Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

quaecumque+vetustate+amovet+aetas

  • 1 amoveo

    ā-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a., to remove from, to put or take away, to withdraw (esp. with effort or trouble; syn.: dimoveo, abduco, averto, arceo, repello): proprie amovetur saxum de loco, Don. ad Ter. Ad. 4, 2, 14; cf.:

    amoveamus lapidem de ore putei,

    Vulg. Gen. 29, 8; v. amolior.
    I.
    In gen. (class.): me exinde amovit loco. Plaut. Truc. 1, 1, 64:

    Ubi erit empta, ut aliquo ex urbe (eam) amoveas,

    id. Ep. 2, 2, 94:

    testem hanc quom abs te amoveris,

    Ter. Hec. 4, 4, 72:

    Age, tamen ego hunc amovebo,

    id. Ad. 4, 2, 14:

    illum ex istis locis amove,

    Cic. Att. 1, 12:

    juvenes amoverunt eum,

    Vulg. Act. 5, 6:

    lex Porcia virgas ab omnium civium corpore amovit,

    Cic. Rab. Perd. 4, 12:

    Ille est amotus,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 64:

    amoto custode,

    Prop. 1, 11, 15:

    amotis longius ceteris,

    Curt. 7, 1:

    alia amovimus ab hostium oculis,

    Liv. 5, 51:

    imagines ex bibliothecis amovere,

    Suet. Calig. 34; id. Caes. 68; id. Ner. 47.—Hence: se amovere, to retire, withdraw:

    te hinc amove,

    off with you! Ter. Phorm. 3, 3, 33:

    e coetu se amovissent,

    Liv. 3, 38:

    qui memet finibus umquam amōrim Ausoniae,

    Sil. 17, 224:

    statuit repente recedere seque e medio quam longissime amovere,

    Suet. Tib. 10.— Trop. of abstract ideas, to put away, cast off, etc.:

    segnitiem amove,

    Plaut. As. 2, 1, 6:

    suspitionem ab aliquo,

    id. Trin. 3, 3, 54:

    socordiamque ex pectore,

    id. Ps. 1, 2, 11; so,

    crapulam,

    id. ib. 5, 1, 35:

    amoto metu,

    Ter. And. 1, 2, 10:

    qui istum amorem ex animo amoveas,

    id. ib. 2, 1, 7:

    opinionem,

    id. ib. 3, 2, 30:

    misericordiam,

    Vulg. 2 Macc. 6, 16:

    amove malitiam a carne,

    ib. Eccl. 11, 10:

    bellum,

    Liv. 5, 35:

    amoto quaeramus seria ludo,

    jesting aside, Hor. S. 1, 1, 27 al. — Poet., of time, to take with itself: quaecumque vetustate amovet aetas, * Lucr. 1, 225.—
    II.
    Esp.
    A.
    In and after the Aug. per., to take away by stealth, to steal (euphemist. for furari, furtum facere):

    boves Per dolum amotas,

    Hor. C. 1, 10, 10:

    si filia familiares res amoverit,

    Dig. 25, 2, 3:

    aliquid ex heredidate,

    ib. 29, 2, 70 al. —
    B.
    In post-Aug. prose (perh. only in Tac.), to banish:

    amotus Cercinam quattuordecim annis exilium toleravit,

    Tac. A. 1, 53:

    in insulam,

    id. ib. 4, 31:

    Cretam,

    id. ib. 4, 21:

    aemulationis suspectos per nomen obsidum amovere,

    id. ib. 13, 9; 14, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > amoveo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»