-
1 radix
rādix, īcis, f. - gén. plur. -īcum; arch. -īcĭum, Charis. 124, 31. [st1]1 [-] racine (de végétaux). - arbores ab radicibus subruere, Caes. BG. 6, 27, 4: détacher par-dessous des arbres de leurs racines. - radices agere, Varr. R. 1, 35,: pousser des racines, cf. Cic. Off. 2, 43. - capere radices, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123: prendre racine. - radix Syriaca ou radix: racine comestible, raifort. - radix dulcis, Scrib.: réglisse. [st1]2 [-] la partie la plus basse d'une chose, pied, base. - in radicibus Caucasi natus, Cic. Tusc. 2, 52: né au pied du Caucase. - cf. Cic. Fam. 15, 4, 9; Caes. BG. 7, 36, etc. - au sing. a Palatii radice devexus, Cic. Div. 1, 101: qui descend du pied du mont Palatin. - radix linguae, Ov. M. 6, 557. - radix plumae, Ov. M. 2, 583. - radix saxi, Lucr. 2, 102. [st1]3 [-] au fig. base, source, origine, fondement. - virtus altissimis defixa radicibus, Cic. Phil. 4, 13: vertu attachée à de profondes racines, reposant sur un solide fondement. - vir ex isdem, quibus nos, radicibus natus, Cic. Sest. 50: homme de la même souche que moi (souche provinciale). - Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, Cic. Att. 6, 6, 4: Pompée, un homme si solide, si bien ancré (d'un prestige si profondément enraciné). - a radicibus non evertisset scelere funesto domum, Phaedr. 3: il n'aurait pas, par ce crime affreux, détruit entièrement sa famille.* * *rādix, īcis, f. - gén. plur. -īcum; arch. -īcĭum, Charis. 124, 31. [st1]1 [-] racine (de végétaux). - arbores ab radicibus subruere, Caes. BG. 6, 27, 4: détacher par-dessous des arbres de leurs racines. - radices agere, Varr. R. 1, 35,: pousser des racines, cf. Cic. Off. 2, 43. - capere radices, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123: prendre racine. - radix Syriaca ou radix: racine comestible, raifort. - radix dulcis, Scrib.: réglisse. [st1]2 [-] la partie la plus basse d'une chose, pied, base. - in radicibus Caucasi natus, Cic. Tusc. 2, 52: né au pied du Caucase. - cf. Cic. Fam. 15, 4, 9; Caes. BG. 7, 36, etc. - au sing. a Palatii radice devexus, Cic. Div. 1, 101: qui descend du pied du mont Palatin. - radix linguae, Ov. M. 6, 557. - radix plumae, Ov. M. 2, 583. - radix saxi, Lucr. 2, 102. [st1]3 [-] au fig. base, source, origine, fondement. - virtus altissimis defixa radicibus, Cic. Phil. 4, 13: vertu attachée à de profondes racines, reposant sur un solide fondement. - vir ex isdem, quibus nos, radicibus natus, Cic. Sest. 50: homme de la même souche que moi (souche provinciale). - Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, Cic. Att. 6, 6, 4: Pompée, un homme si solide, si bien ancré (d'un prestige si profondément enraciné). - a radicibus non evertisset scelere funesto domum, Phaedr. 3: il n'aurait pas, par ce crime affreux, détruit entièrement sa famille.* * *Radix, radicis, pen. prod. foem. gen. Cic. Racine.\Radices montis. Caesar. Le pied de la montaigne.\Agere radices. Cic. Prendre racine.\Habere radices altas. Cic. Estre fort enraciné. -
2 radix
rādix, īcis ( gen. plur. radicium, Cassiod. H. E. 1, 1; Jul. Val. Itin. Alex. 32 (75)), f. [Gr. rhiza, a root; rhadix, a shoot or twig; cf. ramus], a root of a plant (cf. stirps).I.Lit.1.In gen. (mostly in plur.):2.radices agere,
to strike root, Varr. R. R. 1, 37 fin.; Ov. R. Am. 106; id. M. 4, 254; Col. 5, 6, 8; Plin. 16, 31, 56, § 127; cf.infra, II.: capere radices,
to take root, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123:penitus immittere radices,
Quint. 1, 3, 5:emittere radices e capite, ex se,
Col. 3, 18, 6; 5, 10, 13:descendunt radices,
Plin. 16, 31, 56, § 129:arbores ab radicibus subruere,
Caes. B. G. 6, 27, 4:herbas radice revellit,
Ov. M. 7, 226:radicibus eruta pinus,
Verg. A. 5, 449:segetem ab radicibus imis eruere,
id. G. 1, 319.— Sing.:(arbos) quae, quantum vertice ad auras, tantum radice in Tartara tendit,
Verg. G. 2, 292; Plin. 16, 31, 56, § 128; Hor. Ep. 2, 2, 150; Ov. H. 5, 147. —In partic., an edible root, Caes. B. C. 3, 48; esp. a radish:B.Syriaca,
Col. 11, 3, 16; 59:also simply radix,
Pall. 1, 35, 5; Hor. S. 2, 8, 8; Ov. M. 8, 666 al.:dulcis,
licorice, Scrib. Comp. 170. —Transf.1.The root, i. e. the lower part of an object, the foot of a hill, mountain, etc.— In plur.:2.in radicibus Caucasi natus,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:in radicibus Amani,
id. Fam. 15, 4, 9:sub ipsis radicibus montis,
Caes. B. G. 7, 36; 7, 51 fin.; 69; id. B. C. 1, 41; 3, 85, 1 et saep. — In sing.:a Palatii radice,
Cic. Div. 1, 45, 101; Plin. 37, 10, 66, § 180.—That upon which any thing is fixed or rests (e. g. the tongue, a feather, a rock); a root, foundation ( poet.; used alike in sing. and plur.):3.linguae,
Ov. M. 6, 557:plumae,
id. ib. 2, 583:saxi,
Lucr. 2, 102; Ov. M. 14, 713.—Radix virilis = membrum virile, Cael. Aur. Tard. 2, 1, 13.—II.Trop., a root, ground, basis, foundation, origin, source (almost entirely in the plur.):vera gloria radices agit atque etiam propagatur,
Cic. Off. 2, 12, 43:virtus altissimis defixa radicibus,
id. Phil. 4, 5, 13:audeamus non solum ramos amputare miseriarum, sed omnes radicum fibras evellere,
id. Tusc. 3, 6, 13:facilitatis et patientiae,
id. Cael. 6, 14:Pompeius eo robore vir, iis radicibus,
i. e. so deeply rooted, firmly established in the State, id. Att. 6, 6, 4:illic radices, illic fundamenta sunt,
Quint. 10, 3, 3:a radicibus evertere domum,
from its foundation, utterly, Phaedr. 3, 10, 49:ex iisdem, quibus nos, radicibus natum (C. Marium),
i. e. a native of the same city, Cic. Sest. 22, 50; Varr. R. R. 2, 8, 1; cf. in sing.:Apollinis se radice ortum,
Plin. 35, 10, 36, § 72:ego sum radix David,
Vulg. Apoc. 22, 16 et saep.—Of words,
origin, derivation, Varr. L. L. 6, 5, 61; 7, 3, 88 al. -
3 radix
radix radix, icis f корень -
4 radix
rādīx, īcis, f. (ῥάδιξ), die Wurzel, I) im allg.: A) eig. u. übtr.: 1) eig., die Wurzel des Baumes, der Pflanze, r. cupressi, Varro: cortices et radices, Cic.: succīdere radices arborum (v. Biber), Varro LL.: herbas radice revellere, Ov.: ab radicibus eruere segetem, mit der Wurzel ausreißen, Verg.: radicem u. radices capere, Cato, od. agere radicem od. agere radices, Wurzel treiben (schlagen), Varro u. Ov. (u. im Bilde, vera gloria radices agit, Cic.). – 2) übtr.: a) der unterste Teil eines Ggstds., mit dem er an einer Fläche festsitzt, die Wurzel, der Zunge, Ov.: der Haare, Cels. u. Petron.: des Zahnes, Cels.: der Feder, Ov.: des Felsens, Verg. u. Ov. – b) übh. das Unterste eines Ggstds. die Wurzel, der Fuß, eines Berges, Hügels, Sing., promunturii, Mela: Pyrenaei, Plin.: humilis radix (flacher Grund) insulae, Plin. ep.: a Palatii radice, Cic.: ab ora gemmae ad radicem usque, Plin.: gew. Plur., radices montis, collis, Caes.: Caucasi, Cic. – c) r. virilis, das männl. Glied, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 13 (viell. radius vir. zu lesen, wie Cael. Aur. de morb. acut. 3, 14, 115). – B) bildl., die Wurzel, 1) im allg.: a radicibus (von Grund aus, gänzlich) evertere domum, Phaedr. – 2) insbes.: a) = Ursprung, Stamm, Quelle, patientiae, Cic.: Marium ex isdem, quibus nos, radicibus natum, Cic.: Apollinis, d.i. Stamm, Plin. – v. etymol. Ursprung, Varro LL. – b) der feste Grund (Boden), aus dem etw. ruht. Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, ein Mann, der so viel Boden hat im Staatsleben, Cic. ad Att. 6, 6, 4. – II) die gewöhnl. genießbare oder offizinelle Wurzel, a) übh.: omnes radices, excepto sisere et pastinacā, Cels.: herbarum radicibus vivere, Sen.: genus radicis, quod appellatur chara, Caes.: r. dulcis, Süßholz, Cels.: r. lanaria, Seifenkraut (s. rādīculano. II, a), Colum.: Syriaca, Rettich, bes. Radieschen, Colum. – b) Rettich, bes. Radieschen, Hor., Cels. u.a. – / Genet. Plur. gew. radicum; aber radicium im Itin. Alex. 32 (75). Charis. 124, 31.
-
5 radix
rādīx, īcis, f. (ῥάδιξ), die Wurzel, I) im allg.: A) eig. u. übtr.: 1) eig., die Wurzel des Baumes, der Pflanze, r. cupressi, Varro: cortices et radices, Cic.: succīdere radices arborum (v. Biber), Varro LL.: herbas radice revellere, Ov.: ab radicibus eruere segetem, mit der Wurzel ausreißen, Verg.: radicem u. radices capere, Cato, od. agere radicem od. agere radices, Wurzel treiben (schlagen), Varro u. Ov. (u. im Bilde, vera gloria radices agit, Cic.). – 2) übtr.: a) der unterste Teil eines Ggstds., mit dem er an einer Fläche festsitzt, die Wurzel, der Zunge, Ov.: der Haare, Cels. u. Petron.: des Zahnes, Cels.: der Feder, Ov.: des Felsens, Verg. u. Ov. – b) übh. das Unterste eines Ggstds. die Wurzel, der Fuß, eines Berges, Hügels, Sing., promunturii, Mela: Pyrenaei, Plin.: humilis radix (flacher Grund) insulae, Plin. ep.: a Palatii radice, Cic.: ab ora gemmae ad radicem usque, Plin.: gew. Plur., radices montis, collis, Caes.: Caucasi, Cic. – c) r. virilis, das männl. Glied, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 13 (viell. radius vir. zu lesen, wie Cael. Aur. de morb. acut. 3, 14, 115). – B) bildl., die Wurzel, 1) im allg.: a radicibus (von Grund aus, gänzlich) evertere domum, Phaedr. – 2) insbes.: a) = Ursprung, Stamm, Quelle, patientiae, Cic.: Marium ex isdem, quibus nos, radicibus natum, Cic.: Apollinis, d.i. Stamm, Plin. – v. etymol. Ursprung, Varro————LL. – b) der feste Grund (Boden), aus dem etw. ruht. Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, ein Mann, der so viel Boden hat im Staatsleben, Cic. ad Att. 6, 6, 4. – II) die gewöhnl. genießbare oder offizinelle Wurzel, a) übh.: omnes radices, excepto sisere et pastinacā, Cels.: herbarum radicibus vivere, Sen.: genus radicis, quod appellatur chara, Caes.: r. dulcis, Süßholz, Cels.: r. lanaria, Seifenkraut (s. radicula no. II, a), Colum.: Syriaca, Rettich, bes. Radieschen, Colum. – b) Rettich, bes. Radieschen, Hor., Cels. u.a. – ⇒ Genet. Plur. gew. radicum; aber radicium im Itin. Alex. 32 (75). Charis. 124, 31. -
6 radix
rādīx, īcis f.1) корень ( radiees arborum Vr)radiees agere C etc. или capere Cato — пускать корни2) корнеплод, клубень (преим. редька, редиска) Cs, CC etc.3) нижняя часть, низ, основание (linguae, plumae O); подошва (montis C, Cs etc.)4) перен. pl. твёрдая почва, прочная базаvirtus altissimis defixa radicibus C — добродетель, имеющая твёрдое основание -
7 rādīx
rādīx īcis, f [2 RAD-], a root: radices palmarum conligebant: Virga radicibus actis surrexit, struck root, O.: arbores ab radicibus subruere, Cs.: radicibus eruta pinus, V.: genus radicis inventum, quod admixtum lacte, etc., Cs.: (herbas) radice revellit, O.: monstratā radice vel herbā (as a medicine), H.— A radish: lactucae, radices, H., O.— The root, lower part, foot, foundation: in radicibus Caucasi natus: sub ipsis radicibus montis, Cs.: a Palati radice.— A point of origin, supporting part, root: linguae, O.: vivum (saxum) radice tenetur, O.—Fig., a root, ground, basis, foundation, origin, source.—Only plur: vera gloria radices agit atque etiam propagatur: virtus altissimis defixa radicibus: Pompeius eo robore vir, iis radicibus, i. e. so firmly established in the State: a radicibus evertere domum, utterly, Ph.: ex iisdem, quibus nos, radicibus natus, i. e. of the same city.* * *I IIroot; base -
8 radix
корен, напр. iu alienum agrum radices immittere, agere (1. 5 § 3 D. 6, 1. 1. 7 § 2. 13 D. 41, 1); пер. sanctio suas radices extendat ad omnes personas (1. 35 § 30. 3, 28).Латинско-русский словарь к источникам римского права > radix
-
9 radix
{Deutsch:} Wurzel (f){Русский:} корень (м) -
10 radix
icis, f третье склонение кореньЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > radix
-
11 radix
, icis fкорень -
12 radix
, icis fкорень -
13 radix aerea
{Deutsch:} Luftwurzel (f){Русский:} воздушный корень (м) -
14 radix fibrosa
{Deutsch:} Faserwurzel (f){Русский:} мочковатый корень (м) -
15 radix palaris
{Deutsch:} Pfahlwurzel (f){Русский:} стержневой корень (м) -
16 radix tuberosa
{Deutsch:} knollenartige Wurzel (f){Русский:} клубневидный корень (м) -
17 Radix lecti
-
18 Radix omnium malorum est cupiditas
• The love of money is the root of all evil. Avarice is the problem, money itself is not evilLatin Quotes (Latin to English) > Radix omnium malorum est cupiditas
-
19 radix montis
подножье горы -
20 Thamnophis radix
2. RUS юго-западная подвязочная змея f3. ENG plains [prairie, transition] garter snake4. DEU Südwestliche Strumpfbandnatter f5. FRA couleuvre f des plainesАреал обитания: Северная АмерикаVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Thamnophis radix
См. также в других словарях:
RADIX-50 — (prononcer radix five zero) est un codage de caractères créé par DEC pour les ordinateurs de la série PDP, le DECsystem 10 et le DECSYSTEM 20. Le répertoire RADIX 50 comporte 40 caractères. Le nom RADIX 50 signifie « base 40 » :… … Wikipédia en Français
Radix-50 — est un codage de caractère crée par DEC pour les ordinateurs de la série PDP, le DECsystem 10 et le DECSYSTEM 20. Le répertoire RADIX 50 comporte 40 caractères. Le nom RADIX 50 signifie « base 40 » : radix désigne une base en… … Wikipédia en Français
Radix — (lat.: Wurzel) steht für: Radix das Ergebnis des Radizierens, (Wurzelziehens) in der Mathematik Radix (Gattung), eine Gattung der Schlammschnecken Radix (Studio), der Name eines japanischen Anime Studios (Radix oder Basis:) die Anzahl der Symbole … Deutsch Wikipedia
Radix — Ra dix (r[=a] d[i^]ks), n.; pl. L. {Radices} (r[a^]d [i^]*s[=e]z), E. {Radixes} (r[=a] d[i^]ks*[e^]z). [L. radix, icis, root. See {Radish}.] 1. (Philol.) A primitive word, from which spring other words; a radical; a root; an etymon. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
RADIX-50 — RADIX 50, commonly called Rad 50 or RAD50, is a character encoding created by Digital Equipment Corporation for use on their DECsystem, PDP, and VAX computers. RADIX 50 s 40 character repertoire (050 in octal) allows up to 3 characters to be… … Wikipedia
radix — RÁDIX s.n. (Rar) Rădăcină. [< lat. radix]. Trimis de LauraGellner, 13.08.2005. Sursa: DN … Dicționar Român
RADIX-50 — символьный код который позволяет записать в одном 16 битном слове три символа. Использовался в основном на миникомпьютерах, в первую очередь, семейства PDP 11 (СМ ЭВМ), для хранения имён файлов в файловых системах ОС RT 11 и RSX 11, имён модулей… … Википедия
Radix — (lat.), 1) Wurzel; so R. armoraciae, Meerrettig. R. asări, Haselwurzel. R. irĕos florentinae, Veilchenwurzel. R. hellebŏri, Nieswurzel. R. squillae, Meerzwiebel. R. toxicaria, die Wurzel vom Upasbaum. R. zedoariae, Zittwerwurzel etc. 2) (Anat.),… … Pierer's Universal-Lexikon
Radix — Radix, Wurzel; R. Alcannae, Alkannawurzel; R. Althaeae, Althee , Eibischwurzel; R. Angelicae, Archangelicae, Angelika , Engelwurzel; R. Artemisiae, Beifußwurzel; R. Asari, Haselwurzel; R. Bardanae, Klettenwurzel; R. Belladonnae, Belladonnawurzel; … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Radix — Radix, lat., Wurzel; Wurzelzahl; Wurzelform … Herders Conversations-Lexikon
radix — Véase raíz. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico