, a poker); hann skaraði til spjót-skaptinu, he poked with the spear-pole, 558; hann skaraði þá upp undir fótborðit, Gísl. 31.
    II. [Shetl. to skare; Dan. skarre], as a shipwright’s term, to clinch the planks of a boat, so that the lower edge of every plank overlaps the upper edge of the plank below it (hence skar-súð, clinch-work).
    2. skarað skjöldum, a row of shields (formed like a ‘wall of shields’), Al. 47:—chiefly used of ships, whose gunwale was lined with shields from stem to stern, var skarat skjöldum milli stafna, Grett. 97, Ld. 68; skipin vóru sköruð skjöldum á bæði borð, Fms. i. 100.

    Íslensk-ensk orðabók > SKARA

  • 8 leita, rannsaka, fara í gegnum

    Íslensk-ensk orðabók > leita, rannsaka, fara í gegnum

  • 9 hrífu-skapt

    -höfuð, n. a rake-handle, head of a rake, freq. in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > hrífu-skapt

  • 10 elda-skára

    u, f. (elda-skári, a, m., Lex. Run.), a ‘fire-rake,’ poker, Nj. 236.

    Íslensk-ensk orðabók > elda-skára

  • 11 flekkja

    að, to rake the hay into rows for drying.

    Íslensk-ensk orðabók > flekkja

  • 12 HEY

    * * *
    (dat. heyi or heyvi), n. hay;
    hirða hey, to get in hay;
    pl. stores of hay (hann hefir rænt mik öllum heyjum).
    * * *
    n., old gen. heyvi, also spelt heyfi, mod. heyi; e. g. heyvi, Grág. i. 438; heyfi, Eb. 94 new Ed. note, and passim; but heyi, Sks. 416, and so in mod. usage; gen. pl. heyja; [Goth. havi = χόρτος; A. S. hêg; Engl. hay; Hel. houwe; O. H. G. hawi; Germ. heu; Swed.-Dan. hö; Norse höy, Ivar Aasen; akin to höggva, Germ. hauen; thus hey prop. means cut grass]:—hay; mat eðr hey, hey ok matr, Nj. 73, Grág. i. 195, 438, ii. 277, Ísl. ii. 137, Sks. 416, Lv. 18 passim: also used in plur., stores of hay, fodder; beita upp engjum ok heyjum, Fms. vi. 104; gáðu þeir eigi fyrir veiðum at fá heyjanna, Landn. 30; hann hefir rænt mik öllum heyjum, Ísl. ii. 140; hann hefir eingin hey til sölu, 138; en hey fásk lítil, 132: Icel. say, slá, raka, þurka, rifja, sæta, hirða, binda hey, to mow, rake, dry, turn, cock, get in, bind the hay.
    COMPDS: heyannir, heyband, heybjörg, heybruni, heydeild, heydes, heyfang, heyfátt, heyfok, heygarðr, heygjald, heygjöf, heyhjálmr, heyhlað, heyhlass, heykleggi, heykostr, heylauss, heyleiga, heyleysi, heylítill, heymeiss, heynál, heyrán, heyreki, heyrúm, heysala, heyskapr, heyskipti, heysláttr, heysótt, heystakkr, heystakkgarðr, heystál, heytak, heyteigr, heytjúga, heytollr, heytópt, heyverð, heyverk, heyvöndull, heyþerrir, heyþrot, heyþroti, heyþurkr, heyönn.

    Íslensk-ensk orðabók > HEY

  • 13 hrífa

    enthral,
    * * *
    (hríf; hreif, hrifum; hrifinn), v.
    1) to catch, snatch (hrífa til e-s);
    hrífa við, to take hold, to grip (kasta akkerum, ok hrífa þau við, um síðir);
    impers., hríft við, it takes effect, it turns out well;
    2) to scratch (hann lét hrífa sér með kömbum).
    * * *
    u, f. a rake, Eb. 258, Fms. iii. 207, Háv. 47.
    COMPDS: hrífutindr, hrífuskapt.

    Íslensk-ensk orðabók > hrífa

  • 14 hrífu-tindr

    m. the teeth of a rake.

    Íslensk-ensk orðabók > hrífu-tindr

  • 15 HÖFUÐ

    (dat. höfði, gen. pl. höfða), n.
    1) head (höggva höfuð af e-m);
    láta e-n höfði skemmra, to behead one;
    strjúka aldrei um frjálst höfuð, to be never free, never at ease;
    skera e-m höfuð, to make a wry face at one;
    heita í höfuð e-m, to be called after a person;
    hætta höfði, to risk one’s life;
    leggja við höfuð sitt, to stake one’s head;
    fœra e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy;
    drepa niðr höfði, to droop the head;
    þoku hóf af höfði, the fog lifted;
    stíga yfir höfuð e-m, to overcome one;
    hlaða helium að höfði e-m, to leave one dead on the spot;
    ganga milli bols ok höfuðs e-s or á e-m, to hew of one’s head, to kill outright;
    senda e-n til höfuðs e-m, to send one to take another’s head;
    leggja fé til höfuðs e-m, to set a price on one’s head;
    leggjast e-t undir höfuð, to put aside, neglect (Þ. lagðist eigi þessa ferð undir höfuð);
    vera höfði hærri, to be taller by a head;
    2) head, chief (höfuð lendra manna);
    Þrándheimr hefir lengi verið kallaðr höfuð Noregs, the chief district of Norway;
    3) ornamental prow of a ship (skip með gyltum höfðum);
    ornamental head on a bridle (slitnaði sundr beizlit, ok týndist höfuð, er á var).
    * * *
    n., dat. höfði; gen. pl. höfða, dat. höfðum; in Norse MSS. often spelt hafuð, Anecd. 4 (without umlaut); the root-vowel seems in very early times (8th century) to have been a diphthong; thus Bragi uses the rhymes, laufi—haufði, and rauf—haufuð, Edda; the old ditty with a half rhyme, höfðu vér í haufði, Hkr. i. 104, wou’d be faulty unless we accept a diphthong in the latter word: in good old MSS. (e. g. Sæm. Cod. Reg.) the word is always spelt with or au, never o, and probably never had a diphthongal sound; the Norse spelling havuð however points to a short vowel; and later Icel. MSS. spell o or , e. g. Hb. in Vsp. l. c. It is probable that the short vowel originated in the contracted form, as haufði sounds hard; [cp. Goth. haubiþ; A. S. heâfod; Engl. head; Hel. hôbid; O. H. G. houpit; mid. H. G. houbet; mod. G. haupt; Dan. hôved; Swed. hufvud; Ormul. hæfedd (the single f marks a preceding long vowel); thus all old Teut. languages except the Icel. agree in the length of the vowel, whereas Lat. căput, Gr. κεφαλή have a short root vowel.]
    A. A head, Vsp. 38, Sdm. 14, Vþm. 19, Þkv. 16, 19, Skm. 23, Nj. 19, 275, Grág. ii. 11, Fms. x. 381, Eg. 181, Edda 59, passim; mátti svá at kveða, at náliga væri tvau höfuð á hverju kvikendi, Hrafn. 22 (of a great increase in stock); Grímr rakaði bratt fé saman, vóru tvau höfuð á hvívetna því er hann átti, Ísl. ii. 14.
    II. phrases and sayings, láta höfði skemra, to make one a head shorter, behead, Hým. 15, Fm. 34; strjúka aldrei frjálst höfuð, to stroke never a free head, be never free, never at ease; (sagði) at þeir mundi aldrei um frjálst höfuð strjúka, er vinir hans væri, meðan Þórðr væri höfðingi í Ísafirði, Sturl. ii. 124; eg má aldrei um frjálst höfuð strjúka, I never have any time to spare; sitja aldrei á sárs höfði, to be always quarrelling; skera e-m höfuð, to make a wry face at one, Grett. 17; heita í höfuðit e-m, to be called after a person; hón jós sveininn vatni ok kvað hann skyldu heita í höfuð föður sínum, ok var hann kallaðr Gestr, Bárð. 24 new Ed.: the mod. usage distinguishes between heita í höfuð á e-m, when a person is alive when the child was born, and heita eptir e-m, when that person is dead; halda höfði, to hold one’s head up, Flóv. 43, Og.; bera hátt höfuð, to bear one’s head high, Sturl. iii. 147, Sighvat; hefja höfuðs, to lift one’s head, Thom. 535; drepa niðr höfði, to droop one’s head, Bs. i. 625; þoku hóf af höfði, the fog lifted, Ld. 74; búa hvárr í annars höfði, to be at loggerheads, Sks. 346; fara huldu höfði, to go with a hidden head, in disguise, to hide oneself, Fms. vi. 12; færa e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy, Eg. ch. 62, 63, Fms. x. 261; stíga yfir höfuð e-m, to pass over one’s head, overcome one, 304; er á engri stundu örvænt nær elli stígr yfir h. mér, Eb. 332; hlaða hellum at höfði e-m, to leave one dead on the spot, Dropl. 18; ganga milli bols ok höfuðs, ‘to gang between bole and head,’ i. e. to kill outright, Eb. 240; hætta höfði, to risk one’s head, Hm. 106; leggjask e-t undir höfuð, to lay under one’s pillow, to put aside; leggjask ferð undir höfuð, Fær. 132, Orkn. 46; þú munt verða fátt undir höfuð at leggjask ef ek skal við þér taka, Sturl. i. 27; vera höfði hærri, to be a head taller, Fms. x. 381; setja höfuð á höfuð ofan, to set head upon head, Bs. i. 73, (viz. to consecrate a second bishop to a see, which was against the eccl. law); cp. kjósa annan konung í höfuð Davíð, Sks. 801.
    III. in a personal sense, in poets, a person, = Lat. caput, Gr. κάρα, κεφαλή; fárgjarnt höfuð, thou fearful woman! Fas. ii. 556; hraustara höfuð, a bolder man, 315; berjask við eitt höfuð, 49; heiptrækt höfuð, Ýt. 25; andprútt höfuð, high-minded man! Sighvat; tírar h., glorious man; leyfðar h., id., Geisli 56; vina höfuð = cara capita, Bm. 2; frænda höfuð, kinsmen, Skáld H. 3. 40; hvarfúst h., thou fickle woman! Hel. 2.
    2. a number, tale, head, of animals; fádygt höfuð, of a fox, Merl. 1. 39: head, of cattle, þeir eiga at gjalda þingfarar-kaup, er skulda-hjóna hvert hefir höfuð, kú skuldalausa eða kúgildi, Grág. (Kb.) i. 159, referring to the old way of taxation, which is still the law in Icel., that a freeholder has to pay tax (skattr) only if he has more head of cattle (kúgildi, q. v.), than persons to support.
    IV. a head, chief; höfuð lendra manna, Fms. vii. 273; h. ok höfðingi, Stj. 457; Þrándheimr er h. Noregs, Fms. vi. 38; höfuð allra höfuð-tíða (gen.), Leiðarvís. 23.
    V. of head-shaped things:
    1. a beak, of a ship; með gylltum höfðum, Fms. viii. 385, x. 10, 417, passim; dreka-höfuð, q. v.: the beak was usually a dragon’s head, sometimes a bison’s, Ó. H.; a steer’s, Landn. 5. ch. 8; or it was the image of a god, e. g. of Thor, Fms. ii. 325, (Ó. T. ch. 253); or of a man, Karl-höfði, Ó. H., the ship of St. Olave; cp. the interesting passage, þat var upphaf enna heiðnu laga, at menn skyldu eigi hafa höfuðskip í hafi, en ef þeir hefði, þá skyldi þeir af taka höfuð áðr þeir kæmi í lands-sýn, ok sigla eigi at landi með gapandum höfðum eðr gínandi trjónum, svá at landvættir fældisk við, Landn. (Hb.) 258, Fms. vi. 180 (in a verse), vii. 51 (in a verse). 2. the capital of a pillar, Al. 116, Fb. i. 359 (of tent poles): of carved heads in a hall, sér þú augun útar hjá Hagbarðs-höfðinu? Korm. ch. 3: heads of idols carved on chairs, Fbr. ch. 38: carved heads on high-seats, Eb. ch. 4: that these figures sometimes represented fairies or goddesses is shewn by the word brúða (q. v.) and stólbrúða; heads of bedsteads seem to have been carved in a similar way; cp. also Korm. 86, see tjasna.
    3. the head-piece of a bridle; týndi maðr höfði á beisli því er görsema-vel var gört, Bs. i. 314, v. l.; the head of a rake, hrífu-h., etc.
    COMPDS: höfðabúza, höfðafjöl, höfðalag, höfðaskip, höfðatal, höfðatala, höfuðband, höfuðbani, höfuðbein, höfuðburðr, höfuðbúnaðr, Höfuðdagr, höfuðdúkr, höfuðfaldr, höfuðfatnaðr, höfuðfetlar, höfuðgerð, höfuðgjarnt, höfuðgull, höfuðhlutr, höfuðhögg, höfuðlausn, höfuðlauss, höfuðleðr, höfuðlín, höfuðmein, höfuðmikill, höfuðmundr, höfuðórar, höfuðrót, höfuðsár, höfuðskél, höfuðskip, höfuðskjálfti, höfuðsmátt, höfuðsnauðr, höfuðsótt, höfuðsteypa, höfuðsundl, höfuðsvími, höfuðsvörðr, höfuðtíund, höfuðverkr, höfuðvíti, höfuðvörðr, höfuðþváttr, höfuðþyngsl, höfuðærr, höfuðærsl.
    B. Chief, capital, found like the Gr. ἀρχι- in countless COMPDS: höfuðatriði, höfuðá, höfuðárr, höfuðátt, höfuðbarmr, höfuðbaðmr, höfuðbarmsmaðr, höfuðbaugr, höfuðbenda, höfuðbiti, höfuðbitarúm, höfuðblót, höfuðborg, höfuðból, höfuðbæli, höfuðbær, höfuðdrottning, höfuðefni, höfuðengill, höfuðfaðir, höfuðfirn, höfuðfól, höfuðgersemi, höfuðgjöf, höfuðglæpr, höfuðgoð, höfuðgrein, höfuðgæfa, höfuðhátíð, höfuðhetja, höfuðhof, höfuðinnihald, höfuðísar, höfuðíþrótt, höfuðkempa, höfuðkennimaðr, höfuðkirkja, höfuðklerkr, höfuðkonungr, höfuðkostr, höfuðkvöl, höfuðlist, höfuðlýti, höfuðlæknir, höfuðlærdómr, höfuðlöstr, höfuðsmaðr, höfuðmeistari, höfuðmerki, höfuðmusteri, höfuðnafn, höfuðnauðsyn, höfuðniðjar, höfuðprestr, höfuðráð, höfuðráðgjafi, höfuðskáld, höfuðskepna, höfuðskutilsvein, höfuðskömm, höfuðskörungr, höfuðsmiðr, höfuðspekingr, höfuðstaðr, höfuðstafn, höfuðstafr, höfuðstjarna, höfuðstóll, höfuðstólpi, höfuðstyrkr, höfuðsynd, höfuðsæti, höfuðtunga, höfuðvápn, höfuðveizla, höfuðvél, höfuðvindr, höfuðvinr, höfuðþing, höfuðætt.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖFUÐ

  • 16 káfa

    (að), v. to dive, swim, under water; of a ship, to be swamped in a heavy sea (síðan kafaði skipit).
    * * *
    að, to stir; káfa í heyi, to stir the hay with a rake.

    Íslensk-ensk orðabók > káfa

  • 17 klára

    * * *
    u, f., or klárr, m. a kind of coarse rake used to spread dung.

    Íslensk-ensk orðabók > klára

  • 18 myki-reka

    u, f. a ‘muck-rake,’ dung-shovel, Finnb. 306.

    Íslensk-ensk orðabók > myki-reka

  • 19 reka

    * * *
    I)
    (rek; rak, rákum; rekinn), v.
    1) to drive (r. hesta, fé, svín, naut); r. aptr, to drive back; r. aptr kaup sín, to recall, cry off from one’s bargains; r. af (ór) landi, to drive out of the land, drive into exile; r. af höndum, r. burt, to drive away; r. flótta, to pursue a flying host;
    2) to compel (segir, hver nauðsyn hann rekr til); þér vegit víg þau, er yðr rekr lítit til, ye slay men for small cause;
    3) to perform, do; r. hernað, to wage war; r. erendi, to do an errand;
    4) to thrust, push violently (hann rak hann niðr mikit fall); r. aptr hurð, to fling the door to; r. hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands behind the back;
    5) various phrases, r. augu skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance; svá langt, at hann mátti hvergi auga yfir r., so far that he could not reach it with his eyes; r. minni til e-s, to recollect; r. upp hljóð, to set up a cry, utter a scream;
    6) r. nagla, hæl, to drive a nail, peg;
    7) impers., to be drifted, tossed (skipit rak inn á sundit); e-n rekr undan, one escapes (bað þá eigi láta Gretti undan r.); of a tempest, þá rak á fyrir þeim hríð, a storm rose upon them;
    8) with gen., to pursue, take vengeance for (ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma r.);
    9) refl., rekast, to be tossed, wander (ek hefi rekizt úti á skógum í allan vetr); r. landa á milli, to go from one country to another; r. á e-m, to intrude oneself upon; r. eptir e-m, to accommodate oneself to a person; r. undan, to escape (ef Kjartan skal nú undan r.); rekast (vrekast) at virði, to quarrel over a meal.
    f. shovel, spade.
    * * *
    u, f., qs. vreka, [Engl. rake; Germ. rache], a shovel, spade, K. Þ. K. 38, Ísl. ii. 193, Vm. 34, Dropl. 28: the saying, stikk mér í, kvað reka! Fms. vii. 115; myki-reka, fjós-reka.

    Íslensk-ensk orðabók > reka

  • 20 rifja

    (að), v.
    1) to turn over (r. hey);
    2) to expound, explain, go into (mikil skynsemi er at r. vandliga þat).
    * * *
    að, to rake hay into rows (rifgarðar); rifja hey, Eb. 260, and in mod. usage.
    II. to repeat (akin to reifa); mikil skynsemi er at r. vandliga þat, Edda 14: in the phrase, rifja e-ð upp, r. upp harm sinn, to rip up one’s sorrow, Clem. 45; r. e-ð upp fyrir sér, to go over with oneself, as to what one has learnt, but half forgotten.

    Íslensk-ensk orðabók > rifja

См. также в других словарях:

  • Rake — Rake, v. t. [imp. & p. p. {Raked} (r[=a]kt); p. pr. & vb. n. {Raking}.] [AS. racian. See 1st {Rake}.] 1. To collect with a rake; as, to rake hay; often with up; as, he raked up the fallen leaves. [1913 Webster] 2. Hence: To collect or draw… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rake — Тип Утилиты для разработки ПО Разработчик Jim Weirich Операционная система кроссплатформенное ПО Последняя версия 0.8.3 (25 сентября, 2008[1]) Лицензия MIT License …   Википедия

  • Rake — may refer to:* Rake (angle), various angles in bicycle and motorcycle geometry * Rake (cellular automaton), a cellular automaton pattern that moves while regularly emitting spaceships * Rake (character), a man habituated to immoral conduct. *… …   Wikipedia

  • rake — Ⅰ. rake [1] ► NOUN ▪ an implement consisting of a pole with a toothed crossbar or fine tines at the end, used for drawing together leaves, cut grass, etc. or smoothing loose soil or gravel. ► VERB 1) draw together with a rake. 2) make smooth with …   English terms dictionary

  • rake — rake1 [rāk] n. [ME < OE raca; akin to ON reka, spade, Ger rechen, a rake < IE base * reĝ , to direct, put in order > RIGHT] 1. any of various long handled tools with teeth or prongs at one end, used for gathering loose grass, hay, leaves …   English World dictionary

  • Rake — bezeichnet einen Ort in der Grafschaft Hampshire, England, siehe Rake (Hampshire) eine Gitarrenspieltechnik Rake (Musik) den Nachnamen von Christer Rake (* 1987), norwegischer Radrennfahrer den Nachnamen von Joachim Rake (1912−2000), deutscher… …   Deutsch Wikipedia

  • Rake — est un logiciel libre. C est un « moteur de production », semblable à SCons et make. Il est écrit en Ruby et les Rakefiles (équivalents des makefiles) sont écrits en Ruby. Il a été créé par Jim Weirich. Rake utilise le concept de block… …   Wikipédia en Français

  • rake — rake; rake·hell·ish; rake·man; rake·steel; un·rake; muck·rake; rake·hell; rake·helly; rake·stele; …   English syllables

  • rake — [reɪk] verb FINANCE rake something → in phrasal verb [transitive] to obtain money, profits etc in large amounts: • Batman merchandise raked in an estimated $500 million in retail sales while it was hot. rake something → off phrasal verb… …   Financial and business terms

  • Rake — Rake, v. i. 1. [Icel. reika. Cf. {Rake} a debauchee.] To walk about; to gad or ramble idly. [Prov. Eng.] [1913 Webster] 2. [See {Rake} a debauchee.] To act the rake; to lead a dissolute, debauched life. Shenstone. [1913 Webster] {To rake out}… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rake — (r[=a]k), n. [AS. race; akin to OD. rake, D. reek, OHG. rehho, G. rechen, Icel. reka a shovel, and to Goth. rikan to heap up, collect, and perhaps to Gr. ore gein to stretch out, and E. rack to stretch. Cf. {Reckon}.] 1. An implement consisting… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»