-
41 withdrawal from employment
withdrawal from employment PERS, SOC Ausscheiden n aus dem Berufsleben n, Ausscheiden n aus dem Erwerbsleben, Rückzug m aus dem Berufsleben n, Rückzug m aus dem ErwerbslebenEnglisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > withdrawal from employment
-
42 withdrawal from work
withdrawal from work PERS, SOC Ausscheiden n aus dem Berufsleben n, Ausscheiden n aus dem Erwerbsleben, Rückzug m aus dem Berufsleben n, Rückzug m aus dem ErwerbslebenEnglisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > withdrawal from work
-
43 отступление
с1) Rückzug m (умл.), Rückmarsch m (умл.)нача́ть отступле́ние — den Rückzug ántreten (непр.)
2) (от правила и т.п.) Ábweichung f; Áusnahme f ( исключение)3) (от темы и т.п.) Ábschweifung f, Ábweichung f -
44 reträtt
reträtt [re'trɛt] (-en; -er) Rückzug m; -
45 ric'at
-
46 expello
ex-pello, pulī, pulsum, ere, heraus-, forttreiben, I) im engern Sinne, Tiere aus einem Orte heraustreiben, austreiben, pecus portā Esquilinā, Liv. 2, 11, 5: stabulis vaccas, Tibull. 2, 3, 15: pecus ad pastum stabulis, Macr. sat. 1, 17, 41: fucos in opera, Plin. 11, 27. – od. von einem Orte wegtreiben, monte iuvencos, Ov. met. 2, 843. – II) im weitern Sinne, 1) heraustreiben, -werfen, -schmettern, austreiben, auswerfen, a) eig.: sagittam (aus dem Körper, v. Blute), Ov.: genis oculos, aus den W. reißen, Ov.: alqm pariter animāque rotisque (aus dem Leben u. den R.), Ov.: se in auras, sich hervordrängen, Ov. – bes. v. Meere, auswerfen, ans Land werfen, margarita, Tac.: corpora, Curt.: magnas phocas, Ov.: navigia in ripam, Curt.: ruptis undis expelli, Ov. – b) übtr., vitam, Tac.: animam, Ov.: naturam furcā, Hor. – 2) hinaus-, fortstoßen, hinaus-, forttreiben, a) eig.: α) Lebl., fort-, abtreiben, abstoßen, abschnellen, sagittam arcu, Ov.: ab litore naves in altum, Liv.: ratem, in See stechen lassen, Curt. – β) Pers., hinaustreiben, -stoßen, forttreiben, alqm manibus, Ov.: alqm aethere toto, Ov.: collegam armis foro, Suet. – bes. αα) als milit. t. t., aus einem Orte vertreiben, verjagen, einen Ort aufzugeben nötigen, alqm ex oppido, Caes.: praesidium ex arce, Eutr.: eos ex silvis, Caes.: Romanos castris, Caes.: alqm Asculo, Italiā, Caes.: ex portu insulaque expelli inopiā, Caes.: u. exp. alqm in provinciam, zum Rückzug in die Pr. nötigen, Caes. – ββ) aus dem Hause, aus einem Lande, aus einem Besitze hinausjagen, -stoßen, vertreiben, verjagen, dah. auch verbannen, alqm, Ter. u. Caes.: alqm domo suā, Cic., domo (Heimat), Sall., patriā, Cic. u. Nep., domo patriāque, Caes.: alqm ex patria, ex urbe, ex Italia, ex re publica, Cic.: alqm Athenis, Curt.: alqm possessionibus, Cic.: alqm bonis, Cic.: alqm agris, Caes.: alqm finibus, Caes.: u. Partiz. subst., expulsi, Vertriebene, Verbannte, Cic. – γγ) Fürsten usw. vom Throne stoßen, tyrannum, Cic.: reges, Cic.: alqm regno, Cic., potestate, Nep. – δδ) ein Familienglied, bes. eine Frau verstoßen, filiam ex matrimonio, Cic.: expellere et exturbare filiam, Cic.: exp. Alexandri matrem Olympiadem, Iustin.: matrem contubernio palatioque, Suet. – b) übtr., α) jmd. aus etw. vertreiben, alqm vitā, ums Leben bringen (lassen), Cic. Mur. 34. – β) etw. vertreiben, verscheuchen, abschütteln, beseitigen, benehmen, tussim pectore, Catull.: famem, Tac.: helleboro morbum bilemque, Hor.: somnum od. quietem, Verg. u. Ov.: laetitias ex pectore, Catull.: haec cuncta ex animo dictis, Lucr.: curas pectore, Lucan. – omnem dubitationem, Caes.: memoriam alcis rei, etw. vergessen machen, Caes.: tenuit (es behauptete das Feld) altera ex duabus (sententiis), tertia expulsa (wurde abgeworfen), Plin. ep. – γ) jmd. einer Sache verlustig machen, utrāque re expelli, beider Dinge verlustig gehen, Auct. b. Afr. 25, 4. – / Ungew. Infin. Perf. expulsisse, Pompon. dig. 50, 7, 18 (17).
-
47 Hypasis
-
48 receptus [2]
2. receptus, ūs, m. (recipio), I) das Zurückziehen, Zurücknehmen, A) eig.: spiritus, Quint. 11, 3, 53; vgl. ibid. § 32. – B) bildl., die Zurücknahme, nimis pertinacis sententiae, Liv. 4, 57, 4. – II) das Sich-Zurückziehen, A) im allg.: 1) übtr.: a) der Rücktritt, receptus recursusque maris, Ebbe u. Flut, Eumen. pan. Const. Caes. 6, 4. – b) meton., der Zufluchtsort, perdices spineis fruticibus receptus suos vestiunt, Solin. 7, 29. – 2) bildl.: a) der Rücktritt, Rückschritt, non tutissimus a malis consiliis r., Liv.: eo processuras (civitates), unde receptum ad paenitendum non haberent, Liv. – b) insbes., die Zuflucht, r. ad Caesaris gratiam atque amicitiam, Caes.: r. tutus ad expertam clementiam, Liv. – B) als milit. t. t., der Rückzug, Rückmarsch, Caes. u.a.: signum receptui dare, Liv.: receptui canere, Caes. u.a.: si receptui cecinisset, unpers. = wenn es zum R. geblafen hätte, Liv.: im Bilde, canere receptui a miseriis, sich zurückziehen, seinen Geist abziehen von usw., Cic. Tusc. 3, 33: poet., iussos canere receptus, Ov. met. 1, 340: im Bilde, cane, Musa, receptus, laß ab, höre auf, Ov. trist. 4, 9, 31.
-
49 recursus
recursus, ūs, m. (recurro), der Rücklauf, die Rückfahrt, der Rückzug, die Rückkehr, I) eig.: a) von Pers., Verg., Liv. u.a.: naves habiles ad impetus et recursus flexusque capiendos, Flor.: fortuna si det recursus in Hesperiam, Lucan. – b) vom Wasser usw., Ov. u. Plin.: maris cursus alterni et recursus, Ebbe u. Flut, Sen.: u. so receptus recursusque maris, Eumen. pan. – poti liquoris, das Wiederheraufkommen, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 2, 8. – c) v. der Sehkraft, quia acies nostra non habet usque ad nos recursum, nicht bis zu uns zurückreicht, Sen. nat. qu. 1, 13, 2. – II) übtr.: a) im allg.: facilis ad bonam valetudinem, Cels.: ad pristinum ordinem militiae, Val. Max. – b) insbes., als jurist. t. t., der Rekurs, Cod. Iust. 7, 62, 6 pr.
-
50 Rediculus
Rediculus, ī, m. (redeo), röm. Lar (lar), der die Umkehr Hannibals bewirkte (vgl. Prop. 3, 3, 11), verehrt in einer Kapelle vor der porta Capena (von wo Hannibal seinen Rückzug antrat), Rediculi fanum, Fest. 282 (a), 23: campus Rediculi, Plin. 10, 122.
-
51 regressio
regressio, ōnis, f. (regredior), I) der Rückgang, die Rückkunft, Rückkehr, der Rückzug, maturata, Apul. met. 2, 18: vespertina, ibid. 9, 22: principis ad triuphum decedentis haudquaquam secura nec incruenta regressio, Fronto princ. hist. p. 204, 16 N.: a temporalibus ad aeterna regressio, Augustin. de ver. relig. 52, 101. – II) als Redefigur, die Wiederholung eines Wortes, griechisch επάνοδος, Quint. 9, 3, 36. Rufin. de schem. lex. § 19.
-
52 regressus
regressus, ūs, m. (regredior), die Rückkehr, Rückkunft, der Rückgang, I) eig.: a) übh., Cic. u.a.: dare alci regressum, die Rückkehr gestatten, Ov.: Plur., conservare progressus et regressus (v. den Planeten), Cic. de nat. deor. 2, 51. – b) als milit. t. t., der Rückzug, Liv. u.a. – II) übtr., a) übh., die Rückkehr, der Rücktritt, ab ira, Liv.: nullo ad paenitendum regressu, Tac.: ulteriora nos vi suā rapiunt nec regressum relinquunt, gestatten keinen Rücktritt, Sen.: regressum obtulit animoso eius dicto, gab Gelegenheit, seine trotzigen Worte zurückzunehmen, ließ eine Hintertür offen für seine tr. W., Val. Max. – b) insbes., der Rückhalt, die Zuflucht, ad veniam, Plin.: ad principem, Tac. – als jurist. t. t., der Ersatzanspruch, Regreß, regressum habere in od. adversus alqm, ICt.
-
53 κομιδή
κομιδή, ἡ (s. κομίζω), 1) Sorge, Wartung, Pflege; οὐ σφῶϊν κομιδὴ παρὰ Νέστορι ἔσσεται, zu Pferden gesagt, ihr werdet nicht gepflegt werden (s. κομέω). Il. 23, 411, wie νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον 8, 186; κομιδῆς κεχρημένοι ἄνδρες ἀλῆται Od. 14, 124, vgl. 8, 453; auch von der Bestellung des Gartens u. der Gartengewächse, 24, 245. 247; ἐπρίατο ϑανάτοιο κομιδὰν πατρός, er erkaufte mit seinem Tode die Erhaltung des Vaters, Pind. P. 6, 39; Sp.; τεκέων, von den Delphinen gesagt, Opp. Cyn. 3, 113. – S. auch κομιδῇ. – 2) Zufuhr, herbeigeschaffter Vorrath von Lebensmitteln; ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα ἦεν ἐπηετανός Od. 8, 232. – Das Herbeischaffen, Einführen, bes. von Lebensmitteln; ὅϑεν ῥᾴδιαι αἱ κομιδαὶ ἐκ τῆς φιλίας ὧν προςδεῖ Thuc. 6, 21, wie Isocr. 11, 14; καρπῶν, das Einbringen der Feldfrüchte, Xen. Cyr. 5, 4, 24; Pol. 5, 95, 5. – 3) der Rückzug, Her. 4, 134. – Das Wiedererlangen, z. B. des Geliehenen, Arist. Oec. 2, 29, wie Eth. 9, 7.
-
54 δια-κλείω
δια-κλείω (s. κλείω), abschließen, abschneiden; τὸν αὐχένα, die Landenge, Pol. 4, 56; τινὰ ἀπό τινος, 16, 6; τινὰ τῆς εἰςόδου, Dion. Hal. 11, 14; τῆς ἐπανόδου, den Rückzug abschneiden, Pol. 5, 51; pass., 52; τινὶ τὰς χορηγίας, Zufuhr abschneiden, 1, 82.
-
55 ἀπ-αλλαγή
ἀπ-αλλαγή, ἡ, 1) Befreiung, Errettung, πημάτων, πόνων, von Leid, Aesch. Prom. 316 Ag. 20; δυςτυχούντων Sept. 334; πεπρωμένης οὐκ ἔστι ϑνητοῖς Soph. Ant. 1319; in Prosa, ϑάνατος τοῦ παντὸς ἀπ. Plat. Phaed. 107 c. – 2) Entlassung, Ehescheidung, Plut. – 3) Befriedigung eines Gläubigers, Entlassung aus dem Contract, καὶ ἄφεσις Dem. 33, 3. – 4) das Weggehen, der Rückzug, Her. 7, 207; Trennung, ἡ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος Plat. Phaed. 64 c; τοῦ βίου, das Sterben, Xen. Cyr. 5, 1, 13; ohne diesen Zusatz = der Tod, D. L. 4, 64.
-
56 ἀπο-χώρησις
ἀπο-χώρησις, ἡ, 1) das Ab-, Weggehen; Rückzug, Thuc. 5, 73. 8, 76; Xen. Cyr. 2, 4, 30 u. sonst; τὴν ἀποχώρησιν ποιεῖσϑαι Pol. 3. 64, 7 u. öfter. – 2) Aussonderung, Ausleerung, Plat. Tim. 81 a; καὶ κένωσις 65 a; der Abtritt, Plut. Lyc. 20.
-
57 ἀνα-φυγή
-
58 ἀνα-χώρησις
ἀνα-χώρησις, ἡ, 1) das Zurückweichen, Rückzug, Her. neben ἀναστροφή 9, 22; Thuc. oft u. Folgde; ἀναχώρησιν ποιεῖσϑαι, sich zurückziehen, Pol. 8, 16; vom Flusse, D. Sic. 1, 10. – 2) der Zufluchtsort, ἀναχώρησιν ἑαυτῷ καταλιπεῖν Dem. 19, 41; Thuc. 1. 90.
-
59 ἀνα-κλητικός
ἀνα-κλητικός, ή, όν, zurückrufend, auffordernd, λόγοι ἀν. πρὸς ὁμόνοιαν Plut. Lyc. 4; τὸ ἀν., das Zeichen zum Rückzug, z. B. σημαίνειν Dion. H. 8, 65; Plut.; σαλπίζειν Lucill. 79 (XI, 136).
-
60 ἀνα-δρομή
См. также в других словарях:
Rückzug — Rückzug, 1) bei Zug u. Strichvögeln das Zurückkommen derselben aus wärmeren Gegenden; 2) jede Bewegung einer Truppe, durch welche sich dieselbe vom Feinde entfernt. Der R. geschieht nach einer förmlich verlorenen od. abgebrochenen Schlacht, od.… … Pierer's Universal-Lexikon
Rückzug — Rückzug, rückgängige Bewegung einer Truppe vor dem Feinde, erfolgt nach unmittelbarer Berührung mit dem Feind, um sich der Übermacht desselben zu entziehen, entweder freiwillig oder durch den Gegner erzwungen. Der freiwillige R. kann mit Ordnung… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Rückzug — ↑Privatismus, ↑Regression, ↑Retirade, ↑Retraite … Das große Fremdwörterbuch
Rückzug — Widerrufung; Gegenerklärung; Abbestellung; Widerruf; Retirade; Abdankung; Ausscheiden; Amtsaufgabe; Abdikation; Abgang; Rücktritt; … Universal-Lexikon
Rückzug — Napoleon auf dem Rückzug von Moskau (Historiengemälde) … Deutsch Wikipedia
Rückzug — Rụ̈ck·zug der; 1 das Verlassen eines Gebiets, in dem gekämpft wird (besonders während der Gegner angreift) <ein geordneter, überstürzter Rückzug; den Rückzug antreten, befehlen; auf dem Rückzug sein; jemandem den Rückzug abschneiden> || K … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Rückzug — Zum Rückzug blasen: den Kampf aufgeben, auch: die Jagd beenden; ursprünglich durch ein Signal die versprengten Soldaten sammeln, um weitere Verluste zu vermeiden. Die Wendung wird heute in übertragenem Sinne auch auf andere Lebensbereiche… … Das Wörterbuch der Idiome
Rückzug — 1. Ein guter Rückzug ist besser als ein schlechter Vorgang. Die Italiener scheinen anderer Ansicht zu sein: E più vergognoso ad un Capitano il ritirarsi con acquisto che l avvanzarsi con perdita. (Pazzaglia, 44.) 2. Ein Rückzug ist keine Flucht.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Rückzug — Abzug, Rückmarsch, Truppenabzug; (veraltet): Retirade; (Militär): Absetzbewegung; (Militär veraltet): Retraite. * * * Rückzug,der:1.〈Aufgabeeinermilitär.Position〉Räumung;auch⇨Abzug(1)–2.denR.antreten:⇨zurückziehen(II,2) Rückzug… … Das Wörterbuch der Synonyme
Rückzug — der Rückzug, ü e (Aufbaustufe) das Zurückkehren einer Armee zum Ausgangspunkt Synonyme: Abzug, Rückmarsch Beispiel: Der General hat den Befehl zum Rückzug gegeben … Extremes Deutsch
Rückzug der Zehntausend — Rückzug der Zehntausend, s. Anabasis 1) … Meyers Großes Konversations-Lexikon